די זיבן טאג פון די וואך זענען קעגן די ז' מדות, פרייטאג איז קעגן מדת היסוד דאס איז געווען די ענין פון חסידים מיט די תיקוני ליל שישי, און שובבי''ם ביותר,
אז דו רעדטס פון די טעג וועל איך דיר מוסיף זיין צום גאנצן ענין....
מיטוואך - נצח, ווידער א מחלוקה, א ריס צווישן די זון און די לבנה, אי אפשר לשתי מלכים שישתמשו בכתר אחד, ביז קב"ה האט געמאכט א פשרה, מ'האט ממעט געוועהן די לבנה איז מוסיף געוועהן די שטערנ'ס, דער זון האט מנצח געוועהן די לבנה, דעריבער האבן זיך אסאך אידן געפירט אז ביום ב' וביום ד' האט מען נישט אנגעהויבן א זאך פון דאסניי, אין מתחילין ב-ב"ד, מדת נצח איז משה רבינו פני משה כפני החמה. .
אינטערעסאנט, ווייל בפשטות דארף נצח זיין א תולדה פון חסד
סא אויב קענסטו פועל’ן ביי די מנהלים בין איך גרייט,
אקעי, איך וועל רעדן מיט די הויעכע פענסטער, אפשר פרובירסטו דא נאך איינמאל.
הייב אן מיט מידות הוד, וואס פונקטליך מיינט עס, און ווי קען מען עס עפלייען צו פשוטע טאג טעגליכע ערפארונגען.
מחשש הגשמה וויל איך נישט שרייבן איבער מדות אן קודם אראפברענגען מיין הקדמה, (וואס מ'האט פארווארפן)
אגב פארוואס פונקט מדות הוד?
זייער פשוט.
איך בין נישט קיין מענטש וואס פליעט אין הימל, מיין רבי לערנט כסדר צו דינען דעם אויבערשטן אויפן פלאץ ווי מ׳איז און זיך שטארק היטן פון ריבו אור ווארום דורך ריבו אור געשעהט שבירת הכלים, ווי משה רבינו זאגט לא בשמים היא לאמר מי יעלה השמימה… כי קרוב אליך הדבר מאוד בפיך ובלבבך לעשותו.
סוי די ערשטע דריי מידות זעה איך וויאזוי איך קען מיט דעם דינען הקב״ה אין מיין טאג טעגליכע לעבן אויף מיין פשוטע פיצי מדריגה מיט מיינע טעגליכע איבערגייענישן, אבער די מדה הוד כאפ איך נישט פונקטליך וואס דאס איז און וויאזוי איך קען עס עפפלייען צו מיר.
סתם טיפע מושגים בין איך נישט אינטערעסירט צו הערן, איך פרוביר נישט פלעטשקען אין פליען אין דמיונות אדער אין פלעצער ווי איך בין נישט, אבער יעדע זאך וואס קען מיך העלפן טוען רצון השם און מיך ברענגען צום תכלית הנצחי, דהיינו דינען אויבערשטן בתמימות, וויל איך זייער הערן.
אינטערעסאנט,
אויב ביסטו דא צו דינען דעם אייבערשטן מיט א תמימות,
די זיבן טאג פון די וואך זענען קעגן די ז' מדות, פרייטאג איז קעגן מדת היסוד דאס איז געווען די ענין פון חסידים מיט די תיקוני ליל שישי, און שובבי''ם ביותר,
אז דו רעדטס פון די טעג וועל איך דיר מוסיף זיין צום גאנצן ענין....
מיטוואך - נצח, ווידער א מחלוקה, א ריס צווישן די זון און די לבנה, אי אפשר לשתי מלכים שישתמשו בכתר אחד, ביז קב"ה האט געמאכט א פשרה, מ'האט ממעט געוועהן די לבנה איז מוסיף געוועהן די שטערנ'ס, דער זון האט מנצח געוועהן די לבנה, דעריבער האבן זיך אסאך אידן געפירט אז ביום ב' וביום ד' האט מען נישט אנגעהויבן א זאך פון דאסניי, אין מתחילין ב-ב"ד, מדת נצח איז משה רבינו פני משה כפני החמה. .
אינטערעסאנט, ווייל בפשטות דארף נצח זיין א תולדה פון חסד
נצח איז א תולדה פון חסד, פונקט ווי חסד איז פון חכמה. און הוד איז פון גבורה, פונקט ווי גבורה איז פון בינה. און אזוי אויך ביים עמוד האמצעי, גייט עס כתר, דעת, תפארת, יסוד און מלכות. מן הסתם ווייסטו דאס, אבער איך וויל עס נאר אויסקלארן פאר ווער ס'ווייסט עס נישט. יעצט וואס איז פשט פון אב-תולדה?
דער עמוד הימיני איז וואס מיר וואלטן היינט אנגערופן א פאזיטיווער שטראם (positive force), וואס דאס מיינט אז כאילו דער מענטש גייט ארויס, ער גייט אקעגן, נישט אז ער בלייבט פאסיוו, און כל שכן אז ער באהאלט זיך נישט. יעצט דאס זעט מען אין אלע מידות וואס זענען אינעם קו הימיני, אז חכמה (אין לעוול פון מחשבה) זוכט און נישטערט, ער וויל טרעפן משמעות. ס'איז אים נישט גענוג צו טראכטן מיט וואס ער האט, נאר ער מוז טרעפן נייע חומר למחשבה (אבער דער חומר אליין איז נאך דערווייל א גולמי). דאס זעלבע טוט חסד בעולם הרוח והדיבור, עס זוכט חברים, ער פארשפרייט זיך, ער רעדט אסאך, ער טיילט, מישט און וואשט וכו', ער ווייסט נישט פון קיין גרעניצן. נעקסט סטעפ איז נצח, וואס איז שוין אינעם חלק ההילוך, און מ'רעדט צו פראטעקטן סדר, מעמד ומצב, ער וועט ארויסגיין און מלחמה כדי ס'זאל הערשן סדר אויף דער וועלט.
דער עמוד השמאלי איז עקסטרעם פארקערט, לגבי מחשבה איז דא בינה, וואס פארקערט ווי חכמה וואס זוכט נייע רויע אורות, קומט בינה און חשבונ'ט נאר מיט עקזיסטירנדע הארטע באווייזן, און אויך זיינע מסקנות וועלן על פי רוב זיין לשלילה, ווילאנג א זאך איז נישט איבערצייגט געווארן 100 מאל אויף 100 פראצענט. און לגבי רוח וואס דער חסד זוכט צו פארשפרייטן און פארווישן, קומט גבורה און שטעכט אריין אביסל פינקטליכקייט, נישט די גאנצע וועלט איז דיינס!! קיינער האט דיר נישט געבעטן צו טיילן און זיכער נישט צו באלבאטעווען!!! ווייטער לגבי נצח וואס פארשפרייט זיך מעשה בעל הבית און מאכט איבעראל ארדענונג, קומט הוד און זינגט זיך אונטער אביסל, שמייכלט, דאנקט, לויבט, לאזט הערן אן אנדערע צד אויכעט.
דער עמוד האמצעי ארבעט אייביג אלס מאיר ומפשר, ד"ה סיי פאר ס'צעטיילט זיך פאר צדדים און סיי נאכדעם. כתר שיינט אריין דעם עונג פון ביטול הגמור צום חי החיים, אבער שטעלט חכמה און בינה צו דער ארבעט, דערנאך נעמט דעת צוזאמען דעם סך הכל און שיינט אריין אין חסד וגבורה אז זיי זאלן זיך אנהייבן צו פארשפרייטן און בלאזן לופט. תפארת לערנט וויאזוי אומצוגיין מיט די צוויי הפכים לצורך הענין, און פון דעם קומט ארויס א נצח און א הוד וואס איינער טרעט פאראויס און דאס אנדערע צוריק, און פון דעם ווערט געשאפען א הילוך. יסוד איז א שטארקע באזע זיך צו קענען האלטן מחובר אויפ'ן פלאץ און אזוי ארום צו קענען אומגיין מיט אלע מידות, און מלכות איז דער רוטינישער נאכגיין.
