ניין, ניין און נאכאמאל ניין!!!
בס''ד
אונזער 16 יעריגער יאיר איז געבוירן און וואוינט אין רחובות, א טיפישער תינוק שנשבה אזויווי עס וואלגערן זיך ליידער אין די מאסן אינעם הייליג לאנד. יאיר, פונקט ווי זיינע חברים אין זיין יארגאנג ווייסט נישט צו סאך פון גאט און זיין פאלק צו זאגן, גראדע א שטיקל שומר שבת איז זיין טאטע יא געווען, אבער חוץ פון דעם איז נאר געווען די טראדיציאנעלע מנהגים פון עסן פאנקען, צינדן די קאלירפולע לעכטעלעך וואס קומט אהן יערליך אויף די פאסט פון די א. ג. קק"ל, שטיין ווי א גלאץ אינעם יום המר, וזהו, חוץ פון דעם לעבט ער זיין לעבן ווי א פּאָלנער שנשבה ה"י.
יאיר'ס גוף און נשמה (נישט וואוסענדיג אפילו איר באדייט) ציהט צו נגינה , אנגעהויבן האט זיך עס ביי די מעמדים און מסיבות אין היי סקול, און ווען נאר מ'האט זיך צוזאמגענומען פאר א יום הולדת אד"ג איז יאיר געווען דער וואס האט געהאלטן די מייק. זיין נפש ציהט מער צו רעעפינג סטייל, זאגן ווערטער אָנע משמעות פון א טאָן, אבער דעיס איז וואס זיינע חברים גלייכן- און שוין.
נאך א יאר צוויי גייט זיין נאמען ארויף אויפ'ן דעמאלטסטיגן מאפע, טעג גייען אריבער, חדשים אויך, יאיר ווערט עלטער און ער הייבט אהן גיין צו אויפטריטן אויך אינדרויסן פון זיין בּאַקס, דא א הייראטונגס-פעסט, און דא אקאָנצערט לכבוד די חגאות און יָמים..
איין אוונט נאך א אויפטריט קומט צו צו אים א איד מיט א קליינע גרינע ביכל, דא נאדיר, יאיר געבט א בליק אהין און צוריק פון אויבן און אונטן, 'מאוד יפה' זאגט ער, און וויל עס צוריקגעבן אבער יענער זאגט ס'גוט ס'גוט האלט עס, לייין עס אמאל דורך. יאיר וועלנדיג שוינען יענעם'ס פארמעיגן, פראבירט עס צוריקצוגעבן אבער יענער לאזט נישט נאך, און שטופט אים עס אריין אין די הענט.
אפאר טעג שפעטער איז עס געווען ווען יאיר האט זיך עקשעלי געטראפן מיט'ן ביכעלע אין האנט, ער איז פארט נייגעריג וואס ליגט דא אין דעם גרינע'ם ספר'ל, אנגעהויבן ביי די הקדמה, ווען מיטאמאל טרעפט ער זיך 2 אהאלב שעה שפעטער אויפן זעלבן ארט, ער פילט עדיקטעד, ער קען נישט סטאַפּן ליינען, ליינען, און ליינען, יאיר שטעלט זיך אויף פונעם לוג שטול און פרובירט צו גיין ווייטער מיט זיין לעבן, אבער די קאָנטענט וואס ער האט דארט דערשנאפט איז געבליבן סטאק אין מוח און מוטשעט ממש אז ער וויל נאך, ער וויל פילן און וויסן מער.
יאיר פוילט זיך נישט, זוכט און נישטערט, ביז ער שאפט עס ענדליך, ער הייבט אויף דעם טרייבל און רופט.
העלו?
א ווארימע שטימע אנטפאנגט אים פון די אנדערע זייט: שלום.
שלום כבוד הרב, קראתי את הספר שלך בשם 'גן האמונה', אני רוצה....
