ทิศทางการพัฒนา .NET ของไมโครซอฟท์ในรอบปีที่ผ่านมาคือ โอเพนซอร์ส .NET บางส่วน แล้วพัฒนาให้ทำงานแบบข้ามแพลตฟอร์มได้ ภายใต้ชื่อว่า .NET Core (หรือพูดง่ายๆ คือมองว่า .NET Core ยังมีสถานะเป็นซับเซ็ตของ .NET Framework)

.NET Core 1.0 (เดิมทีจะเรียก 5.0) ยังมีความสามารถไม่สมบูรณ์เท่ากับ .NET Framework 4.6 ในปัจจุบัน ซึ่งไมโครซอฟท์ก็เผยแผนการพัฒนา .NET Core ในอนาคตไว้ดังนี้

เดือนสิงหาคม 2016

ออก .NET Core 1.0.1 รุ่นแก้บั๊กตัวแรก

Q4 2016 / Q1 2017

ออกรุ่น minor update ครั้งแรก

• ปรับปรุงเครื่องมือช่วยพัฒนาโปรแกรม .NET Core Tooling
• ปรับปรุงฟีเจอร์ส่วนของภาษาโปรแกรมในตระกูล .NET ได้แก่ C# 7.0, VB 15 และ F# 4.1 (เป็นครั้งแรกที่ F# จะถูกผนวกเข้ามายัง .NET Core ก่อนหน้านี้รองรับเฉพาะ C# กับ VB)
• ปรับปรุงความสามารถของ ASP.NET Core หลายจุด เช่น Web Sockets, Azure, Container
• ตัวรันไทม์ .NET Core ขยายแพลตฟอร์มที่รองรับเพิ่มคือ ARM 32/64 และรองรับการใช้งานบนลินุกซ์หลากหลายดิสโทรมากขึ้น
• ปรับปรุงความสามารถของ Entity Framework Core

Q1 2017 / Q2 2017

ออกรุ่น minor update ตัวที่สอง เพิ่ม API หลายตัวที่ .NET Core ยังขาด เช่น networking, serialization โดยเป้าหมายของไมโครซอฟท์ในระยะยาวคือออกมาตรฐาน .NET Standard 2.0 เพื่อกำหนด API ของ .NET ให้เป็นมาตรฐาน และ .NET ทั้งสามตัวคือ .NET Framework, .NET Core, Xamarin จะสามารถรันโค้ดข้ามกันได้

ที่มา - .NET Blog , Infoworld

แผนผังแสดงความสัมพันธ์ของ .NET Framework กับ .NET Core (ในปี 2015 ยังเรียก .NET Core 5) - ภาพจาก MSDN