א גר שנתגייר קומט מען זאל אים אויסלערנען די תורה, אין מלערנט איס אויס צורת אותיות דאס איז א אלף דאס איז א בית וכו', אין ער הייבט אן צו כאפן אז אלף איז אא בית איז בא גימל גא וכו' אין ער וויל שוין נישט קענען מער, ווייל ער קען שוין אלע אלף בית, איי ער קען נאך נישט קיין נקודות אין ער קען נישט קיין ספעלינג, טייטש, אין אוודאי קען ער נישט קיין פסוק חומש, גמרא, תוס', הלכה, וכו' אבער ער וויל קענען די תורה אזוי ווי ער וויל עפלייען צו עס...
די נמשל איז אז מען וויל לערנען קבלה דארף מען לערנען די גאנצע לימוד, ווילסט אריינגיין אין עבודת השם דווקא דורך קנעקטאן צו ספירות, עס איז זייער פראבלאמטיש ווייל מען צומישט זיך זייער אין עס איז גארנישט מחייב,
יעצט איז דא נאך סאך א גרעסערע גאר א גרויסע פראבלעם אז דער גר שנתגייר וויל שוין געבן גאנצעטע שיעורים וואס מיינט די תורה.... אין איז מסביר אז תורה איז פשוט אזוי ווי ABC אל"ף איז עי, בי”ת איז בי, גימ"ל איז סי, אין ער הייבט נישט אן צו פארשטיין וואספארא עם הארץ ער איז... אין דאס קומט כסדר פאר אז מענטשן וואס האבן קוים א מינדסטע ידיעה אין עשר ספירות, הייבן אן פאטשקענען על פי פסיכילאגישע ביכער אין כל מיני נפשות חולאות, איז דאס חסד אין דאס גבורה וכו’
זיכסט א ספר, רבי, חברותה, מראה מקום, אין לימוד הקבלה? איך קען אייך אפשר העלפן! אין אישי!
מקובל אלוקיהאט געשריבן:↑מיטוואך סעפטעמבער 06, 2023 6:45 am
משל למה הדבר דומה:
א גר שנתגייר קומט מען זאל אים אויסלערנען די תורה, אין מלערנט איס אויס צורת אותיות דאס איז א אלף דאס איז א בית וכו', אין ער הייבט אן צו כאפן אז אלף איז אא בית איז בא גימל גא וכו' אין ער וויל שוין נישט קענען מער, ווייל ער קען שוין אלע אלף בית, איי ער קען נאך נישט קיין נקודות אין ער קען נישט קיין ספעלינג, טייטש, אין אוודאי קען ער נישט קיין פסוק חומש, גמרא, תוס', הלכה, וכו' אבער ער וויל קענען די תורה אזוי ווי ער וויל עפלייען צו עס...
די נמשל איז אז מען וויל לערנען קבלה דארף מען לערנען די גאנצע לימוד, ווילסט אריינגיין אין עבודת השם דווקא דורך קנעקטאן צו ספירות, עס איז זייער פראבלאמטיש ווייל מען צומישט זיך זייער אין עס איז גארנישט מחייב,
יעצט איז דא נאך סאך א גרעסערע גאר א גרויסע פראבלעם אז דער גר שנתגייר וויל שוין געבן גאנצעטע שיעורים וואס מיינט די תורה.... אין איז מסביר אז תורה איז פשוט אזוי ווי ABC אל"ף איז עי, בי”ת איז בי, גימ"ל איז סי, אין ער הייבט נישט אן צו פארשטיין וואספארא עם הארץ ער איז... אין דאס קומט כסדר פאר אז מענטשן וואס האבן קוים א מינדסטע ידיעה אין עשר ספירות, הייבן אן פאטשקענען על פי פסיכילאגישע ביכער אין כל מיני נפשות חולאות, איז דאס חסד אין דאס גבורה וכו’
יצירת העולם ומלואו בי’ ספירות, די וועלט איז באשאפן געווארן מיט צען ספירות, דאס מיינט אז אלעס אין די וועלט ארבעט מיט די "מהלך" פון עשר ספירות, אונז האבן אין דעם קיין השגה, ווייל דאס גייט פון גאר הויך ביז מייחד זיין שמות הק’ הוי’ אד’ הוי’ אלק’ וכו’ די העכסטע שב’העכסטע, די אור אין סוף, קוב"ה ושכינתיה, אבער פון די צווייטע זייט גייט די סיסטעם אויך אראפ ווען דער מענטש איז אין א שוואכע מצב, ביז די קלענסטע דעטאל אין די וועלט און נידריגסטע זאך.
קומט אויס אז ערגעץ אינצווישן איז דא פאר אונז אויך פלאץ ווי מיר קענען אייביג עוסק זיין אין די עשר ספירות, וויבאלד דאס גייט פון די העכסטע ביז די נידריגסטע, איז דא פלאץ אינצווישן ווי אונז קענען אייביג ארבעטן און בעסער מאכן די מדות. קבלה איז זייער הויעך, אבער ספרי חסידות רעדן צו אונז אויף למעשה טאג טעגליך, עיין מאור עינים, ותמצא אור.
אבער לאמיר קודם רעדן פון די גאר קלענערע בחינות פון די זיבן מדות, למשל (על פי דברי הערוגת הבושם) לאמיר נעמען א דוגמה דער מענטש ווען ער ווערט געבוירן ווערט ער באשאפן מיט זיבן מדות למשל אהבה, און יראה וכו' ווען ער איז נאך א קליינע בעיבי, הייבט ער אן ליב צו האבן די בערעלע וואס פייפט, און די קאלירטע שפילצייג וואס דרייט זיך ארום העכער זיין בעטל, די זעלבע איז מיט יראה ווען ער איז גאר קליין האט ער מורא פון טונקל אדער פון א קאץ וואס לויפט אוועק פון די מענטש, אדער אנדערע זאכן וואס א גרעסערע מענטשן פארשטייט נישט די פחד, די פשט איז, אז ווי מער "דעת" די מענטש קויפט זיך איין, און זיין שכל וואקסט, און אויך באקומט ער טאג טעליך אסאך אינפארמאציע, מיט די דעת, ווייסט ער אז ליבשאפט איז נישט קיין בערעלע, און אז יראה איז נישט קיין טונקעלע צימער, אדער א קאץ. און ווי מער "דעת" ער קויפט זיך איין אלץ העכער ברענגט ער ארויף די מדות.
און וויבאלד דער באשעפער האט באשאפן די וועלט מיט עשר ספירות פון אויבן ביז אונטן קומט אויס אז כדי זיך צו מדבק זיין צום באשעפער איז עס דורך די סיסטעם פון עשר ספירות, און בפרט מיט די זיבן מדות. נאר די זעלבע סיסטעם נוצט מען פאר קליינע זאכן און פאר הייליגע זאכן און די סיסטעם קען אויך גענוצט ווערן פאר שלעכטס און גוטס.
א משל. צו דעם איז די דריי מדות פון חסד, גבורה, און תפארת, גבורה ווערט גענוצט אלץ די משפיע די מקור פון ווי עס קומט די גוטס, די טאטע וואס ברענגט די געלט, די טאטע וואס גיבט אן שיעור, דאס איז "חסד", אבער די טאטע קען נאר געבן אויב עס איז דא א מאמע וואס איז א מקבל זי וועט נעמען די געלט און קויפן עסן, און אפקאכן די עסן און אויסוואשן די קליידער, נאר אזוי קען די גוטס ארויסקומען, דאס ווערט אויך אנגערופן צמצום, גבורה, ווייל זי נעמט די געלט וואס מען קען טון מיט עס וואס מען וויל, און זי גיבט עס אוועק, יעצט קען מען שוין גארנישט טון נאר הנאה האבן פון די עסן, אזוי איז יעדע זאך אויף די וועלט מיט א סיסטעם פון ימין ושמאל, חסד גבורה, קוב"ה ושכינתיה, תפארת ומלכות, וכו’ וכו’ דרועא דימינא ושמאלא. הוי’ אד’ הוי’ אלק’ וכו’ וכו’
למשל ווען עס רינט אסאך וואסער פון די קראן, קען מען נישט טרינקן דערפון נאר ווען מען איז עס מצמצם אין א כלי אדער אין די מויל, וואס מאכט די שפע קלענער, און דאן ווערט נולד די תפארת די הנאה, די פועל יוצא, וואס דאס איז די גבורה קלענער געמאט צו די ריכטיגע מאס, וואס א מענטש קען דערהייבן.
