וואס טוט איר אויב משיח קומט "יעצט" ?!?!
פאר א קנאפע צוויי טויזענט יאר צוריק, איז דער הייליגער הויז, דער בית אלקינו, די הייליגע ביהמ"ק חרוב געווארן דורך די רשעים די רוימים צוליב אונזערע חטאים.
אין זינט דאן אין יעדע געלעגנהייט, צו איז דאס דורך אויס דער וואך אין א שווערע מינוט, צו שבת ביי 'והנחלינו', א יו"ט, ווער רעדט נאך, א שמחה, טראכט צו זיך דער איד מיט נאסטאלאגיע, ווען דערלעבט מען שוין ? ווען וועט מען שוין זוכה זיין ? און מען גלייבט באמונה שלימה אז משיח וועט קומען, האפענטליך, נאך אין אונזער דור. און עס וועט שוין ענדליך זיין דער סוף פון דעם ווי פעך שווארצער גלות.
און א סאך פעלער דורך אויס דעם יאר כאפט דער גליסט צום ווידער אויף בוי פונעם ביהמ"ק א גרעסערן חלק עולם אויף אמאל, ווי למשל, ת"ב, ביי מאנכע אויך אין סוכות, ווען מ'זינגט זיך אונטער מיט אזא מין גליסטעניש און נאסטאלאגיע דעם "אוי, הרחמן, היא יאאאהאקים לנו, את סוכת דוד האנויפאוואלעעעס..." אדער גאר חנוכה זיצענדיג ביי די הייליגע חנוכה ליכט, ביי אנדערע איז דאס פסח ביים סדר ביי שפוך חמתך ווען מען האפט אז אפשר דאך, וועט היי יאר א-לי-ה-ו הנביא קומען זאגן די גוטע בסורה...
מיר האט דאס געכאפט היום יום, ווען פאר דעם סעודת צהרים האט מען מיר סערווירט פיינע פרישע 'מצה חרעמזלעך' לכבוד פסח שני, און איך האב זיך דערמאנט פון דעם 'בכל דור ודור חייב אדם לראות את עצמו כאילו 'הוא' יצא'. און איך האב זיך גענומען טראכטן, אז אפשר טאקע? אפשר וועט טאקע דער באשעפער זיך דערבארעמען אויף זיינע קינדערליך נאך היי יאר, און טאקע שוין יעצט ?
אין מיין מוח האט זיך שוין גענומען שפינען די געדאנקען, ווי איך הער דעם שופר של משיח, דער גאנצער עולם לויפט אין ביהמ"ד שנעל תשובה טוהן, איך כאפ א תהילים און איך לויף און ביה"ח טרעפן מיין לייט זעליגן טאטע'ן ז"ל, די וואלקענעס לאזן זיך אראפ פארנט פון ביהמ"ד, מען פליט קיין א"י, די אראבער גיבן זיך אונטער אן א פיפס, די 'UN' פארדאמט די אקציע... (למ"ד עולם כמנהגו נוהג), משה רבינו שטעלט אפ די זון אז מ'זאל נאך האבן צייט מקריב צו זיין דעם קרבן פסח, די היתר פון די סנהדרין אז וויבאלד עס איז א מצב פון רוב ישרא' טמאים מעג מען מקריב זיין דעם ק"פ אפילו מען איז זיך נישט מטהר מיטן אפר פרה (ע' הילכות ק"פ), דערוילעם לויפט קויפן שעפעלעך, די לויים זינגען הערליכע נגינים אין ביהמ"ק, דער עולם איז משלים אלע קרבנות וואס מען איז שילדיג געבליבן אין די לעצטע צוויי טויזענט יאר (ונשלמה פרים שפתינו - ע' במפרשי התפילה), די לאנגע ליין אין עזרה... וכו' וכו'...
וואס זאל איך ענק זאגן ? די מצה חרעמזלעך האבן געהאט עפעס א זעלטענעם 'טעם'... אך ווי שיין, אוי ווי הערליך. אבער ווען, ווען, ווען וועט מען שוין זוכה זיין ? האפענטליך בקרוב, בב"א.
נ. ב. עס וואלט געווען אינטערעסאנט צו הערן פונעם עולם ווי אזוי דער געדאנק האט זיי געכאפט, למשל, וואס איר האט געטראכט ווי אזוי צו ריעקטן אויב (האפענטליך טאקע) משיח קומט אן ווען איר האלט אינמיטן ליינען דעם ארטיקל, א. ד. ג. אדער נאך איידיעס ווי אזוי עס וועט אויסקוקן אין די גליקליכע מינוט ווען משיח וועט קומען, וכו' וכו', יישר כח פון פאראויס.
