אידישע וועלט פארומס

יעצט פארשטיי איך בכלל נישט וואס דו זאגסט, איז נישט דער ספרים שאנק פול מיט ספרי הפוסקים פון היינט אדער אמאל?

    קאנצעפטן 
  פראגן 
 
  בלאנזשערייען 
  מפתח 
 
  עקסערסייז 
 
 

בעזרת השי"ת עושה שמים וארץ

איך וויל רעדן א שמועס וועגן OCD, וואס איז געבויט אויף א שיעור פון סיקסא רב וועגן דעם ענין. יעצט, דאס איז מיין אייגענע דיעה! נישט סיקסאר רב'ס. אויף אזא אופן אז מ'קען נישט קומען זאגן אז איך פארדריי וואס ער זאגט. סאו, דאס איז מיין דיעה. איך בוי עס נאר אויף זיין שיעור.

די טיפקייט פון זיין צוגאנג צו OCD (לויט וויאזוי איך פארדריי עס, אז ס'זאל שטומען לויט מיין דיעה) איז, אז די זיכערקייט פון א מענטש קומט נישט פון טראכטן צו מאכן זיכער. די זיכערקייט וואס א מענטש פילט לגבי א ענין, קומט נישט פון טון פעולות צו מאכן זיכער. די געפיל פון א מענטש אז ער איז 'ריין' און ער שטינקט נישט, קומט נישט פון 'טראכטן' און פון מאכן זיכער אז ער שאוערט זיך טאקע גוט.

זייער א אינטערעסאנטע זאך וואס ער שטעלט אוועק דער סיקסא רב שליט"א. אז די שורש פון OCD קומט פון ערגעץ ווען אין לעבן וואס מ'איז געווען געצווינגען צו טוישן די וועג וויאזוי מ'פילט זיכער.

ער טענה'ט אז די בעסטע וועג וויאזוי מ'קען פארווייניגערן OCD, וואס ער רופט כ.ו.י. (א גשמיות'דיגע סארט כוחי ועוצם ידי), איז נישט דורך זאגן צו זיך אליין "איך בין צופרידן מיט ניינציג פראצענט אויך", נאר מ'דארף וויסן ביי זיך אליין אז מ'וויל פילן זיכער, און אז מ'האט רעכט צו פילן אינגאנצן זיכער, מ'האט רעכט צו פילן אינגאנצן ריין, מ'האט רעכט צו פילן ביי זיך אז מ'גייט אויף די ריכטיגסטע וועג. ווייל יעדער מענטש פילט גוט. דו האסט אויך רעכט צו פילן גוט. די איינציגסטע זאך איז אז די וועג וואס מ'טוטצו פילן גוט מאכט ערגער.

דאס הייסט אז מ'דארף אפטיילן צווישן די זיכערקייט און צווישן די וועג וויאזוי מ'וויל עס דערגרייכן. מ'דארף וויסן אז די געפיל פון זיכערקייט קומט נישט פון די וועג וויאזוי מ'וויל עס דערגרייכן. ס'קומט נישט דורכ'ן מאכן זיכער.

אפילו אויב א מענטש קוקט גוט צי די טיר איז טאקע פארשלאסן, און ער קוקט גוט אז ער האט יא גערייניגט א זאך פון חמץ, קען ער נישט פון דעם נעמען זיין זיכערקייט. עס קומט נישט פון דעם. ווייל דאס איז נישט די געזונטע וועג וויאזוי א מענטש פילט זיכער.

די שאלה וואס פרעגט זיך איז: וויאזוי יא? וויאזוי פילט א מענטש זיכער? און דאס האט נישט קיין תירוץ. פונקט אזוי ווי א מענטש וואס פילט יא זיכער, פרעגט זיך נישט די קשיא "וויאזוי זאל איך פילן אומזיכער?" ער ווייסט נישט. ער ווייסט נישט וואס פונקטליך ס'מאכט אים פילן זיכער. אויב וואלט א מענטש געקענט אנצייגן וואס עס מאכט פילן א מענטש זיכער, וואלט א OCD געקענט טון יענע זאך, און ער וואלט געפילט זיכער.

קומט אויס פון דעם אז עס איז נישטא קיין ענטפער אויף די פראגע: וויאזוי פילט א מענטש זיכער. וויאזוי זאל איך יא פילן זיכער. ס'האט נישט קיין ענטפער. אבער דאס יא: א מענטש האט רעכט צו פילן זיכער. וויאזוי? איך ווייס נישט. ס'געשעט. השי"ת האט אזוי באשאפן. ער געט מיך זיכערקייט. און נישט ווייל איך מאך זיכער, נישט ווייל איך טשעק. אויסדרוקליך נישט

אנשטאטס צו קוקן אויף "וויאזוי זאל איך טון, צו פילן זיכער" קוק אויף "איך האב רעכט צו פילן זיכער" וויאזוי? איך ווייס נישט. ס'געשעט. די וועג צו פילן זיכער איז נישט דורכ'ן מאכן זיכער, נאר דורכ'ן אויסהיילן די שורש וואס האט איינגערעדט אז כדי צו פילן זיכער, דארף מען טון פעולות צו מאכן זיכער. דאס איז נישט אמת. זיכערקייט האט נישט מיט מאכן זיכער, עס קומט אלץ א מתנה פון אייבערשטן מאוצר מתנת חינם.

אויב עפעס, איז עס נאר די גורם וואס האט גורם געווען דעם מענטש אז ער האט זיך איינגערעדט אז ער מוז מאכן זיכער כדי צו פילן זיכער.

אפילו אויב א מענטש וואס ליידט אויף OCD אדער וויאזוי ער רופט עס: כו"י, און ער טוט א פעולה וואס געט אים די געפיל אז "אה, יעצט בין איך זיכער, יעצט פיל איך גוט", דארף מען אבער זאגן צו זיך אליין "ס'קען זיין אז יעצט פיל איך גוט, ווייל איך האב געטון געוויסע פעולות, אבער דאס איז נישט די וועג וויאזוי אנצוקומען צו פילן גוט".

פילן גוט, פילן אז מ'טוט גוט, אדער אז מ'איז ריין, אדער אז מ'האט געטון וואס מ'דארף, קומט נישט פון "טון א פעולה", פון וואו קומט עס יא? אזא שאלה, האט נישט קיין תירוץ. און עס דארף נישט האבן א תירוץ. ס'קומט פון זיך אליין. השי"ת געט עס פאר די מענטש.

ווען א מענטש טרעפט זיך טון פעולות וואס מאכן אים פילן זיכער, קען ער זאגן פאר זיך אליין, "איך האב רעכט צו פילן זיכער, איך וויל פילן זיכער, אבער איך דארף נישט טון אזעלכע פעולות כדי דאס צו פילן". מיין זיכערקייט דארף קומען פון א אנדערע פלאץ. אבער פון וואו? פון אויבן. פון באשעפער, פון זיך אליין צו מיר. איך האב רעכט צו פילן זיכער, אבער נישט דורך טון די פעולות וואס איך טו יעצט. "נישט די פעולות מאכן א מענטש פילן זיכער"

אנדערש ווי אסאך וואס זאגן אז א OCD דארף קודם וויסן אז ער דארף פילן אומריין, אדער אז ער איז נישט אזוי אויסגעהאלטן, אדער אז ער איז א שייגעץ, כדי זיך אויסצוהיילן. דאס איז נישט אמת. א OCD דארף יא וועלן און גליסטן צו פילן גוט. דאס איז נישט די פראבלעם, די פראבלעם איז די 'פעולות' וואס מ'טוט כדי דאס צו עררייכן.

די איינרעדעניש איז אז די 'פעולות' זענען די וועג וויאזוי מ'עררייכט ריינקייט.

אבער מ'האט רעכט צו וועלן מיט די גאנצע תשוקה פילן גוט. יעדער פילט גוט. די פראבלעם איז נישט אז מ'וויל פילן זיכער, די פראבלעם איז די איינרעדעניש וויאזוידאס צו עררייכן. דארט געשעט עס. נישט אז דארט געשעט עס, אבער דארט איז די גורם. און דאס קומט אוודאי פון עפעס אנדערש

ס'איז זייער שווער פאר איינעם וואס ליידט פון אזא זאך, צו גלייבן אז זיכערקייט קומט נישט פון טון פעולות.

מ'דארף גיין אזוי.

א) איך וויל פילן גוט. איך האב רעכט. יעדער פילט גוט. יעדער פילט זיכער. יעדער פילט אז מ'טוט גוט. די וועלט לעבט נישט אין ספיקות.

ב) וויאזוי דערגרייך איך עס?

ג) איך ווייס נישט. קיינער ווייסט נישט. קיינער האט נאך קיינמאל נישט געוואוסט. ס'געשעט. השי"ת געט עס. איך ווארט אז השי"ת זאל מיר עס געבן.

