איך מיין נישט קיינם, כ'וויל באמת וויסן. וואס איז גרעסער, איינער וואס ענדיגט למשל מס' בבא מציעא אויף וואס ער האט זיך מייגע געווען צו פארשטיין יעדע ווארט פון די גמרא רש"י תוספות, און איז דורכגעשווימען די סוגיות עמוקות מיט גרויס הארעוואניע, אדער איינער וואס ענדיגט 50 מאל ששה סדרי משנה ע"פ דרך שיחות מוהר"ן?
איינער וואס איז ביכולת צו לערנען בעומק ועיון און ער לערנט שטחיות'דיג בלי הבנה איז עובר אויף ביטול תורה. איינער וואס איז נישט ביכולת צו לערנען בעיון און ניצט אויס די צייט צו לערנען שטחיות'דיג ווי ווייט ער קען, הרי זה משובח עד למאוד. איינער וואס איז נישט ביכולת צו לערנען בעיון און צוליב פסול'ע קנאה נארט ער זיך און ער לערנט כלומרשט עיון, טויג נישט.
ועיין בזרע קודש לעצטע וואך אן אריכות איבער דאס אז א מענטש זאל דינען דעם אייבערשטן אך ורק כפי מדרגתו און נישט גיין בגדלות יותר מיכולתו, ער זאגט עד כדי כך אז דאס עצם נישט טוהן מער ווי מען קען, דאס אליינס איז עבודת השם..
לעצם השאלה, וואס איז חשוב'ער, איז די תירוץ זייער פשוט. יש לומד פשוט ושטחי ומביאו לחיי עולם הבא, ויש לומד בעיון רב וטורדו מן העולם.
אז ער לערנט בלי דחילו ורחימו, און דאס לערנען ברענגט איהם צו גאוה רח"ל, און ער געדענקט נישט פונעם נותן התורה בשעת'ן לערנען ל"ע, קען ער לערנען וויפיל עיון ער וויל, עס איז איהם מטריד מן העולם.. דער צווייטער לערנט פשוט, אבער ער איז א נכנע ושפל בעיני עצמו, דאס לערנען ברענגט איהם נענטער צים אייבערשטן און איידלט איהם אויס, ומביאו לחיי נצחי לחיי עולם הבא.... יהי"ר שנזכה כלנו להשגת וידיעת התורה בעיון מתוך דבקות בהשי"ת
כי אפילו השפל שבשפלים יוכל לבוא לעבודת ה' ע"י התוה"ק. כי זה הוא השלימות התוה"ק, שתוכל להתפשט לכל מיני שפלים ועומקים ולהעלות כל הבחינות, אפילו הפחותים מתעלים ע"י התוה"ק.
איך מיין נישט קיינם, כ'וויל באמת וויסן. וואס איז גרעסער, איינער וואס ענדיגט למשל מס' בבא מציעא אויף וואס ער האט זיך מייגע געווען צו פארשטיין יעדע ווארט פון די גמרא רש"י תוספות, און איז דורכגעשווימען די סוגיות עמוקות מיט גרויס הארעוואניע, אדער איינער וואס ענדיגט 50 מאל ששה סדרי משנה ע"פ דרך שיחות מוהר"ן?
איינער וואס איז ביכולת צו לערנען בעומק ועיון און ער לערנט שטחיות'דיג בלי הבנה איז עובר אויף ביטול תורה. איינער וואס איז נישט ביכולת צו לערנען בעיון און ניצט אויס די צייט צו לערנען שטחיות'דיג ווי ווייט ער קען, הרי זה משובח עד למאוד. איינער וואס איז נישט ביכולת צו לערנען בעיון און צוליב פסול'ע קנאה נארט ער זיך און ער לערנט כלומרשט עיון, טויג נישט.
ועיין בזרע קודש לעצטע וואך אן אריכות איבער דאס אז א מענטש זאל דינען דעם אייבערשטן אך ורק כפי מדרגתו און נישט גיין בגדלות יותר מיכולתו, ער זאגט עד כדי כך אז דאס עצם נישט טוהן מער ווי מען קען, דאס אליינס איז עבודת השם..
לעצם השאלה, וואס איז חשוב'ער, איז די תירוץ זייער פשוט. יש לומד פשוט ושטחי ומביאו לחיי עולם הבא, ויש לומד בעיון רב וטורדו מן העולם.