פון דארט האט זיך די שמועס מיט הרב ארוש געצויגן מיילן ווייט, און ציט זיך נאך ביזן היינטיגן טאג.
היינט צוטאגס ווען רבי יאיר גייט שוין מיט געדרייטע לאקן ביי זיינע צוויי זייטן און געחתמע'ט מיט א חתימות זקן, האט ער נאכאלץ גאר א שטארקע קשר מיט זיין רבי, הרב שלום אראש דער בעל מחבר פונעם קליינעם גרינעם ספר וואס האט אים צוריקגעברענגט.
יאיר האט געגליכן גאר שטארק דעם ברסלב'ן מהלך פון זיין נאנט און פילן דעם טאטן אויף יעדן טאַט און מאַט.
...
ס'איז ערגעץ וואו סוף חודש אייר, די זומער הייבט אהן ווארפן אירע הייסע וועטער'ס אויף הר מירון, -פארציילט יאיר- זיצעך מיך דארט התבודדות'דיגערהייט, מיט א תיקון הכ' אין די הענט, טיף פארטראכט אין מיינע מחשבות, כ'שוועב ארום הויך מיט ריינע עמאָשענס פון ווייסע פרישקייט, א בליק פון ריינע שטחים פון מיין קומענדיגע לעבן, ווען כ'מאך צו די אויגן זעה איך אלץ ארום ווייס, הויך, העכער ווי דערהויבן, מיין תמימות'דיגער בעל תשובה'קייט און פרישקייט האט מיך נאך דאן געלאזט גיין העכער ווי רעגולער מענטשעלעך...
אזוי אינמיטן מיין ספירטואלע שוועבּעריי, הער'ך די שטימע פון אַן עלטערע איד וואס פארציילט פאר זיינע ארומיגע אויסהערער, אז ער האט לעצטנס געהערט אז דער יצר דער שלעכטער -דער וואס פלעגט רעדן צו מיך אויף דעילי בעיסעס אלץ פרייער- ער טוט שוין היינט איינרעדן אפילו פאר די גאר פרומע, צו טאָן זאכענעס וואס זענען געמאכט פאר חילונים...
כ'קוק אים אזוי אהן פון אונטן אויף ארויף: זאג נאר ר' זקן, השתגעת?
כ'פארשטיי אז דו ביסט עלטער, אבער מחול לי, דיינע ווערטער מאכן קיין טראפּל סענס... אחי, כ'קום פון דארט...
א איד וואס איז פרום און ערליך ווי מיר, ווי זאל אים צוקומען צו טוען אומריכטיגקייטן?
מיר לעבן דאך אויף אזא העכערע סטאנדארט פון לעבן, פארנומען צו טאָן מעשים טובים, דאווענען און לערנען. וואו איז בכלל דא צייט פאר זינד?
אבער דאן האב'ך נאכנישט געוואוסט אז אין זיין פִּנקס האט ער זיך שוין פארשריבן -דער יעניגער-: "יאיר דער פרישער בעל תשובה.."
פלוצלינג דערמאן איך פון א חבר מיינער א פרומער מיט די גאנצער לבוש, וואס האט זיך קוים אפאר טאָג צוריק אויסגערעדט צו מיר, אז ער איז טיף אין בור, כהאָ' שוין דעמאלטס אים געוואלט פרעגן, אויב ביזסטו פרום וואס זוכסטו אין גרוב, כ'מיין... מה קשר?
ביזזזזזז....
געציילטע טעג פון דאן זענען פאראיבער, כהא'זיך דערזעהן זיצן ביי מיר אין צימער, די טיר פארקאנקט, די פענסטער'ס פארהאקט, אבער אט פיל איך ווי ער איז אריינגעקומען... ער איז פולי דא, דער מיט'ן פִּנקס וואס האט מיין נאמען צווישן אלע נעמען...
העי! וואס טוטסטו דא, דו יצר, איך בין שוין פון די פרומע...
וואָק אוועק פון מיר!!