ד) אבער דאך, איך וויל פילן זיכער, איך וויל פילן גוט.

ה) גיי צוריק צו אנהייב. איך האב רעכט... דאס צווינגט די מח צו ענדערש טרעפן דארט ווי מ'איז געווארן פארשעמט, אדער מ'האט זיך אויסגלערנט די פאלשע וועג, די איינרעדעניש וויאזוי צו פילן זיכער. אז מ'דארף טון פעולות צו פילן זיכער

און אויב מ'טרעפט זיך טון אדער נאך טון, פעולות כדי צו פילן זיכער. זאגט מען: ס'קען זיין אז איך פיל גוט, אבער נישט דאס איז די וועג. די וועג איז אז צו טרעפן דארט וואס האט מיך אויסגעלערנט אז כדי איך זאל פילן זיכער, דארף איך טון פעולות. זיכערקייט האט נישט מיט פעולות.

כך נראה לי לפום ריהטא. אויסצוגיסן מיינע רעיונות וועגן דעם אינטערעסאנטן שיעור אויף OCD וואס ער רופט כו"י. פארשטייט זיך אז דאס ארבעט צוזאמען מיט ר' שרגא פליישמאנס ני" מהלך פון אויפגעבן יכולת. וכל שם וחניכא דאית ליה

והשם הטוב עוזר ויעזור

בעזרת השי"ת עושה שמים וארץ

איך וועל פרובירן צו גיין מיט די הפלא'דיגער מהלך פון ר' חיים מאיר פערל נירו יאיר ויזרח וואס השי"ת האט אונז געגעבן במתנת חינם. און איך האף אז ס'וועט מיר געלונגען ב"ה.

קליענט: א גוטן הרב טערעפיסט. איך עקספיריענס לעצטענס ווי מיינע נערווען שאקלן זיך פון זיך אליין איבעראל אין מיין קערפער, דא און דארט. קען זיין אז דאס איז א פיזישע זאך השם יציל וישמור, אדער קען זיין אז די שורש דערפון ליגט אין עפעס וואס איז אין מיין נפש, און דארט דארף איך עס אויסהיילן בעזרת השי"ת רופא נאמן ורחמן

טערעפיסט: לאמיר פרובירן און דער הייליגער באשעפער זאל מיר העלפן.

ברענג ארויף אין דיינע געפילן א מצב ווען ס'איז געשען שטארק

ק: גוט. איך ברענג עס ארויף...

ט: גוט. פרוביר צו ענדיגן דעם פאלגנדן זאץ פון די פלאץ אין דיר וואס דו קלערסט אז דאס קען וויסן פארוואס ס'שאקלט זיך. ס'מוז זיך נישט פילן דאס מערסטע אמת, ס'דארף זיך פילן בערך דארט ערגעץ, בערך עפעס אזוי. און פון יענע פלאץ ענדיג מיר: ס'געשעט צו מיר ווייל...

ק: איך בין פארלוירן.

ט: פיל מער וואס דו האסט יעצט געזאגט. דשאסט פיל עס, און פארברייטער דיך אין דעם. פיל עס די וועג וויאזוי ס'וויל זיך דיר פילן. און נישט פרובירן אז ס'זאל שטומען מיט די ווערטער וואס דו האסט געזאגט. נאר דשאסט פיל די רויע געפיל וואס דאס האסטו שפעטער מלבש געווען אין ווערטער. דשאסט פיל עס מער. און דשאסט לאז ארויפקומען אלע מינע זכרונות מיט מחשבות בשייכות צו דער סארט געפיל, אפילו אויב דו וואונדערסט דיך צי ס'האט בכלל שייכות צו די ווערטער וואס דו האסט געזאגט.

ק: גוט. איך בין נישט ארויפגעקוקט אינדערהיים. איך בין אראפגעקוקט. ׁ(הערה: ביטע נעמען אין באטראכט אז ס'איז נאר א געפיל, אין מציאות בין איך גאר ארויפגעקוקט)

ט: גוט, גוט. אטעם אריין, און דשאסט לאז דיך פילן.

ק: ס'שווער צו פילן.

ט: פרוביר צו פילן די געפילן, די רויע געפילן, וואס דאס איז געווען וואס האט געמאכט אז דו זאלסט זאגן די ווערטער "איך בין נישט ארויפגעקוקט, איך בין אראפגעקוקט"

ק: גוט.

ק: איך פיל ווי איך דארף מיך אראפקוועטשן.

ט: פרוביר צו פילן די עכטע רויע געפילן וואס איז געווען וואס האט דיך געמאכט זאגן די ווערטער: איך פיל ווי איך דארף מיך אראפקוועטשן. דשאסט פיל די געפילן דערפון, און אלע זכרונות, איידיעס, מחשבות, וואס קומען ארויף, אפילו אויב דו וואונדערסט דיך צי ס'האט שייכות.

ק: איך פיל מיך זייער דערנידערט. איך טו נישט מיינע פליכטן אלץ מאן. איך פיל מיך ממש א גארנישט. א שאטן. איך וויל אזוי שטארק צושטעלן, אבער ס'גייט מיר נישט. איך וויל ארויסקומען, אבער איך קען נישט ארויסקומען. איך בין זייער צעבראכן. איך בין נישט דאס וואס מיין ווייב מיינט אז איך בין, איך בין עכט סך מער. סך סך מער. מיין גאנצע שטאלץ איז אין דער ערד. איך וואלט געוואלט מער טון, מער צושטעלן, ס'גייט נישט. איך בין נישט צופרידן מיט מיר אליין. איך בין סך מער ווי וואס זיי מיינען אז איך בין. איך בין אויסדרוקליך נישט אזא לא לנו כאטש איך פיל אז איך בין יא א בטלן, און ס'פילט זיך שרעקליך צו פילן א בטלן. ווער האט געגלייבט אז אזוי וועל איך אויסקוקן. איך בין א פארשעמטע זאך.

ט: (נאכ'ן ארויסווייזן סימפאטיע) פרוביר נאכאמאל צו ענדיגן דעם פאלגנדן זאץ, פון א פלאץ אין דיר וואס דו קלערסט אז דאס ווייסט דאס מערסטע פארוואס דיינע נערווען שאקלן זיך דא און דארט, פון יענע פלאץ, עס מוז זיך נישט פילן צו אמת'דיג, נאר בערך, און זאג און זאג, ווילאנג ס'פילט זיך מער און מער נענטער צום אמת, און זאג: ס'שאקלט זיך ווייל...

ק: איך בין פארלוירן. איך ווייס עכט נישט וואס איך האב צו טון אין מיין לעבן. איך קען מיך נישט א עצה געבן, איך בין סטאק. וואס גייט זיין. איך וויל נישט אזוי אויסקוקן. איך וויל זיך נישט אזוי אויפפירן צו מיין ווייב שתחי' עמו"ש. איך בין אויפגערעגט אויף מיר אליין. "פארוואס קען איך מיך נישט פארבעסערן, פארוואס מוז איך אזוי זיין". איך בין נישט דאס. איך דערלייד נישט צו זיין אין אזא מצב.

ט: זאג: מיין נפש דערליידט נישט צו זיין אין אזא מצב.

ק: מיין נפש דערליידט נישט צו זיין אין אזא מצב.

ט: זאג פאר דיין אשת חיל: ס'טוט מיר זייער וויי אז איך פיר מיך אזוי אויף צו דיר, איך וויל מיך טוישן, אבער ס'גייט מיר נישט.

ק: ס'טוט מיר זייער וויי אז איך פיר מיך אויף אזוי צו דיר, איך בין עכט סך מער, איך וויל דיר ווייזן אז איך בין עכט מער, איך וויל מיך טוישן, אבער ס'קוקט נישט אויס אז ס'גייט מיר.

ט: זאג אזוי: די איינציגע וועג וואס איך קען טון יעצט אין אזא מצב איז דאס נישט צו דערליידן און פרובירן צו אנטלויפן דערפון. איך האב נישט קיין שום וועג וויאזוי איך קען בלייבן דערמיט, זיך אריינלאזן דערין, זעהן וואס דאס איז, און זען וואס איך קען יא טון.

ק: איך האב נישט א אנדערע וועג, איך האב נישט, איך האב נישט. זייער שווער, זייער שווער.

ט: און וואס פאר א שייכות האט דאס מיט דעם אז דיינע נערווען שאקלן זיך דא און דארט און איבעראל

ק: אפשר א וועג פון אנטלויפן פון די מצב.

