Re: בוני עולם יוצאים ביד רמ"א
חלק ב׳
בסייעתא דשמיא.
ויחנו.. מען איז אין (ריישא) ללכת עירפארט, די עולם איז געווען ערשעפט און אויסגעמוטשעט, אבער די מצב אין די לופט איז געווען געשמאק און דערהויבן, ״די קענסט באצאלן פאר א טייערער טיקעט זיין א גביר.. אבער ביים ווארטן פאר דיין רענצל ביסטו פינקט ווי יעדעם!״..
ביים פלאץ ווי די מאשינקע האט אויסגעשפיגן די רענצלעך האט זיך געטוהן א טומל - ווי כאילו - ס׳נעמט אפאר יאר אז דיין פעקעלע זאל מאכן איר סיבוב.. עניוועי..
אן אינטרעסאנטער עפיזאד האט זיך אפגעשפילט הארט נעבן מיר, אזוי ווארטענדיג פאר מיין רענצל.. זעה איך ווי איינער פון די נוסעי החבורה געבט אזא כאפ א רענצעל מיט שמחה, אבער צו זיין מזל איז עס נישט געווען זיין.. דעס מילא! אבער אונזער זיידע האט איבערגעמאכט זיין טעות נאך יעדער הקפה וואס יענער רענצעל האט געמאכט (אל תשליכיני לעת..), כ׳האב געשמייכעלט און געגאנגן ווייטער..
פלוצלינג.. הערט מען א געשריי מנחה! פון אפאר אידן וואס האבן - אן קיין סאך ברירות - שנעל שלום געמאכט מיט די מצב אז ס׳וועט נאך געדוירן צייט פאר זייער פעקל צו דערגרייכן..
אויפן וועג קיין ליזענסק, א וועג פון בערך א האלבער שעה, די הארץ ברענט די נשמה בענקט!
גלייך ביים אנגעקומען איז מען געגאנגן כאפן א טבילה, אז מען איז שוין געווען אין מקוה האט מען שוין בדרך אגב זיך אויך א שויער געטוהן
..
ישיבה גדולה ללכת האט ענטפאנגט די עולם מיט הילף אין פראקטיק, מען האט טועם געווען א טעימה קלה (קלה מיט א גרויסער ק..) איך ווייס נישט ווען כ׳וועל נעקסט עסן - ירושלימער קוגל פיש אזא פאני סאלאט ובצידו טאמעטע דיפ - אין איין טעלער.. (זרוע, ביצה, וכו׳), עניוועי..
דאבעל טרי אדער די אנדערער?? הערט מען געשרייען פון די מאסן, פנחס אהרן קאנטראלירט די מאסן מיט א זעלטענער רואיגקייט.. ממש להפליא!
מען מאכט זיך גרייט.. א בארג פון יראה באפאלט די מענטש, מען קלעטערט ארויף די בארג צום הייליגן ציון.. (פון אינטן הערט מען אפאר מבינים וואס ווייסן צו זאגן אז די מקום הציון איז נישט פינקטליך.. וואסא חילוק?..)
די ניגונים די תהילים די התעוררות.. ס׳שניידט שטיקער!
איז גיין מסביר זיין די דרשה פון ר׳ שלמה קען איך נישט.. מיין פענע איז פשוט צו ארעם און קליין..
אזוי קונסטלעך.. אזוי שטארק.. א מהלך.. אויפגעבויהט.. משוגע צו ווערן! די עולם האט געקייכט, איינגעריסן וועלטן, די געשריי ״א גאט אין הארצן!״ איז געווען ווי א באמבע! ר׳ שלמה האט שטארק ארומגערדט פון די עמקות הנסיון פון ווארטן פאר קינדער.. אוי, האט ער געדרוקט קנעפלעך..
בקיצור און איין ווארט איז עס.. נישטא קיין ווערטער!
המשך יבוא אויב וועל איך האבן געדולד..
