אידישע וועלט פארומס

פארברענגען האט געשריבן:

תכלית קומט עפעס דעי' וואך אדער יא ?

פאליטישע עקספערט האט געשריבן:

דרייטצעך האט געשריבן:

מעמבערשיפ אינעם שרייבער איז א קאמפלימענט מינומים איינמאל חודש'ליך.

פרימיום מעמבערשיפ איז א וועכנטליכע קאמפלימענט.

ס'זעט אויס די מעמבערשיפ קאסע איז כמעט ליידיג...

המממ....

איך וויל מיר אויפסיינען פאר אולטרע-פרימיום

shimon7323 האט געשריבן:

די חומר איז דא ס'איז נאר סטאק און פרינט.

דרייטצעך האט געשריבן:

shimon7323 האט געשריבן:

די חומר איז דא ס'איז נאר סטאק און פרינט.

גייט נישט זיין די וואך, פיינעל.

הודו להשם האט געשריבן:

מ'דארף ארויסלייגן דעם 'שרייבער' מיט א ספעציעלן לינק, פון וואו מ'זאל עס ליינען/דאונלאודן:

1. נאר נאך מ'שרייבט אריין א דאנק/קאמפלימענט פון מינימום 35 קערעקטערס (די קאמפלימענטן וועלן אטאמאטיש אנקומען צו די 'שרייבער' סטעף).

2. מען וועט דארפן אויספילן וועלכע קאלום/ארטיקל מ'האט די מערסטע הנאה געהאט דעם פריעדיגן וואך.

3. פאר יעדע קערעקטער - מער ווי די 35 מינימום - וואס וועט זיין אינעם דאנק/קאמפלימענט, וועלן די 'שרייבער' ליינער באזע באקומען 1 פוינט.

4. פאר יעדע 10,000 פוינטס וואס וועלן זיך איינזאמלען וועט די 'שרייבער' רעדאקציע איינשפאנען איינע פון די שטעקסטע קאנאנען דא אויפן וועלטל*, וואס וועט צושטעלן אן אינהאלטסרייכן ארטיקל וואס וועט ווערן פובליצירט אינעם 'שרייבער', אלס הכרת-הכרת הטוב.

*איר קענט נאך זיין פון דיע, שארצט אייך ארויף דאס ארבל, גרייט אן א גלאז קאלטע וואסער, נעמט דאס פעדער אין האנט, און הייבט אן גייייסן זאפטיגע ווארע.

5. והנה חלום

עפעס אנדערש האט געשריבן:

איר קענט אודאי די מעשה מיט די שטאט וואס איז געווען ביי די גרעניץ צווישן צוויי לענדער, און די בית החיים פונ'ם שטאט איז געווען אינ'ם אנדערן לאנד. האבן די אידישע שטאטסלייט אויסגעארבייט מיט די אנדערע מדינה, אז זיי וועלן אדורך לאזן די לוויות גרינגערהייט, אנע דורכקוקן יעדע מאל, צו קענען אנקומען צו די בית החיים.

נו, אז די שטאטישע אידן האבן געזען אז מען קען דורכגיין דעם גרעניץ אנע דורכקוקן, האבן זיי זיך גלייך געמאכט דעם חשבון אז מען קען דא שארן גאלד. זיי וועלן האנדלן מיט די מאטריאל וואס האט גרויסע שטייערן, און אלע סוחרים רעכענען אסאך פאר דעם לכבוד דעם, און זיי וועלן אנפילן ארונות מיט די מאטריאל, און מאכן א לויה, און עס אריבערפירן דעם גרעניץ אומדורכגעקוקט, און אזוי וועלן זיי קענען שיין פארדינען.

וכך הוה. די סוחרים האבן אנגעהויבן צו מאכן לוויות יעדע מאנטאג און מיטוואך, און דער אנדערע וואך זונטאג און דאנערשטאג, און אזוי איז געפארן א באן, אז זיי האבן שוין אפילו נישט צוגעלייגט קיין קאפ, און יעדע פאר טעג האבן זיי געדונגען אפאר מענטשן זאלן טראגן אן ארון אנגעפילט מיט די מאטריאל, און זיי האבן עס באגלייט אזוי ווי ביי א לוויה, און די ביזנעס האט געשטראמט א מחי'.

די וועכטער ביי די גרעניץ האבן זיך אנגעהויבן צו וואונדערן. וואס איז געשען דא אין דעם שטאט, איז דא א מגיפה, אז עס איז לעצטנס דא אזוי סאך לוויות? ווי אויך האבן זיי באמערקט אז די וואס באגלייטן זעען נישט אויס צו זיין טרויעריג בכלל, וויינען נישט נאך זייער נאנטע וואס זיי באגלייטן. עס האט זיי אנגעהויבן צו קלונגען גלעקלעך, און מחליט געווען אריינצוקוקן דערין.

איין מאנטאג איז פארגעקומען די געווענליכע לוויה, דער ארון איז ווי אייביג אנגעפולט מיט די טייערע מאטריאל, און זיי טראגן געמיטליך דעם ארון. זיי קומען אן צום גרעניץ און ווי אייביג הייבן זיי אן אדורך צו גיין. אבער פלוצלינג הערן זיי ווי איינער שרייט אויף זיי: האלטס! שטעלטס ענק אפ זאפארט.