צעטיל: מיין נפש פילט זיך מיט די יעצטיגער מצב זייער ענג, און אראפגעקוועטשט. די איינציגע וועג וואס איך קען טון יעצט אין אזא מצב איז דאס נישט צו דערליידן און פרובירן צו אנטלויפן דערפון. איך האב נישט קיין שום וועג וויאזוי איך קען בלייבן דערמיט, זיך אריינלאזן דערין, זעהן וואס דאס איז, און זען וואס איך קען יא טון אז ס'זאל ווערן בעסער. אין די סעשאן איז ארויפגעקומען אז איך פיל דערנידערט, ווייל מ'קוקט מיך אן אנדערש ווי ווער איך בין עכט. און דאס טוט מיר זייער וויי. איך בין עכט סאך מער. ס'טוט מיר זייער וויי אז איך פיר מיך אויף אזוי צו דיר, איך בין עכט סך מער, איך וויל דיר ווייזן אז איך בין עכט מער, איך וויל מיך טוישן, אבער ס'קוקט נישט אויס אז ס'גייט מיר. איך קען דאס נישט דערליידן, און מיין נפש זוכט צו אנטלויפן דערפון אויף אזא אופן פון שאקלן די נערווען.

והשם הטוב עוזר יעזור ויציל אותנו מכל מין רע, ומכל מין דיבור לא טוב, אלא לדבר רק טוב.

בעזרת השי"ת עושה שמים וארץ

איך גיי דא מיט ר' חיים מאיר פערל'ס שיחי' מהלך , וואס לויט ווי איך וויל זאגן האט אין זיך אסאך חכמה און פארשטאנד בעזרת השי"ת והשם הטוב עוזר ויעזור

ק: איך וואלט געוואלט אריינקוקן אין מיין נפש און קוקן צי עס איז דא א נפשיות'דיגער סיבה פארוואס איך זאל נישט ערלויבן אז מיין אויער זאל אויפהערן קלינגען. ס'איז אזא טעפארערי קלינג וואס דארף ב"ה אוועקגיין פון זיך אליין דורך דעם רופא נאמן ורחמן, אבער דאך וויל איך פארשטיין צי איז דא עפעס נפשיות'דיג וואס זאל עס נישט ערלויבן אוועקצוגיין.

ט: לאמיר אנהייבן שטאטעלעך, און בעזרת השי"ת, לאמיר פרובירן.

ק: השי"ת זאל העלפן און אונז פירן אויפן ריכטיגן וועג.

ט: אמן.

ט: ברענג ארויף אין דיין נפש א מצב ווען עס געשעט שטארק, און פרוביר דיך פארצושטעלן אז דיין נפש געפינט זיך יעצט אין דעם מצב, דיין נפש ארבעט און שיקט אריין אין דיר אלע סארטן מחשבות, געפילן, אלעס, אלעס, אבער אלעס, אבער אין אפוועזנהייט פון דעם קלינג.

ק: איך פיל עפעס אזא נפשיות'דיגע שוועריגקייט, צו פילן אזוי. ממש איך קען מיך עס שווער פארשטעלן.

ט: פרוביר דאך. פרוביר.

ק: אפשר "איך האב מיך אויפגעוועקט צו א ליידיגע ריאליטעט. לער."

ט: אקעי. גוט. פרוביר דיך מער צו פארטיפן אין די געפילן וואס האט דיך געמאכט זאגן די פריעריגע ווערטער. פאר דו האסט עס געזאגט. און עס מוז דאך נישט האבן קיין שום שייכות צו די ווערטער וואס דו האסט געזאגט.

ק: גוט.

ק: אפשר קומט ארויף "קיינער דארף מיך נישט"

ט: וואס נאך

ק: "קיינער הערט מיך נישט"

ט: (טערעפיסט האט רחמנות) וואס נאך

ק: אפשר "נאך א טאג פון סטראגלן"

ט: וואס נאך, און פרוביר צו פילן מער און מער דער עיקר פינטל פון די אלע רויע געפילן

ק: איך האב נישט קיין סיבה פארוואס פארצוזעצן מיין לעבן. אזא סארט געפיל. פאר וועם זאל איך לעבן. עפעס אזוי. (ביטע נעמען אין באטראכט, אז דאס איז נאר אין יענע געפיל, און ח"ו אין מציאות)

ט: דו ווייסט מער וואס אט די אלע געפילן מיינען

ק: יא איך ווייס. (שמייכלט)

ט: וואס

ק:

ט: (האט רחמנות) איך ווייס אז ס'איז דיר שווער צו זיין אין יענע מצב און נישט הערן דעם קלינג, אבער פרוביר דאך צו זיין אין יענע מצב אן דעם קלינג, און דאס מאל, צוזאמען מיט וואס עס איז שוין ארויפגעקומען, פרוביר צו זאגן פון דארט, פון יענע פלאץ, פארוואס עס איז דיך שווער צו פילן אזוי. און זאג: ס'איז מיך שווער צו פילן אזוי, ווייל... און זאג און זאג ווילאנג דו פילסט אז דאס איז דער עיקר שוועריגקייט דערפון.

ק: איך פיל אליין. קיינער דארף מיך נישט. נאך א טאג סטראגלן. איך האב נישט ווער עס זאל מיך הערן. אליין.

ט: אקעי. לאמיר קודם פרובירן צו לעבן מיט וואס עס איז ארויפגעקומען ביז אהער. אבער זאג מיר טייערקייט, וואס האט די שוועריגקייט צו פילן אליין מיט דעם קלינג?

ק: אפשר ווייל אזוי פילט זיך עפעס אן אין מיין ליידיגקייט. עס פילט זיך ווייניגער.

ק: אבער אויך ווען איך בין געזיצן אין ביהמ"ד און געלערנט צווישן אסאך מענטשן, האט זיך אויך געפילט דעם קלינג

ט: פרוביר דיך פארצושטעלן אז ס'איז יעצט, אבער דו הערסט נישט דעם קלינג און דיר, און דו טראכסט נישט דערפון, אלעס וואס דו טראכסט איז מחשבות און געפילן וואס ווילן ארויפקומען אין דיר. און זאג: עס איז מיר זייער באקוועם זיך צו פילן אזוי...

ק: ניין, ס'איז מיר נישט באקוועם. איך פיל מיך פארשעמט. ס'איז מיר שווער. איך פיל מיך אראפגעקלאפט. איך בין נישט באקוועם מיט מיר אליין. איך וויל אזוי ווי ארויספליען פון מיר.

ט: די עיקר נקודה

ק: איך וויל ארויספליען פון מיר

ט: וואס פאר א שייכות האט דאס הערן קלינגען, מיט נישט קענען זיין אן דעם?

ק: אפשר ווייל אזוי ווער איך Spaced out. און איך דארף נישט ליידן די ווייטאג פון "איך קען נישט זיין מיט מיר אליין"

ט: צזואמען מיט דעם וואס איז ארויפגעקומען ביז יעצט, זע דיך אין יענע מצב כאילו ס'איז יעצט, די קלינג איז נישטא, אבער מחשבות און געפילן קומען אריין אין דיין נפש, און זאג: איך קען נישט זיין אזוי ווייל

ק: איך קען נישט זיין אזוי ווייל ס'עגבערט מיר די וועג וויאזוי איך בין. ס'קומט מיר ארויף מחשבות "וואס טוסטו, וויאזוי פירסטו דיך אויף" און ס'איז מיר שווער צו זיין מיט מיר אליין.

ט: זאג אזוי: איך מוז יעצט הערן דעם קלינג אין מיין אויער וואס דיסטרעקט מיך פון זיין מיט מיר אליין, ווייל אויב איך בין מיט מיר אליין אומדיסטרעקטעד, קומט ארויף אין מיר מחשבות און געפילן "וואס ט איך, וויאזוי פיר איך מיך אויף" אינגאנצן נישט באקוועם. איך האב געטראפן א וועג וויאזוי זיך צו פטר'ן דערפון. און נישט דארפן ליידן פון די סארט מחשבות און געפילן. איך האב נישט קיין שום וועג צו קענען בלייבן מיט מיר אליין, און זען וואס מ'קען טון דערצו, סאו, ס'איז בעסער צו ווערן דיסטרעקטעד.

ק: זאגט עס.

ק: וואס גייט טאקע זיין.

ק: איך האב נאך א פלאץ וואו איך האב ממש געפילט אז ס'קומט צוריק, און דאס איז ווען אים קום אהיים אינמיטן טאג און קיינער איז נישט דארט

ט: דו ווייסט וואס דו האסט צו טון יעצט. שטעל דיך פאר אז דו ביסט אן דעם קלינג, עס געשעט נישט, אבער עס קומט אריין אין דיר אלע סארטן מחשבות און געפילן,

ק: איך מיין אז עס קומט אריין אזא "אוי נאכאמאל בין איך דא אין א פלאץ וואס דערמאנט מיך אזוי שטארק ווי ווייניג איך קום אן אין מיין לעבן, א פלאץ וואו איך שאף צער פאר מיינע ארומיגע וועגן איך קום נישט אן, א פלאץ וואס ברענגט ארויף וויפיל איך דארף מיך פארבעסערן" (אטעמט אפ)

ט: מיט די אינפארמאציע וואס איז אקורשט ארויפגעקומען, זאג די שוועריגקייט צו בלייבן אן דעם קלינג, און זאג: אויב איך בין יעצט אן דעם קלינג, דאן...

