צוויי לעבן
כינור האט געשריבן: עס באשרייבט דאס לעבן פון צוויי מענטשן - איינער קינדערלאז און דער צווייטער א טאטע - צוטיילט אין פאראגראפן איינס לעבן צווייטן ארויסצוברענגן דעם חילוק פון א טונקל לעבן צו א געבענטשטן.
די זון אין מיר גייט אונטער, אין האריזאנט קיין שיין
מיין זעל פריש און מונטער, מיט שמחה איך שפאן
עס וויינען די ווענט, צובראכן מיין היים
ניי געבוירן פיצל אין הענט, לא תמנו חסדי השם
צו א בעסער מארגן, פארלוירן די האף
שפרינגען קלאטשן אנע זארגן, לא כלו רחמיו
ליידיג מיין שטוב, אפען מיין וואונד
מיין נשמה ליב, שוין מיין צווייטע קינד
א לעבעדיגע אלמנה? קיין קינדער קען זי געבוירן
א באגעבא צו א דונא? כ׳בין אזוי פארלוירן
ספיקות אן ענטפערס, טריעטמענטס העלפן נישט
וועלכע סייז פעמפערס? אין גראסערי צומישט
פארגלייזט מיין בליק, א גרויען פינטל
פוד סטעמפס און וויק, מתנות פול בינטל
בינעך נישט גענוג רייף, צו האדעווען דיין פיקדון?
ברענג די זייף, אונזער עופה׳לה אפבאדן!
שבת פינסטער טונקל, איינזאם נאר צוויי
מיין בעיבי אין ווינקל, צוזאמען זענען מיר דריי
כ׳וויל נישט שטיין אויפן צעטיל, אלו שלא הניחו זש״ק!
דעם דאגה׳לאזן שלאף אין בעטל, א קניפ אין באק
קיינמאל שמוציג, די הויז אומדערטרעגליך ריין
קום דא צוציק, לאמיך דיין אויגן ווישן פון געוויין
עיני ירדה מים, מיין עתיד פארהאקט מיט טשוואקן
קום נאכאמאל טרייען, באלד קענסטו שוין וואקן!
טיילסט פאר יעדן, געב מיר כאטש איין!
ער קען שוין רעדן! נישט נאר שמייכל און וויין
נאר צרות כ׳ווייס, כ׳האב ס״ה איין ביטע׳לע
אלף, בית, ער קען שוין ביז יודעלע!
יעדן טאג ווינטער, מיין היימעלע שטענדיג קאלט
מיין לעכטיגס וואקסט אונטער, זיין אפשערן באלד
וואס איז די פיין לימיט? טאטע ענטפער מיין פראגע
שכר לימוד, סך הכל א געלט דאגה
כ׳שעם מיך צווישן מענטשן, איך דערטראג נישט מיין פעקעלע
קום שעפעלע זיך בענטשן. א ברכה אויף דיין קעפעלע
מען מוז געסט רופן, קיינער נישטא!
ער״ח סיון, מיט כוונה תפילת השל״ה
איר געבענדיג הארץ, צו וועם ליבשאפט אויסדרוקן?
זיסע מצוה טשארט׳ס, מ׳מוז צו באבי שיקן!
אן קינדער, וואס איז א מאמענ׳ס לעבנסקראפט?
אונזער קליינעם וואונדער, א שטיק לעבהאפט
טרויעריג דער חנוכה, ס׳ברענט נאר איין מנורה
ער בלאזט אין הארמאניקע..., אוי איז ער סחורה
צו פסח קיין כח, פארשטומט מיין געפיל
אויפן בענקל הויעך, ווען די טאטע קומט אהיים פון שוהל...
כרפס כ׳טייל אויס, שטיקלעך נאר צוויי
שבכל הלילות, זעה זיין פינגער דריי!
הבה לי בנים!, איך וויל נישט שטארבן קינדערלאז
זיין וויין פארשמירטן פנים..., קענסט נאך טרונקן די פערטע כוס?
א פינסטערע נאכט ליידער, ווער וועט צונעמען מיין אפיקומן?
געווען א הערליכע סדר, ווער גייט אויפרוימען?
שטופן די צייט, אוי ס׳איז חאלאמויד
א משפחה פרייד, געשמאק זיך ענדזשויד!
נחת. אן - אים, וואס איז די לעבנ׳ס באדייט?
אבות ובנים, נאר א טאטע די זיסקייט פארשטייט
הלואי אויף מיר, מוטשען מיט׳ן שידוכים קריזיס
כ׳וויל לערנען מיט דיר, דיין צעטל ווי איז עס
וואס האבן אינזינען, ביי אנחנו וצאצאינו
דאנקבארע טרערן רינען, אויף אלע גוטס דיינו
כ׳לעב אין פאנטאזיעס, געגליכן צו טויטע
מוטשא גראסיעס. העי, מיין קליינעם רעדט צום גויטע
א כליפע, נאר איינמאל אונטער חופה שטאנגען
כן יכנס... לחופה, צום צוויייטן מאל אונז דארט ענטפאנגען
א פארטרוקענטקייט, מיין בלום נישט ווייטער בליען
די גאלדענע קייט, שלשלת הדורות ווייטער ציען
ווער מיך פארשטייט, זיך ווענדן וואו אהין
א צווייגעלע איינגעזייט, כשתילי זיתים טעכטער און זין
נאך דא שאנסן? א קאמפיין קען בייהילפיג זיין ׳לכאורה׳
אויף מיין אקסל א הקפה טאנצן! שישו בשמחת תורה
שרייבן צו וויכי׳נען, ער וועט טוהן פאר מיר אלעס!
מ׳גייט שוין דוכענען!, קום, קום אונטער מיין טלית
מחר, אני בא, כ׳ווארט נישט אויף דיר, מארגן
מחר, אני בא, כ׳ווארט שוין אויף דיר, מארגן
אייער נתינה קען און וועט אנטשיידן!
