די אחראים: יאנאש , אור המקיף , אחראי , געלעגער
איתא במדרש (הובא בילקוט ריש משלי)
הבאת קטע קצרה וחסר כל הענין הנרחב, וכל הענין שם פלא והפלא וסתומה. ובודאי דוד ידע המקראות מחכם לב וכו' ואין בזה פלוגתא בפירוש הקרא כפשוטו.להודות האט געשריבן: ↑ פרייטאג יולי 19, 2024 9:34 amאיתא במדרש (הובא בילקוט ריש משלי)
והחכמה מאין תמצא מלמד שהיה שלמה מחפש ואומר היכן היא החכמה מצויה ר' אליעזר אומר בראש ר' יהושע אומר בלב וכו' נמצאת אומר שדוד תפשׂ כדברי רבי אליעזר ושלמה כדברי רבי יהושע
עכ"פ מ'רעדט דא אין שפראך וויזוי עס קומט צו זאגן, און דאס איז פארשטייט זיך ע"פ הלשון המצויה בכל כתבי הקודש ביד נביאיך בסוד עבדיך און דער שואל מעג מעקן דבריו נאכ'ן זעהן די מקור הלשון
געמעקט.להודות האט געשריבן: ↑ פרייטאג יולי 19, 2024 9:34 amאיתא במדרש (הובא בילקוט ריש משלי)
והחכמה מאין תמצא מלמד שהיה שלמה מחפש ואומר היכן היא החכמה מצויה ר' אליעזר אומר בראש ר' יהושע אומר בלב וכו' נמצאת אומר שדוד תפשׂ כדברי רבי אליעזר ושלמה כדברי רבי יהושע
עכ"פ מ'רעדט דא אין שפראך וויזוי עס קומט צו זאגן, און דאס איז פארשטייט זיך ע"פ הלשון המצויה בכל כתבי הקודש ביד נביאיך בסוד עבדיך און דער שואל מעג מעקן דבריו נאכ'ן זעהן די מקור הלשון
אויב דו מיינסט קה אדער אלקים וכדו', איז דא א סיבה נישט צו שרייבן אויף אזא אופן? אדער גאר איז א פראבלעם צו קאפירן?
ועיין מדרש משלי בנוסח אחר קצת.ילקוט האט געשריבן:ד"א זש"ה והחכמה מאין תמצא מלמד שהיה שלמה מחפש ואומר היכן היא החכמה מצויה ר' אליעזר אומר בראש ר' יהושע אומר בלב ואתיא כדעתיה דר' יהושע דאמר החכמה היא בלב דכתיב נתתה שמחה בלבי, ואין שמחה אלא חכמה שנאמר חכם בני ושמח לבי, למ"ד אל תקרי למ"ד אלא לב שהלב הוא מבין דעת שנאמר חכם לב יקח מצות חוזר באותיות, ואף דוד פרש עליה לב טהור ברא לי א'לקים מפני מה נתנה חכמה בלב לפי שכל האברים תלוים בלב, אמר שלמה אני לא אעשה כמו שעשה אבא, אבא פתח חכמתו בראש אותיות וסיים באמצע כל הנשמה תהלל י' אבל אני איני עושה כן אני פותח באמצע אותיות ומסיים בסוף אותיות, פותח באמצע אותיות במקום שיש חכמה, והיכן חכמה נתונה בלב שנתונה באמצע האדם, נמצאת אומר שדוד תפס כדברי ר' אליעזר ושלמה תפס כדברי ר' יהושע, ולא עוד אלא שהלב נתון ביד הקב"ה שנאמר פלגי מים לב מלך ביד ה', וכיון שראה שלמה שהחכמה נתונה בלב משם התחיל שנאמר משלי שלמה
ווי זעסטו דאס?
אזוי איז עס אין היינטיגע לשון הקודש עיברית. אבער דער מקור איז פון דער גיבן/גִבֵּן וואס שטייט אין די תורה ביי די מומים, און איין פשט דערינען (ווי דער גמרא אין בכורות מג: איז מפרש פשט אין דער משנה) איז "ששדרתו עקומה".
פון חדר האב איך געדענקט אז 'גבן' מיינט לאנגע אויגן ברעמען, פון די משנה האב איך נישט געוואוסט.קנאפער ידען האט געשריבן: ↑ מיטוואך יולי 24, 2024 8:12 amאזוי איז עס אין היינטיגע לשון הקודש עיברית. אבער דער מקור איז פון דער גיבן/גִבֵּן וואס שטייט אין די תורה ביי די מומים, און איין פשט דערינען (ווי דער גמרא אין בכורות מג: איז מפרש פשט אין דער משנה) איז "ששדרתו עקומה".
אין תנ"ך (ישעיהו ל ו) איינמאל אלץ דַּבֶּשֶׁת(רש"י איז מסביר דער שורש אלץ דבש/האניג " וע"ש שמתרקבת תמיד וסכין שם דבש לרפואה קרויה דבשת כדאמרינן בב"מ דבש והדביש חזי לכתישא דגמלי ".