ק: דארף איך דילן מיט מחשבות און געפילן וואס ווילן אריינקומען אין מיר, ווי ווייניג איך קום אן, און וויפיל צער מיינע ארומיגע האבן פון מיר דערוועגן.

ט: זאג אזוי. ס'איז מיר צו שווער צו בלייבן יעצט מיט מיר אליין, ס'קומען ארויף מחשבות און געפילן וואס שאפן מיר צופיל צער, ווי ווייניג איך קום אן, און וויפיל צער מיינע ארומיגע האבן פון מיר דערוועגן, איך האב אויסגעטראפן א וועג וויאזוי איך קען אוועקפליען פון דעם מצב, א לייכטע וועג.

ק: זאגט עס.

ט: יעצט זאג אזוי: אויב מיין אויער גייט זיין פריי צו הערן אלעס וואס ווערט געזאגט ארום מיר, און זיי דאהי, דאן...

ק:

ט: שטעל דיך פאר אז דיין אויער ארבעט געהעריג, עס איז דא צו הערן אלעס, און זאג: הערן געהעריג מיינט זיין אינגאנצן דאהי. די מצב ארום מיר איז צי אומבאקוועם זיך צו האלטן דערין, איך מוז טרעפן א וועג וויאזוי צו אוועקלויפן, און דאס איז א גוטע דיסטרעקשאן (השם יציל וישמור).

ק: זאגט עס.

צעטיל: מיין אויער קלינגט מיר, איז עס א מצב ווען עס קענען ארויפקומען מחשבות און געפילן וואס שאפן מיר צופיל צער, ווי ווייניג איך קום אן, און וויפיל צער מיינע ארומיגע האבן פון מיר דערוועגן. "אוי נאכאמאל בין איך דא אין א פלאץ וואס דערמאנט מיך אזוי שטארק ווי ווייניג איך קום אן אין מיין לעבן, א פלאץ וואו איך שאף צער פאר מיינע ארומיגע וועגן איך קום נישט אן, א פלאץ וואס ברענגט ארויף וויפיל איך דארף מיך פארבעסערן" עס איז מיר צו אומבאקוועם זיך צו האלטן אין אזא סארט נפשיות'דיגער מצב, איך מיין אז איך האב א וועג ארויס.

אדער געפילן א קעגן די וועג וויאזוי איך בין "וואס טו איך, וויאזוי פיר איך מיך אויף, איך פיל מיך פארשעמט, איך פיל מיך אראפגעקלאפט". איך וויל ארויספליען פון מיר. Spaced out.

אדער א געפיל פון "איך פיל אליין, איך בין אין א ליידיגע ריאליטעט, איך האב נישט קיין סיבה פארצוזעצן מיין לעבן, פאר וועם זאל איך לעבן, קיינער דארף מיך נישט, קיינער הערט מיך נישט (ח"ו, השם יאריך ימי ושנותי בטוב ובנעימים) אדער "נאך א טאג פון סטראגלן" איך מוז מיט עפעס אנפילן מיין ליידיגקייט. עס זאל זיך ווייניגער פילן.

כאטש די קלינגען שאפט מיר צער, אבער אן דעם בין איך מער אומבאקוועם. א וועג וויאזוי צו בלייבן דערמיט, און זען וואס מ'קען טון דערצו עס צו בארואיגן, האב איך נישט.

והשם הטוב עוזר ויעזור אז ס'זאל נישט ארויסקומען חלילה דאס מינדעסטע מכשול מתחת ידינו. און אלעס וואס איך זאג זאל זיין רק לטובה.

ב"ה

מיין קומענדיגע סעשאן פרוביר איך צו בויען היפש אויף די געשרייבאכץ פון ר' חיים מאיר פערל נ"י .

ט: וויאזוי איז דיין באוואוסטזיניגקייט ווען עס געשעט דער סימפטאם פון 'שאקלן' וואס מיר האבן גערעדט.

ק: איך טראכט פון די צעטיל וואס דו האסט מיר געמאכט, און עס ווערט טאקע בעסער. אבער נאך אלץ וואונדער איך מיך צי מיין נפש איז פארוואונדעט?

ט: לאמיר פרובירן, און השי"ת זאל העלפן. ברענג ארויף אין דיין מיינד די לעצטע מאל ווען עס איז געשען שטארק, און ענדיג: ס'געשעט צו מיר יעצט ווייל... און פרוביר צו באקומען דעם ענטפער פון די וועג וויאזוי דו פילסט דיך, און השי"ת זאל דיר העלפן.

ק: ס'געשעט צו מיר ווייל איך בין פארלוירן.

ט: לאז אפ די ווארט 'פארלוירן'. און גיי אריין אין די רויע געפילן דערפון, און זאג מיר וואס דו פילסט עכט.

ק: עס קומט ארויף די זעלבע צעטיל וואס מיר האבן שוין געמאכט. אז איך פיל מיך נישט שטארק ווייל איך בין פארלוירן אז איך בין אזוי נישט מצליח. און איך זארג מיך וואס עס גייט זיין. דערפאר אנטלויף איך פון מיר אליין. אבער יעצט פיל איך מער די צעטיל וואס דו האסט מיר געמאכט.

ק: ס'קוקט אויס ווי דו האלטסט ביי דיר אז עס וואלט געווען א גוטע עצה אז איך זאל טרעפן וויאזוי איך קען יא בלייבן מיט מיר אליין, און טון עפעס זאכליך צו מיינע פראבלעמען. אבער דא מיין איך בין איך גאנץ סטאק

ט: בעזרת השי"ת. זאג מיט זייער א שטארקייט אז אלעס אין דיר זאל עס הערן: איך ווייס נישט פון קיין שום וועג וויאזוי איך קען בלייבן מיט מיר, און דאך טרעפן א לעזונג צו מיין פראבלעם.

ק: אפשר ווייס איך יא. אבער ס'איז שווער.

ט: זאג אזוי: אויב איך לאז מיך טרעפן א לעזונג צו מיין פראבלעם, דאן.

ק: ס'איז שוין אזויפיל מאל ארויפגעקומען אין אונזערע סעשאנס. ס'קומט ארויף: אויב איך בין מצליח גייט מיך קיינער מער נישט זען. ס'איז נישט אינטערעסאנט. און נאך אסאך מינע זאכן. אבער איך קלער אז ס'איז סתם א מידה פון מורא פון ארויסקומען מיט מיין הצלחה. און איך דארף מיך דערויף שטארקן, פשוט שטארקן.

ט: גוט. שטעל דיך פאר אז דו האסט גוטע פלענער וויאזוי צו מצליח זיין, און איין זאך וואס עס געשעט אין דיר איז אז דו פילסט א צוריקהאלט. און דו ווייסט ביי דיר אז דער געפיל איז דער שורש פארוואס דו האלטסט דיך צוריק. נישטא עפעס א אנדערע שורש.

ק: קעי

ט: דשאסט דו פילסט א צוריקהאלט. א פחד. ס'איז א מידה. דאס איז עס. ס'האט נישט מער שורש ווי דאס אליין.

ק: און

ט: און וואס געשעט ווען דו פילסט עס?

ק: איך לאז אפ. דאס איז וואס געשעט.

ט: זאג אזוי: אויב איך פיל פחד מיינט דאס אז...

ק: אז ס'איז עכט דא פון וואס מורא צו האבן.

ט: גוט. לאמיר דיר פרעגן, ס'איז געווען אמאל אין דיין לעבן וואס דו האסט געפילט פחד, די מידה פון פחד, און צום סוף האסטו איינגעזען אז דו האסטעך נישט געמוזט צוריקהאלטן?

ק: יו פרעגסטו יעצט גוט. דו מאכסט מיך טראכטן.

צעטיל: ווען איך פיל פחד מיינט דאס אז איך דארף מיך מער צוריקהאלטן פון פרובירן צו מצליח זיין. האב איך עקספיריענסד אין מיין לעבן אזעלכע געפילן פון פחד, אז איך דארף מיך צוריקהאלטן פון עפעס, און עס האט זיך צום סוף ארויסגעשטעלט אז איך האב מיך נישט געדארפט צוריקהאלטן, אז ס'איז נאר געווען א מידה? אדער ס'האט אייביג א אמת אין זיך. יעצט האלט איך אז ס'האט א אמת אין זיך, און דערפאר ווייס איך נישט קיין שום וועג וויאזוי איך קען בלייבן מיט מיר אליין, און זען וואס איך קען טון צו מצליח זיין ב"ה. מוז איך אנטלויפן פון מיר אליין. און זיין שוואך.

