קו ירוקהאט געשריבן:↑דאנערשטאג אוגוסט 29, 2024 10:30 am
זאגסט אזוי, אז נאך וואס די בג"ץ האט אים געשטעלט אלע פיס'ליך אין וועג פון מאכען סיי וועלכע שינוים אינעם וועדה און אים פארקאנקט פון האבן א אמת'ע ווארט דארט פארלאנגט שוין יעצט נישט די בג"ץ קיין גרויסע זאכען... נאר סתם צוזאם צונעמען די וועדה.. און...?! מען גייט אים דארט גארנישט נאכגעבן ווייל די בג"ץ האט שוין אלעס אויסגעבעט ביז אהער...
וואס עפעס איז בג"ץ שולדיג? ווען האט בג"ץ אריינגערעדט אין די שינוי פון די ועדה? נישט יעדע זאך וואס גייט שלעכט פאר די רעכטע איז בג"ץ שולדיג. די ועדה האט מען נישט געטוישט וועגן די מחאות, וועגן די מלחמה וכו', וואו קומט דא בג"ץ אריין?!
קו ירוקהאט געשריבן:↑דאנערשטאג אוגוסט 29, 2024 10:30 am
ועוד, עס איז סתם אחיזת עינים דיין תגובה ווייל פארופן די וועדה איז סתם א טעכנישט זאך, אינטער די קוליסן האט לוין געפארט יעדע סארט שרה מיט די חברי הוועה און מען האט אלעס אפגעווארפן.
די געזעץ פאדערט אויב פעלט איינער פון די ס"ק, אדער סתם א שופט אינעם לאנד, איז דער הויפט - יו"ר - פון די ועדה מחויב צאמצורופן די ועדה און שטעלן פרישע שופטים, דער יו"ר פון די ועדה איז דער יוסטיץ מיניסטער לוין. ער האט א חיוב על פי חוק צאמצורופן די ועדה און שטעלן פרישע שופטים. מ'קען נישט זאגן איך פאלג נאר די געזעץ אויב מ'טוט וויאזוי איך וויל, כ'פארשטיי אז דו ווילסט א פשרה, וואס זאל מען טון, מעשיך ירחקוך, קיינער וויל שוין נישט קומען מיט דיר אין ווארט נאך וואס דו האסט פרובירט צו צוברעכן די כח פון די שופטים (לפי דעתם, כמובן), און יעצט קענסטו זיך נישט דורכקומען מיט זיי אויף א פשרה. קענסט נישט ערווארטן צו קאכן א געקעכץ, און א צווייטער זאל עס אויפעסן. עניוועי, ס'איז נישט קיין חילוק צו ער קען קומען צו א פשרה, צו נישט, די געזעץ פאדערט ער זאל צאמרופן די ועדה און שטעלן פרישע שופטים.
"דארף צו" עז איט שאלד בי, אדער "דארף צו" מינינג בדרך הטבע וואלט עס געדארפט אזוי זיין?
'דארף צו'
די מערכת המשפט דארף האבן די זעלבע טראסט ווי די מיליטער האט, ווי די מוסד האט, און ווי די משטרה דארף ווען צו האבן. עס דארף זיין אינעם קאנצענזוס. כנ''ל די ייעוץ משפטי. וויבאלד זענען נישט ערוועלט ביים פאלק, אזא אגענטור דארף זיין פאליטיק און אגענדע ריין, און דאס איז א ערנסטע פראבלעם.
פאליטיק איז ארגינעל אויסגעשטעלט אז סוועט קיינעם נישט זעטיגן, כל שכן אין א פארלאמענטארע דעמאקראטיע, ווי רוב מענטשן האבן נישט מער ווי מאקסימום דרייסיג פראצענט רעפרעזענטאטן אין די כנסת און אין די ממשלה, דערפאר איז פארשטענדליך אז צופרידנהייט איז א שוואכער קריטעריע, און מדארף זיך פארלאזן אויף די שטימען.
אמאל בין איך געווען א מתמיד, היינט בין איך א מתמודד, איך האף איין טאג בעז"ה צו ווערן א מתבודד.
