מיין שכן אבא זעקיל קייבערויבער* "דער געפערליכער"
*די נאמען איז פאר איי די פוירפעסעס אנלי
פון דעם אבא זעקיל רעדסטו?...יא! טאקע פון אים רעדט איך!!!, אמין שייגאץ דאס!...
צו מיין שלעכט מזל האב איך די אנפארטשענעד פלעזשור אז דער אבא זעקעלע האט געדינגען א זיץ אין ס'מעדריש הארט נעבן מיינס- שוין פאר עטליכע יאר צירוק. און ווי עס שיינט האט דער חלקה נושא חן געווען ביי זיינע פליישיגע אויגן און כשב אל קיאו קימט ער צירוק יאר יערליך, צו מיין שרעקליכע אויפברויז און אמעריסטעקעראפאטיע.
פאר די וואס האבן -דאנקט ג-ט - זיך נאכנישט באקענט מיט זעקעלע, לאמיך געבן א קורצע דעסקריפציע: רינדעכיג ווי א גארביזש בעג, שטינקעדיג ווי א גארביזש בעג און אנגעלייגט ווי א גארביזש בעג, דער כרס זיינע מיטן ברכיים זענען ווארלד רעקארד סייזעס - ממש ס'הענגט, פיל וואסער האבן שוין אריבערגעשפרייזט דעם מיסיסיפי זינט א שאוער האט אים געזעהט ס'לעצט.
דאס אלעס וואלט מיר נאכנישט אנגעגאנגען, איך האב גארנישט קעגן רינדיגע אידן, אידן וואס הארעווען שטארק און מסכת אכילה מיט אלע מפורשים, אידן וואס שטעלן דאקטער עטקין אויף די זעלבע שטיפע מיט מענגעלע ימ"ש. אדרבא! זאלן זיי מרבה זיין שטיקער צום כלל ישראל און זאלן זיי העלפן אנפילען מיין פארטייס ברענטשעס. און ווידער אום מיטן שאוער, די רבי (להבדיל) האט זיך דאך אויך אנגעבליך נישט געוואשען.
נאר וואדען, דער צרה הייבט זיך אן ווען א גרויסע פראצענט אבא זעקיל ענדיגט אויף מיין דערנעבענדע זיץ, און איך ווער געצווינגעען זיך צי באגניגען מיט א רבע אמה וטפחיים אראפציזעצן מיין זעקל ביינער נאך א אויסגעמאטערטע פארצויגענע (אבער ווארימע) אבינו מלכינו, אידאס יושר? כאב באצאלט פאר א גאנץ זיץ בכסף מלא און די געסט עס אזוי א לקח'ן אוועק, זה תורה וזה שכרה?
כעל דיר זאגן אפן אין פעש: איך בין נישט מותר קיין כי הוא זה!, די דאווענסט אין א ביהמ"ד גזולה, דאס איז מיין זיץ, מיין שטאט, מיין ארבטייל און מיין פלוין, ענד מיין אנלי.
פארוואס אבא'לע ווערסטו מיר דא קארג? ווען די פארסט מיט א ערעפלאן באשטעלסטו דיך אייביג צוויי זיצען, און לאו דוקא איינס לעבן ס'אנדערע- נאר איינס פארענט פינעם פליגער און איינס פון הונטען און אלע זיצען אינצווישען. פארוואס אין שול איז דיר איין זיץ געניג? הא?
רבותי! כמיין נישט דא קיינעם אבער ווער ס'מיינט אז אים מיינעך, נע! נישט אים מיינעך, אבא זעקיל פרעגט שטענדיג זיינע שכנים אין ביהמ"ד צי זיי האבן גיט אויסגעהערט דעם רבינ'ס תקיעת שופר דרשה. ווייל אים מיינט מען קיינמאל נישט.
איך וויל נישט מקטרג זיין אויף אידן יעצט סאמע עשרת ימי תשובה, אבער געניג איז נאך ווי גענוג, וויפיל אידע שיעור צי ליידן און שווייגן?