והשם הטוב עוזר ויעזור ומורה חטאים דרכו.

נשמה האט געשריבן: ↑ מאנטאג מארטש 27, 2023 7:27 pm

בעזרת השי"ת עושה שמים וארץ

איך וויל רעדן א שמועס וועגן OCD, וואס איז געבויט אויף א שיעור פון סיקסא רב וועגן דעם ענין. יעצט, דאס איז מיין אייגענע דיעה! נישט סיקסאר רב'ס. אויף אזא אופן אז מ'קען נישט קומען זאגן אז איך פארדריי וואס ער זאגט. סאו, דאס איז מיין דיעה. איך בוי עס נאר אויף זיין שיעור.

די טיפקייט פון זיין צוגאנג צו OCD (לויט וויאזוי איך פארדריי עס, אז ס'זאל שטומען לויט מיין דיעה) איז, אז די זיכערקייט פון א מענטש קומט נישט פון טראכטן צו מאכן זיכער. די זיכערקייט וואס א מענטש פילט לגבי א ענין, קומט נישט פון טון פעולות צו מאכן זיכער. די געפיל פון א מענטש אז ער איז 'ריין' און ער שטינקט נישט, קומט נישט פון 'טראכטן' און פון מאכן זיכער אז ער שאוערט זיך טאקע גוט.

זייער א אינטערעסאנטע זאך וואס ער שטעלט אוועק דער סיקסא רב שליט"א. אז די שורש פון OCD קומט פון ערגעץ ווען אין לעבן וואס מ'איז געווען געצווינגען צו טוישן די וועג וויאזוי מ'פילט זיכער.

ער טענה'ט אז די בעסטע וועג וויאזוי מ'קען פארווייניגערן OCD, וואס ער רופט כ.ו.י. (א גשמיות'דיגע סארט כוחי ועוצם ידי), איז נישט דורך זאגן צו זיך אליין "איך בין צופרידן מיט ניינציג פראצענט אויך", נאר מ'דארף וויסן ביי זיך אליין אז מ'וויל פילן זיכער, און אז מ'האט רעכט צו פילן אינגאנצן זיכער, מ'האט רעכט צו פילן אינגאנצן ריין, מ'האט רעכט צו פילן ביי זיך אז מ'גייט אויף די ריכטיגסטע וועג. ווייל יעדער מענטש פילט גוט. דו האסט אויך רעכט צו פילן גוט. די איינציגסטע זאך איז אז די וועג וואס מ'טוטצו פילן גוט מאכט ערגער.

דאס הייסט אז מ'דארף אפטיילן צווישן די זיכערקייט און צווישן די וועג וויאזוי מ'וויל עס דערגרייכן. מ'דארף וויסן אז די געפיל פון זיכערקייט קומט נישט פון די וועג וויאזוי מ'וויל עס דערגרייכן. ס'קומט נישט דורכ'ן מאכן זיכער.

אפילו אויב א מענטש קוקט גוט צי די טיר איז טאקע פארשלאסן, און ער קוקט גוט אז ער האט יא גערייניגט א זאך פון חמץ, קען ער נישט פון דעם נעמען זיין זיכערקייט. עס קומט נישט פון דעם. ווייל דאס איז נישט די געזונטע וועג וויאזוי א מענטש פילט זיכער.

די שאלה וואס פרעגט זיך איז: וויאזוי יא? וויאזוי פילט א מענטש זיכער? און דאס האט נישט קיין תירוץ. פונקט אזוי ווי א מענטש וואס פילט יא זיכער, פרעגט זיך נישט די קשיא "וויאזוי זאל איך פילן אומזיכער?" ער ווייסט נישט. ער ווייסט נישט וואס פונקטליך ס'מאכט אים פילן זיכער. אויב וואלט א מענטש געקענט אנצייגן וואס עס מאכט פילן א מענטש זיכער, וואלט א OCD געקענט טון יענע זאך, און ער וואלט געפילט זיכער.

קומט אויס פון דעם אז עס איז נישטא קיין ענטפער אויף די פראגע: וויאזוי פילט א מענטש זיכער. וויאזוי זאל איך יא פילן זיכער. ס'האט נישט קיין ענטפער. אבער דאס יא: א מענטש האט רעכט צו פילן זיכער. וויאזוי? איך ווייס נישט. ס'געשעט. השי"ת האט אזוי באשאפן. ער געט מיך זיכערקייט. און נישט ווייל איך מאך זיכער, נישט ווייל איך טשעק. אויסדרוקליך נישט

אנשטאטס צו קוקן אויף "וויאזוי זאל איך טון, צו פילן זיכער" קוק אויף "איך האב רעכט צו פילן זיכער" וויאזוי? איך ווייס נישט. ס'געשעט. די וועג צו פילן זיכער איז נישט דורכ'ן מאכן זיכער, נאר דורכ'ן אויסהיילן די שורש וואס האט איינגערעדט אז כדי צו פילן זיכער, דארף מען טון פעולות צו מאכן זיכער. דאס איז נישט אמת. זיכערקייט האט נישט מיט מאכן זיכער, עס קומט אלץ א מתנה פון אייבערשטן מאוצר מתנת חינם.

אויב עפעס, איז עס נאר די גורם וואס האט גורם געווען דעם מענטש אז ער האט זיך איינגערעדט אז ער מוז מאכן זיכער כדי צו פילן זיכער.

אפילו אויב א מענטש וואס ליידט אויף OCD אדער וויאזוי ער רופט עס: כו"י, און ער טוט א פעולה וואס געט אים די געפיל אז "אה, יעצט בין איך זיכער, יעצט פיל איך גוט", דארף מען אבער זאגן צו זיך אליין "ס'קען זיין אז יעצט פיל איך גוט, ווייל איך האב געטון געוויסע פעולות, אבער דאס איז נישט די וועג וויאזוי אנצוקומען צו פילן גוט".

פילן גוט, פילן אז מ'טוט גוט, אדער אז מ'איז ריין, אדער אז מ'האט געטון וואס מ'דארף, קומט נישט פון "טון א פעולה", פון וואו קומט עס יא? אזא שאלה, האט נישט קיין תירוץ. און עס דארף נישט האבן א תירוץ. ס'קומט פון זיך אליין. השי"ת געט עס פאר די מענטש.

ווען א מענטש טרעפט זיך טון פעולות וואס מאכן אים פילן זיכער, קען ער זאגן פאר זיך אליין, "איך האב רעכט צו פילן זיכער, איך וויל פילן זיכער, אבער איך דארף נישט טון אזעלכע פעולות כדי דאס צו פילן". מיין זיכערקייט דארף קומען פון א אנדערע פלאץ. אבער פון וואו? פון אויבן. פון באשעפער, פון זיך אליין צו מיר. איך האב רעכט צו פילן זיכער, אבער נישט דורך טון די פעולות וואס איך טו יעצט. "נישט די פעולות מאכן א מענטש פילן זיכער"

אנדערש ווי אסאך וואס זאגן אז א OCD דארף קודם וויסן אז ער דארף פילן אומריין, אדער אז ער איז נישט אזוי אויסגעהאלטן, אדער אז ער איז א שייגעץ, כדי זיך אויסצוהיילן. דאס איז נישט אמת. א OCD דארף יא וועלן און גליסטן צו פילן גוט. דאס איז נישט די פראבלעם, די פראבלעם איז די 'פעולות' וואס מ'טוט כדי דאס צו עררייכן.

די איינרעדעניש איז אז די 'פעולות' זענען די וועג וויאזוי מ'עררייכט ריינקייט.

אבער מ'האט רעכט צו וועלן מיט די גאנצע תשוקה פילן גוט. יעדער פילט גוט. די פראבלעם איז נישט אז מ'וויל פילן זיכער, די פראבלעם איז די איינרעדעניש וויאזוידאס צו עררייכן. דארט געשעט עס. נישט אז דארט געשעט עס, אבער דארט איז די גורם. און דאס קומט אוודאי פון עפעס אנדערש

ס'איז זייער שווער פאר איינעם וואס ליידט פון אזא זאך, צו גלייבן אז זיכערקייט קומט נישט פון טון פעולות.

מ'דארף גיין אזוי.

א) איך וויל פילן גוט. איך האב רעכט. יעדער פילט גוט. יעדער פילט זיכער. יעדער פילט אז מ'טוט גוט. די וועלט לעבט נישט אין ספיקות.

ב) וויאזוי דערגרייך איך עס?

ג) איך ווייס נישט. קיינער ווייסט נישט. קיינער האט נאך קיינמאל נישט געוואוסט. ס'געשעט. השי"ת געט עס. איך ווארט אז השי"ת זאל מיר עס געבן.

ד) אבער דאך, איך וויל פילן זיכער, איך וויל פילן גוט.