נאך א משל איז עלעקטריק, עס קומט אריין א אור מיט א מורא'דיגן שטארקייט אז טאמער רירט מען נאר אן די עלעקטריק דראנט אויפן גאס, קען מען עס נישט איבערלעבן, און כדי אז די מענטש זאל למעשה קענען הנאה האבן פון די לעקטער דארף מען אריינלייגן שטאקע צמצומים דאס איז א טרענספארמער וואס זאל מצמצם זיין די קראפט נאכדעם קען מען עס אריינברענגן אין די הויז און עס נאך מער מצמצם זיין אין די פענעל באקס, צו קלענערע פיוזעס, צו פלאגס, צו א צמצום פון א ריטשאדזשער וואס ווערט נאך קלענער.
ווי מען האט שוין פריער געשמועסט האט די עשר ספירות אסאך מדריגות, אין קבלה, גייט עס העכער און העכער מיט שמות און יחודים, אבער ביי א געוויסע רעינדזש פון מדריגות דאס הייסט לאמיר עס רופן פון טאג טעגליכע לעבן בעיקר פון זאכן וואס זענען נישט קיין גראבע עבירות און אפילו ביז די רעינדזש פון נסיונות וואס דער מענטש גייט דורך, אזעלכע נסיונות וואס דער מענטש האט זיך נישט ממש אליינס גורם געווען, ווי למשל מחשבות זרות, עס איז פרעמדע מחשבות ער האט עס נישט אריינגעברענגט, אדער א נסיון וואס די מענטש טרעפט זיך פלוצלינג, ביי דיזמנים און מצבים רעדן קלאר די חסידישע ספרים זייער שטארק וויאזוי זיך צו באנוצען מיט דעת כדי צו מעלה זיין די זיבן מדות צו מלכות, מיחד זיין קוב"ה ושכינתיה און דאס איז בעיקר ווען מען רעדט פון גשמיות'גע ענינים, די הויכע ספירות איז מער נוגע אין העכערע הייליגע צייטן, שבת וכו’.
אויך זעט מען אסאך מצוות מעשיות, וואס מען איז מקיים מיט גשמיות’דיגע ענינים, ווי שאקלן לולב און מבאר זיין די צען ברעקלעך פסח, די אושפיזין זיבן טעג, די הקפות וכו’ טוט מען פעולות און סגולות אז דער מענטש זאל זוכה זיין צו מקשר זיין די מדות און דורכדעם וועט זיין יחוד קוב"ה ושכינתיה, און מיט דעם וועט ער אנקומען צום תכלית אז ער וועט ווערן מקושר און דבוק צום אור אין סוף צו די גרעסטע תענוג.
און אזוי אויך ווען עס קומט צו פילינגס, ווען מען דארף לוחם זיין מיט געוויסע פילינגס, דארף מען וויסן אין וועלכע מדה גייט דער פילינג אריין, כדי צו וויסן מיט וועלכע גוטע חלק פון יענע מדה זיך צו באנוצן כדי עס צו מתקן זיין, בבעשה"ק בפרשת תרומה, על הפסוק מה יפה ומה נעמת אהבה בתעניגים, איז ער מאריך אז א מענטש וואס האט נישט קיין אהבה קען נישט עוסק זיין אין עבדות השם, אויב עס איז נישטא קיין משל איז נישטא קיין נמשל, יותר מזה כתב, בשם ר’ סעדי’ גאון אז א מענטש דארף זיך אויסקענען מיט אלע פילינגס וואס איז דא אויף דער וועלט, כדי צו וויסן וויאזוי צו דינען מיט דעם דער באשעפער.
סא אויב קענסטו פועל’ן ביי די מנהלים בין איך גרייט,
אקעי, איך וועל רעדן מיט די הויעכע פענסטער, אפשר פרובירסטו דא נאך איינמאל.
הייב אן מיט מידות הוד, וואס פונקטליך מיינט עס, און ווי קען מען עס עפלייען צו פשוטע טאג טעגליכע ערפארונגען.
מחשש הגשמה וויל איך נישט שרייבן איבער מדות אן קודם אראפברענגען מיין הקדמה, (וואס מ'האט פארווארפן)
אגב פארוואס פונקט מדות הוד?
זייער פשוט.
איך בין נישט קיין מענטש וואס פליעט אין הימל, מיין רבי לערנט כסדר צו דינען דעם אויבערשטן אויפן פלאץ ווי מ׳איז און זיך שטארק היטן פון ריבו אור ווארום דורך ריבו אור געשעהט שבירת הכלים, ווי משה רבינו זאגט לא בשמים היא לאמר מי יעלה השמימה… כי קרוב אליך הדבר מאוד בפיך ובלבבך לעשותו.
סוי די ערשטע דריי מידות זעה איך וויאזוי איך קען מיט דעם דינען הקב״ה אין מיין טאג טעגליכע לעבן אויף מיין פשוטע פיצי מדריגה מיט מיינע טעגליכע איבערגייענישן, אבער די מדה הוד כאפ איך נישט פונקטליך וואס דאס איז און וויאזוי איך קען עס עפפלייען צו מיר.
סתם טיפע מושגים בין איך נישט אינטערעסירט צו הערן, איך פרוביר נישט פלעטשקען אין פליען אין דמיונות אדער אין פלעצער ווי איך בין נישט, אבער יעדע זאך וואס קען מיך העלפן טוען רצון השם און מיך ברענגען צום תכלית הנצחי, דהיינו דינען אויבערשטן בתמימות, וויל איך זייער הערן.
הוד מדת ההודאה להודות, לשבח - אוהב ורודף שלום - מדת ההכנאה - התפעלות - מדות הענווה - הכרת הטוב - אחדות - מודה על האמת - תפלה לה' - ובקשה על העתיד - הודעה לה' על כל הטובות בעולם - לשבח צדיקים ואנשים טובים -לשבח מדות טובות - ומעשים טובים,
שלא לשבח אנשי רשע או דברים ומעשים שאינם ישרים - שלא יאמר שדרך רשעים טובים ויודה הצלחתם. - להרחיק ממחלוקת - שלא לעשות שלום עם שונאו כדי להכות שונאו היותר קשה, (בבחינת עמון ומואב).
למשל ווען עס קומט אריין א מחשבה פון גאווה, די זאך איז גאר שטארק געלונגען אלץ וועגן איך האב גענומען די גוטע שריט, וועגן דעם איז עס געלונגען. וכדו’ ברויך מען די מחשבה אידענטיפיצירן, וואס טוט זיך דא? וואס איז דעיע מדה וואס דער באשעפער איז זיך יעצט מצמצם כדי צו זיך ווענדן צו מיר מיט א פערזענליכע בקשה אז ער וויל זיך מיט מיר מקשר זיין מיט דעיע מדה, אהה דאס איז דאך הוד! אדער מער ספעציפיש לכאורה הוד שבנצח, הוד די פגם אין ענוה און נצח וועגן א פגם אין אמונה, נאכ’ן דייעגנאז, קוקט מען מיט דעת פון די תורה און חסידות וואס איז די גוטע מדה פון הוד שבנצח? וואס ער וויל מסתמא פון מיר אין מיין מצב רעאליסטיש, אה, איך זעה טאקע די מערסטע וואס איך בין יעצט נכשל און מסתמא וויל די באשעפער דאס פון מיר, מער בטחון איך זאל גלייבן אז אלעס וואס איז דא אויף די וועלט האט ער באשאפן און נאר ער קען עס געבן, און איך דארף מער דאנקן אויף וואס איך האב. וכדו’
דער אויבערשטער איז אין סוף, דער אויבערשטער איז אלעס, ער איז כביכול יחיד ומיוחד, און בעצם איז נישטא גארנישט חוץ דעם רבש״ע.
