אידישע וועלט פארומס

דייקן האט געשריבן: אוייייייייייייייייייייייייייייייייייייייייייייייייייייייייייייייייייייייייייייייייייייייי

איך האב זיך היפש איבערגעקלערט אויב צו שרייבען דא אדער אין אישי, אבער למעשה האב איך באשלאסען צו שרייבען דאהי, ווייל אזוי וועט עס האפענטליך מחזק זיין מער אידען, און דערפאר שרייב איך אויך מיט מיין מער באקאנטער ניק.

ערשטענס זאגסטו ליידער אזוי גוט, אז ס'איז נישט פארהאן אזעלכע יסורים ווי יסורי הנפש רח"ל, ווי מ'שפירט אז מען איז נישט זיך, און כאילו א דיבוק האט זיך אריינגעזעצט אין מח און האט איבערגענומען די אייגענער מח, און פון אינדרויסען דארף מען נאך שפילען די געים און זיך אנטאן א מאסקע אויפן פנים, ווער רעדט נאך אז מען פראבירט עס צו באהאלטען אפילו פון די נאנטע משפחה און חבירים (אין מיין פאל האב איך עס באהאלטען אפילו פון מיין ווייב, אבער דאס רעקאמענדיר איך נישט פאר קיינעם), איך געדענק נאך די טעג וואס איך האב געוויינט און געדאווענט צום באשעפער אז ער זאל שוין נעמען מיין נשמה ח"ו, ווייל איך האלט עס ממש נישט אויס, יעדער סעקונדע שפירט זיך ווי לאנגע יארען, און די איינציגער וועג וואס איך האב פראבירט זיך צו מחזק זיין איז געווען דורכן טראכטען כאילו ביז די קומענדיגער נאכט וועט משיח קומען אדער ח"ו ..., ווייל אזוי קוק איך עס אן כאילו ס'וועט זיך נאר ציען פאר נאך איין טאג.
איי פארוואס שרייב איך דאס אלעס, ווייל איך געדענק אז פאר מיר איז געווען א שטיקל חיזוק ווען איך האב געליינט דא אויף אייוועלט אין עפעס א אלטער ארטיקל אז יסורי הנפש איז די שטערקסטע יסורים, און אזוי האב איך געשפירט כאילו איינער געבט מיר אנערקענונג אויף מיינע יסורים, און דאס איז מיר געווען אביסל חיזוק, איז ממילא האף איך אז ס'וועלען זיין אזעלכע וואס וועלען אויך באקומען חיזוק דורך מיין פריערדיגע פאר שורות.

צווייטנס איז גאר וויכטיג פאר יעדער איינער וואס האט [ערענסטע] יסורי הנפש רח"ל צו גיין ווי שנעלער צו א פסיכיאטער [און מען זאל, פארשטייט זיך, זיך נאכפרעגען פאר דעם ביי א דעת תורה וואס קען זיך אויס אין דעם פעלד ווער איז א גוטער אויסגעהאלטענער פסיכיאטער] פאר מעדיצינען, און פאר טערעפי, און מען זאל נישט שפירען ח"ו כאילו מען איז עפעס א "משוגענער", ווייל ס'איז א נארמאלער קרענק אזויווי אנדערע קרענק, און אזויווי מען קען זיין קראנק ח"ו אויף די הארץ אזוי קען מען זיין קראנק ח"ו אויף די קאפ, און ס'זענען געווען כמה גדו"י מפורסמים וואס האבען זיך אויך געראנגעלט מיט די פראבלעמען, און דאס איז למעשה געווען מיין גרעסטער פראבלעם, אז איך האב אפגעשטופט דאס גיין צו א פסיכיאטער עטליכע יאר, און איך האב זיך אומזינסט געמוטשעט עטליכע יאר.

דריטנס איז גאר וויכטיג צו וויסען אז בעזהשי"ת איז דא א וועג ארויס, און נאכן צוריקקומען צו זיך וועט מען שוין כמעט נישט קענען רילעיטען צו די אמאליגע יסורים, און מען וועט זיך שפירען בעז"ה ממש ווי תחיית המתים, און רובא דרובא דרובא מענטשען מיט יסורי הנפש קריכען ארויס פון דעם מיט די הילף פון די ריכטיגע מעדיצינען און די ריכטיגע טערעפי.

