איך פלאן בעזר השם צו לאנדן מאנטאג נאכמיטאג און קישענעוו/מאלדאווע, מיין עיקר ציהל איז שטייצעך צו זיין אומאן אויף ר"ה, אבער כ'האב שטארק חשק אריינצוכאפן צו פוקד זיין ביי די ציונים אין מעזבוש און אין ברסלב.
למען ההסבר לאמיר צולייגן א סקרינשאט צו פארשטיין די ענין
די מעלות פון די ערשטע אפשען איז 1) קודם לייג איך אראפ מיינע פעקלעך אין אומאן, 2) כ'האב נישט די קאפוויי פון בוקן האטעל אין מעזביש, 3) איך פאר דורך פלאנקא, וואס איז א גרינגערע וועג, און א נענטערע גרעניץ.
די מעלות פון די צווייטע אפשען איז 1) איך שפאר אפאר שעה, 2) איך דארף נישט אנקומען און אומאן אינמיטן נאכט, 3) מסתבר אז מאגלינוב איז א שטילערע גרעניץ.
ס'דא נאך מעלות אין חסרונות, צדדים און אפשען'ס, אבער דאס איזעס בעיקר.
עס קוקט אויס צום סוף גיי איך נעמען די צווייטע אפשען, וויבאלד איך האב איינער וואס גייט מיר צושטעלן אלעס אין מעזביש.
ס'איז לעדזשיט ווי ווייט איך ווייס, מ'דארף באצאלן ווייל זיי בעטן די צעטל ווען מ'קימט אן און אויב מ'האט עס נישט גייט עס קאסטן 45.00
צי מ'קען אויס שפילן די סיסטעים? איך ווייס מענטשן וואס ס'איז זיי געלונגען ספעשעלי דעי וואס גייען צי קריה נאמנה אדער אלע ארויס פון געגנט אבער נערמאלערהייט דארף מען דעי צעטל האבן
די לינק איז לכאורה נישט לעדזשיט די ריכטיגע הייבט זיך אן מיט א A https://www.aumantax.com/ פאראיאר האבן זיי עס פארלאנגט און דאס איז וואס געארבעט ביי מיר
איך בין א באלעבתי'ש אינגערמאן וואס וואוינט אין וויליאמסבורג, פון די עווריזש וויליאמסבורגע סטייל.
סאמהאו האט מיר ברסלב אלץ געצויגן, און איך האב אנגעהויבן לערנען און פילעווען אין ספרי מוהר"ן. און פאקט האט עס מיר אריינגעגעבן א שטארקע חיזוק בכל מיני זמנים, און ב"ה איך האב געזעהן און מיין פריוואטע אידישקייט א שטארקע עליה.
מיין משפחה און מיינע חברים האט קיינער נישט געוויסט אז איך גלייך ברסלב, פשוט כ'האב עס געזוכט צו באהאלטן. איך זיך זעך דאך נישט די ברסלב'ע סטוגמא אויפן נאז.
יארן וואס איך גאַר צו פארן קיין אומאן אויף ר"ה ולא עלתה בידי.
די יאר האב איך אפגעמאכט אז איך פאר! יעבור עלי מה.
געלויבט די אייבערשטער אז ער האט מיר באשאנקן מיט א קלוגע אשת חיל וואס האט מסכים געווען לעשות רצון בעלה, און מיר לאזן פארן, אפי' ווען ס'איז איר לאו דוקא גרינג.
דא זענען די מניעות אריינגערופן געווארן, קודם האט זיך עס אנגעהויבן מיט געלט; איך בין נישט עקסטער ברייט יעצט פיינענשלי, און איך קען יוזען יעדע דאלער, אבער געלויבט די אייבערשטער איך האב געבראכן די מניעה.