ה) גיי צוריק צו אנהייב. איך האב רעכט... דאס צווינגט די מח צו ענדערש טרעפן דארט ווי מ'איז געווארן פארשעמט, אדער מ'האט זיך אויסגלערנט די פאלשע וועג, די איינרעדעניש וויאזוי צו פילן זיכער. אז מ'דארף טון פעולות צו פילן זיכער

און אויב מ'טרעפט זיך טון אדער נאך טון, פעולות כדי צו פילן זיכער. זאגט מען: ס'קען זיין אז איך פיל גוט, אבער נישט דאס איז די וועג. די וועג איז אז צו טרעפן דארט וואס האט מיך אויסגעלערנט אז כדי איך זאל פילן זיכער, דארף איך טון פעולות. זיכערקייט האט נישט מיט פעולות.

כך נראה לי לפום ריהטא. אויסצוגיסן מיינע רעיונות וועגן דעם אינטערעסאנטן שיעור אויף OCD וואס ער רופט כו"י. פארשטייט זיך אז דאס ארבעט צוזאמען מיט ר' שרגא פליישמאנס ני" מהלך פון אויפגעבן יכולת. וכל שם וחניכא דאית ליה

והשם הטוב עוזר ויעזור

.

נשמה האט געשריבן: ↑ זונטאג יוני 09, 2024 7:52 pm

בעזרת השי"ת עושה שמים וארץ

דעם סעשאן פרוביר איך צו בויען אויף די געשרייבאכצער פון ר' חיים מאיר פערל נ"י. מ'דארף האלטן קאפ אויף איין פראגע, נעמליך: וויאזוי און פארוואס איז די ענערגיע סטאק ביי דעם מענטש. מ'האלט קאפ אויף די געלויף פון ענערגיע, סיי וויאזוי עס איז סטאק, און סיי וויאזוי ברענג איך צוריק די פלוס דערפון.

געוואלדיג, דער און אלע אנדערע סעשענס.

איך האב שטארק הנאה פון דעם וואס דו האסט געלייגט די צוויי שורות מסביר צו זיין אין קורצן ר חיים מאירס מהלך.
בקשה: ביטע אויב דו קענסט אין די קומענדיגע סעשענס שרייבן נאך אפאר קורצע [אדער לאנגע ] שורות נאך אביסל מסביר צו זיין וואס דא טוט זיך.
איי וועט מען פרעגן, גיי צו ר חיים מאירס אשכול ? תירוץ: יעדע פארשטייט א צווייטע שפראך, דו מיט דיין קורצע שורות ברענגט עז ארויס אין איין מינוט.
יישר כח

ב"ה

די פאלגנדע סעשאן פרוביר איך צו בויען אויף די געשרייבאכצער פון ר' מאיר חיים פערל נירו יאיר ויזרח

זיין מהלך לויפט אז ענערגיע ווערט געבלאקט ווען מ'פרובירט זיך צו באשיצן פון עפעס. צו כאפן פון וואס און וויאזוי זיין נפש פרובירט זיך צו באשיצן. און מ'פרובירט צו מאכן אז דעם קליענטס נפש זאל כאפן אז ער איז סיי וויאזוי באשיצט. אז ס'פעלט נישט אויס דער בלאק.

ק: איך קום נאך אלץ נישט אן צו עפעס זאכליך.

ט: שטעל דיך פאר אז וואס דו האסט געטון במשכ'ן טאג ביז ביינאכט, איז געווען דאס וואס ווערט אנגעקוקט ביי אלע דיינע ארומיגע און ביי דיר אליין אויף אזא אופן אז דער געפיל "איך האב נישט געטון צום זאך" איז נישט שייך צו טראכטן און פילן בשום אופן. ווייל יעדער, און אויך דו אליין, האלט אז דאס איז וואס דו האסט געדארפט טון.

(איך האף מיט דעם ארויסצוברענגען פון וואס דעם "קליענטס" נפש וויל זיך באשיצן. איך פרוביר צו שטעלן אזא פראגע וואס - לויט ווי איך שטעל מיך יעצט פאר - זאל אויפוועקן די עקספיריענס פון מער נישט זיין באשיצט)

ק: ס'קומט ארויף אזא כראנישע "קיינער קוקט מיך נישט אן".

ט: (זעט אויס אז דעם "קליענטס" נפש וויל זיך באשיצן פון א געפיל פון "קיינער קוקט מיך נישט אן". איך גיי שטעלן א פראגע וואס זאל ארויפברענגען וויאזוי דער "קליענט" באשיצט זיך פון אזא "קיינער קוקט מיך נישט אן" מיט דעם וואס ער טוט נישט צום זאך.)

ט: זע דיך סוף טאג, גארנישט געטון, און ענדיג דעם זאץ: יעצט בין איך אויף עפעס א אופן באשיצט פון אזא געפיל אז "קיינער קוקט מיך נישט אן" ווייל...

ק: נאר ווען איך בין געווען פראבלעמאטיש האט מען מיך אנגעקוקט. (ביטע נעמען אין אכט אז דאס איז נאר אייגנגעבויטע דמיונות...)

ט: ענדיג נאכאמאל דעם פריערדיגן זאץ.

ק: אזוי אנקער איך די אטענשאן פון מיינע ארומיגע צו טראכטן פון מיר.

ט: (איך וויל מער פארשטייין) ווען דו זאגסט "קיינער קוקט מיך נישט אן" וואלסט מיר געקענט מער פארשטיין געבן דיין עקספיריענס?

ק: איך פיל נישט אז איך מאך אויס פאר איינעם. קען זיין איך מאך אויס, אבער איך פיל עס נישט. קיינער באמערקט מיך נישט. אפילו אויב איך ווייס אז מ'באמערקט מיך יא, אבער...

ט: (ווי מ'קען זען האט דער "קליענט" א געברויך צו פילן אז מ'זעט אים נישט. אז מ'באמערקט אים נישט. און איך אלץ "טערעפיסט" וויל אז דער "קליענט" זאל עקספיריענסן פארוואס ער האלט אן דעם 'בעליף'.

ט: שטעל דיך נאכאמאל פאר אז ס'איז סוף טאג, און וואס דו האסט געטון איז געווען גוט געטון, און יעדער איז צופרידן, און נישטא קיין מחשבות אז "איך האב נישט געטון צום זאך", ווייל ממש יעדע תנועה איז געווען גוט, לויט דיר, און לויט יעדעם. און אויך שטעל דיך פאר אז דו פילסט אז מ'באמערקט דיך. דו פילסט אז דו מאכסט אויס. צי קומט ארויף עפעס אומבאקוועם?

ק: איך פיל נישט אייגנארטיג.

ט: ענדיג אזוי: ווען איך טו נישט צום זאך, ווער איך אויף עפעס א אופן באשיצט פון די געפיל אז איך בין נישט אייגנארטיג. ווייל...

ק: ווייל נאר דאס איז אנדערש ווי יעדעם.

ט: זאג אזוי: איך וויל מיך באשיצן פון די געפיל אז איך בין אומאייגנארטיג. און די איינציגע וועג וואס איך האב איז ווען איך מאך זיכער אז איך טו נישט צום זאך, ווייל נאר דאס איז עכט אייגנארטיג. עפעס א אנדערע וועג וויאזוי צו זיין אייגנארטיג האב איך נישט. אפילו אויב ווען איך טו נישט צום זאך, מאכט עס מיר סימפטאמען, אז איך קען נישט זיין מיט מיך אליין. אבער זיך פילן אומאייגנארטיג איז זייער אומבאקוועם.

ק: (זאגט עס)

צעטיל: איך וויל מיך באשיצן פון די געפיל אז איך בין אומאייגנארטיג. און די איינציגע וועג וואס איך האב איז ווען איך מאך זיכער אז איך האב נישט געטון צום זאך, ווייל נאר דאס קען מיר געבן די געפיל אז איך בין אייגנארטיג. עפעס א אנדערע וועג וויאזוי צו טון צום זאך, און דאך פילן אייגנארטיג האב איך נישט. אפילו אויב ווען איך טו נישט צום זאך, מאכט עס מיר סימפטאמען, אז איך קען נישט זיין מיט מיך אליין. אבער זיך פילן אומאייגנארטיג איז זייער אומבאקוועם.

