אנליין שאפינג. בגדר 'לצורך פרנסה'?
ס'איז באקאנט און אנגענומען די פסק פונעם בעל שבט הלוי ז"ל אז דאס זיך באנוצן מיט אינטערנעט איז נאר מותר לצורך פרנסה און נישט פאר סתם אלגעמיינע באקוועמליכקייטן און אונטערהאלטונג.
אונז אלע האלטן מיט די לאנגיעריגע העפטיגע מערכה קעגן טעכנאלאגיע וואס נעמט אויך אריין דאס פארפירן און קאמפיינען קעגן אנליין שאפינג וואס איז אנגעבליך נישט מותר געווארן ווייל דאס הייסט נישט לצורך פרנסה.
אבער פונקט די וואך האט מיר א איד אויפגעמערקט זייער א שטארקע נקודה וואס כ'מיין אז קיינער האט דאס נישט אינאכט גענומען ביז היינט. נעמליך; ווער זאגט אז די כלל פון לצורך פרנסה איז נישט כולל אין זיך אנליין שאפינג? ווער האט באשלאסן אז לצורך פרנסה מיינט נאר אין דזשאב? פונקט ווי דו פארשטייסט אז פאר מיין פרנסה מעג איך יא נוצן אינטערנעט ווייל מ'רעדט דא פון מיין פינאנציעלע סטאביליטעט, מיין לעבן, מיין פרנסה, צו קענען ברענגען ברויט אין שטוב, וואס דאס איז גענוג וויכטיג זיך צו מעגן באנוצן מיט אינטערנעט דערפאר, איז אנליין שאפינג פונקט אזוי עפעס וואס איז נוגע צו מיין פרנסה, מ'קען זיך שפארן גאר אסאך געלט דורכ'ן קויפן אנליין, און ס'איז פונקט אזוי וויכטיג זיך צו שפארן די אלע געלטער פאר מיין פינאנציעלע רואיגקייט. וואס א חילוק צו איך מאך געלט דורך מיין דזשאב אדער דורכ'ן קויפן אנליין און זיך שפארן די איבריגע שפענדערייען אין די לאקאלע געשעפטן? אויב איז אידיש געלט גענוג וויכטיג צו מתיר זיין דאס אינטערנעט באנוץ, איז וואס א חילוק אויף וועלכע אופן? אויב אנליין שאפינג ברענגט פינאנציעלע פארבעסערונג אינעם טאג טעגליכן לעבן און ס'פארגרינגערט די פרנסה איז עס לכאורה פונקט אזוי מותר ווי אינטערנעט אין דזשאב.
אייגנטליך, די אפטייטש פון פרנסה איז ניטאמאל ארבעטן, פרנסה מיינט זיך מפרנס זיין, האבן צו עסן אין שטוב, האבן געלט צום לעבן, דעקן די בודזשעט, ס'איז כולל אלעס וואס איז נוגע אינעם פינאנציעלן שטאנדפונקט און לאו דוקא די עצם דזשאב וואו מ'ארבעט.
נו אויב אזוי, וואס איז פשט פון די גאנצע מערכה קעגן אנליין שאפינג???
אדרבה, לאמיר הערן דעם דעת הקהל.
אונז אלע האלטן מיט די לאנגיעריגע העפטיגע מערכה קעגן טעכנאלאגיע וואס נעמט אויך אריין דאס פארפירן און קאמפיינען קעגן אנליין שאפינג וואס איז אנגעבליך נישט מותר געווארן ווייל דאס הייסט נישט לצורך פרנסה.
אבער פונקט די וואך האט מיר א איד אויפגעמערקט זייער א שטארקע נקודה וואס כ'מיין אז קיינער האט דאס נישט אינאכט גענומען ביז היינט. נעמליך; ווער זאגט אז די כלל פון לצורך פרנסה איז נישט כולל אין זיך אנליין שאפינג? ווער האט באשלאסן אז לצורך פרנסה מיינט נאר אין דזשאב? פונקט ווי דו פארשטייסט אז פאר מיין פרנסה מעג איך יא נוצן אינטערנעט ווייל מ'רעדט דא פון מיין פינאנציעלע סטאביליטעט, מיין לעבן, מיין פרנסה, צו קענען ברענגען ברויט אין שטוב, וואס דאס איז גענוג וויכטיג זיך צו מעגן באנוצן מיט אינטערנעט דערפאר, איז אנליין שאפינג פונקט אזוי עפעס וואס איז נוגע צו מיין פרנסה, מ'קען זיך שפארן גאר אסאך געלט דורכ'ן קויפן אנליין, און ס'איז פונקט אזוי וויכטיג זיך צו שפארן די אלע געלטער פאר מיין פינאנציעלע רואיגקייט. וואס א חילוק צו איך מאך געלט דורך מיין דזשאב אדער דורכ'ן קויפן אנליין און זיך שפארן די איבריגע שפענדערייען אין די לאקאלע געשעפטן? אויב איז אידיש געלט גענוג וויכטיג צו מתיר זיין דאס אינטערנעט באנוץ, איז וואס א חילוק אויף וועלכע אופן? אויב אנליין שאפינג ברענגט פינאנציעלע פארבעסערונג אינעם טאג טעגליכן לעבן און ס'פארגרינגערט די פרנסה איז עס לכאורה פונקט אזוי מותר ווי אינטערנעט אין דזשאב.
אייגנטליך, די אפטייטש פון פרנסה איז ניטאמאל ארבעטן, פרנסה מיינט זיך מפרנס זיין, האבן צו עסן אין שטוב, האבן געלט צום לעבן, דעקן די בודזשעט, ס'איז כולל אלעס וואס איז נוגע אינעם פינאנציעלן שטאנדפונקט און לאו דוקא די עצם דזשאב וואו מ'ארבעט.
נו אויב אזוי, וואס איז פשט פון די גאנצע מערכה קעגן אנליין שאפינג???
אדרבה, לאמיר הערן דעם דעת הקהל.