האט אבער דער אויבערשטער געוואלט מחמת רחמנותו אז ער זאל זיין מלך, ואין מלך בלא עם, האט דער אויבערשטער באשאפן א בריאה, וואס מיינט בריאה, בריאה מיינט אז כביכול דער אויבערשטער האט מצמצם געוועהן זיין אור, ער האט עס כביכול גערוקט צו די זייטן, ביז ס׳איז געבליבן א ליידיגע פלאץ פון אור אין סוף, דאס ווערט אנגערופן חלל הפנוי, א פלאץ וואס איז ליידיג פון אור השם, דאס מיינט א פלאץ ווי מזעהט איהם נישט, אבער בעצם איז גארנישט דא אן אור השם, די חלל הפנוי קען נישט עקזיסטירן אן אור השם, נאר די אור השם איז מלובש מיט לבושים, ס׳איז דא גראז, ביימער, הייזער, וכו׳ יעדע זאך שטייט נאר מיט אור השם, נאר וועגן די אור השם איז בצמצום, קוקט עס אויס ווי גראז, ביימער, וכו.
נמצא, דער חלל הפנוי איז פשט אז דער אויבערשטער האט געמאכט אז מזאל איהם נישט זעהן, סזאל זיין א מקום צו זאגן אז ס׳איז חלילה נישטא קיין ג-ט רח״ל, און פון דעם קומען אלע קשיות וואס א מענטש האט אויפן אויבערשטן, זאכן וואס מפארשטייט נישט און מקען נישט פארשטיין, און די עבודה פון א איד איז צו גיין מיט אמונה פשוטה, ווייל ס׳איז נישטא קיין מציאות אין דער וועלט צו פארענטפערן אלע קשיות מיט שכל, ווייל דעמאלטס ווערט אויס בריאה.
שוין, האמיר שוין א בריאה, יעצט דארף מען איינער זאל ממליך זיין דעם אויבערשטן, דהיינו אנטפלעקן די אור השם וואס איז דא אין די וועלט, און אויסרופן השם מלך, האט דער אויבערשטער באשאפן דעם מענטש, און ער האט געגעבן פאר די מענטש דעת, ער זאל קענען וויסן ידיעות, ממילא וועט ער אויך וויסן אז ס׳איז דא א ג-ט, און ער וועט זיך קענען מעמיק זיין אז ג-ט גרויס, ג-ט איז גוט, אבער מיט די ידיעה אליין קען דער מענטש גארנישט טוען, האט דער אויבערשטער איהם אויך געגעבן א הארץ, אין די הארץ איז דא געפילן, און דורך דעם וואס ער איז מקשר זיין ידיעה פון זיין מוח צו זיין הארץ הייבט אן ארויסצוקומען געפילן, למשל אז ער ווייסט גדלות השם, הייבט זיך אן און זיין הארץ געפילן פון יראה, אויב ווייסט ער פון ג-טס גוטס, הייבט זיין הארץ אן צו פילן אהבה, און אזוי ווייטער אלע מידות.
איינמאל ער האט געפילן, יעצט קען ער אנהייבן טוען זאכן, ער וויל טוען זאכן פאר די גרויסע ג-ט, ער וויל זיך באהעפטן אין איהם, יעצט האט דער אויבערשטער געגעבן דריי מהלכים וויאזוי איהם צו דינען.
(דאס איז די פראסעס פון יעדע זאך וואס א מענטש טוהט אויף דער וועלט, למשל איינער קויפט א טייערע קאר, קודם קומט די ידיעה אז ס׳איז דא אזא זאך ווי דרייוון, ס׳איז דא כל מיני קארס, רייכע מענטשן דרייוון טייערע קארס, נאכדעם טראגט ער די ידיעה פון די מוח צו די הארץ, און ער הייבט אן ליעב האבן די קאר, ווילן די קאר, און הערשט נאכדעם וועט ער עס גיין קויפן.)
די ערשטע מהלך איז, מצוות ומעשים טובים, דער אויבערשטער האט אונז געגעבן א תורה, וואס אין די תורה שטייט רעסעפיס וויאזוי זיך צו באהעפטן צו איהם, דאס הייסט וויבאלד אין יעדע זאך פון די בריאה ליגט דאך א צמצום פון אור השם, האט דער אויבערשטער געזאגט אויב וועסטו נעמען פארמעט פון א בהמה, שרייבן אויף דעם פיר פרשיות מיט כשרע טינט, וכו׳ און וועסט עס לייגן אויף דיין הענט אין אויף דיין קאפ, וועט דורך די פונקטליכע רעסעפי געשעהן אז דו וועסט זיך מדבק זיין אין מיר, די זעלבע איז מיט אלע מצוות, פונקט די צאמשטעל פון אתרוג לולב וכו׳ וועט געשעהן אז דו וועסט זיך מדבק אין מיר, דאס איז פשוט א ריינע וועג וואס דער אור השם שיינט קלאר מטוט די זאכן און מאיז דבוק אינעם אויבערשטן.
נאכדעם איז דא פלעצער ווי דער אור השם שיינט נישט אזוי שטארק, דהיינו אלע דברים המותרים, וואס ווערט גערופן קליפת נוגה, וואס איז נישט דוקא קיין מצוה אדער עבירה, דא דארף שוין דער מענטש זוכן שטערקער דעם אור השם, ווי מער ער איז מקשר די זאך צום אויבערשטן אלטס מער איז ער ממליך דעם אויבערשטן און ער איז מער דבוק אינעם אויבערשטן, און דאס איז רוב עבודה פון א איד אין די דברים המותרים פון טאג טעגליכן לעבן זאל ער זיין דבוק אינעם אויבערשטן, יעדעס מאל ער עסט אדער טרונקט, אויב מאכט ער א ברכה, ער איז ממליך דעם אויבערשטן, ער רופט אויס אז ג-ט איז קעניג ער מאכט אלעס און ער איז א גוטער, האט ער זיך מדבק געוועהן אינעם אויבערשטן, און דאס איז אונזער עבודה על פי רוב.
נאכדעם איז דא פלעצער ווי דער אור השם איז אזוי בצמצום אז א מענטש האט נישט די יכולת צו טרעפן דארט דעם אור השם נאר פארקערט, אויב גייט ער דארט אריין גייט זיך די צמצום מגבר זיין אויף איהם און ער גייט ווערן ווייט פונעם אויבערשטן, דאס זענען אלע דברים האסורים וואס די תורה לאזט נישט טוען, אויב א מענטש איז יא דארט אריינגעגאנגען איז די איינציגסטע וועג פאר איהם צו מאכן א בואו בשלום און ארויסגיין פון דארט, דאס ווערט אנגערופן תשובה, זיך צוריקערן, ער איז געוועהן אין א פלאץ ווייט פונעם אויבערשטן אין יעצט לאזט ער זיך אפ פון דעם און ער קומט צוריק צום רבש״ע.
(עיין לקוטי מוהרן סימן ס״ד, סימן מ״ט, וסימן י״ב תנינא)
עכ״פ דער עיקר איז צו נעמען די גאנצע מוח די גאנצע הארץ און זוכן דעם אויבערשטן איבעראל מיט אלע כוחות וויפיל מקען, מיט אמונה פשוטה מיט א ריינע תמימות לעשות נחת רוח ל בורא יתברך שמו.
שלמה מולכוהאט געשריבן:↑דאנערשטאג נאוועמבער 30, 2023 12:45 am
זייער שיין, אויב איך מעג צולייגן.