אבער ער ענטפערט נישט, ער הייבט אהן צו שניידן שטיקער רעכטס און לינקס, ער שטופט און שטופט, ריקט און האקט, לייגט אונטער פיסלעך, און ווילמ'ך ממש אראפווארפן טיף אין תהום...
און כ'געמיך א כאפ אויף ווי פון שאק.
העלאָ העלאָ, מה קורה פה?? וואָ גיי דאָ פאָ...
כ'שטעל מיך אויף, אויף מיינע צוויי פיס, כ'מאך צו מיינע אויגן און מיט מייח פעסטע שטומע דונערט אפ די איינע ווארט אינעם חללפונעם ליידיגן צימער.
לא.
!לא לא! לא!
איך בלייב 'דא' פאר אייביג.
כ'פלאן נישט צוריקצומופן...
דעט"ס מי"י פלעי"ס מע"ן.
כ'בין נישטא פאר שטיות און הוילקייטן, איך ציל צום ליכטיגקייט, אפילו אויב פאלן, איז גלייך זיך צוריקהייבן! אפילו נאך א ראנ"ג עקזיט, דרייע'ך מיך צוריק צום מעין ראוד,
כ'פאר אויפן הייוועי וואס צילט צו ווערן א צדיק.
איך בין א חייל בשחור, מיין מיליטער יוניפארום איז שווארץ, חוץ מיין קאפל וואס איז אמאל ווייס...
...
געמיינט ס'איז מסודר מיט'עם. אבער צוריק געקומען שפעטער און צומארגנס, מיך אנגעהויבן מאכן צוריקגיין צו די אלטע מקומות 'לאמיר גיין צו מגדל העזראלי' הער'ך אין מיך אליין טראכטן, ‐מגדל האזרעלי פאר ווער ס'ווייסט נישט ב"ה, דאס איז די דריעם מאָלל שבתל אביב- און כ'געמיך א דערמאן מיינע ניגונים וואס כ'האב אמאָל געשריבן לזכות מיין חבר שי, שי איז מיין גאר נאנטע 'געווען', שי האט נישט געוואלט צוריקקומען צוזאמען מיט מיך, נאר געוואלט בלייבן פאלן טיפער און טיפער, אינעם ניגון בינעך מסביר ווי פארביטערט שי'ס לעבן איז און ווי זיינע קינדער שפייען אים אין פנים, ער האט נישט גארנישט, נישט עולם הזה און נישט הבא.. "אבא, תרחם על שי....", געב זיי צו פארשטיין טאטע אז ער זאל אויך פילן די זיסקייט פון גיין נאך דיך, און אז די זיסטע און בעסטע זאך איז נאר לרוץ אחריך, לרוץ אחריך... אבער אין יענע רגעים, האבע'ך אנגעהויבן טראכטן צו מיר אליינס, האַלאָ, איזה "תרחם על שי", איזה "לרוץ אחריך..."? וואו בינעך דא...
כ'זעה שוין, דאס איז עס, דער יאיר איז א שטיק פאפּער, די אלע עמאושענ'ס געזינגעכצעך איז וואן ביג סקעם, א בלאף! כ'האלט נאך בכלל נישט דערביי!...
אזוי וויל ער, כ'הער.
ועוד הפעם קמתי, ועוד הפעם פארמאכטי מיינע אויגן, ועוד הפעם האבעך מיך צושריגן.
לאאא!
נין און ניין און נאכאמאל.
-וואס ניין'סטע מיר?
פלעין און סימפל, כהע'דיך עס זאגן נאכאמאל: ניין! מיין אמת'ע איך זאגט און שרייט נ י י ן! ס'נישט מיך דער וואס האט געוואלט די נידעריגע.
זה לא אני, ס'איז אלעס נאר דו, ייצר הרע.