אז ער לערנט בלי דחילו ורחימו, און דאס לערנען ברענגט איהם צו גאוה רח"ל, און ער געדענקט נישט פונעם נותן התורה בשעת'ן לערנען ל"ע, קען ער לערנען וויפיל עיון ער וויל, עס איז איהם מטריד מן העולם.. דער צווייטער לערנט פשוט, אבער ער איז א נכנע ושפל בעיני עצמו, דאס לערנען ברענגט איהם נענטער צים אייבערשטן און איידלט איהם אויס, ומביאו לחיי נצחי לחיי עולם הבא.... יהי"ר שנזכה כלנו להשגת וידיעת התורה בעיון מתוך דבקות בהשי"ת
א קנאק פון א תגובה
איך בין א @אליעזר קרויס פען, נאר מיט א שטיקל פילטער'ל. דהיינו:
מיר בלייבן יאנטשי ביז משיח'ס טאג בע"ה. געלט איז אלעס - ווילאנג מ'האט עס נישט. איך ווארט אויף די אונטערגאנג פון מדינת ישראל דורך משיח צדקינו בב"א.
איך מיין נישט קיינם, כ'וויל באמת וויסן. וואס איז גרעסער, איינער וואס ענדיגט למשל מס' בבא מציעא אויף וואס ער האט זיך מייגע געווען צו פארשטיין יעדע ווארט פון די גמרא רש"י תוספות, און איז דורכגעשווימען די סוגיות עמוקות מיט גרויס הארעוואניע, אדער איינער וואס ענדיגט 50 מאל ששה סדרי משנה ע"פ דרך שיחות מוהר"ן?
איינער וואס איז ביכולת צו לערנען בעומק ועיון און ער לערנט שטחיות'דיג בלי הבנה איז עובר אויף ביטול תורה. איינער וואס איז נישט ביכולת צו לערנען בעיון און ניצט אויס די צייט צו לערנען שטחיות'דיג ווי ווייט ער קען, הרי זה משובח עד למאוד. איינער וואס איז נישט ביכולת צו לערנען בעיון און צוליב פסול'ע קנאה נארט ער זיך און ער לערנט כלומרשט עיון, טויג נישט.
ועיין בזרע קודש לעצטע וואך אן אריכות איבער דאס אז א מענטש זאל דינען דעם אייבערשטן אך ורק כפי מדרגתו און נישט גיין בגדלות יותר מיכולתו, ער זאגט עד כדי כך אז דאס עצם נישט טוהן מער ווי מען קען, דאס אליינס איז עבודת השם..
לעצם השאלה, וואס איז חשוב'ער, איז די תירוץ זייער פשוט. יש לומד פשוט ושטחי ומביאו לחיי עולם הבא, ויש לומד בעיון רב וטורדו מן העולם.
אז ער לערנט בלי דחילו ורחימו, און דאס לערנען ברענגט איהם צו גאוה רח"ל, און ער געדענקט נישט פונעם נותן התורה בשעת'ן לערנען ל"ע, קען ער לערנען וויפיל עיון ער וויל, עס איז איהם מטריד מן העולם.. דער צווייטער לערנט פשוט, אבער ער איז א נכנע ושפל בעיני עצמו, דאס לערנען ברענגט איהם נענטער צים אייבערשטן און איידלט איהם אויס, ומביאו לחיי נצחי לחיי עולם הבא.... יהי"ר שנזכה כלנו להשגת וידיעת התורה בעיון מתוך דבקות בהשי"ת
איך מיין נישט קיינם, כ'וויל באמת וויסן. וואס איז גרעסער, איינער וואס ענדיגט למשל מס' בבא מציעא אויף וואס ער האט זיך מייגע געווען צו פארשטיין יעדע ווארט פון די גמרא רש"י תוספות, און איז דורכגעשווימען די סוגיות עמוקות מיט גרויס הארעוואניע, אדער איינער וואס ענדיגט 50 מאל ששה סדרי משנה ע"פ דרך שיחות מוהר"ן?
איינער וואס איז ביכולת צו לערנען בעומק ועיון און ער לערנט שטחיות'דיג בלי הבנה איז עובר אויף ביטול תורה. איינער וואס איז נישט ביכולת צו לערנען בעיון און ניצט אויס די צייט צו לערנען שטחיות'דיג ווי ווייט ער קען, הרי זה משובח עד למאוד. איינער וואס איז נישט ביכולת צו לערנען בעיון און צוליב פסול'ע קנאה נארט ער זיך און ער לערנט כלומרשט עיון, טויג נישט.
ועיין בזרע קודש לעצטע וואך אן אריכות איבער דאס אז א מענטש זאל דינען דעם אייבערשטן אך ורק כפי מדרגתו און נישט גיין בגדלות יותר מיכולתו, ער זאגט עד כדי כך אז דאס עצם נישט טוהן מער ווי מען קען, דאס אליינס איז עבודת השם..
לעצם השאלה, וואס איז חשוב'ער, איז די תירוץ זייער פשוט. יש לומד פשוט ושטחי ומביאו לחיי עולם הבא, ויש לומד בעיון רב וטורדו מן העולם.