דער אויבערשטער איז אין סוף, דער אויבערשטער איז אלעס, ער איז כביכול יחיד ומיוחד, און בעצם איז נישטא גארנישט חוץ דעם רבש״ע.
האט אבער דער אויבערשטער געוואלט מחמת רחמנותו אז ער זאל זיין מלך, ואין מלך בלא עם, האט דער אויבערשטער באשאפן א בריאה, וואס מיינט בריאה, בריאה מיינט אז כביכול דער אויבערשטער האט מצמצם געוועהן זיין אור, ער האט עס כביכול גערוקט צו די זייטן, ביז ס׳איז געבליבן א ליידיגע פלאץ פון אור אין סוף, דאס ווערט אנגערופן חלל הפנוי, א פלאץ וואס איז ליידיג פון אור השם, דאס מיינט א פלאץ ווי מזעהט איהם נישט, אבער בעצם איז גארנישט דא אן אור השם, די חלל הפנוי קען נישט עקזיסטירן אן אור השם, נאר די אור השם איז מלובש מיט לבושים, ס׳איז דא גראז, ביימער, הייזער, וכו׳ יעדע זאך שטייט נאר מיט אור השם, נאר וועגן די אור השם איז בצמצום, קוקט עס אויס ווי גראז, ביימער, וכו.
נמצא, דער חלל הפנוי איז פשט אז דער אויבערשטער האט געמאכט אז מזאל איהם נישט זעהן, סזאל א מקום צו זאגן אז ס׳איז חלילה נישטא קיין ג-ט רח״ל, און פון דעם קומען אלע קשיות וואס א מענטש האט אויפן אויבערשטן, און די עבודה פון א איד איז צו גיין מיט אמונה פשוטה, ווייל ס׳איז נישטא קיין מציאות אין דער וועלט צו פארענטפערן אלע קשיות מיט שכל, ווייל דעמאלטס ווערט אויס בריאה.
שוין, האמיר שוין א בריאה, יעצט דארף מען איינער זאל ממליך זיין דעם אויבערשטן, דהיינו אנטפלעקן די אור השם וואס איז דא אין די וועלט, און אויסרופן השם מלך, האט דער אויבערשטער באשאפן דעם מענטש, און ער האט געגעבן פאר די מענטש דעת, ער זאל קענען וויסן ידיעות, ממילא וועט ער אויך וויסן אז ס׳איז דא א ג-ט, און ער וועט זיך קענען מעמיק זיין אז ג-ט גרויס, ג-ט איז גוט, אבער מיט די ידיעה אליין קען דער מענטש גארנישט טוען, האט דער אויבערשטער איהם אויך געגעבן א הארץ, אין די הארץ איז דא געפילן, און דורך דעם וואס ער איז מקשר זיין ידיעה פון זיין מוח צו זיין הארץ הייבט אן ארויסצוקומען געפילן, למשל אז ער ווייסט גדלות השם, הייבט זיך אן און זיין הארץ געפילן פון יראה, אויב ווייסט ער פון ג-טס גוטס, הייבט זיין הארץ אן צו פילן אהבה, און אזוי ווייטער אלע מידות.
איינמאל ער האט געפילן, יעצט קען ער אנהייבן טוען זאכן, ער וויל טוען זאכן פאר די גרויסע ג-ט, ער וויל זיך באהעפטן אין איהם, יעצט האט דער אויבערשטער געגעבן דריי מהלכים וויאזוי איהם צו דינען.
(דאס איז די פראסעס פון יעדע זאך וואס א מענטש טוהט אויף דער וועלט, למשל איינער קויפט א טייערע קאר, קודם קומט די ידיעה אז ס׳איז דא אזא זאך ווי דרייוון, ס׳איז דא כל מיני קארס, רייכע מענטשן דרייוון טייערע קארס, נאכדעם טראגט ער די ידיעה פון די מוח צו די הארץ, און ער הייבט אן ליעב האבן די קאר, ווילן די קאר, און הערשט נאכדעם וועט ער עס גיין קויפן.)
די ערשטע מהלך איז, מצוות ומעשים טובים, דער אויבערשטער האט אונז געגעבן א תורה, וואס אין די תורה שטייט רעסעפיס וויאזוי זיך צו באהעפטן צו איהם, דאס הייסט וויבאלד אין יעדע זאך פון די בריאה ליגט דאך א צמצום פון אור השם, האט דער אויבערשטער געזאגט אויב וועסטו נעמען פארמעט פון א בהמה, שרייבן אויף דעם פיר פרשיות מיט כשרע טינט, וכו׳ און וועסט עס לייגן אויף דיין הענט אין אויף דיין קאפ, וועט דורך די פונקטליכע רעסעפי געשעהן אז דו וועסט זיך מדבק זיין אין מיר, די זעלבע איז מיט אלע מצוות, פונקט די צאמשטעל פון אתרוג לולב וכו׳ וועט געשעהן אז דו וועסט זיך מדבק אין מיר, דאס איז פשוט א ריינע וועג וואס דער אור השם שיינט קלאר מטוט די זאכן און מאיז דבוק אינעם אויבערשטן.
נאכדעם איז דא פלעצער ווי דער אור השם שיינט נישט אזוי שטארק, דהיינו אלע דברים המותרים, וואס ווערט גערופן קליפת נוגה, וואס איז נישט דוקא קיין מצוה אדער עבירה, דא דארף שוין דער מענטש זוכן שטערקער דעם אור השם, ווי מער ער איז מקשר די זאך צום אויבערשטן אלטס מער איז ער ממליך דעם אויבערשטן און ער איז מער דבוק אינעם אויבערשטן, און דאס איז רוב עבודה פון א איד אין די דברים המותרים פון טאג טעגליכן לעבן זאל ער זיין דבוק אינעם אויבערשטן, יעדעס מאל ער עסט אדער טרונקט, אויב מאכט ער א ברכה, ער איז ממליך דעם אויבערשטן, ער רופט אויס אז ג-ט איז קעניג ער מאכט אלעס און ער איז א גוטער, האט ער זיך מדבק געוועהן אינעם אויבערשטן, און דאס איז אונזער עבודה על פי רוב.
נאכדעם איז דא פלעצער ווי דער אור השם איז אזוי בצמצום אז א מענטש האט נישט די יכולת צו טרעפן דארט דעם אור השם נאר פארקערט, אויב גייט ער דארט אריין גייט זיך די צמצום מגבר זיין אויף איהם און ער גייט ווערן ווייט פונעם אויבערשטן, דאס זענען אלע דברים האסורים וואס די תורה לאזט נישט טוען, אויב א מענטש איז יא דארט אריינגעגאנגען איז די איינציגסטע וועג פאר איהם צו מאכן א בואו בשלום און ארויסגיין פון דארט, דאס ווערט אנגערופן תשובה, זיך צוריקערן, ער איז געוועהן אין א פלאץ ווייט פונעם אויבערשטן אין יעצט לאזט ער זיך אפ פון דעם און ער קומט צוריק צום רבש״ע.
(עיין לקוטי מוהרן סימן ס״ד, סימן מ״ט, וסימן י״ב תנינא)
עכ״פ דער עיקר איז צו נעמען די גאנצע מוח די גאנצע הארץ און זוכן דעם אויבערשטן איבעראל מיט אלע כוחות וויפיל מקען, מיט אמונה פשוטה מיט א ריינע תמימות לעשות נחת רוח ל בורא יתברך שמו.