בסייעתא דשמיא.
ויחנו.. מען איז אין (ריישא) ללכת עירפארט, די עולם איז געווען ערשעפט און אויסגעמוטשעט, אבער די מצב אין די לופט איז געווען געשמאק און דערהויבן, ״די קענסט באצאלן פאר א טייערער טיקעט זיין א גביר.. אבער ביים ווארטן פאר דיין רענצל ביסטו פינקט ווי יעדעם!״..
ביים פלאץ ווי די מאשינקע האט אויסגעשפיגן די רענצלעך האט זיך געטוהן א טומל - ווי כאילו - ס׳נעמט אפאר יאר אז דיין פעקעלע זאל מאכן איר סיבוב.. עניוועי..
אן אינטרעסאנטער עפיזאד האט זיך אפגעשפילט הארט נעבן מיר, אזוי ווארטענדיג פאר מיין רענצל.. זעה איך ווי איינער פון די נוסעי החבורה געבט אזא כאפ א רענצעל מיט שמחה, אבער צו זיין מזל איז עס נישט געווען זיין.. דעס מילא! אבער אונזער זיידע האט איבערגעמאכט זיין טעות נאך יעדער הקפה וואס יענער רענצעל האט געמאכט (אל תשליכיני לעת..), כ׳האב געשמייכעלט און געגאנגן ווייטער..
פלוצלינג.. הערט מען א געשריי מנחה! פון אפאר אידן וואס האבן - אן קיין סאך ברירות - שנעל שלום געמאכט מיט די מצב אז ס׳וועט נאך געדוירן צייט פאר זייער פעקל צו דערגרייכן..
אויפן וועג קיין ליזענסק, א וועג פון בערך א האלבער שעה, די הארץ ברענט די נשמה בענקט!
גלייך ביים אנגעקומען איז מען געגאנגן כאפן א טבילה, אז מען איז שוין געווען אין מקוה האט מען שוין בדרך אגב זיך אויך א שויער געטוהן
..ישיבה גדולה ללכת האט ענטפאנגט די עולם מיט הילף אין פראקטיק, מען האט טועם געווען א טעימה קלה (קלה מיט א גרויסער ק..) איך ווייס נישט ווען כ׳וועל נעקסט עסן - ירושלימער קוגל פיש אזא פאני סאלאט ובצידו טאמעטע דיפ - אין איין טעלער.. (זרוע, ביצה, וכו׳), עניוועי..
דאבעל טרי אדער די אנדערער?? הערט מען געשרייען פון די מאסן, פנחס אהרן קאנטראלירט די מאסן מיט א זעלטענער רואיגקייט.. ממש להפליא!
מען מאכט זיך גרייט.. א בארג פון יראה באפאלט די מענטש, מען קלעטערט ארויף די בארג צום הייליגן ציון.. (פון אינטן הערט מען אפאר מבינים וואס ווייסן צו זאגן אז די מקום הציון איז נישט פינקטליך.. וואסא חילוק?..)
די ניגונים די תהילים די התעוררות.. ס׳שניידט שטיקער!
איז גיין מסביר זיין די דרשה פון ר׳ שלמה קען איך נישט.. מיין פענע איז פשוט צו ארעם און קליין..
אזוי קונסטלעך.. אזוי שטארק.. א מהלך.. אויפגעבויהט.. משוגע צו ווערן! די עולם האט געקייכט, איינגעריסן וועלטן, די געשריי ״א גאט אין הארצן!״ איז געווען ווי א באמבע! ר׳ שלמה האט שטארק ארומגערדט פון די עמקות הנסיון פון ווארטן פאר קינדער.. אוי, האט ער געדרוקט קנעפלעך..
בקיצור און איין ווארט איז עס.. נישטא קיין ווערטער!
המשך יבוא אויב וועל איך האבן געדולד..
געלט, איז נישט אזוי גוט מיט עס, ווי ס׳איז שלעכט אָן עס..
