א נאכט אויפן שיפל..
סוואן לעיק נ.י. 2006:
א לייכט ווינטל צושאקלט לייכט מיין פיאות און קלאפט זיך אן און מיין נארוואס ים אפגעוואשענע פנים, ס'איז שוין שטאקלעך פינצטער ביי מיר אין שיפל, ס'איז שוין העכסט צייט אנצוצינדען די לאמטערנע טראכט איך צו מיר, א העל געלע שיין באנעמט די ארום, די צאנקעדיגע שאטנ'ס היפן נישט איבער מיין פידעלע וואס איז אנגעגרייט פאר מיין חבר וואס גייט באלד אויפשטייגן אויפן שיפל, איך הייב אן רוקן מיינע שטעקענעס מער צום זייט פונעם וואסער עס ענטפאנגט מיר די נאסע פרישע בלעטער אהה די ריח איז ממש פון גן עדן ארויס, די הויכשטאקיגע ביימער שאקלען זיך מיט א אהבה איבער מיין זעל, שפריצנדיג פון מאל צו מאל א דאזע רעגן טוי, אהה די שיינע קאלירטע פויגל וואס ענדיגט יעצט איר תפקיד פארן טאג לאנדעט רואיג ביים עק פונעם האלצערנעם ראם פונעם שיף, א פאלנדע בלעטל אויף מיין פנים שאקלט מיר אויף און מיט רואיגע מחשבות קומט מען צו נענטער צום חבר'ס ווארטונג'ס ארט, א לייכט רעגן הייבט אן פאלן און באנעצט מיין פנים מיט פרישע קאלטע וואסער, אהה אנגעקומען צום חבר ארויף אויפן שיפל און מען הייבט אן, די שעות לויפן מ'האלט שוין נישט חשבון אויפן זייגער, מ'שיפלט רואיגערהייט איבער וועגן און שטעגן ארומגענומען מיט געדיכטע ביימער און שטיינער, די טשוויטשקענען פון די פייגל און וואלד באשעפענישן מישן זיך אויס מיט די הארציגע קלאנגען פונעם פידל עס מאכנדיג פאר איין הימלישע מאלאדיע.....
א לייכט ווינטל צושאקלט לייכט מיין פיאות און קלאפט זיך אן און מיין נארוואס ים אפגעוואשענע פנים, ס'איז שוין שטאקלעך פינצטער ביי מיר אין שיפל, ס'איז שוין העכסט צייט אנצוצינדען די לאמטערנע טראכט איך צו מיר, א העל געלע שיין באנעמט די ארום, די צאנקעדיגע שאטנ'ס היפן נישט איבער מיין פידעלע וואס איז אנגעגרייט פאר מיין חבר וואס גייט באלד אויפשטייגן אויפן שיפל, איך הייב אן רוקן מיינע שטעקענעס מער צום זייט פונעם וואסער עס ענטפאנגט מיר די נאסע פרישע בלעטער אהה די ריח איז ממש פון גן עדן ארויס, די הויכשטאקיגע ביימער שאקלען זיך מיט א אהבה איבער מיין זעל, שפריצנדיג פון מאל צו מאל א דאזע רעגן טוי, אהה די שיינע קאלירטע פויגל וואס ענדיגט יעצט איר תפקיד פארן טאג לאנדעט רואיג ביים עק פונעם האלצערנעם ראם פונעם שיף, א פאלנדע בלעטל אויף מיין פנים שאקלט מיר אויף און מיט רואיגע מחשבות קומט מען צו נענטער צום חבר'ס ווארטונג'ס ארט, א לייכט רעגן הייבט אן פאלן און באנעצט מיין פנים מיט פרישע קאלטע וואסער, אהה אנגעקומען צום חבר ארויף אויפן שיפל און מען הייבט אן, די שעות לויפן מ'האלט שוין נישט חשבון אויפן זייגער, מ'שיפלט רואיגערהייט איבער וועגן און שטעגן ארומגענומען מיט געדיכטע ביימער און שטיינער, די טשוויטשקענען פון די פייגל און וואלד באשעפענישן מישן זיך אויס מיט די הארציגע קלאנגען פונעם פידל עס מאכנדיג פאר איין הימלישע מאלאדיע.....
- 71wkEmk5Y-L._AC_SL1500_ (1).jpg (36.67 KiB) געזען 178 מאל
מ'טראכט ביינאכט וואס מ'חלומט בייטאג.