ישר כח זייער שיין, און קלאר, מען קען זען אלע ספרים קענען רעדן כמעט די זעלבע ווערטער מיט גאנץ אנאדערע פשט טעם און וועג, למשל וויאזוי צו נוצן דעת, וכדו’
אורחאפורחאהאט געשריבן:↑דאנערשטאג נאוועמבער 30, 2023 12:13 am
שלמה מולכוהאט געשריבן:↑מיטוואך סעפטעמבער 06, 2023 2:48 am
מקובל אלוקיהאט געשריבן:↑מיטוואך סעפטעמבער 06, 2023 1:18 am
שלמה מולכוהאט געשריבן:↑מיטוואך סעפטעמבער 06, 2023 1:13 am
מקובל אלוקיהאט געשריבן:↑מיטוואך סעפטעמבער 06, 2023 1:09 am
כהאב געהאט געפענט א אשכול איבער עשר ספירות,
אין מען האט עס פארווארפן,
סא אויב קענסטו פועל’ן ביי די מנהלים בין איך גרייט,
אקעי, איך וועל רעדן מיט די הויעכע פענסטער, אפשר פרובירסטו דא נאך איינמאל.
הייב אן מיט מידות הוד, וואס פונקטליך מיינט עס, און ווי קען מען עס עפלייען צו פשוטע טאג טעגליכע ערפארונגען.
מחשש הגשמה וויל איך נישט שרייבן איבער מדות אן קודם אראפברענגען מיין הקדמה, (וואס מ'האט פארווארפן)
אגב פארוואס פונקט מדות הוד?
זייער פשוט.
איך בין נישט קיין מענטש וואס פליעט אין הימל, מיין רבי לערנט כסדר צו דינען דעם אויבערשטן אויפן פלאץ ווי מ׳איז און זיך שטארק היטן פון ריבו אור ווארום דורך ריבו אור געשעהט שבירת הכלים, ווי משה רבינו זאגט לא בשמים היא לאמר מי יעלה השמימה… כי קרוב אליך הדבר מאוד בפיך ובלבבך לעשותו.
סוי די ערשטע דריי מידות זעה איך וויאזוי איך קען מיט דעם דינען הקב״ה אין מיין טאג טעגליכע לעבן אויף מיין פשוטע פיצי מדריגה מיט מיינע טעגליכע איבערגייענישן, אבער די מדה הוד כאפ איך נישט פונקטליך וואס דאס איז און וויאזוי איך קען עס עפפלייען צו מיר.
סתם טיפע מושגים בין איך נישט אינטערעסירט צו הערן, איך פרוביר נישט פלעטשקען אין פליען אין דמיונות אדער אין פלעצער ווי איך בין נישט, אבער יעדע זאך וואס קען מיך העלפן טוען רצון השם און מיך ברענגען צום תכלית הנצחי, דהיינו דינען אויבערשטן בתמימות, וויל איך זייער הערן.
הוד מדת ההודאה להודות, לשבח - אוהב ורודף שלום - מדת ההכנאה - התפעלות - מדות הענווה - הכרת הטוב - אחדות - מודה על האמת - תפלה לה' - ובקשה על העתיד - הודעה לה' על כל הטובות בעולם - לשבח צדיקים ואנשים טובים -לשבח מדות טובות - ומעשים טובים,
שלא לשבח אנשי רשע או דברים ומעשים שאינם ישרים - שלא יאמר שדרך רשעים טובים ויודה הצלחתם. - להרחיק ממחלוקת - שלא לעשות שלום עם שונאו כדי להכות שונאו היותר קשה, (בבחינת עמון ומואב).
למשל ווען עס קומט אריין א מחשבה פון גאווה, די זאך איז גאר שטארק געלונגען אלץ וועגן איך האב גענומען די גוטע שריט, וועגן דעם איז עס געלונגען. וכדו’ ברויך מען די מחשבה אידענטיפיצירן, וואס טוט זיך דא? וואס איז דעיע מדה וואס דער באשעפער איז זיך יעצט מצמצם כדי צו זיך ווענדן צו מיר מיט א פערזענליכע בקשה אז ער וויל זיך מיט מיר מקשר זיין מיט דעיע מדה, אהה דאס איז דאך הוד! אדער מער ספעציפיש לכאורה הוד שבנצח, הוד די פגם אין ענוה און נצח וועגן א פגם אין אמונה, נאכ’ן דייעגנאז, קוקט מען מיט דעת פון די תורה און חסידות וואס איז די גוטע מדה פון הוד שבנצח? וואס ער וויל מסתמא פון מיר אין מיין מצב רעאליסטיש, אה, איך זעה טאקע די מערסטע וואס איך בין יעצט נכשל און מסתמא וויל די באשעפער דאס פון מיר, מער בטחון איך זאל גלייבן אז אלעס וואס איז דא אויף די וועלט האט ער באשאפן און נאר ער קען עס געבן, און איך דארף מער דאנקן אויף וואס איך האב. וכדו’
איינער וואס איז געשלאגן אין גאווה דארף ארבעטן אויף ענווה... איינער וואס איז געשלאגן אין אמונה דארף ארבעטן אויף אמונה...
וואס גייט אים עס העלפן אויב ער גייט וויסן אס דאס איז נצח אין דאס איז הוד? ואגב פגם באמונה זה פגם בהמלכות... (עפ”י דרך העלת הניצוץ שאינו שייך לדורות אלו)
זיכסט א ספר, רבי, חברותה, מראה מקום, אין לימוד הקבלה? איך קען אייך אפשר העלפן! אין אישי!
שלמה מולכוהאט געשריבן:↑דאנערשטאג נאוועמבער 30, 2023 12:45 am
זייער שיין, אויב איך מעג צולייגן.
דער אויבערשטער איז אין סוף, דער אויבערשטער איז אלעס, ער איז כביכול יחיד ומיוחד, און בעצם איז נישטא גארנישט חוץ דעם רבש״ע.
האט אבער דער אויבערשטער געוואלט מחמת רחמנותו אז ער זאל זיין מלך, ואין מלך בלא עם, האט דער אויבערשטער באשאפן א בריאה, וואס מיינט בריאה, בריאה מיינט אז כביכול דער אויבערשטער האט מצמצם געוועהן זיין אור, ער האט עס כביכול גערוקט צו די זייטן, ביז ס׳איז געבליבן א ליידיגע פלאץ פון אור אין סוף, דאס ווערט אנגערופן חלל הפנוי, א פלאץ וואס איז ליידיג פון אור השם, דאס מיינט א פלאץ ווי מזעהט איהם נישט, אבער בעצם איז גארנישט דא אן אור השם, די חלל הפנוי קען נישט עקזיסטירן אן אור השם, נאר די אור השם איז מלובש מיט לבושים, ס׳איז דא גראז, ביימער, הייזער, וכו׳ יעדע זאך שטייט נאר מיט אור השם, נאר וועגן די אור השם איז בצמצום, קוקט עס אויס ווי גראז, ביימער, וכו.
נמצא, דער חלל הפנוי איז פשט אז דער אויבערשטער האט געמאכט אז מזאל איהם נישט זעהן, סזאל זיין א מקום צו זאגן אז ס׳איז חלילה נישטא קיין ג-ט רח״ל, און פון דעם קומען אלע קשיות וואס א מענטש האט אויפן אויבערשטן, זאכן וואס מפארשטייט נישט און מקען נישט פארשטיין, און די עבודה פון א איד איז צו גיין מיט אמונה פשוטה, ווייל ס׳איז נישטא קיין מציאות אין דער וועלט צו פארענטפערן אלע קשיות מיט שכל, ווייל דעמאלטס ווערט אויס בריאה.
שוין, האמיר שוין א בריאה, יעצט דארף מען איינער זאל ממליך זיין דעם אויבערשטן, דהיינו אנטפלעקן די אור השם וואס איז דא אין די וועלט, און אויסרופן השם מלך, האט דער אויבערשטער באשאפן דעם מענטש, און ער האט געגעבן פאר די מענטש דעת, ער זאל קענען וויסן ידיעות, ממילא וועט ער אויך וויסן אז ס׳איז דא א ג-ט, און ער וועט זיך קענען מעמיק זיין אז ג-ט גרויס, ג-ט איז גוט, אבער מיט די ידיעה אליין קען דער מענטש גארנישט טוען, האט דער אויבערשטער איהם אויך געגעבן א הארץ, אין די הארץ איז דא געפילן, און דורך דעם וואס ער איז מקשר זיין ידיעה פון זיין מוח צו זיין הארץ הייבט אן ארויסצוקומען געפילן, למשל אז ער ווייסט גדלות השם, הייבט זיך אן און זיין הארץ געפילן פון יראה, אויב ווייסט ער פון ג-טס גוטס, הייבט זיין הארץ אן צו פילן אהבה, און אזוי ווייטער אלע מידות.