נאכדעים איז אריינגעקומען די מניעות המוח; וואס מאכסטו משוגע? גייסט איבערלאזן דיין ווייב און קינדער? ביסטו דען א עכטע ברסלב'ער אז דו מוזט פארן? וואס גייען דיינע חברים זאגן? וכדומה, וכדומה, אבער מיטן אייבערשטן'ס הילף האב איך עס באוויזן אוועקצומאכן.
דאן איז אריינגעקומען די נעקסט לעוועל מניעות המוח; וואס איז שלעכט מיטן גיין אינמיטן יאר? ווער זאגט אז ר' נחמן האט בכלל געמיינט צו זאגן אז מ'זאל אויך קומען לאחר מותו וכדומה וכדומה, און ב"ה איך האב דאס דורכגעבראכן.
די פלאן איז געווען אז מיין ווייב גייט זאגן פאר מיין שווער/שוויגער אפאר וואכן פאר ר"ה אז איך פאר, פשוט זיכער מאכן אז זי האט ווי צו איינשטיין אויף יו"ט.
ווי נאר מיין שווער האט געהערט אז איך פלאן צו פארן, איזער געווארן ווילד, נאו-וועי! ער פארט נישט. און האט אנגעהויבן צו פארפירן, ער האט אויך די היינטיגע משוגעת פון פארן? ווי אויך ס'דאך דא א מלחמה און אוקריינע, וויאזוי קענסטו עס צולאזן? די סטעיט דיפארטמענט האט דאך ארויגעגבן א טרעוול פארבאט קיין אוקריינע וכדומה וכדומה.
מיין ווייב האט איהם איידעלרהייט גענטפערט, אז דאס איז רצון בעלה, און אז זי האט נישט קיין פראלעים דערמיט. און איבער די מלחמה, אויב זעהט ער אז עס איז טאקע מסוכן וועט ער ארויסקענסלען.
ווען איך האב איבערגעהערט די דיבורים פון מיין שווער בין איך געווארן אביסל פארלוירן, כ'האב מיר נישט געראכטן דערויף, אמת טאקע אז איך האב שוין געהערט אזאנע מעשיות, אבער מיין שווער איז נאך גאנץ אינג פאר דיע זאכן.
בקיצור, נאכן דורכרעדן מיט א קלוגע איד איז געבליבן, אז איך גיי עס לאזן לויפן, אין איך וועל אי"ה פארן.
פון די אנדערע זייט ב"ה אז ווען איך האב געמאלדן די נייעס פאר מיינע עלטערן, האב איך באקומען זייער א פאזאטיווע ריעקשן.
וואכן זענען אריבער מיין ווייב האט פראבירט צו עוואוידן די דיסקאשן מיט אירע עלטערן, ביזז, ס'ווערט דאך נענטער צו ר"ה און מיין ווייב האט געמוזט רופן אירע עלטערן צו זיכער מאכן אז זי קען קומען ר"ה _ _ _ און דא איז איז געשעהן, מיין שווער האט זיך גענומען מאכן קולות, ס'נישט נארמאל וכו וכו וכו… זעהנדיג אז דאס העלפט נישט האט ער אראפגעלאזט די באמבע,איך נעם דיר נישט אריין צו מיר אויף יו"ט...מיין ווייב איז געווארן פארשטיינערט און זיך פראבירט איינצובעטן אז איר מאן האט שוין געבוקט טיקעט'ס און געצאלט פאר אן אכסנאי, אבער ס'געפאלן אויף טויבע אויערן
מיין ווייב האט עס מער נישט געקענט פארנעמען, און פארלאנגט פון מיר צו קענסלן די נסיעה.
איך דארף ענק נישט מסביר זיין ווי שווער ס'איז מיר, סיי אלץ די דיסעפאוינטמענט נאכן זיך איינרעדן א לאנגע צייט אז איך פאר, און סיי די חלק אז אן אנדערע מענטשט קומט אריין און מיין באנדערי, וואס ווי פארשטענדליך איזעס זייער שווער, ווי אויך איז דא געלט שאדן. איך פראביר זיך אבער צו שטארקן אז אלעס איז לטובתי.