דו ביזסט דער וואס שטופט מיך אראָפצופאלן, און מאכט מיך וועילן דעי אלע מאדנע זאכן, ס'בכלל נישט דער טייפ פון מיין חלק אלוקי, און דער גאט ווייסט עס, ער זעהט מיך, ה' זעהט מיין רצון ער הערט ווי כ'שריי צו אים: אז כ'וויל נ י ש ט זינדיגן, ער וויל סך הכל כ'זאל מער דאווענען צו'נעם.
"מיליטער מאן"!!! האבעך געזאגט צו מיר אליינס, זיי ממשיך צו לויפן, אויב האלט ער דיך אן... וועט עס זיין דערנאך.
שוין, בעצם נעם איך ענק שוין אויף צו א לאנגע רייד פון פאלן און זיך אויפשטעלן... דו ווארטסט שוין מסתמא פאר די העפי ענדינג, נישט אזוי? אבער די פראבלעם איז אז דאס איז א עכטע פאסירונג וואס האט געשעהן און געשעהט כסדר,
אויך יאיר האט שוין יעצט ממש געהאלטן אז דעט'ס איט, כ'האב אים באזיגט מיט מיינע פעסטע לא נתקבל'ך, אבער ווען די טשאַרט אין מוח וואס האט די ריינע טעג, איז געווארן אודך אנגעקאטשקעט, און דער זקן וכסיל אין מיין מוח'ל טענה'ט זיך שוין ווייטער: קוק וואו דו האלסט, שוין מתפלל געווען אזוי סאך צו זיין א קדוש און קוק צו וואו ביסט אנגעקומען.
האב איך אים גענטפערט, דו! אברהם און שרה האבן געדאוונט קרוב צו הונדערט יאהר פאר א קינד, און זיי האבן עס באקומען, איך וועל אויך באקומען!! וועסט נאך זעהן כ'העלנאך זיין א צדיק!
לאמיר איבער חזר'ן מיינע ווערטער
לנצח המקום שלי פה,
כ'בין דא פאר א ציל, כ'דארף אויספירן מיין שליחות,
כ'מאך נישט קיין 360... אפילו נאך א פאל, מיינט נישט אז כ'בין צוריק די אלטע יאיר, כ'בין די נייע צדיק יאיר אפילו יעצט, צדיק + פאל באטרעפט נישט רשע. און אויך נישט חוטא.(כל זמן מ'שטעלט זיך אויף)
פאלן, און אויפשטיין.
כ'בין אין גאטס ארמיי.
העלא, כ'בין ביזי יעצט כ'האלע אינמיטן פייט'ן אויפ'ן פראנט.
השם יתברך יעזור לי.
דער השם יתברך וואס תמיד אוהב אותי ער וועט זיכער מאכן אז תמיד יהי' לי רק טוב...
אההה...דעי ווערטער סאונדען שוין היימיש... הע?
האסט שוין געהערט זיך אונטערזינגען ערגעצוואו דעם פזמון, ניין? ועוד יותר טוב, ועוד יותר טוב...
אה, אזוי בינעך צוגעקומען צו הערן זיין לעבנס געשיכטע פון אים.
די בעל מחבר פון דעי 'עוד יותר טוב' זמר'ל איז א איד וואס טראגט אויף זיך די זעלבע נאמען ווי אונזער בעל המעשה יאיר, יאיר אלייצור. נישט סתם עפעס אן עברית'ישער אורח, ער איז א בעל תשובה וואס ציהט בכלל נישט צו זיין א סעלעב, ער צילט צו זיין א צדיק און אויפטון פאר אידישקייט, אביסל פון זיין היסטאריע וואס שטייט דא קענסטו אויפזוכן אויף א ניגון זיינער מיט'ן נאמען 'חייל בשחור' (אדער אנדערע פון זיינע מער מאמע לשון תנועות)
אויב ביסטו אנגעקומען ביז דא, קומטצעך ' דיך'די לייק...