איינמאל ער האט געפילן, יעצט קען ער אנהייבן טוען זאכן, ער וויל טוען זאכן פאר די גרויסע ג-ט, ער וויל זיך באהעפטן אין איהם, יעצט האט דער אויבערשטער געגעבן דריי מהלכים וויאזוי איהם צו דינען.
(דאס איז די פראסעס פון יעדע זאך וואס א מענטש טוהט אויף דער וועלט, למשל איינער קויפט א טייערע קאר, קודם קומט די ידיעה אז ס׳איז דא אזא זאך ווי דרייוון, ס׳איז דא כל מיני קארס, רייכע מענטשן דרייוון טייערע קארס, נאכדעם טראגט ער די ידיעה פון די מוח צו די הארץ, און ער הייבט אן ליעב האבן די קאר, ווילן די קאר, און הערשט נאכדעם וועט ער עס גיין קויפן.)
די ערשטע מהלך איז, מצוות ומעשים טובים, דער אויבערשטער האט אונז געגעבן א תורה, וואס אין די תורה שטייט רעסעפיס וויאזוי זיך צו באהעפטן צו איהם, דאס הייסט וויבאלד אין יעדע זאך פון די בריאה ליגט דאך א צמצום פון אור השם, האט דער אויבערשטער געזאגט אויב וועסטו נעמען פארמעט פון א בהמה, שרייבן אויף דעם פיר פרשיות מיט כשרע טינט, וכו׳ און וועסט עס לייגן אויף דיין הענט אין אויף דיין קאפ, וועט דורך די פונקטליכע רעסעפי געשעהן אז דו וועסט זיך מדבק זיין אין מיר, די זעלבע איז מיט אלע מצוות, פונקט די צאמשטעל פון אתרוג לולב וכו׳ וועט געשעהן אז דו וועסט זיך מדבק אין מיר, דאס איז פשוט א ריינע וועג וואס דער אור השם שיינט קלאר מטוט די זאכן און מאיז דבוק אינעם אויבערשטן.
נאכדעם איז דא פלעצער ווי דער אור השם שיינט נישט אזוי שטארק, דהיינו אלע דברים המותרים, וואס ווערט גערופן קליפת נוגה, וואס איז נישט דוקא קיין מצוה אדער עבירה, דא דארף שוין דער מענטש זוכן שטערקער דעם אור השם, ווי מער ער איז מקשר די זאך צום אויבערשטן אלטס מער איז ער ממליך דעם אויבערשטן און ער איז מער דבוק אינעם אויבערשטן, און דאס איז רוב עבודה פון א איד אין די דברים המותרים פון טאג טעגליכן לעבן זאל ער זיין דבוק אינעם אויבערשטן, יעדעס מאל ער עסט אדער טרונקט, אויב מאכט ער א ברכה, ער איז ממליך דעם אויבערשטן, ער רופט אויס אז ג-ט איז קעניג ער מאכט אלעס און ער איז א גוטער, האט ער זיך מדבק געוועהן אינעם אויבערשטן, און דאס איז אונזער עבודה על פי רוב.
נאכדעם איז דא פלעצער ווי דער אור השם איז אזוי בצמצום אז א מענטש האט נישט די יכולת צו טרעפן דארט דעם אור השם נאר פארקערט, אויב גייט ער דארט אריין גייט זיך די צמצום מגבר זיין אויף איהם און ער גייט ווערן ווייט פונעם אויבערשטן, דאס זענען אלע דברים האסורים וואס די תורה לאזט נישט טוען, אויב א מענטש איז יא דארט אריינגעגאנגען איז די איינציגסטע וועג פאר איהם צו מאכן א בואו בשלום און ארויסגיין פון דארט, דאס ווערט אנגערופן תשובה, זיך צוריקערן, ער איז געוועהן אין א פלאץ ווייט פונעם אויבערשטן אין יעצט לאזט ער זיך אפ פון דעם און ער קומט צוריק צום רבש״ע.
(עיין לקוטי מוהרן סימן ס״ד, סימן מ״ט, וסימן י״ב תנינא)
עכ״פ דער עיקר איז צו נעמען די גאנצע מוח די גאנצע הארץ און זוכן דעם אויבערשטן איבעראל מיט אלע כוחות וויפיל מקען, מיט אמונה פשוטה מיט א ריינע תמימות לעשות נחת רוח ל בורא יתברך שמו.
אט אזוי הערליך שיין, די עיקר איז גלייבן אין באשעפער! גארנישט נוגע אין די סוגיא פון עשר ספירות...
זיכסט א ספר, רבי, חברותה, מראה מקום, אין לימוד הקבלה? איך קען אייך אפשר העלפן! אין אישי!
מקובל אלוקיהאט געשריבן:↑דאנערשטאג נאוועמבער 30, 2023 2:27 am
שלמה מולכוהאט געשריבן:↑דאנערשטאג נאוועמבער 30, 2023 12:45 am
זייער שיין, אויב איך מעג צולייגן.
דער אויבערשטער איז אין סוף, דער אויבערשטער איז אלעס, ער איז כביכול יחיד ומיוחד, און בעצם איז נישטא גארנישט חוץ דעם רבש״ע.
האט אבער דער אויבערשטער געוואלט מחמת רחמנותו אז ער זאל זיין מלך, ואין מלך בלא עם, האט דער אויבערשטער באשאפן א בריאה, וואס מיינט בריאה, בריאה מיינט אז כביכול דער אויבערשטער האט מצמצם געוועהן זיין אור, ער האט עס כביכול גערוקט צו די זייטן, ביז ס׳איז געבליבן א ליידיגע פלאץ פון אור אין סוף, דאס ווערט אנגערופן חלל הפנוי, א פלאץ וואס איז ליידיג פון אור השם, דאס מיינט א פלאץ ווי מזעהט איהם נישט, אבער בעצם איז גארנישט דא אן אור השם, די חלל הפנוי קען נישט עקזיסטירן אן אור השם, נאר די אור השם איז מלובש מיט לבושים, ס׳איז דא גראז, ביימער, הייזער, וכו׳ יעדע זאך שטייט נאר מיט אור השם, נאר וועגן די אור השם איז בצמצום, קוקט עס אויס ווי גראז, ביימער, וכו.
נמצא, דער חלל הפנוי איז פשט אז דער אויבערשטער האט געמאכט אז מזאל איהם נישט זעהן, סזאל זיין א מקום צו זאגן אז ס׳איז חלילה נישטא קיין ג-ט רח״ל, און פון דעם קומען אלע קשיות וואס א מענטש האט אויפן אויבערשטן, זאכן וואס מפארשטייט נישט און מקען נישט פארשטיין, און די עבודה פון א איד איז צו גיין מיט אמונה פשוטה, ווייל ס׳איז נישטא קיין מציאות אין דער וועלט צו פארענטפערן אלע קשיות מיט שכל, ווייל דעמאלטס ווערט אויס בריאה.
שוין, האמיר שוין א בריאה, יעצט דארף מען איינער זאל ממליך זיין דעם אויבערשטן, דהיינו אנטפלעקן די אור השם וואס איז דא אין די וועלט, און אויסרופן השם מלך, האט דער אויבערשטער באשאפן דעם מענטש, און ער האט געגעבן פאר די מענטש דעת, ער זאל קענען וויסן ידיעות, ממילא וועט ער אויך וויסן אז ס׳איז דא א ג-ט, און ער וועט זיך קענען מעמיק זיין אז ג-ט גרויס, ג-ט איז גוט, אבער מיט די ידיעה אליין קען דער מענטש גארנישט טוען, האט דער אויבערשטער איהם אויך געגעבן א הארץ, אין די הארץ איז דא געפילן, און דורך דעם וואס ער איז מקשר זיין ידיעה פון זיין מוח צו זיין הארץ הייבט אן ארויסצוקומען געפילן, למשל אז ער ווייסט גדלות השם, הייבט זיך אן און זיין הארץ געפילן פון יראה, אויב ווייסט ער פון ג-טס גוטס, הייבט זיין הארץ אן צו פילן אהבה, און אזוי ווייטער אלע מידות.