'חטוטרת' איז לשה"ק אדער ארמ'יש?קנאפער ידען האט געשריבן: ↑ מיטוואך יולי 24, 2024 10:22 amאין תנ"ך (ישעיהו ל ו) איינמאל אלץ דַּבֶּשֶׁת(רש"י איז מסביר דער שורש אלץ דבש/האניג " וע"ש שמתרקבת תמיד וסכין שם דבש לרפואה קרויה דבשת כדאמרינן בב"מ דבש והדביש חזי לכתישא דגמלי ".
רש"י זעלבסט דארט איז עס מסביר אלץ א "חטוטרת", וואס איז דער ווארט וואס חז"ל האבן גענוצט פאר א הויקער.
דבשת האט אבער נישט עכט מיט א מענטשליכע הויקער.
עס איז לשון המשנה (די משנה אין חולין זאגט "חטוטרת של גמל הרכה". עס ווענדט זיך וואו מ'קוקט, קען זיין אז עס איז חטרת/חטרות אן א דאפעלטע טי"ת).
עס איז א מחלוקת בש"ס וואס דאס מיינט. אונזערע רביס האבן געטיישט ווי אזוי רש"י אויפן פלאץ טייטשט, במילא געדענקסטו אז דאס גבן האט מיט די אויגן.פראקטיש האט געשריבן: ↑ מיטוואך יולי 24, 2024 10:13 amפון חדר האב איך געדענקט אז 'גבן' מיינט לאנגע אויגן ברעמען, פון די משנה האב איך נישט געוואוסט.קנאפער ידען האט געשריבן: ↑ מיטוואך יולי 24, 2024 8:12 amאזוי איז עס אין היינטיגע לשון הקודש עיברית. אבער דער מקור איז פון דער גיבן/גִבֵּן וואס שטייט אין די תורה ביי די מומים, און איין פשט דערינען (ווי דער גמרא אין בכורות מג: איז מפרש פשט אין דער משנה) איז "ששדרתו עקומה".
אין ערגעץ רעדט מען נישט פון א קעמל'ס הויקער?
באנוצט ווי? ביי די כופרים?קנאפער ידען האט געשריבן: ↑ מיטוואך יולי 24, 2024 10:36 amעס איז לשון המשנה (ווענדט זיך וואו מ'קוקט, קען זיין אז עס איז חטרת/חטרות אן א דאפעלטע טי"ת).
דאס וואלט שוין יא מעגליך געווען א וואלידע ווארט אויף א מענטשליכע הויקער, אבער איך זע נישט וואס זאל זיין שלעכט מיט "גיבן" וואס איז דער באנוצטער ווארט דערפאר.
האלוא, איך מיין עס אמת'דיג, אויב איז דעס סטריטקלי באנוצט ביי זיי איז דאס נישט קיין ווארט פאר הויקער.
ווי געשריבן איז עס נישט "סטריקטלי באנוצט ביי זיי" זינט עס איז א ווארט אין תורה און דאס איז וואס עס מיינט זייער קלאר לויט איין דעה אין גמרא.
מיינט סתם א באמפ.
אה ייש"כ.
און דעריבער פרעג איך וואס איז געוען די באנוצטע ווארט דערויף בעפאר די משוגעים.קנאפער ידען האט געשריבן: ↑ מיטוואך יולי 24, 2024 11:32 amווי געשריבן איז עס נישט "סטריקטלי באנוצט ביי זיי" זינט עס איז א ווארט אין תורה און דאס איז וואס עס מיינט זייער קלאר לויט איין דעה אין גמרא.
ווען איך האב געשריבן "באנוצט" האב איך געמיינט אין היינטיגע/לעצטערע ספרים.
עס קען זיין אז זיי שרייבן עס גראדע ווייל די כופרים האבן עס אויך עקסעפטעד, אבער ווען דו גייסט זוכן א לשה"ק ווארט פאר א מציאות וואס עס איז מעגליך אז אין תנ"ך און אין חז"ל איז עס נישט ברייט ארומגעשמועסט דארף מען דאך אפירזוכן/קראצן פון ערגעץ, און אויב דער מקור דערפון איז קודש און נישט פארדרייט זע איך נישט דער זינען זיך צו דראפען אויף גראדע ווענט צו אויסשליסן יעדע ווארט וואס די כופרים האבן פאפולערעזירט.
https://www.sefaria.org/Sanhedrin.91a.5?lang=heיחליצך האט געשריבן: ↑ מיטוואך יולי 24, 2024 11:37 amאה ייש"כ.
וואו שטייט די מעשה מיט גביהה בן פסיסא (אויב כ'ספעל עס גוט...)?
אה, וויכטיג מראה מקום צום שמועס! סנהדרין צא. "גביהא בן פסיסא (רש"י: כך שמו והיתה לו עקמומיות בגבו כדמוכח לקמן) ... בעיטנא בך ופשיטנא לעקמותך מינך".