אונזער 16 יעריגער יאיר איז געבוירן און וואוינט אין רחובות, א טיפישער תינוק שנשבה אזויווי עס וואלגערן זיך ליידער אין די מאסן אינעם הייליג לאנד. יאיר, פונקט ווי זיינע חברים אין זיין יארגאנג ווייסט נישט צו סאך פון גאט און זיין פאלק צו זאגן, גראדע א שטיקל שומר שבת איז זיין טאטע יא געווען, אבער חוץ פון דעם איז נאר געווען די טראדיציאנעלע מנהגים פון עסן פאנקען, צינדן די קאלירפולע לעכטעלעך וואס קומט אהן יערליך אויף די פאסט פון די א. ג. קק"ל, שטיין ווי א גלאץ אינעם יום המר, וזהו, חוץ פון דעם לעבט ער זיין לעבן ווי א פּאָלנער שנשבה ה"י.
יאיר'ס גוף און נשמה (נישט וואוסענדיג אפילו איר באדייט) ציהט צו נגינה , אנגעהויבן האט זיך עס ביי די מעמדים און מסיבות אין היי סקול, און ווען נאר מ'האט זיך צוזאמגענומען פאר א יום הולדת אד"ג איז יאיר געווען דער וואס האט געהאלטן די מייק. זיין נפש ציהט מער צו רעעפינג סטייל, זאגן ווערטער אָנע משמעות פון א טאָן, אבער דעיס איז וואס זיינע חברים גלייכן- און שוין.
נאך א יאר צוויי גייט זיין נאמען ארויף אויפ'ן דעמאלטסטיגן מאפע, טעג גייען אריבער, חדשים אויך, יאיר ווערט עלטער און ער הייבט אהן גיין צו אויפטריטן אויך אינדרויסן פון זיין בּאַקס, דא א הייראטונגס-פעסט, און דא אקאָנצערט לכבוד די חגאות און יָמים..
איין אוונט נאך א אויפטריט קומט צו צו אים א איד מיט א קליינע גרינע ביכל, דא נאדיר, יאיר געבט א בליק אהין און צוריק פון אויבן און אונטן, 'מאוד יפה' זאגט ער, און וויל עס צוריקגעבן אבער יענער זאגט ס'גוט ס'גוט האלט עס, לייין עס אמאל דורך. יאיר וועלנדיג שוינען יענעם'ס פארמעיגן, פראבירט עס צוריקצוגעבן אבער יענער לאזט נישט נאך, און שטופט אים עס אריין אין די הענט.
אפאר טעג שפעטער איז עס געווען ווען יאיר האט זיך עקשעלי געטראפן מיט'ן ביכעלע אין האנט, ער איז פארט נייגעריג וואס ליגט דא אין דעם גרינע'ם ספר'ל, אנגעהויבן ביי די הקדמה, ווען מיטאמאל טרעפט ער זיך 2 אהאלב שעה שפעטער אויפן זעלבן ארט, ער פילט עדיקטעד, ער קען נישט סטאַפּן ליינען, ליינען, און ליינען, יאיר שטעלט זיך אויף פונעם לוג שטול און פרובירט צו גיין ווייטער מיט זיין לעבן, אבער די קאָנטענט וואס ער האט דארט דערשנאפט איז געבליבן סטאק אין מוח און מוטשעט ממש אז ער וויל נאך, ער וויל פילן און וויסן מער.
יאיר פוילט זיך נישט, זוכט און נישטערט, ביז ער שאפט עס ענדליך, ער הייבט אויף דעם טרייבל און רופט.
העלו?
א ווארימע שטימע אנטפאנגט אים פון די אנדערע זייט: שלום.
שלום כבוד הרב, קראתי את הספר שלך בשם 'גן האמונה', אני רוצה....
פון דארט האט זיך די שמועס מיט הרב ארוש געצויגן מיילן ווייט, און ציט זיך נאך ביזן היינטיגן טאג.