איינמאל ער האט געפילן, יעצט קען ער אנהייבן טוען זאכן, ער וויל טוען זאכן פאר די גרויסע ג-ט, ער וויל זיך באהעפטן אין איהם, יעצט האט דער אויבערשטער געגעבן דריי מהלכים וויאזוי איהם צו דינען.
(דאס איז די פראסעס פון יעדע זאך וואס א מענטש טוהט אויף דער וועלט, למשל איינער קויפט א טייערע קאר, קודם קומט די ידיעה אז ס׳איז דא אזא זאך ווי דרייוון, ס׳איז דא כל מיני קארס, רייכע מענטשן דרייוון טייערע קארס, נאכדעם טראגט ער די ידיעה פון די מוח צו די הארץ, און ער הייבט אן ליעב האבן די קאר, ווילן די קאר, און הערשט נאכדעם וועט ער עס גיין קויפן.)
די ערשטע מהלך איז, מצוות ומעשים טובים, דער אויבערשטער האט אונז געגעבן א תורה, וואס אין די תורה שטייט רעסעפיס וויאזוי זיך צו באהעפטן צו איהם, דאס הייסט וויבאלד אין יעדע זאך פון די בריאה ליגט דאך א צמצום פון אור השם, האט דער אויבערשטער געזאגט אויב וועסטו נעמען פארמעט פון א בהמה, שרייבן אויף דעם פיר פרשיות מיט כשרע טינט, וכו׳ און וועסט עס לייגן אויף דיין הענט אין אויף דיין קאפ, וועט דורך די פונקטליכע רעסעפי געשעהן אז דו וועסט זיך מדבק זיין אין מיר, די זעלבע איז מיט אלע מצוות, פונקט די צאמשטעל פון אתרוג לולב וכו׳ וועט געשעהן אז דו וועסט זיך מדבק אין מיר, דאס איז פשוט א ריינע וועג וואס דער אור השם שיינט קלאר מטוט די זאכן און מאיז דבוק אינעם אויבערשטן.
נאכדעם איז דא פלעצער ווי דער אור השם שיינט נישט אזוי שטארק, דהיינו אלע דברים המותרים, וואס ווערט גערופן קליפת נוגה, וואס איז נישט דוקא קיין מצוה אדער עבירה, דא דארף שוין דער מענטש זוכן שטערקער דעם אור השם, ווי מער ער איז מקשר די זאך צום אויבערשטן אלטס מער איז ער ממליך דעם אויבערשטן און ער איז מער דבוק אינעם אויבערשטן, און דאס איז רוב עבודה פון א איד אין די דברים המותרים פון טאג טעגליכן לעבן זאל ער זיין דבוק אינעם אויבערשטן, יעדעס מאל ער עסט אדער טרונקט, אויב מאכט ער א ברכה, ער איז ממליך דעם אויבערשטן, ער רופט אויס אז ג-ט איז קעניג ער מאכט אלעס און ער איז א גוטער, האט ער זיך מדבק געוועהן אינעם אויבערשטן, און דאס איז אונזער עבודה על פי רוב.
נאכדעם איז דא פלעצער ווי דער אור השם איז אזוי בצמצום אז א מענטש האט נישט די יכולת צו טרעפן דארט דעם אור השם נאר פארקערט, אויב גייט ער דארט אריין גייט זיך די צמצום מגבר זיין אויף איהם און ער גייט ווערן ווייט פונעם אויבערשטן, דאס זענען אלע דברים האסורים וואס די תורה לאזט נישט טוען, אויב א מענטש איז יא דארט אריינגעגאנגען איז די איינציגסטע וועג פאר איהם צו מאכן א בואו בשלום און ארויסגיין פון דארט, דאס ווערט אנגערופן תשובה, זיך צוריקערן, ער איז געוועהן אין א פלאץ ווייט פונעם אויבערשטן אין יעצט לאזט ער זיך אפ פון דעם און ער קומט צוריק צום רבש״ע.
(עיין לקוטי מוהרן סימן ס״ד, סימן מ״ט, וסימן י״ב תנינא)
עכ״פ דער עיקר איז צו נעמען די גאנצע מוח די גאנצע הארץ און זוכן דעם אויבערשטן איבעראל מיט אלע כוחות וויפיל מקען, מיט אמונה פשוטה מיט א ריינע תמימות לעשות נחת רוח ל בורא יתברך שמו.
אט אזוי הערליך שיין, די עיקר איז גלייבן אין באשעפער! גארנישט נוגע אין די סוגיא פון עשר ספירות...
מקובל אלוקיהאט געשריבן:↑דאנערשטאג נאוועמבער 30, 2023 2:25 am
איינער וואס איז געשלאגן אין גאווה דארף ארבעטן אויף ענווה... איינער וואס איז געשלאגן אין אמונה דארף ארבעטן אויף אמונה...
וואס גייט אים עס העלפן אויב ער גייט וויסן אס דאס איז נצח אין דאס איז הוד? ואגב פגם באמונה זה פגם בהמלכות... (עפ”י דרך העלת הניצוץ שאינו שייך לדורות אלו)
עס זאל נישט קומען אויף קיין איד קיין שום צרה, אבער ווען ער באקומט עפעס א קיצל, אויב האט ער אביסעלע דעת (דא צובאקומען אין די תורה עיין בתולדות עיין במאור עינים ועוד) פארשטייט ער דאך אז דאס קומט ווייל דער באשעפער איז זיך יעצט מצמצם צו אים מיט די מדה פון יענע צרה, און זאגט אים עפעס א מעסעדזש, אז דא אין דעיע מדה וויל איך אביסל מער __עפעס__ פון דיר, עס דארף דארט א תיקון.
וויל דאך דער איד וויסן וואס איז די מעסעדזש?, ארבעט אויף דיין גאווה? יא!, גאווה איז דאך אזוי שווער און גרויס איך בין זייער געשלאגן אין גאוה, ווי הייבט מען אן?, אין הקב״ה בא בטרוניא עם בריותיו, ער קומט דאך צו דער מענטש און איז זיך מצמצם דווקא לויט די מענטשנס מצב, און דווקא לויט זיין פלאץ און זמן, בעט ער דאך עפעס וואס ער האלט אז אין יענע מצב קען עס ווערן געטון.
וועגן דעם קוקט מען אביסל מיט א טיפערן בליק, לאמיר זען גאווה אקעי, גאווה, און אמונה, אדער נצח, הוד, מלכות, לאמיר זען מיט דעיע צוזאמענשטעל ווי פוינט מען? אז איך זאל אנהייבן אוועקלויפן עד קצה האחרון פון גאווה? אפילו שמיני שבשמינית? דאס איז נישט וואס מען ערווארט פון מיר, קען זיין אז עווענטועל וועט ער עס פארלאנגען.
אה! דאס איז דאס! יא! נאכן צומאכן מיין אייגענע געשעפט, האב איך אנגעהויבן צו ארבעטן ביי א צווייטען, איך האב אפגעאטעמט, איך באקום מער געלט און ארבעט נישט טאג און נאכט איך קען שוין שלאפן, זייט דעמאלטס האב איך אויפגעהערט צו זאגן תהלים יעדן טאג, און אנגעהויבן אוועקצולויפן פארן ענדיגן דאווענען. עס זעט שטארק אויס ווי פון דעם רעדט מען, יא איך פלעג זיך מחזק זיין מיט אמונה און בטחון מיט יעדע ווארט אין תהלים. איי גאט דע מעסעדזש.