יעצט וועל איך שרייבען גאר בקיצור די טערעפי וואס האט מיר פערזענליך געהאלפען בעז"ה, און אפשר וועט עס העלפען פאר אנדערע, והיה זה שכרי.
א מענטש דארף וויסען אז ער האט די פולשטענדיגער בעלות איבער זיינע פעולות, און ס'איז נישט מעגליך פאר די מחשבות אדער הרגשים פון א מענטש אים צו צווינגען צו טאן, אדער נישט צו טאן, געוויסע פעולות [און דאס וואס א מענטש פירט זיך אויף אנדערש ווען ער האט יסורי הנפש איז עס נאר ווייל ס'איז עם שווערזיך אויפצופירען ווי געווענטליך, און נישט ווייל ס'איז אוממעגליך, און ווי אויך ווייל ער איז איינגערעדט אז ס'איז אים אוממעגליך זיך אויפצופירען ווי געווענטליך], און ווי אויך דארף מען וויסען אז די מענטש האט אויך די פולשטענדיגער בעלות איבער זיינע מחשבות, ד. ה. אז ס'איז דא די ערשטער מחשבה אדער הרגש וואס קומט אריין אין די מענטשענס קאפ, וואס אויף דעם האט ער טאקע נישט די דירעקטער בעלות (נאר דורכן טאן די קומענדיגע פעולות וועלען די מחשבות פון זיך אליין אויפהערען אריינצוקומען אין קאפ אזוי פיל), אבער דאס האלט נאר אן ווייניגער פון א סעקונדע, און פון נאך די ערשטער סעקונדע האט די מענטש די בעלות צו איגנארירען די ערשטער מחשבה/הרגש אדער צו טראכטען פון דעם, איז וואס די מענטש דארף טאן, איז איגנארירען דער מחשבה, ווייל נאכען וויסען אז מחשבות אדער הרגשים קענען נישט צווינגען די מענטשנ'ס פעולות, איז שוין נישט וויכטיג צו טראכטען פון די מחשבות/הרגשים, און פארשטייט זיך אז די ערשטע פאר מינוט וועט די מחשבה/הרגש האלטען אין איין צוריקקומען צום מענטשנ'ס קאפ (ד. ה. די מחשבה הראשונה וואס ציט זיך א סעקונדע), אבער דורכן אנגיין מיטן לעבען ווי כאילו גארנישט, און נישט פאוקעסען אויף די מחשבה/הרגש [און נישט דוקא פאוקעסען אויף אנדערע זאכען, נאר זיך אויפפירען כאילו דער מחשבה איז קיינמאל נישט אריינגעקומען אין קאפ, און ווייטער אקיופייען די קאפ מיט די געווענטליכע מחשבות וואס ער וואלט געהאט אויב נישט פאר דער דראענדיגער מחשבה/הרגש], וועט עס ביז געציילטע מינוטען אוועקגיין בעז"ה, אבער ס'איז וויכטיג צו וויסען אז אויך טאמער וועלען די "בליץ מחשבות/הרגשים" וואס קומען פאר א סעקונדע, זיך נישט אויפהערען ביז אפאר מינוט, נאר זיי וועלען האלטען אין איין קומען, איז עס אויך נישט א פראבלעם, ווייל די עיקר יסורי הנפש קומט דורכן אריינטראכטען אין די מחשבות/הרגשים און אינגעיזשע"ן אין זיי (איך האב נישט א ווארט אין אידיש פאר דעם), און נישט פון די עצם מחשבה/הרגש [און די מעדיצינען וואס מען נעמט איז נאר אויף אפצושוואכן די מחשבות/הרגשים אז ס'זאל זיין גרינגער זיי צו איגנארירען, אבער בעצם איז מעגליך זיי צו איגנארירען אויך אן דעם, ווייל ווי געשריבען האט די מענטש די פולע בעלות אויף זיינע פעולות און מחשבות (פון נאך די ערשטער "בליץ מחשבה")].


נ. ב. אלץ וואס איך האב געשריבען איז נאר לויט מיין פערזענליכער עקספעריענס, אבער פארשטייט זיך אז יעדער איינער'ס אומשטענדען איז אנדערש, און מען קען נישט מקיש זיין איין מציאות צו א צווייטער, און פארשטייט זיך אז ס'דינט נישט אויף מעדיצינישער עדווייס אד"ג, נאר אויף למעשה דארף יעדער איינער זיך דורכרעדען מיט א דעת תורה וואס קען זיך אויס אין די ענינים און/אדער א באקאנטער לייסענסד דאקטער.

דייקן האט געשריבן: א מענטש דארף וויסען אז ער האט די פולשטענדיגער בעלות איבער זיינע פעולות, און ס'איז נישט מעגליך פאר די מחשבות אדער הרגשים פון א מענטש אים צו צווינגען צו טאן, אדער נישט צו טאן, געוויסע פעולות [און דאס וואס א מענטש פירט זיך אויף אנדערש ווען ער האט יסורי הנפש איז עס נאר ווייל ס'איז עם שווערזיך אויפצופירען ווי געווענטליך, און נישט ווייל ס'איז אוממעגליך, און ווי אויך ווייל ער איז איינגערעדט אז ס'איז אים אוממעגליך זיך אויפצופירען ווי געווענטליך].

הגות תבונות האט געשריבן:

דייקן האט געשריבן: א מענטש דארף וויסען אז ער האט די פולשטענדיגער בעלות איבער זיינע פעולות, און ס'איז נישט מעגליך פאר די מחשבות אדער הרגשים פון א מענטש אים צו צווינגען צו טאן, אדער נישט צו טאן, געוויסע פעולות [און דאס וואס א מענטש פירט זיך אויף אנדערש ווען ער האט יסורי הנפש איז עס נאר ווייל ס'איז עם שווערזיך אויפצופירען ווי געווענטליך, און נישט ווייל ס'איז אוממעגליך, און ווי אויך ווייל ער איז איינגערעדט אז ס'איז אים אוממעגליך זיך אויפצופירען ווי געווענטליך].

שווער צו פארשטיין. צום ביישפיל: ווען א מענטש האט א פחד פון שטיין נעבן א פארצוקענדע לייב, קענסטו טאקע טעארעטיש זאגן אז נאר זיינע הרגשים לאזן אים נישט שטיין דארט. אבער דאס מציאות איז אז ער קען נישט שטיין דארט.