היינט צוטאגס ווען רבי יאיר גייט שוין מיט געדרייטע לאקן ביי זיינע צוויי זייטן און געחתמע'ט מיט א חתימות זקן, האט ער נאכאלץ גאר א שטארקע קשר מיט זיין רבי, הרב שלום אראש דער בעל מחבר פונעם קליינעם גרינעם ספר וואס האט אים צוריקגעברענגט.
יאיר האט געגליכן גאר שטארק דעם ברסלב'ן מהלך פון זיין נאנט און פילן דעם טאטן אויף יעדן טאַט און מאַט.
...
ס'איז ערגעץ וואו סוף חודש אייר, די זומער הייבט אהן ווארפן אירע הייסע וועטער'ס אויף הר מירון, -פארציילט יאיר- זיצעך מיך דארט התבודדות'דיגערהייט, מיט א תיקון הכ' אין די הענט, טיף פארטראכט אין מיינע מחשבות, כ'שוועב ארום הויך מיט ריינע עמאָשענס פון ווייסע פרישקייט, א בליק פון ריינע שטחים פון מיין קומענדיגע לעבן, ווען כ'מאך צו די אויגן זעה איך אלץ ארום ווייס, הויך, העכער ווי דערהויבן, מיין תמימות'דיגער בעל תשובה'קייט און פרישקייט האט מיך נאך דאן געלאזט גיין העכער ווי רעגולער מענטשעלעך...
אזוי אינמיטן מיין ספירטואלע שוועבּעריי, הער'ך די שטימע פון אַן עלטערע איד וואס פארציילט פאר זיינע ארומיגע אויסהערער, אז ער האט לעצטנס געהערט אז דער יצר דער שלעכטער -דער וואס פלעגט רעדן צו מיך אויף דעילי בעיסעס אלץ פרייער- ער טוט שוין היינט איינרעדן אפילו פאר די גאר פרומע, צו טאָן זאכענעס וואס זענען געמאכט פאר חילונים...
כ'קוק אים אזוי אהן פון אונטן אויף ארויף: זאג נאר ר' זקן, השתגעת?
כ'פארשטיי אז דו ביסט עלטער, אבער מחול לי, דיינע ווערטער מאכן קיין טראפּל סענס... אחי, כ'קום פון דארט...
א איד וואס איז פרום און ערליך ווי מיר, ווי זאל אים צוקומען צו טוען אומריכטיגקייטן?
מיר לעבן דאך אויף אזא העכערע סטאנדארט פון לעבן, פארנומען צו טאָן מעשים טובים, דאווענען און לערנען. וואו איז בכלל דא צייט פאר זינד?
אבער דאן האב'ך נאכנישט געוואוסט אז אין זיין פִּנקס האט ער זיך שוין פארשריבן -דער יעניגער-: "יאיר דער פרישער בעל תשובה.."
פלוצלינג דערמאן איך פון א חבר מיינער א פרומער מיט די גאנצער לבוש, וואס האט זיך קוים אפאר טאָג צוריק אויסגערעדט צו מיר, אז ער איז טיף אין בור, כהאָ' שוין דעמאלטס אים געוואלט פרעגן, אויב ביזסטו פרום וואס זוכסטו אין גרוב, כ'מיין... מה קשר?
ביזזזזזז....
געציילטע טעג פון דאן זענען פאראיבער, כהא'זיך דערזעהן זיצן ביי מיר אין צימער, די טיר פארקאנקט, די פענסטער'ס פארהאקט, אבער אט פיל איך ווי ער איז אריינגעקומען... ער איז פולי דא, דער מיט'ן פִּנקס וואס האט מיין נאמען צווישן אלע נעמען...
העי! וואס טוטסטו דא, דו יצר, איך בין שוין פון די פרומע...
וואָק אוועק פון מיר!!
אבער ער ענטפערט נישט, ער הייבט אהן צו שניידן שטיקער רעכטס און לינקס, ער שטופט און שטופט, ריקט און האקט, לייגט אונטער פיסלעך, און ווילמ'ך ממש אראפווארפן טיף אין תהום...