ע"כ המעשה
אדערווייל קוקט אויס אז איך גיי נישט פארן אויף ר"ה, מיט די חלק השתדלות האב איך דא גענדיגט! איך גיי נישט פארן ווען מיין ווייב וויל נישט, איך בין נישט קיין דזשיהאד… און נאר תפילה איז די אינציגסטע זאך וואס קען נאך העלפן דא.
פ"וו שרייב איך דאס? פאר צווי סיבות
1) מזאל וויסן אז אין תש24 קען נאך אזאנס פאסירן, און אז ס'זאל זיין א חיזוק פאר איינער וואס וויל שטארק אבער קען נישט פארן.. למעשה האב איך געטוען מיין פולע השתדלות, און מחשבה טובה הקב"ה מצרף למעשה.
2) מענטשן ווייסן ס'דא צוויי מיני מענטשן וואס פארן. אדער א עכטע פרומע ברסלב'ער, אדער סתם א טשילער, וויל איך ענק לאזן וויסן אז אינטער די טשילער ליגט מעגליך א דורכקווייקטע ברסלב'ע, וואס רעדט און שטרעבט צום אייבערשטן, אן צו טוען מצוות ומעשים טובים, און האט געטראפן זיין סיפוק ביי ברסלב.
איך בין א באלעבתי'ש אינגערמאן וואס וואוינט אין וויליאמסבורג, פון די עווריזש וויליאמסבורגע סטייל.
סאמהאו האט מיר ברסלב אלץ געצויגן, און איך האב אנגעהויבן לערנען און פילעווען אין ספרי מוהר"ן. און פאקט האט עס מיר אריינגעגעבן א שטארקע חיזוק בכל מיני זמנים, און ב"ה איך האב געזעהן און מיין פריוואטע אידישקייט א שטארקע עליה.
מיין משפחה און מיינע חברים האט קיינער נישט געוויסט אז איך גלייך ברסלב, פשוט כ'האב עס געזוכט צו באהאלטן. איך זיך זעך דאך נישט די ברסלב'ע סטוגמא אויפן נאז.
יארן וואס איך גאַר צו פארן קיין אומאן אויף ר"ה ולא עלתה בידי.
די יאר האב איך אפגעמאכט אז איך פאר! יעבור עלי מה.
געלויבט די אייבערשטער אז ער האט מיר באשאנקן מיט א קלוגע אשת חיל וואס האט מסכים געווען לעשות רצון בעלה, און מיר לאזן פארן, אפי' ווען ס'איז איר לאו דוקא גרינג.
דא זענען די מניעות אריינגערופן געווארן, קודם האט זיך עס אנגעהויבן מיט געלט; איך בין נישט עקסטער ברייט יעצט פיינענשלי, און איך קען יוזען יעדע דאלער, אבער געלויבט די אייבערשטער איך האב געבראכן די מניעה.
נאכדעים איז אריינגעקומען די מניעות המוח; וואס מאכסטו משוגע? גייסט איבערלאזן דיין ווייב און קינדער? ביסטו דען א עכטע ברסלב'ער אז דו מוזט פארן? וואס גייען דיינע חברים זאגן? וכדומה, וכדומה, אבער מיטן אייבערשטן'ס הילף האב איך עס באוויזן אוועקצומאכן.
דאן איז אריינגעקומען די נעקסט לעוועל מניעות המוח; וואס איז שלעכט מיטן גיין אינמיטן יאר? ווער זאגט אז ר' נחמן האט בכלל געמיינט צו זאגן אז מ'זאל אויך קומען לאחר מותו וכדומה וכדומה, און ב"ה איך האב דאס דורכגעבראכן.
די פלאן איז געווען אז מיין ווייב גייט זאגן פאר מיין שווער/שוויגער אפאר וואכן פאר ר"ה אז איך פאר, פשוט זיכער מאכן אז זי האט ווי צו איינשטיין אויף יו"ט.
