א חינוך מעשה!
אמאל בין איך געפארן אויפן טראוועי אויף 79 מ.פ.ש.
ס’איז געווען ממש נעבן א Exit ווען א געוויסע פארשוין וואס איז - גייענדיג צופיס - ארויס פונעם עקזיט און זיך גענומען דורעכוואקן די ראוד און ער איז אנגעקומען נאנט צו די פראנט פון מיין קאר און אנגעהויבן אריינוואקן.... כ’קען ענק נישט מסביר זיין וויאזוי מיין הארץ האט געבאכעט... יצחק שלמה וואלט געפרעגט וואס זענען געווען אייערע געפילן... און אונטער מיר (דהיינו אין back פון מיין קאר) זענען געווען אויסגע’שורה’עט כאטשיג 10 קארס.. וואס אלע זענען געפארן בערך אויפן זעלבן ספיד... סאו, מיין דילעמא איז געווען יענע סעקונדע אדער סטאאאאאפפפן און ראטעווען דעם פערזאן.. און מאכן א טשעין פון צעהן קארס בבבוווםםם קראך!!!... און אפשר וועלן אפילו עטליכע איבערלעבן דעם אויפרייס...
אדער איבערטרעטן דעם איינעם, אפשעכטן א מענטש מיט א גאנצע דור וואס וואלט געקענט אויפוואקסן... און ראטעווען בשלום צעהן קארס מיט זייערע דורות...
למעשה? וואס האבעך געטווהן?
איך האב נישט געהאט קיין צוויי ברירות!
וואס האבעך געדארפט טוהן? הא? כ’בין פשוט מיט א נאסע פנים פון שווייס....
אויפגעשטאנען פון שלאף....
והנמשל מובן... איין קינד (פון א שטוב מיט קינדער) איז ליידער אראפ פונעם דרך המלך און זיך צולאפן אויפן רוישיגן היציגע גאס... זאל איך אויסוועלן אים אדער די אנדערע?
וואס דארף מען טוהן?
===כ’ווייס נישט!===
(עכט באלאנגט דעי אשכול אין ”קשר נפשי” אבער נישט געוואלט מען זאל גלייך כאפן צו וואס כ’וויל צוקומען...)
ס’איז געווען ממש נעבן א Exit ווען א געוויסע פארשוין וואס איז - גייענדיג צופיס - ארויס פונעם עקזיט און זיך גענומען דורעכוואקן די ראוד און ער איז אנגעקומען נאנט צו די פראנט פון מיין קאר און אנגעהויבן אריינוואקן.... כ’קען ענק נישט מסביר זיין וויאזוי מיין הארץ האט געבאכעט... יצחק שלמה וואלט געפרעגט וואס זענען געווען אייערע געפילן... און אונטער מיר (דהיינו אין back פון מיין קאר) זענען געווען אויסגע’שורה’עט כאטשיג 10 קארס.. וואס אלע זענען געפארן בערך אויפן זעלבן ספיד... סאו, מיין דילעמא איז געווען יענע סעקונדע אדער סטאאאאאפפפן און ראטעווען דעם פערזאן.. און מאכן א טשעין פון צעהן קארס בבבוווםםם קראך!!!... און אפשר וועלן אפילו עטליכע איבערלעבן דעם אויפרייס...
אדער איבערטרעטן דעם איינעם, אפשעכטן א מענטש מיט א גאנצע דור וואס וואלט געקענט אויפוואקסן... און ראטעווען בשלום צעהן קארס מיט זייערע דורות...
למעשה? וואס האבעך געטווהן?
איך האב נישט געהאט קיין צוויי ברירות!
וואס האבעך געדארפט טוהן? הא? כ’בין פשוט מיט א נאסע פנים פון שווייס....
אויפגעשטאנען פון שלאף....
והנמשל מובן... איין קינד (פון א שטוב מיט קינדער) איז ליידער אראפ פונעם דרך המלך און זיך צולאפן אויפן רוישיגן היציגע גאס... זאל איך אויסוועלן אים אדער די אנדערע?
וואס דארף מען טוהן?
===כ’ווייס נישט!===
(עכט באלאנגט דעי אשכול אין ”קשר נפשי” אבער נישט געוואלט מען זאל גלייך כאפן צו וואס כ’וויל צוקומען...)