און כ'געמיך א כאפ אויף ווי פון שאק.
העלאָ העלאָ, מה קורה פה?? וואָ גיי דאָ פאָ...
כ'שטעל מיך אויף, אויף מיינע צוויי פיס, כ'מאך צו מיינע אויגן און מיט מייח פעסטע שטומע דונערט אפ די איינע ווארט אינעם חללפונעם ליידיגן צימער.
לא.
!לא לא! לא!
איך בלייב 'דא' פאר אייביג.
כ'פלאן נישט צוריקצומופן...
דעט"ס מי"י פלעי"ס מע"ן.
כ'בין נישטא פאר שטיות און הוילקייטן, איך ציל צום ליכטיגקייט, אפילו אויב פאלן, איז גלייך זיך צוריקהייבן! אפילו נאך א ראנ"ג עקזיט, דרייע'ך מיך צוריק צום מעין ראוד,
כ'פאר אויפן הייוועי וואס צילט צו ווערן א צדיק.
איך בין א חייל בשחור, מיין מיליטער יוניפארום איז שווארץ, חוץ מיין קאפל וואס איז אמאל ווייס...
...
געמיינט ס'איז מסודר מיט'עם. אבער צוריק געקומען שפעטער און צומארגנס, מיך אנגעהויבן מאכן צוריקגיין צו די אלטע מקומות 'לאמיר גיין צו מגדל העזראלי' הער'ך אין מיך אליין טראכטן, ‐מגדל האזרעלי פאר ווער ס'ווייסט נישט ב"ה, דאס איז די דריעם מאָלל שבתל אביב- און כ'געמיך א דערמאן מיינע ניגונים וואס כ'האב אמאָל געשריבן לזכות מיין חבר שי, שי איז מיין גאר נאנטע 'געווען', שי האט נישט געוואלט צוריקקומען צוזאמען מיט מיך, נאר געוואלט בלייבן פאלן טיפער און טיפער, אינעם ניגון בינעך מסביר ווי פארביטערט שי'ס לעבן איז און ווי זיינע קינדער שפייען אים אין פנים, ער האט נישט גארנישט, נישט עולם הזה און נישט הבא.. "אבא, תרחם על שי....", געב זיי צו פארשטיין טאטע אז ער זאל אויך פילן די זיסקייט פון גיין נאך דיך, און אז די זיסטע און בעסטע זאך איז נאר לרוץ אחריך, לרוץ אחריך... אבער אין יענע רגעים, האבע'ך אנגעהויבן טראכטן צו מיר אליינס, האַלאָ, איזה "תרחם על שי", איזה "לרוץ אחריך..."? וואו בינעך דא...
כ'זעה שוין, דאס איז עס, דער יאיר איז א שטיק פאפּער, די אלע עמאושענ'ס געזינגעכצעך איז וואן ביג סקעם, א בלאף! כ'האלט נאך בכלל נישט דערביי!...
אזוי וויל ער, כ'הער.
ועוד הפעם קמתי, ועוד הפעם פארמאכטי מיינע אויגן, ועוד הפעם האבעך מיך צושריגן.
לאאא!
נין און ניין און נאכאמאל.
-וואס ניין'סטע מיר?
פלעין און סימפל, כהע'דיך עס זאגן נאכאמאל: ניין! מיין אמת'ע איך זאגט און שרייט נ י י ן! ס'נישט מיך דער וואס האט געוואלט די נידעריגע.
זה לא אני, ס'איז אלעס נאר דו, ייצר הרע.
דו ביזסט דער וואס שטופט מיך אראָפצופאלן, און מאכט מיך וועילן דעי אלע מאדנע זאכן, ס'בכלל נישט דער טייפ פון מיין חלק אלוקי, און דער גאט ווייסט עס, ער זעהט מיך, ה' זעהט מיין רצון ער הערט ווי כ'שריי צו אים: אז כ'וויל נ י ש ט זינדיגן, ער וויל סך הכל כ'זאל מער דאווענען צו'נעם.