זיי דרייען זיך ארום, זעען זיי אז דער וועכטער איז דער וואס שרייט, און זאגט זיי אראפצולייגן דעם קאסטן אויפן ערד, ווייל זיי גייען עס אדורכקוקן. ווי זיי האבן דאס געהערט, איז זיי שווארץ געווארן פאר די אויגן.

דער וועכטער האט געעפנט דעם קאסטן, און יא. געטראפן דארט דעם אוצר. ער האט זיי גלייך געקייטלט, און געזאגט אז מען גייט זיי ארעסטירן. די סוחרים האבן אנגעהויבן צו וויינען מיט זודיגע טרערן, און געבעטן בתחנונים אז מען זאל זיי לאזן גיין. דער וועכטער האט זיי אבער אויסגעלאכט און געזאגט: נאראנים וואס עטץ זענטס. יעצט וויינט עטץ? ווען עטץ וויינטס ווען פריער, וואלט אלעס געפארן א מחי', און מיר וואלטן ענק נישט חושד געווען אויף גארנישט, יעצט איז אבער שוין צו שפעט צו וויינען.


לענינינו:
דער 'שרייבער' אויסגאבע, איז שוין היינט ברייט באקאנט מיט איר רייכע מאטריאל און הערליכען אויסשטעל, וואס ווערט אהערגעשטעלט דורך די רעדאקציע מיט א געניטע שטאב פון ערפארענע מומחים אין דעם געביט מידי שבוע בשבוע, מיט א זאפאס פון קאלירפולע תוכן, להנאת כל. יעדע וואך באזונדער ציפט דער שטאב אראפ פון זייער אייגענע טייערע צייט און גיבט זיך אוועק אסאך שעות אהערצושטעלן א דבר השלם וואס זאל זיין ראוי לעלות על שולחן מלכים, און עס דערקענט זיך טאקע אויף די ארבעט וואס זיי שטעלן אהער.
אבער ווי עטץ ווייסט אליין, ווערט קיינער פון זיי נישט באצאלט פאר זייער ארבעט, ווייל יעדער קען דאס באקומען בחנם, און זיי נעמען פון קיינעם נישט געצאלט.
ווי געזאגט איז דער שטאב מענטשן וואס זענען פארנומען מיט די אייגענע פרנסות, און אסאך מאל קענען זיי זיין גאר שטארק פארנומען, אבער דאך, וויבאלד זיי טראכטן אז די לייענער קוקן ארויס דערויף, מאכן זיי זיכער צו מאכן צייט צו קענען אנקומען ארויסצוגעבן דעם אויסגאבע יעדע וואך. איז וויאזוי ווייסן זיי אז די לייענער קוקן ארויס דערויף? אפשר דארף עס קיינער נישט, און זיי גיבן אוועק זייער צייט פאר גארנישט?
איז כדי צו ווייזן אז מען ווארט דערויף, איז דא דער אפציע פון געבן א דאנק יעדעס מאל מען נעמט דאס אראפ, אדער מען באקומט דאס אין אימעיל, און אזוי אז עס קומט אן אסאך דאנקען, ווייסן זיי, אה, דער עולם איז טאקע שטארק אינטערסירט דערין, מיר ארבעטן נישט פאר גארנישט, און דאס גיבט זיי די גאזאלין אנצוגיין ווייטער. אבער אויב קומט נישט קיין פידבעק, קען מען ווערן אויסגעברענט, און מחליט זיין אז עס איז נישט אזוי וויכטיג צו אוועק גיבן צייט דערפאר.

אלזא, נישט נאר ווען עס קומט נישט ארויס, זאלט איר זיך דערמאנען, אוי, פארוואס קומט עס נישט ארויס? איך דארף עס אזוי שטארק. נאר יעדעס מאל וואס איר האט הנאה דערפון, זייט אזוי גוט, און זאגט עס זיי.
זיי ארבעטן פאר אייערט וועגן, עס קומט זיך זיי ערליך דער דאנק. וויינטס נישט ווען עס קומט נישט ארויס, דאנקטס ווען עס קומט יא ארויס.

איינס האט געשריבן:

געווארן ביזי ב״ה, און נישט אנגעקומען,
איך האף די וואך וועט מען קענען זיך צאמזעצן און מחליט זיין וועגן ווייטערדיגע פלענער

עפעס א מענטש האט געשריבן:

איינס האט געשריבן:

געווארן ביזי ב״ה, און נישט אנגעקומען,
איך האף די וואך וועט מען קענען זיך צאמזעצן און מחליט זיין וועגן ווייטערדיגע פלענער

קומט א שרייבער דעי וואך?

crunchy האט געשריבן:

עפעס א מענטש האט געשריבן:

איינס האט געשריבן:

געווארן ביזי ב״ה, און נישט אנגעקומען,
איך האף די וואך וועט מען קענען זיך צאמזעצן און מחליט זיין וועגן ווייטערדיגע פלענער

קומט א שרייבער דעי וואך?