והשם הטוב עוזר ויעזור שלא יצא שום מכשול מתחת ידי ח"ו

בעזרת השי"ת עושה שמים וארץ

דעם סעשאן פרוביר איך צו גיין לויט ר' חיים מאיר פערל'ס געשרייבאכצער , אז די ענערגיע פון א מענטש ווערט געבלאקט דורך א אופן וויאזוי דער מענטש וויל זיך באשיצן פון עפעס, און די עצה ב"ה איז צו מגלה זיין פאר'ן נפש אז די שוץ געשעט פון זיך אליין. און אזוי עפנט זיך אויף ב"ה די בלאקעדש

ק: אין איינע פון די פריערדיגע סעשאנ'ס איז ארויפגעקומען אז איך אנטלויף פון פילן בושה. איך וואלט געוואלט גיין נאך טיפער

ט: (וואס איך וויל דערגרייכן איז, אז דער "קליענט" זאל נישט אפשטעלן די פלוס פון זיין ענערגיע ווען ער פילט בושה)

ט: שטעל דיך פאר א מצב וואו בושה געשעט שטארק אין דיר, און צי וואלסטו מיר געקענט זאגן וואס עס געשעט מיט דיין ענערגיע

ק: איך לאז אלעס אפ, און איך נעם מיך טראכטן פון דעם.

ט: יעצט שטעל דיך פאר אז טראץ דעם גייסטו ווייטער מיט געהעריגע ענערגיע. דו פילסט די בושה, אבער דו שטעלסט דיך נישט אפ, צי קומט עפעס ארויף אומבאקוועם?

ק: איך פיל ווי איך קען עפעס פארשטיין פון מיך אליין, און איך וויל עס נישט לאזן גיין.

ט: זאג אזוי: די איינציגע וועג וויאזוי איך קען מיך אליין פארשטיין איז דורכ'ן יעצט טראכטן פון די בושה וואס איך פיל. אויב איך לאז עס גיין, וועל איך מיך נישט פארשטיין.

ק: (זאגט עס)

ט: (ס'דא מענטשן וואס ווילן זיך פארשטיין. און איך וויל פארשטיין פארוואס דער 'קליענט' טראסט נישט אז פארשטאנד אין זיך געשעט פון זיך אליין, אדער מיט ווייניגער טראכטן)

ט: שטעל דיך פאר אזא מציאת. אז דאס ביסל וואס דו ווילסטעך פארשטיין, גייסטו דיך פארשטיין. דו גייסט דיך אליין ארויסהאבן. אבער עס גייט געשען אנדעם וואס דו זאלסט יעצט פאר'דוקא טראכטן פון דיר אליין. קומט עפעס ארויף אומבאקוועם?

ק: עס קומט ארויף אזא שטארקע געפיל אז איך וויל מיך באשיצן פון עפעס. באשיצן פון ווייטאג.

ט: עקספיריענס שטערקער וואס איך האב דיר פריער געבעטן, און ענדיג: איך וויל מיך באשיצן פון...

ק: ס'קומט ארויף "איך ווער שטארק געטשעפעט, און ס'טוט מיר וויי, איך וויל עס באשיצן"

ט: זאג אזוי: איך וויל מיך באשיצן פון פילן שטארקע טשעפערייען. די איינציגע וועג וויאזוי איך קען מיך באשיצן פון שטארקע טשעפערייען איז צו האלטן אז איך וועל מיר נאר פארשטיין ווען איך וועל יעצט פאר'דוקא טראכטן פון די בושה וואס איך פיל, אדער סתם אזוי פון מיר. און אז פון זיך אליין וועל איך מיך נישט פארשטיין. איך האב נישט א אנדערע וועג וויאזוי זיך צו באשיצן פון פילן שטארקע טשעפערייען. כאטש ס'האלט צוריק מיין ענערגיע.

צעטיל: איך וויל מיך באשיצן פון פילן שטארקע טשעפערייען. די איינציגע וועג וויאזוי איך קען מיך באשיצן פון פילן שטארקע טשעפערייען איז צו האלטן אז איך וועל מיר נאר פארשטיין ווען איך וועל יעצט פאר'דוקא טראכטן פון די בושה וואס איך פיל, אדער סתם אזוי פון מיר. און אז פון זיך אליין וועל איך מיך נישט פארשטיין. איך האב נישט א אנדערע וועג וויאזוי זיך צו באשיצן פון פילן שטארקע טשעפערייען. כאטש ס'האלט צוריק מיין ענערגיע.

והשם הטוב עוזר ויעזור

ב"ה

אלעמאל ווען מיר מאכן א סעשאן דארף מען טראכטן אז די ענערגיע פונעם קליענט איז אויף א געוויסע אופן סטאק, עס קען נישט לויפן געהעריג. ווייל דער קליענט וויל זיך פון עפעס באשיצן. און מיר דארפן פרובירן אויפכאפן דעם 'עפעס', וואס ווייסט דער קליענט אז עס האט אים אויסגעפעלט צו מאכן סטאק זיין ענערגיע אויף דעם מין אופן, און עס אנהאלטן סטאק. און פרובירן צו מגלה זיין אז דער באשיץ פעלט שוין נישט אויס, ווייל ער איז באשיצט דערפון ב"ה.

(ס'איז נישט אלעמאל לייכט צו כאפן די פרא-סימפטאם פאזישאן, די 'פאזישאן' וואס ר' חיים מאיר נ"י רופט "די מהלך הנפש וואס מ'איז בוחר אלץ א וועג זיך צו באשיצן פון א געוויסע שוועריגקייט, א געוויסע פראבלעם". דערפאר דארף מען צומאל נאכאמאל אנהייבן פון אנהייב. אזוי ווען מ'גרובט פאר א קוואל און עס קען זיין אז מ'האט געגראבן ממש נעבן, אבער דאך נישט ביים קוואל.

איז ווען מ'הייבט אן נאכאמאל פונעם סימפטאם, ווערט צומאל נתגלה זאכן, אפילו צומאל א קליינעם, אבער עיקר חידוש, וואס מ'האט נישט אויפגעכאפט ביי די ערשטע פאר מאל. סאו, ס'קען זיין אז די צעטיל קוקט אויס די זעלבע ווי א פאריגע צעטיל וואס מ'האט שוין געמאכט, אבער ס'איז נישט די זעלבע, נאר ס'האט אין זיך א קליין חידוש וואס טוישט די גאנצע זאך.)

ק: איך האב פריער עקספיריענסד דעם סימפטאם, און ווען איך קלער פון וואס עס שטייט אויף די צעטליך גייט עס אוועק, אבער דאך, פיל איך אז ס'איז נאך דא ארבעט.

ט: השי"ת זאל "אונז" העלפן. לאמיר נאכאמאל גיין פונעם סימפטאם, און זען צי עס קומט ארויף איינע פון די צעטליך וואס מיר האבן שוין געמאכט. אדער וואס עס קומט ארויף. שטעל דיך פאר, און עקספיריענס, ווי עס איז יעצט ווען דער סימפטאם געשעט שטארק. און פרוביר צו זען א מענטש וואס איז פונקט ווי דיר, און האט אויך דעם סימפטאם, און אנקוקנדיג דעם מענטש אלץ ענערגיע וואס לויפט, נוצנדיג דיין אינטואישן און געפיל, וואס וואלסטו געזאגט איז די סיבה פארוואס ס'געשעט אים?

ק: ער איז פארלוירן און דערשראקן. אומזיכער. עס פעלט אים פעסטקייט.

ט: ענדיג פון יענע פלאץ וואס פילט זיך פארלוירן, דערשראקן, אומזיכער: וויאזוי קען יעצט מיין ענערגיע לויפן פעסט, און זיכער, ווען איך ווייס אז...

ק: איך האב נישט

ט: נאכאמאל

ק: אז איך בין נישט קיין מענטש

ט: (מ'דארף אלעמאל עפענען יעדע אויסדרוק פונעם קליענט, און עס פארברייטערן)

ט: וואס מיינסטו צו זאגן "איך בין נישט קיין מענטש" ?

ק: איך טו נישט וואס איך האב צו טון. איך דריי מיך ארויס פון מיינע פליכטן. איך גיי מיט'ן קאפ אין וואנט אריין אן רעכענען קאנצעקווענצן. איך טו נישט גוט.

ט: (צומאל דארף מען קוקן ווען דער סימפטאם האט זיך אנגעהויבן. איך נעם דא אן אז ס'איז גייסטיג, כאטש עס קען אויך זיין פיזיש, אבער איך גיי דא מיט דעם אז סאיז גייסטיש)

ק: איך מיין אז איך געדענק ווען דער סימפטאם האט זיך אנגעהויבן, ווען מיין ב"ב שתחי' עמו"ש האט מיר געזאגט "וואס וועט זיין מיט געלט..."

ט: גוט. שטעל דיך פאר ווי עס איז יעצט, יענע מינוטן, און וואס פילסטו אין דיר, וואס געשעט מיט דיין ענערגיע?

ק: איך פיל ווי איך ווער צעבראכן אינעווייניג

ט: וויאזוי איז עס אנדערש ווי ווען דיין ענערגיע לויפט "נארמאל" ?

ק: איך האלט עפעס צוריק

ט: ענדיג: איך האלט צוריק..

ק: איך האלט צוריק מיין שטאלץ.

ט: וואס מיינסטו צו זאגן "מיין שטאלץ" ?