אז ער לערנט בלי דחילו ורחימו, און דאס לערנען ברענגט איהם צו גאוה רח"ל, און ער געדענקט נישט פונעם נותן התורה בשעת'ן לערנען ל"ע, קען ער לערנען וויפיל עיון ער וויל, עס איז איהם מטריד מן העולם.. דער צווייטער לערנט פשוט, אבער ער איז א נכנע ושפל בעיני עצמו, דאס לערנען ברענגט איהם נענטער צים אייבערשטן און איידלט איהם אויס, ומביאו לחיי נצחי לחיי עולם הבא.... יהי"ר שנזכה כלנו להשגת וידיעת התורה בעיון מתוך דבקות בהשי"ת
איך מיין נישט קיינם, כ'וויל באמת וויסן. וואס איז גרעסער, איינער וואס ענדיגט למשל מס' בבא מציעא אויף וואס ער האט זיך מייגע געווען צו פארשטיין יעדע ווארט פון די גמרא רש"י תוספות, און איז דורכגעשווימען די סוגיות עמוקות מיט גרויס הארעוואניע, אדער איינער וואס ענדיגט 50 מאל ששה סדרי משנה ע"פ דרך שיחות מוהר"ן?
איינער וואס איז ביכולת צו לערנען בעומק ועיון און ער לערנט שטחיות'דיג בלי הבנה איז עובר אויף ביטול תורה. איינער וואס איז נישט ביכולת צו לערנען בעיון און ניצט אויס די צייט צו לערנען שטחיות'דיג ווי ווייט ער קען, הרי זה משובח עד למאוד. איינער וואס איז נישט ביכולת צו לערנען בעיון און צוליב פסול'ע קנאה נארט ער זיך און ער לערנט כלומרשט עיון, טויג נישט.
ועיין בזרע קודש לעצטע וואך אן אריכות איבער דאס אז א מענטש זאל דינען דעם אייבערשטן אך ורק כפי מדרגתו און נישט גיין בגדלות יותר מיכולתו, ער זאגט עד כדי כך אז דאס עצם נישט טוהן מער ווי מען קען, דאס אליינס איז עבודת השם..
לעצם השאלה, וואס איז חשוב'ער, איז די תירוץ זייער פשוט. יש לומד פשוט ושטחי ומביאו לחיי עולם הבא, ויש לומד בעיון רב וטורדו מן העולם.
אז ער לערנט בלי דחילו ורחימו, און דאס לערנען ברענגט איהם צו גאוה רח"ל, און ער געדענקט נישט פונעם נותן התורה בשעת'ן לערנען ל"ע, קען ער לערנען וויפיל עיון ער וויל, עס איז איהם מטריד מן העולם.. דער צווייטער לערנט פשוט, אבער ער איז א נכנע ושפל בעיני עצמו, דאס לערנען ברענגט איהם נענטער צים אייבערשטן און איידלט איהם אויס, ומביאו לחיי נצחי לחיי עולם הבא.... יהי"ר שנזכה כלנו להשגת וידיעת התורה בעיון מתוך דבקות בהשי"ת
איך מיין נישט קיינם, כ'וויל באמת וויסן. וואס איז גרעסער, איינער וואס ענדיגט למשל מס' בבא מציעא אויף וואס ער האט זיך מייגע געווען צו פארשטיין יעדע ווארט פון די גמרא רש"י תוספות, און איז דורכגעשווימען די סוגיות עמוקות מיט גרויס הארעוואניע, אדער איינער וואס ענדיגט 50 מאל ששה סדרי משנה ע"פ דרך שיחות מוהר"ן?
איינער וואס איז ביכולת צו לערנען בעומק ועיון און ער לערנט שטחיות'דיג בלי הבנה איז עובר אויף ביטול תורה. איינער וואס איז נישט ביכולת צו לערנען בעיון און ניצט אויס די צייט צו לערנען שטחיות'דיג ווי ווייט ער קען, הרי זה משובח עד למאוד. איינער וואס איז נישט ביכולת צו לערנען בעיון און צוליב פסול'ע קנאה נארט ער זיך און ער לערנט כלומרשט עיון, טויג נישט.
ועיין בזרע קודש לעצטע וואך אן אריכות איבער דאס אז א מענטש זאל דינען דעם אייבערשטן אך ורק כפי מדרגתו און נישט גיין בגדלות יותר מיכולתו, ער זאגט עד כדי כך אז דאס עצם נישט טוהן מער ווי מען קען, דאס אליינס איז עבודת השם..