אין זינט דאן אין יעדע געלעגנהייט, צו איז דאס דורך אויס דער וואך אין א שווערע מינוט, צו שבת ביי 'והנחלינו', א יו"ט, ווער רעדט נאך, א שמחה, טראכט צו זיך דער איד מיט נאסטאלאגיע, ווען דערלעבט מען שוין ? ווען וועט מען שוין זוכה זיין ? און מען גלייבט באמונה שלימה אז משיח וועט קומען, האפענטליך, נאך אין אונזער דור. און עס וועט שוין ענדליך זיין דער סוף פון דעם ווי פעך שווארצער גלות.
און א סאך פעלער דורך אויס דעם יאר כאפט דער גליסט צום ווידער אויף בוי פונעם ביהמ"ק א גרעסערן חלק עולם אויף אמאל, ווי למשל, ת"ב, ביי מאנכע אויך אין סוכות, ווען מ'זינגט זיך אונטער מיט אזא מין גליסטעניש און נאסטאלאגיע דעם "אוי, הרחמן, היא יאאאהאקים לנו, את סוכת דוד האנויפאוואלעעעס..." אדער גאר חנוכה זיצענדיג ביי די הייליגע חנוכה ליכט, ביי אנדערע איז דאס פסח ביים סדר ביי שפוך חמתך ווען מען האפט אז אפשר דאך, וועט היי יאר א-לי-ה-ו הנביא קומען זאגן די גוטע בסורה...
מיר האט דאס געכאפט היום יום, ווען פאר דעם סעודת צהרים האט מען מיר סערווירט פיינע פרישע 'מצה חרעמזלעך' לכבוד פסח שני, און איך האב זיך דערמאנט פון דעם 'בכל דור ודור חייב אדם לראות את עצמו כאילו 'הוא' יצא'. און איך האב זיך גענומען טראכטן, אז אפשר טאקע? אפשר וועט טאקע דער באשעפער זיך דערבארעמען אויף זיינע קינדערליך נאך היי יאר, און טאקע שוין יעצט ?
אין מיין מוח האט זיך שוין גענומען שפינען די געדאנקען, ווי איך הער דעם שופר של משיח, דער גאנצער עולם לויפט אין ביהמ"ד שנעל תשובה טוהן, איך כאפ א תהילים און איך לויף און ביה"ח טרעפן מיין לייט זעליגן טאטע'ן ז"ל, די וואלקענעס לאזן זיך אראפ פארנט פון ביהמ"ד, מען פליט קיין א"י, די אראבער גיבן זיך אונטער אן א פיפס, די 'UN' פארדאמט די אקציע... (למ"ד עולם כמנהגו נוהג), משה רבינו שטעלט אפ די זון אז מ'זאל נאך האבן צייט מקריב צו זיין דעם קרבן פסח, די היתר פון די סנהדרין אז וויבאלד עס איז א מצב פון רוב ישרא' טמאים מעג מען מקריב זיין דעם ק"פ אפילו מען איז זיך נישט מטהר מיטן אפר פרה (ע' הילכות ק"פ), דערוילעם לויפט קויפן שעפעלעך, די לויים זינגען הערליכע נגינים אין ביהמ"ק, דער עולם איז משלים אלע קרבנות וואס מען איז שילדיג געבליבן אין די לעצטע צוויי טויזענט יאר (ונשלמה פרים שפתינו - ע' במפרשי התפילה), די לאנגע ליין אין עזרה... וכו' וכו'...
וואס זאל איך ענק זאגן ? די מצה חרעמזלעך האבן געהאט עפעס א זעלטענעם 'טעם'... אך ווי שיין, אוי ווי הערליך. אבער ווען, ווען, ווען וועט מען שוין זוכה זיין ? האפענטליך בקרוב, בב"א.
נ. ב. עס וואלט געווען אינטערעסאנט צו הערן פונעם עולם ווי אזוי דער געדאנק האט זיי געכאפט, למשל, וואס איר האט געטראכט ווי אזוי צו ריעקטן אויב (האפענטליך טאקע) משיח קומט אן ווען איר האלט אינמיטן ליינען דעם ארטיקל, א. ד. ג. אדער נאך איידיעס ווי אזוי עס וועט אויסקוקן אין די גליקליכע מינוט ווען משיח וועט קומען, וכו' וכו', יישר כח פון פאראויס.