ק: אז איך בין עכט נישט ווערד.

ט: וואס מיינסטו צו זאגן: איך בין עכט נישט ווערד, וואס געשעט מיט דיין ענערגיע?

ק: איך דרוק עס אראפ.

ט: וויאזוי איז עס אנדערש ווי ווען דיין ענערגיע לויפט געהעריג?

ק: איך האלט צוריק, און איך דרוק אראפ מיין ווערד.

ט: וואס מיינסטו צו זאגן "מיין ווערד" ?

ק: מיין ווערד איז וואס געט מיך מוט און כוח אנצוגיין, מיין ווערד איז וואס געט מיך כוח זיך אקעגן צושטעלן און זיך אננעמען פאר מיינע רעכטן, מיין ווערד איז וואס געט מיר כוח אז איך בין אויך א מענטש פונקט ווי יעדעם.

ט: שטעל דיך פאר יענע רגע וואס דו האלטסט צוריק דיין ווערד, און ענדיג: אויב איך ערלויב מיך, נישט צוריקהאלטן מיין ווערד, נאר איך לאז עס אזוי ווי פארדעם, דאן...

ק: איז עס א סימן אז איך קער נישט.

ט: (עס איז כדאי צו פרעגן א פאר מאל כדי ס'זאל ארויסקומען די מערסטע אמת)

ט: נאכאמאל

ק: איז א סימן אז איך קער נישט.

ט: וואס מיינט "איך קער נישט"

ק: עס גייט מיך נישט אן אז דו ליידסט. מ'האט שוין געמאכט א צעטיל אויף דעם.

ט: פיין. מ'האט שוין טאקע געמאכט. אבער זאג מיר: וואס האט צוריקהאלטן און אראפדרוקן דיין ווערד, מיט'ן זיך באשיצן פון פילן אז דו קערסט נישט? וויאזוי באשיצט עס דיר פון דעם געפיל?

ק: איך פיל דיין צער. איך בין נישט סעלפיש.

ט: יא, אבער וואס עפעס דוקא דיין ווערד, ס'מוז זיין אז עפעס דוקא דיין ווערד.

ק: אפשר אז אזוי וועל איך מיך טוישן.

ט: פארוואס וועסטו דיך טוישן?

ק: ווייל איך וויל יא פילן ווערד.

ט: לאמיר א רגע צוריק גיין צום אנהייב סעשאן, און סאיז ארויסגעקומען אז פריער ווען דו האסט געפילט דעם סימפטאם, האסטו געפילט: פארלוירן און דערשראקן. אומזיכער. אז ס'פעלט דיר פעסטקייט. ווייל "איך בין נישט קיין מענטש", איך טו נישט וואס איך האב צו טון. איך דריי מיך ארויס פון מיינע פליכטן. איך גיי מיט'ן קאפ אין וואנט אריין אן רעכענען קאנצעקווענצן. איך טו נישט גוט.

צי ווייסטו צו ס'האט א שייכות מיט'ן צוריקהאלטן און אראפדרוקן דיין ווערד?

ק: איך קען פילן אז ס'האט שייכות.

ט: ענדיג: אויב פיל נישט ווערד, דאן פיל איך פארלוירן און דערשראקן, ווייל...

ק: (קומט גארנישט ארויס)

ט: (סאו איך פרוביר אויף א אנדערע וועג)

ט: שטעל דיך פאר, און עקספיריענס, אז דו פילסט ווייניג ווערד, צוליב די סיבות וואס דו האסט אויסגערעכנט פריער, און מיט דעם אלעם פילסטו פעסט, נישט פארלוירן און דערשראקן, נאר זיכער און פעסט. קומט עפעס ארויף?

ק: ס'קומט ארויף פחד. ווער ביסטו זיך צו שלאגן פאר דיר אליין.

ט: (איך וואלט געקענט ארבעטן אויף צו פארשטיין פארוואס ווען דער "קליענט" פילט זיך ווייניג ווערד, פארוואס ער פילט אזא פחד. און פרובירן צו מאכן אז דער "קליענט" זאל זיך קענען פילן ווייניג ווערד, אבער נישט פילן דערשראקן און אומזיכער. אבער פארוואס פעלט עס אויס? א מענטש דארף פילן ווערד אלץ א חלק אלוק ממעל)

ט: ענדיג פון די פלאץ אין דיר וואס פילט "איך בין נישט קיין מענטש", אזוי ווי דו האסט עס פריער אויסגעשמועסט וואס עס מיינט אלץ ביי דיר "איך בין נישט קיין מענטש". און פון יענע פלאץ ענדיג: אויב איך גיי מיך ערלויבן יא צו פילן ווי א מענטש. דאן...

ק: מאכט עס נישט קיין סענס.

ט: נאכאמאל

ק: מאכט עס נישט קיין סענס.

ט: ענדיג אזוי: אויב איך בלייב פילן אזוי ווי יעצט איז דא א חלק אין מיר וואס האפט אז....

ק: אז איך וועל מיך טוישן. מ'האט שוין געמאכט א צעטיל.

ט: יא ריכטיג.

ט: (לויט ווי מיר קענען זען ביז אהער וויל זיך דער "קליענט" באשיצן פון צוויי זאכן, אדער מער. איינס איז אז ער קען נישט פארטראגן צו פילן א געוויסע וועג וואס שטומט נישט לאגיש אז אזוי קומט צו פילן. צוויי ער וויל זיך טוישן, און דערפאר קען ער באשטיין אזוי צו פילן. און מיר קענען זען אז מעגליך אז די עכטע סימפטאם איז ער האלט צוריק און דרוקט אראפ זיין ווערד. און אלץ קאנצעקווענץ פילט ער דעם סימפטאם.)

ט: זאג אזוי: איך וויל מיך באשיצן פון א געפיל אז איך קער נישט פאר דיר, און אז איך האלט מיך נישט ביים פארבעסערן. און מיין איינציגע וועג איז דורך צוריקהאלטן און אראפדרוקן מיין ווערד. פון פילן אז איך בין א מענטש צווישן מענטשן. נאר דאס קען מיך באשיצן פון אזא געפיל. ווייל דאס וועט מיך צווינגען אז איך זאל מיך יא טוישן. און אפילו אויב ס'מאכט פארלוירן און דערשראקן. אומזיכער. פעלט פעסטקייט, און ס'מאכט אזא סימפטאם, אבער פילן אז איך קער נישט פאר דיר, און אז איך האלט מיך נישט ביים טוישן איז סך מער אומבאקוועם.

ק: (זאגט עס)

צעטיל

איך וויל מיך באשיצן פון א געפיל אז איך קער נישט פאר דיר, און אז איך האלט מיך נישט ביים פארבעסערן. און מיין איינציגע וועג איז דורך צוריקהאלטן און אראפדרוקן מיין ווערד. (מיין ווערד איז וואס געט מיך מוט און כוח אנצוגיין, מיין ווערד איז וואס געט מיך כוח זיך אקעגן צושטעלן און זיך אננעמען פאר מיינע רעכטן, מיין ווערד איז וואס געט מיר כוח אז איך בין אויך א מענטש פונקט ווי יעדעם.) נאר דאס קען מיך באשיצן פון אזא געפיל. ווייל דאס וועט מיך צווינגען אז איך זאל מיך יא טוישן, ווייל איך וויל יא פילן ווערד, און טוישן מיינט קערן. און אפילו אויב אזא באשיצונג מאכט מיך פילן פארלוירן און דערשראקן. אומזיכער. און אז ס'פעלט מיר פעסטקייט, און ס'מאכט אזא סימפטאם, אבער פילן אז איך קער נישט פאר דיר, און אז איך האלט מיך נישט ביים טוישן איז סך מער אומבאקוועם.

צעטיל

איך וויל מיך באשיצן פון די געפיל אז איך פיל אנדערש ווי מיין לאגיק פסק'נט. עס איז נישט לאגיש ווען איך ווייס אז איך טו נישט וואס איך האב צו טון. (אז איך דריי מיך ארויס פון מיינע פליכטן. אז איך גיי מיט'ן קאפ אין וואנט אריין אן רעכענען קאנצעקווענצן. אז איך טו נישט גוט), איז נישט לאגיש צו פילן א מענטש צווישן מענטשן. און די איינציגע וועג וויאזוי זיך צו באשיצן פון דעם געפיל איז, צו פילן "איך בין נישט קיין מענטש", דאס איז די איינציגע וועג, ווייל אזוי האף איך אז איך וועל מיך טוישן, כאטש פילן "איך בין נישט קיין מענטש" מאכט מיך פארלוירן, דערשראקן, און אומזיכער. אבער צו פילן אז איך גיי אזוי בלייבן איז מער אומבאקוועם.

והשם הטוב עוזר ויעזור שלא יצא חס ושלום שום מכשול מתחת ידי, ויהי' אך טוב לישראל.