לעצם השאלה, וואס איז חשוב'ער, איז די תירוץ זייער פשוט. יש לומד פשוט ושטחי ומביאו לחיי עולם הבא, ויש לומד בעיון רב וטורדו מן העולם.
אז ער לערנט בלי דחילו ורחימו, און דאס לערנען ברענגט איהם צו גאוה רח"ל, און ער געדענקט נישט פונעם נותן התורה בשעת'ן לערנען ל"ע, קען ער לערנען וויפיל עיון ער וויל, עס איז איהם מטריד מן העולם.. דער צווייטער לערנט פשוט, אבער ער איז א נכנע ושפל בעיני עצמו, דאס לערנען ברענגט איהם נענטער צים אייבערשטן און איידלט איהם אויס, ומביאו לחיי נצחי לחיי עולם הבא.... יהי"ר שנזכה כלנו להשגת וידיעת התורה בעיון מתוך דבקות בהשי"ת
מאן יימר?
מאן יימר אז לימוד בלי הבנה הייסט נישט געלערנט? ס'איז א דבר פשוט וואס דארף נישט שטיין, אז ווילסט דוקא עיין במגן אברהם סי' נ סק"ב
כי אפילו השפל שבשפלים יוכל לבוא לעבודת ה' ע"י התוה"ק. כי זה הוא השלימות התוה"ק, שתוכל להתפשט לכל מיני שפלים ועומקים ולהעלות כל הבחינות, אפילו הפחותים מתעלים ע"י התוה"ק.
כי אפילו השפל שבשפלים יוכל לבוא לעבודת ה' ע"י התוה"ק. כי זה הוא השלימות התוה"ק, שתוכל להתפשט לכל מיני שפלים ועומקים ולהעלות כל הבחינות, אפילו הפחותים מתעלים ע"י התוה"ק.
כי אפילו השפל שבשפלים יוכל לבוא לעבודת ה' ע"י התוה"ק. כי זה הוא השלימות התוה"ק, שתוכל להתפשט לכל מיני שפלים ועומקים ולהעלות כל הבחינות, אפילו הפחותים מתעלים ע"י התוה"ק.
דו האסט דא געשריבן אז ווער זאגט אז זאגן הייסט נישט געלערנט, און נאכדעם געברענגט א מגן אברהם וואס שרייבט אז אפילו מען פארשטייט נישט ווייסט דער אייבערשטער זיין כוונה.
איך מיין נישט קיינם, כ'וויל באמת וויסן. וואס איז גרעסער, איינער וואס ענדיגט למשל מס' בבא מציעא אויף וואס ער האט זיך מייגע געווען צו פארשטיין יעדע ווארט פון די גמרא רש"י תוספות, און איז דורכגעשווימען די סוגיות עמוקות מיט גרויס הארעוואניע, אדער איינער וואס ענדיגט 50 מאל ששה סדרי משנה ע"פ דרך שיחות מוהר"ן?
איינער וואס איז ביכולת צו לערנען בעומק ועיון און ער לערנט שטחיות'דיג בלי הבנה איז עובר אויף ביטול תורה. איינער וואס איז נישט ביכולת צו לערנען בעיון און ניצט אויס די צייט צו לערנען שטחיות'דיג ווי ווייט ער קען, הרי זה משובח עד למאוד. איינער וואס איז נישט ביכולת צו לערנען בעיון און צוליב פסול'ע קנאה נארט ער זיך און ער לערנט כלומרשט עיון, טויג נישט.
ועיין בזרע קודש לעצטע וואך אן אריכות איבער דאס אז א מענטש זאל דינען דעם אייבערשטן אך ורק כפי מדרגתו און נישט גיין בגדלות יותר מיכולתו, ער זאגט עד כדי כך אז דאס עצם נישט טוהן מער ווי מען קען, דאס אליינס איז עבודת השם..
לעצם השאלה, וואס איז חשוב'ער, איז די תירוץ זייער פשוט. יש לומד פשוט ושטחי ומביאו לחיי עולם הבא, ויש לומד בעיון רב וטורדו מן העולם.
אז ער לערנט בלי דחילו ורחימו, און דאס לערנען ברענגט איהם צו גאוה רח"ל, און ער געדענקט נישט פונעם נותן התורה בשעת'ן לערנען ל"ע, קען ער לערנען וויפיל עיון ער וויל, עס איז איהם מטריד מן העולם.. דער צווייטער לערנט פשוט, אבער ער איז א נכנע ושפל בעיני עצמו, דאס לערנען ברענגט איהם נענטער צים אייבערשטן און איידלט איהם אויס, ומביאו לחיי נצחי לחיי עולם הבא.... יהי"ר שנזכה כלנו להשגת וידיעת התורה בעיון מתוך דבקות בהשי"ת