"מיליטער מאן"!!! האבעך געזאגט צו מיר אליינס, זיי ממשיך צו לויפן, אויב האלט ער דיך אן... וועט עס זיין דערנאך.
שוין, בעצם נעם איך ענק שוין אויף צו א לאנגע רייד פון פאלן און זיך אויפשטעלן... דו ווארטסט שוין מסתמא פאר די העפי ענדינג, נישט אזוי? אבער די פראבלעם איז אז דאס איז א עכטע פאסירונג וואס האט געשעהן און געשעהט כסדר,
אויך יאיר האט שוין יעצט ממש געהאלטן אז דעט'ס איט, כ'האב אים באזיגט מיט מיינע פעסטע לא נתקבל'ך, אבער ווען די טשאַרט אין מוח וואס האט די ריינע טעג, איז געווארן אודך אנגעקאטשקעט, און דער זקן וכסיל אין מיין מוח'ל טענה'ט זיך שוין ווייטער: קוק וואו דו האלסט, שוין מתפלל געווען אזוי סאך צו זיין א קדוש און קוק צו וואו ביסט אנגעקומען.
האב איך אים גענטפערט, דו! אברהם און שרה האבן געדאוונט קרוב צו הונדערט יאהר פאר א קינד, און זיי האבן עס באקומען, איך וועל אויך באקומען!! וועסט נאך זעהן כ'העלנאך זיין א צדיק!
לאמיר איבער חזר'ן מיינע ווערטער
לנצח המקום שלי פה,
כ'בין דא פאר א ציל, כ'דארף אויספירן מיין שליחות,
כ'מאך נישט קיין 360... אפילו נאך א פאל, מיינט נישט אז כ'בין צוריק די אלטע יאיר, כ'בין די נייע צדיק יאיר אפילו יעצט, צדיק + פאל באטרעפט נישט רשע. און אויך נישט חוטא.(כל זמן מ'שטעלט זיך אויף)
פאלן, און אויפשטיין.
כ'בין אין גאטס ארמיי.
העלא, כ'בין ביזי יעצט כ'האלע אינמיטן פייט'ן אויפ'ן פראנט.
השם יתברך יעזור לי.
דער השם יתברך וואס תמיד אוהב אותי ער וועט זיכער מאכן אז תמיד יהי' לי רק טוב...
אההה...דעי ווערטער סאונדען שוין היימיש... הע?
האסט שוין געהערט זיך אונטערזינגען ערגעצוואו דעם פזמון, ניין? ועוד יותר טוב, ועוד יותר טוב...
אה, אזוי בינעך צוגעקומען צו הערן זיין לעבנס געשיכטע פון אים.
די בעל מחבר פון דעי 'עוד יותר טוב' זמר'ל איז א איד וואס טראגט אויף זיך די זעלבע נאמען ווי אונזער בעל המעשה יאיר, יאיר אלייצור. נישט סתם עפעס אן עברית'ישער אורח, ער איז א בעל תשובה וואס ציהט בכלל נישט צו זיין א סעלעב, ער צילט צו זיין א צדיק און אויפטון פאר אידישקייט, אביסל פון זיין היסטאריע וואס שטייט דא קענסטו אויפזוכן אויף א ניגון זיינער מיט'ן נאמען 'חייל בשחור' (אדער אנדערע פון זיינע מער מאמע לשון תנועות)
אויב ביסטו אנגעקומען ביז דא, קומטצעך ' דיך'די לייק...
ווען כ'וויל שטארק, בינעך אבער שטערקער!
און אויב ווילעך שטערקער, בינעך פארט נאך שטערקער!!
און אויב ווילעך שטערקער, בינעך פארט נאך שטערקער!!