ווי נאר מיין שווער האט געהערט אז איך פלאן צו פארן, איזער געווארן ווילד, נאו-וועי! ער פארט נישט. און האט אנגעהויבן צו פארפירן, ער האט אויך די היינטיגע משוגעת פון פארן? ווי אויך ס'דאך דא א מלחמה און אוקריינע, וויאזוי קענסטו עס צולאזן? די סטעיט דיפארטמענט האט דאך ארויגעגבן א טרעוול פארבאט קיין אוקריינע וכדומה וכדומה.
מיין ווייב האט איהם איידעלרהייט גענטפערט, אז דאס איז רצון בעלה, און אז זי האט נישט קיין פראלעים דערמיט. און איבער די מלחמה, אויב זעהט ער אז עס איז טאקע מסוכן וועט ער ארויסקענסלען.
ווען איך האב איבערגעהערט די דיבורים פון מיין שווער בין איך געווארן אביסל פארלוירן, כ'האב מיר נישט געראכטן דערויף, אמת טאקע אז איך האב שוין געהערט אזאנע מעשיות, אבער מיין שווער איז נאך גאנץ אינג פאר דיע זאכן.
בקיצור, נאכן דורכרעדן מיט א קלוגע איד איז געבליבן, אז איך גיי עס לאזן לויפן, אין איך וועל אי"ה פארן.
פון די אנדערע זייט ב"ה אז ווען איך האב געמאלדן די נייעס פאר מיינע עלטערן, האב איך באקומען זייער א פאזאטיווע ריעקשן.
וואכן זענען אריבער מיין ווייב האט פראבירט צו עוואוידן די דיסקאשן מיט אירע עלטערן, ביזז, ס'ווערט דאך נענטער צו ר"ה און מיין ווייב האט געמוזט רופן אירע עלטערן צו זיכער מאכן אז זי קען קומען ר"ה _ _ _ און דא איז איז געשעהן, מיין שווער האט זיך גענומען מאכן קולות, ס'נישט נארמאל וכו וכו וכו… זעהנדיג אז דאס העלפט נישט האט ער אראפגעלאזט די באמבע,איך נעם דיר נישט אריין צו מיר אויף יו"ט...מיין ווייב איז געווארן פארשטיינערט און זיך פראבירט איינצובעטן אז איר מאן האט שוין געבוקט טיקעט'ס און געצאלט פאר אן אכסנאי, אבער ס'געפאלן אויף טויבע אויערן
מיין ווייב האט עס מער נישט געקענט פארנעמען, און פארלאנגט פון מיר צו קענסלן די נסיעה.
איך דארף ענק נישט מסביר זיין ווי שווער ס'איז מיר, סיי אלץ די דיסעפאוינטמענט נאכן זיך איינרעדן א לאנגע צייט אז איך פאר, און סיי די חלק אז אן אנדערע מענטשט קומט אריין און מיין באנדערי, וואס ווי פארשטענדליך איזעס זייער שווער, ווי אויך איז דא געלט שאדן. איך פראביר זיך אבער צו שטארקן אז אלעס איז לטובתי.
ע"כ המעשה
אדערווייל קוקט אויס אז איך גיי נישט פארן אויף ר"ה, מיט די חלק השתדלות האב איך דא גענדיגט! איך גיי נישט פארן ווען מיין ווייב וויל נישט, איך בין נישט קיין דזשיהאד… און נאר תפילה איז די אינציגסטע זאך וואס קען נאך העלפן דא.
פ"וו שרייב איך דאס? פאר צווי סיבות
1) מזאל וויסן אז אין תש24 קען נאך אזאנס פאסירן, און אז ס'זאל זיין א חיזוק פאר איינער וואס וויל שטארק אבער קען נישט פארן.. למעשה האב איך געטוען מיין פולע השתדלות, און מחשבה טובה הקב"ה מצרף למעשה.
