שלום וברכה אלע תושבים וגרים בתוך קהלתנו הקדושה הנקרא 'אייוועלט'.
איך קען באשטיין צו עפענען א נושא וואס איז שוין מעגליך אויסגעשמועסט געווארן, אבער יעך האב נישט געזעהן קיין אשכול דערויף.
אין קורצן: איך האב ADHD און איך שעם זיך נישט דערמיט!
באריכות:
פון אלס קינד אן האב איך זיך געמיטשעט צו פארשטיין וואס אין די וועלט גייט פאר מיט מיר. נאך אלס קינד אין חדר, דינסטאג האב איך שוין געקענט די גאנצע חומש (שפעטער גמרא) און צופלאצט געווארן א מינוט דערויף אין חדר. שפעטער אין די בחורישע יארן און בעיקר נאך די חתונה איז עס גאר שווער געווארן. איך האב געקענט טראכטן פון עטליכע זאכן אויף איינמאהל, אבער פון אלעם צומישט.
איך האב אנגעהויבן איין זאך, געטאנצן צום צווייטן, געהיפט צום דריטן. און קיינמאל גארנישט גע'ענדיגט. יעדער האט געזאגט: טוה נאר איין זאך און ענדיג עס, איך האב פשוט נישט געקענט.
איך האב געקענט אדער ארבעטן 24 שעה אין א צוה און אויפטוהן וואס אנדערע האבן געטוהן אין א חודש, אדער געקענט זיצן קעגן דעם קאמפיוטער אין מיין מוח איז געווען בלענק. איך האב געזעהן אותיות אבער ניטאמאל געקענט ליינען די ווערטער.
אין די זעלבע שעה האב איך געהאט מוד סווינגס פון זיין צובראכן ווי א שארב, ביז זיין פריילעך ווי א זיבעלע. פארשטייט זיך אז דאס קומט מיט א גרויסע לאסט פון ווערן גאר שנעל באליידיגט אויף יעדע טשעפע, אבער קיינמאל נישט ארויסווייזן.
א ווארט וואס איז געווען אויפן מחשבה איז שוין געווען אויפן צינג איידער וואס-ווי-ווען. וויפיל מאהל האב איך חרטה געהאט נאך בשעת ארויסזאגן די ווערטער, אבער איך האב פשוט נישט געקענט איינהאלטן.
עס איז געקומען צו א בחינה בכתב בין איך ממש פארנעפעלט געווארן. האסט מיר געקענט פארהערן גאנץ מסכת חולין אויסעווענדיג, אבער איך וואלט נישט געקענט מאכן א בחינה בכתב אויף די ערשטע בלאט אין מסכת ברכות.
איך האב אדער ליב געהאט א זאך אהבת נפש, אדער פיינט געהאט בתחלית השנאה, נישט געווען קיין גרעי עריע.
איך האב כסדר געשפירט אז מ'האט מיר נישט ליב, מ'שעצט מיר נישט, איך אליינס בין א פעליער, איך טויג נישט צו גארנישט. איך האב זיך אלס געווינדערט ווי אזוי קען איך א גרויסע חלק פון ש"ס בעל פה (נישט מגזם), אבער איך בין נישט קיין תלמיד חכם. איך בין דער שלחן ערוך אין מיין ארבעט אויף אלע פראגעס אין די פעלד וואס איך ארבעט אין, אבער איך קען נישט גיין אליינס די נעקסטע סטעפ. איך האב א כסדר'דיגע שטארקע "ניד" פון באקומען א קאמפלימענט אדער א גוט ווארט. אפילו אויב דו האסט מיר נעכטן געזאגט א גוט ווארט, איך דארף היינט א פרישע. א שטעכע וועל איך געדענקן לעולמי עד, א גוט ווארט נאך 5 מינוט איז עס שוין אויסגעוועפט.
עס איז דא טעג וואס איך קען פשוט נישט ארבעטן, עפעס א חומה בצורה איז דא פאר מיר. אויב קומט סיי וועלכע לחץ ווער איך פארפרוירן און איך קען עס פשוט נישט אויספירן.
קומט ביינאכט און איך קען נישט איינשלאפן, עס העלפט נישט קיין ציילן שעפעלעך אדער זינגען א ניגון. דער מלאך החלומות האט מיר געלייגט אויף האלד און ער לאזט מיר ווארטן.
האלטן מיינע מחשבות אויף די זעלבע נושא פאר מער פון 2 מינוט, איז מיר שוין גרינגער צו שלינגען מעסערס. עס גייט פשוט נישט.
