הקפות שניות - מקור ומנהגים
ווען האט זיך עס אנגעהויבן?
אין וועלכע פלעצער פירט מען זיך צו מאכן הקפות שניות?
די אחראים: אחראי , גבאי ביהמד
ער האט געפראוועט יו"ט אליינס ביי מעריב, דערנאך ביי שחרית און מנחה, און נאכאמאל מוצאי יו"ט ביי מעריב. אולי איז דאס געווען בכדי צו מאכן הקפות פיר מאל. אדער אולי די וואס מאכן פיר מאל איז מקורו פונעם אר"י הק' וואס האט אזוי געטון.
ר' חיים וויטאל שרייבט אז אין שמחת תורה אליינס האט ער נישט געזען.יחיד בדורו האט געשריבן: ↑ מאנטאג אקטאבער 28, 2024 5:31 pmער האט געפראוועט יו"ט אליינס ביי מעריב, דערנאך ביי שחרית און מנחה, און נאכאמאל מוצאי יו"ט ביי מעריב. אולי איז דאס געווען בכדי צו מאכן הקפות פיר מאל. אדער אולי די וואס מאכן פיר מאל איז מקורו פונעם אר"י הק' וואס האט אזוי געטון.
זעהט אויס אז אפילו נאך די קריג זענען נישט געווען קיין הקפות שניות אין רוב חסידישע מקומות, חוץ חב"ד און קאלוב.יחיד בדורו האט געשריבן: ↑ מאנטאג אקטאבער 28, 2024 5:32 pmאיך וואלט נייגעריג געווען אויב די רבי'ס וואס זענען געווען אין אר"י בעפאר דעם קריג האבן אויך אזוי געטון, למשל די אדמור"י בית לעלוב. אויב איינער ווייסט דערוועגן ביטע שרייבן.
איך ווייס נישט אויב דער רבי וואלט געהאט מיט וועם צו טאנצן.
דו שטעלסט זיך אזוי פאר?
געשריבן איך ווייס נישט, זעהט אויס איך ווייס טאקע נישט
דער רבי דערציילט איבער שמחת תורה תש"ו
אסרו חג סוכות (תש"י אדער תשי"ג), האט אמאל דער רבי אוועקגעשיקט דעם הויז בחור פון טיש, און ער האט געמאכט אן הטבת חלום, מיט מיר און רבי יאסל און דער דריטער געדענק איך נישט. דער חלום איז געווען מוצאי חג הסוכות. הכלל יענעם יאר איז אויסגעפאלן שמיני עצרת שבת. האט דער רבי דעמאלטס געמאכט א שמועס, אז ווען ער איז געווען אין ארץ ישראל תש"ו, האט זיך אויך אזוי געפאלן שמיני עצרת שבת. זאגט דער רבי, שטעל דיך פאר וואס איך האב געהאט שמיני עצרת, אין ירושלים ווי מען האלט נאר איין טאג, איז דאך אויך שמחת תורה און מען ברויך צו טאנצן די הקפות בייטאג, און מ'ברויך צו ליינען, מען ליינט דאך עטליכע מאל וזאת הברכה, און מ'ברויך נאכדעם גשם צו בענטשן, און מען ברויך נאך צו מאכן צוויי סעודות, און איך האב מיך נישט גוט געשפירט. הכלל רופט זיך אן ר' יאסל, און וואס איז געווארן. זאגט אים דער רבי, דו פרעגסט, דו ביזט דאך דארט געווען, זאגט ער איך געדענק נישט. זאגט דער רבי דו געדענקסט נישט, ס'איז פאר אלעם געווען צייט... האט דער רבי דערציילט, אז צו דעם אלעם, ביי שלש סעודות רוימט אים רבי אשר זעליג מרגליות זצ"ל אריין אין אויער, אז מען פירט זיך דא אויך צו מאכן הקפות שניות מוצאי יו"ט. האט דער רבי געזאגט עד כאן, צו דעם איז שוין דער רבי נישט געווען בכח, און ער איז דאן אריינגעפאלן אין בעט מיט א הויכן פיבער און שווערע לונגן אנטצינדונג, פון וואס ער איז זייער קראנק געווארן א גאנצן ווינטער.
דער רבי איז אריין אין שטוב, זיך געמאסטן די פיבער, ער האט געהאט 104 פיבער. ער האט געהאט אן אנטצינדונג אין די לונגען, אין די לעיבער און אין די מילץ, אלע דריי אינאיינעם. ער איז געווען זייער מסוכן, מען האט גערופן דר. צאנדאק און ער האט געזאגט אז דער רבי איז זייער מסוכן, און ער האט נישט א רפואה נאר דורך פענעסילן, וואס עס איז נישט דא צו באקומען אין ארץ ישראל, נאר אין אמעריקא אדער אין די שווייץ. דאן איז דעם רבי'נס דאקטאר דר. שווארץ נאך געווען אין די שווייץ, ער האט שוין געקענט דעם רבי'ן זייענדיג אינאיינעם אין בערגן בעלזן לאגער, האט ער געשיקט פון שווייץ פענעסילן פאר'ן רבי'ן אויף ארץ ישראל. ער איז געגאנגן צום עירפארט אין די שווייץ מיט די פענעסילן, און דעם ערשטן מענטש האט ער געפרעגט צו ער קען דעם סאטמאר רב, זאגנדיג אז יא, האט ער אים איבערגעגעבען די פענעסילן, און עס איז אנגעקומען צום רבי'ן,
און דער רבי האט טאקע געהאט א רפואה שלימה.