2) מענטשן ווייסן ס'דא צוויי מיני מענטשן וואס פארן. אדער א עכטע פרומע ברסלב'ער, אדער סתם א טשילער, וויל איך ענק לאזן וויסן אז אינטער די טשילער ליגט מעגליך א דורכקווייקטע ברסלב'ע, וואס רעדט און שטרעבט צום אייבערשטן, אן צו טוען מצוות ומעשים טובים, און האט געטראפן זיין סיפוק ביי ברסלב.
האב איך א חבר וואס זיין אשת חיל גייט צו איר שוויגער אויף ר"ה מטעם הנזכר לעיל..
איך וואלט גערופן מיין שווער מסביר זיין אז ער גייט נאך חרטה האבן פארן זיך מישן אין מיין לעבן, (נישט ווייל איך גיי עפעס טון, נאר ווייל ער גייט זיך אזוי שעמען ווען ער גייט אראפקריכן פון בוים..) באט העי קענט סעי עניוואן טו דו דיס..
איך בין א באלעבתי'ש אינגערמאן וואס וואוינט אין וויליאמסבורג, פון די עווריזש וויליאמסבורגע סטייל.
סאמהאו האט מיר ברסלב אלץ געצויגן, און איך האב אנגעהויבן לערנען און פילעווען אין ספרי מוהר"ן. און פאקט האט עס מיר אריינגעגעבן א שטארקע חיזוק בכל מיני זמנים, און ב"ה איך האב געזעהן און מיין פריוואטע אידישקייט א שטארקע עליה.
מיין משפחה און מיינע חברים האט קיינער נישט געוויסט אז איך גלייך ברסלב, פשוט כ'האב עס געזוכט צו באהאלטן. איך זיך זעך דאך נישט די ברסלב'ע סטוגמא אויפן נאז.
יארן וואס איך גאַר צו פארן קיין אומאן אויף ר"ה ולא עלתה בידי.
די יאר האב איך אפגעמאכט אז איך פאר! יעבור עלי מה.
געלויבט די אייבערשטער אז ער האט מיר באשאנקן מיט א קלוגע אשת חיל וואס האט מסכים געווען לעשות רצון בעלה, און מיר לאזן פארן, אפי' ווען ס'איז איר לאו דוקא גרינג.
דא זענען די מניעות אריינגערופן געווארן, קודם האט זיך עס אנגעהויבן מיט געלט; איך בין נישט עקסטער ברייט יעצט פיינענשלי, און איך קען יוזען יעדע דאלער, אבער געלויבט די אייבערשטער איך האב געבראכן די מניעה.
נאכדעים איז אריינגעקומען די מניעות המוח; וואס מאכסטו משוגע? גייסט איבערלאזן דיין ווייב און קינדער? ביסטו דען א עכטע ברסלב'ער אז דו מוזט פארן? וואס גייען דיינע חברים זאגן? וכדומה, וכדומה, אבער מיטן אייבערשטן'ס הילף האב איך עס באוויזן אוועקצומאכן.
דאן איז אריינגעקומען די נעקסט לעוועל מניעות המוח; וואס איז שלעכט מיטן גיין אינמיטן יאר? ווער זאגט אז ר' נחמן האט בכלל געמיינט צו זאגן אז מ'זאל אויך קומען לאחר מותו וכדומה וכדומה, און ב"ה איך האב דאס דורכגעבראכן.
די פלאן איז געווען אז מיין ווייב גייט זאגן פאר מיין שווער/שוויגער אפאר וואכן פאר ר"ה אז איך פאר, פשוט זיכער מאכן אז זי האט ווי צו איינשטיין אויף יו"ט.
ווי נאר מיין שווער האט געהערט אז איך פלאן צו פארן, איזער געווארן ווילד, נאו-וועי! ער פארט נישט. און האט אנגעהויבן צו פארפירן, ער האט אויך די היינטיגע משוגעת פון פארן? ווי אויך ס'דאך דא א מלחמה און אוקריינע, וויאזוי קענסטו עס צולאזן? די סטעיט דיפארטמענט האט דאך ארויגעגבן א טרעוול פארבאט קיין אוקריינע וכדומה וכדומה.