איין מאל פאר אלעמאל מיז איך שטעלן דעם שכן מיינע אויפן מקום, און דערציילן פאר אלעמען זיינע אלדאס בייזן און דיינעם לויב, וואס כאב אויסצישטיין יאר יערליך, ער פארוואנדעלט מיר דעם יום טוב און א בייזע קאשמאר
אויב איז נאכנישט די והותר אז ער קעמאנדעוועט אויף מיין זיץ האט ער נאך אריינגעשטעלט א פללאאך מיטן מיך בארויבען פון מיינע העמאנטורישע רעכטן, נעמליך: מיין קעסטל פארענט פון מיר.
אנגעהויבען האטזעכעס, ווען ער האט מיט עטליכע יאר צירוק פארלאנגט אריינצישטעלען זיינע דריי מחזורים ביימיר. איך נאאיווערהייט האב וויאנער מסכים געווען, אבער די קאנציקווענסען פון יענע הסכמה מיט אירע נאכווייען שפירען זיך ביזן היינטיגע טאג.
דער אומדערטרעגליכע שכן מיינער לאזט נישט קיין מנוחה, ער בורדערט ארום מיט די מחזורים א גאנצן דאווענען, ביי פסוקי דזימרה ווילער זיין גרויסע מחזור דברי יואל, ביי די יוצרות פארלאנגט ער זיין אפגעוועטשטע מחזור המפורש און ביים לייינען- זיין ווייבס לעדערנע קרבן מנחה, וחוזר חלילה. ער קאטעוועט ארום מיט די מחזורים ווי א סעלס-מען מיט זיינע סעמפעלס, ווי סוואלט קיין מארגן נישט געווען.
און אויב דאס וואלט איך נאך געקענט אראפ שלינגען, האט זיך מיין ליבלינג שכן לעצטענס געעפענט א פארטיגע בעיוטי סאלאן ביי מיר אין שטענדער, ער האט זיך איינגערישט מיט א גרעסערע קוואנטום פון אשר יצר פאפיר (וואס אגב מאכט די לאנגע וועג פון שטענדער צי זיין נאז און פון דארט צי זיין רעכטע טאש און פון דארט אינטער מיין זיץ אויף די ערד) עטליכע באטלעך מיט וואסער (וואס ער שפריצט נאך יעדע וכול מאמינים אויף זיין הענט און גלייכצייטיג אויף אלע ארימיגע) און אויך א גאנצע באראזש פון טאביק און בשמים קאלעקציע צי זיין דיספאזיציע. הישמע כזאת?
וויפיל קען איין מענטש אליין ליידן?מתי יבא??(בניגון הידועה של יאמי לעווי)
און אז כרעד שוין צידיר אבא זעקיל, די מיינסט איך האב נישט באמערקט ווי די ציילסט מיט דיין פינגער אויף דיין טלית די זיבן למנצח'ס, אזוי כיטרע אז קיינער קען נישט חלום'ן אז די ציילסט יעצט, אבער פארפאלען כאב געזעהן דאס גאנצע שפיל דיינע, שוין דריי יאר צירוק ביי ה' הוא אלוקים פון יום הקדוש האב איך עס אויפגעפאסט און זינט דאן פאלג איך דיך נאך פון דער נאנט און גאאטשע! געפאקט ביי די מעשה, (, כאפט א בליק אויף אייער שכן און אויף אייך ביים ציילן, סלוינט זיך, כ'רעדט פון עקספיריענס. מען וואלט געדארפט מאכן א אנקעטע וויאזוי דר'עולם ציילט, [וויאיז זיס ווען מברויך אים נויטיג])
נאך איין טענה צי דיר- אז כהאב שוין די שופר אין מויל, פאר מיין זיץ און קעסטל בינעך דיך גיט פאר א שכן, פאר מיין הוק אויפציהענגען דיין שטריימל בינעך דיר אויך גוט, אבער ווען סקימט צי התרת נדרים דארט ווער איך פסול, דארט דארפסטו גיין זיכן מענטשן מיט לענגערע בערד פון מיר, היפאקראטיע בתפארתו #16
איך ענדיג מיינע שירות מיט א געבעט אז הימים האלו נתהפכו לשששון ולשמחה במנוחה ושלוה, אמן כיה"ר
נ.ב. יעצט איז דער ציבור געלאדענט צי שרייבן אז זיי האבן גאר געשיקט דען אבא זעקיל צי זיצן נעבן מיר, אדער אז זיי גאר זענען דער אבא זעקיל