איי עם סארי איך פרעג איבער, קרעמער, אין פסוק שטייט, ויולד תרח את אברם את נחור ואת הרן. בני, קוק אריין אין פסוק, שטייט קודם עילם אשור ארפכשד, דער ויולד בנים ובנות, קען זיין, אז ער האט נאכדעם געהאט נאך קינדער, ביי אדם נאך שת, שטייט אויך ויולד בנים ובנות.
עס קען זיין אז דו ביסט גערעכט, מיין נארישער מח האט אנדערש געדענקט (כ'האב געמיינט ווייל אברהם איז געווען אן איידעם ביי הרן, על כרחך אז ער איז אינגער געווען), אבער יעצט זעה איך אין רבינו בחיי אז הרן איז געווען דער אינגסטער (פאלט אוועק מיין פשט'ל, און מען מוז לערנען כפשוטו של מקרא אז אברהם איז געווען א בכור).
דער האר פון דער וועלט האט געזאגט: לא ידון רוחי באדם בשגם הוא בשר ועי' רשי.
מיין קשיא איז, אויב אזוי האט זיך שוין דאן אנגעהויבן די הסתרת פנים, און נאכמער איז דען אין מדבר און אין א"י נישט געווען קיין דין ודברים צווישן בוכ"ע אינעם מענטש ביי די אלע חטאים וואס מען האט תיכף באקומען אן עונש?
עס איז דא נאך פשטים אויף לא ידון עי' א"ע ורמבן ואוה"ח ה'
נאך וואס איך גלייך צו וויסן, וויאזוי איז געווען פארן חטא, זענען בעלי חיים געשטארבן אדער איז אויף זיי אויך נגזר געווארן מיתה צוזאמען מיט אדם? ווען איז מותר געווארן פאר בעלי חיים צו עסן בשר, אין פסוק שטייט דאך קלאר ירק עשב לכם לאכלה? און נאר פאר נח איז מותר געווארן בשר שפעטער?
מערקווירדיג וואס רשי זאגט מיד כל חיה אדרשנו אז א חיה האט נישט קיין רעכט צו הרגנ'ן א מענטש, דאס הייסט עפעס א בחירה האט ער (?) און אפשר איז משמע פון דעם אז אנאנדער בעל חי מעג ער יא עסן (?)
עיין במחוקקי יהודא, שאומר שיש שטעו בדברי אבן עזרא זה ופירשוהו כמו אחד מחברינו כאן שאין לו אח במקרא ושויהו להרב כטועה, ומפרש שאין לו אח שגדל לבדו, ומביא שיש ב' פשטים במדרש וכו' אבל האהל יוסף נדפס במרגליות הים פי' פי' נפלא איך לייג דא צו א קאפי, עס איז דא א ספר פון א ירושלמער אויף אבן עזרא בראשית, הפלא ופלא
עוד יש לפרש, אז דער אבן עזרא רעדט פון אקעקטוס[סאונדס סימילער צו "קוץ"?] וואס וואקסט אליינס עלנד און אפגעזונדערט וואס דאן שטימט דער "והוא לבדו דר כי אחיו נעדר" כמין חומר.
דאע"ג דכבר למד הרבה פעמים כל התורה והמצות, מ"מ כשיגיע המועד חייב לשאול ולדרוש בהלכות כל מועד ומועד בזמנו [ב"ח]
ווער עס קען עס ארויפלייגען פון אוצר החכמה איז וועלקאם, איך ווייס נישט וויאזוי איך לייג יעצט ארויף געטייפט הוא לבדו דר, פי' כי מלת דרדר, שורשה דר, ואחיו ממנו נעדר, ר"ל שני אותיות הכפולים, שהוא דל"ת ורי"ש ממלת דר, הם נעדרים ונופלים מהשורש, כך פי' ר' אברהם בספר מאזנים בשער הרביעי, והטעם שכתוב דרדר, כי אלו הי' כתוב דר הי' פירושו שהי' גדול ובעבור שנכפל ידענו כי נכפל להעמיטו ולאמר שהוא קטן, כי אין רבוי שלא לצורך כי אם למעט, וכן פי' בסוף ישעי' (קפיטל ס"ו) על מלת ובכרכרות, שהוא נגזר מן שלחו כר (ישעי' קפיטל י"ו) וכן פירש בשיר השירים בפסוק שחורה אני ונאוה, ובסוף פרשת מצורע גבי ירקרק או אדמדם אמר כי זה הוא הכפל הוא לחסרון, וכן שחרחרות ואדמדם, והארכתי כל זה בעבור כי יש מבינים מדבריו שאמר, שאין לו חבר במקרא, ומקשים עליו כי יש אחד בספר הושע (קפיטל י"א) קוץ ודרדר יעלו על מזבחותם, ואני אומר כי הם שטעו, וקוץ ודרדר יעלה מזבחותם, (וכן פי' המחבר מקור חיים)
farshlufen האט געשריבן:
עוד יש לפרש, אז דער אבן עזרא רעדט פון אקעקטוס[סאונדס סימילער צו "קוץ"?] וואס וואקסט אליינס עלנד און אפגעזונדערט וואס דאן שטימט דער "והוא לבדו דר כי אחיו נעדר" כמין חומר.