מיין ווייב האט איהם איידעלרהייט גענטפערט, אז דאס איז רצון בעלה, און אז זי האט נישט קיין פראלעים דערמיט. און איבער די מלחמה, אויב זעהט ער אז עס איז טאקע מסוכן וועט ער ארויסקענסלען.
ווען איך האב איבערגעהערט די דיבורים פון מיין שווער בין איך געווארן אביסל פארלוירן, כ'האב מיר נישט געראכטן דערויף, אמת טאקע אז איך האב שוין געהערט אזאנע מעשיות, אבער מיין שווער איז נאך גאנץ אינג פאר דיע זאכן.
בקיצור, נאכן דורכרעדן מיט א קלוגע איד איז געבליבן, אז איך גיי עס לאזן לויפן, אין איך וועל אי"ה פארן.
פון די אנדערע זייט ב"ה אז ווען איך האב געמאלדן די נייעס פאר מיינע עלטערן, האב איך באקומען זייער א פאזאטיווע ריעקשן.
וואכן זענען אריבער מיין ווייב האט פראבירט צו עוואוידן די דיסקאשן מיט אירע עלטערן, ביזז, ס'ווערט דאך נענטער צו ר"ה און מיין ווייב האט געמוזט רופן אירע עלטערן צו זיכער מאכן אז זי קען קומען ר"ה _ _ _ און דא איז איז געשעהן, מיין שווער האט זיך גענומען מאכן קולות, ס'נישט נארמאל וכו וכו וכו… זעהנדיג אז דאס העלפט נישט האט ער אראפגעלאזט די באמבע,איך נעם דיר נישט אריין צו מיר אויף יו"ט...מיין ווייב איז געווארן פארשטיינערט און זיך פראבירט איינצובעטן אז איר מאן האט שוין געבוקט טיקעט'ס און געצאלט פאר אן אכסנאי, אבער ס'געפאלן אויף טויבע אויערן
מיין ווייב האט עס מער נישט געקענט פארנעמען, און פארלאנגט פון מיר צו קענסלן די נסיעה.
איך דארף ענק נישט מסביר זיין ווי שווער ס'איז מיר, סיי אלץ די דיסעפאוינטמענט נאכן זיך איינרעדן א לאנגע צייט אז איך פאר, און סיי די חלק אז אן אנדערע מענטשט קומט אריין און מיין באנדערי, וואס ווי פארשטענדליך איזעס זייער שווער, ווי אויך איז דא געלט שאדן. איך פראביר זיך אבער צו שטארקן אז אלעס איז לטובתי.
ע"כ המעשה
אדערווייל קוקט אויס אז איך גיי נישט פארן אויף ר"ה, מיט די חלק השתדלות האב איך דא גענדיגט! איך גיי נישט פארן ווען מיין ווייב וויל נישט, איך בין נישט קיין דזשיהאד… און נאר תפילה איז די אינציגסטע זאך וואס קען נאך העלפן דא.
פ"וו שרייב איך דאס? פאר צווי סיבות
1) מזאל וויסן אז אין תש24 קען נאך אזאנס פאסירן, און אז ס'זאל זיין א חיזוק פאר איינער וואס וויל שטארק אבער קען נישט פארן.. למעשה האב איך געטוען מיין פולע השתדלות, און מחשבה טובה הקב"ה מצרף למעשה.
2) מענטשן ווייסן ס'דא צוויי מיני מענטשן וואס פארן. אדער א עכטע פרומע ברסלב'ער, אדער סתם א טשילער, וויל איך ענק לאזן וויסן אז אינטער די טשילער ליגט מעגליך א דורכקווייקטע ברסלב'ע, וואס רעדט און שטרעבט צום אייבערשטן, אן צו טוען מצוות ומעשים טובים, און האט געטראפן זיין סיפוק ביי ברסלב.
נישט נארמאל! עס איז בעיסיקלי שוין אוט אף סטייל די זיך אריינמישן פון א שווער, אבער עס איז נאך דא ליידער גענוג און נאך וואס יא...
כ’בין נישט קיין ברעסלאווער.... (דערווייל...) אבער דומוזטפארן למען השם! פשוט פאר דיין שלום בית און פאר דיינע ציקונפטיגע שוואגערס שלום בית. א שווער וואס פראבירט איינטיילן די איידעמער וואס יא/נישט צו טוהן איז געפערליך מסוכן און ממוז אזא איינעם פשוט שטעלן אין פלאץ... פראביר איבעררעדן דיין ווייב צו גיין צו דיינע עלטערן אדער אליין זיין אינדערהיים.
כ’האף אז דיין שווער דרייט זיך דא.... זאל ער זען וואס כ’שרייב...
כ’בין נישט קיין ברעסלאווער.... (דערווייל...) אבער דומוזטפארן למען השם! פשוט פאר דיין שלום בית און פאר דיינע ציקונפטיגע שוואגערס שלום בית. א שווער וואס פראבירט איינטיילן די איידעמער וואס יא/נישט צו טוהן איז געפערליך מסוכן און ממוז אזא איינעם פשוט שטעלן אין פלאץ... פרוביר איבעררעדן דיין ווייב צו גיין צו דיינע עלטערן אדער אליין זיין אינדערהיים.
איך בין יא א ברסלבער, ס'איז זייער שווער צו טוהן אזא זאך...
כ’בין נישט קיין ברעסלאווער.... (דערווייל...) אבער דומוזטפארן למען השם! פשוט פאר דיין שלום בית און פאר דיינע ציקונפטיגע שוואגערס שלום בית. א שווער וואס פראבירט איינטיילן די איידעמער וואס יא/נישט צו טוהן איז געפערליך מסוכן און ממוז אזא איינעם פשוט שטעלן אין פלאץ... פראביר איבעררעדן דיין ווייב צו גיין צו דיינע עלטערן אדער אליין זיין אינדערהיים.
כ’האף אז דיין שווער דרייט זיך דא.... זאל ער זען וואס כ’שרייב...
ברוך שכונתי.
לאמיר יעצט נישט רעדן וועגן די רבי, מניעות, תיקונים, וכו,
די פאקט איז, דו מיט דיין ב״ב האבן געמאכט א דעסיזשן.
גייסטו לאזן א דריטן קאנטראלירן דיין לעבן? ביזטו מסכים אז ביי יעדע דעסיזשן אין לעבן זאלסטו זיך דארפן רעכענען מיט דריטן פון דרויסן?
כקען דיר זאגן וואס א גוטע איד (נישט קיין ברסלב) האט מיר געזאגט אין אן ענליכן פאל, אויב גייסטו פארן גייט יענער שעלטן, דו גייסט זיין אומבאקוועם, פאר א וואך, א חודש, א יאר, סוף כל סוף וועט ער עס פארדייען און זיך בארואיגן, אויב פארסטו נישט גייסטו בלייבן מיט די ווייטאג אויף אייביג, דו גייסט עס געדענקען יעצט, נעקסטע יאר, און צען יאר ארום.
פארדעם אליין מוזטו פארן.
איך בין למעשה געפארן, יענער האט זיך גערעגט פאר אביסל, ביי נאו נישט נאר ער האט נישט קיין פראבלעם, נאר ער רעספעקטירט מיר אז כהאב געטראפן א פלאץ וואס איז גוט פאר מיר, וואלט איך נישט געפארן וואלט איך נאך היינט געוועהן משעובד.
וואס זאלסט למעשה טוען קעניך דיר נישט זאגן, דער אויבערשטער זאל דיר פירן אויפן ריכטיגן וועג, און זאלסט זוכה צו אלעס גוטס!