ספענדן, אוי איז דאס א ווייטאגליכע ווארט. נישט געווען מעגליך צו זאגן ניין פאר אן אייטעם אויב האב איך עס געוואלט אויף די סקונדע. די זעלבע מיט צדקה, דו קענסט פשוט נישט זאגן ניין פאר א צווייטן. דו קענסט אויסניצן דיין גאנצע פעיטשעק פאר א צווייטן.
קבלות טובות, יעדע שני וחמישי א פרישע קבלה טובה און עס האלט זיך פון אסתר תענית ביז פורים.
דער זייגער. ער איז קיינמאל נישט אויף מיין זייט. פארוואס דארף איך אייביג אנקומען צוויי מינוט נאך די לעצטע??
און אזוי קען מען גיין און גיין. איך האב מיר געדרייט פון איין "קליגע מענטש בלע"ז" צו א צווייטער, אבער קיין איינער האט מיר נישט געהאלפן. עד היום הזה איז מיר א חידוש עצום הייתכן, די שריפט האט דאך געשריגן אויפן וואנט מיט גרויסע אותיות. ביז דער אייבערשטער האט געהאלפן איך בין געגאנגען צו א דאקטאר א יחיד מומחה. ער האט מיר געלאזט ווארטן אין א צימער פארן אריינקומען צו אים, פאר א גוטע האלבע שעה. די צימער האט געהאט אויגעלעך אויפן דאך... נאכן אריינקומען ווייזט ער מיר ווי אזוי איך האב אויסעגעזעהן אט די האלבע שעה און מיר זענען ביידע געליגן פאר געלעכטער. און ער זאגט מיר רבי לעבן, איר האט ADHD אויפן העכסט גראד. איי ווי אזוי האט דאס קיינער נישט באמערקט ביז איצט? גוטע פראגע.
ער האט מיר מסביר געווען א פשוטע געדאנק וואס דאס שפילט זיך אפ אין מיין קאפ. ער זאגט מיר: שטעל דיר פאר אז דו האסט א פארארי קאר אבער מיט ברעקס פון א בייסיקל. דאס וואס גייט פאר אין דיין קאפ, דיין מוח פארט אויף 150 מייל א שעה (אין א שטייטע טאג), אבער קיין ברעיקס איז נישט דא.
און אזוי האט ער מיר ארויפגעלייגט אויף VYVENCE און דאס פארשטערקערט די ברעיקס סיסטעם עד להפליא. איך קען היינט האבן א גוטס אריינצוזאגן אבער איך קען זיך איינהאלטן. איך קען זיך שולט זיין צו טוהן נאר איין זאך אויף א מאהל וכו'. זייט דעמאלס האט זיך ממש מיין לעבן נשתנה לאיש אחר. איינער האט נישט לאנג צוריק מיר מבזה געווען בראש כל חוצות על לא עוול בכפי, 10 מינוט שפעטער בין איך שוין געפארן ווייטער. אמאל? דריי וואכן אין שטוב אינטער די דאכענע.
סך הכול:
א. איך האב ADHD, מעגליך אז דו אויך, אדער דיין בני בית, אדער דיינע קינדער. גיי פאר העלפ!!! שטיפ עס נישט אינטער די קארפעט, עס וועט נאר ערגער ווערן.
ב. אויב ווייסטו איינער וואס האט ADHD, עס וועט נישט הלעפן אז דו וועסט אים זאגן שטיי יא אויף באצייטענס, גיי יא שלאפן ווי א נערמאלע מענטש, דאוון אין א סידור, האלט דיר ביי א דשאב, פארוואס קען יעדער עס טוהן און דו נישט, פארוואס קלאצטו און דו טוסט גארנישט, פארוואס האסטו דאס אנגעהויבן פאר דו האסט גע'ענדיגט די פאריגע פראיקעט, פארוואס ביטסו סתם צוקלאפט, פארוואס ביסטו אזוי סענסעטיוו. און אזוי ווייטער ער קען זיך נישט העלפן!!!! מאך נישט ערגער די מצב, צוקלאפ אים נישט מער ווי ער איז שוין. ער קען זיין פעקל אסאך בעסער פון דיר
ג. שעם דיר נישט מיט די מתנה וואס דו האסט באקומען פונעם אייבערשטער!! במציאות קענסטו אנקומען אסאך ווייטער אין לעבן. דו קענסט אנקומען אסאך ווייטער פון ווי אנדערע קענען חלומ'ן אנצוקומען. ניץ אויס די כלים וואס דו האסט באקומען און אנדערע וועלן "דיר" מקנא זיין!!!
ד. איש את רעהו יעזורו- מיט די אלע מעדעצינען דארף מען נאך אסאך הילף. גוטע טיפס און געדאנקען ווי אזוי איבערצוקומען די געראנגל.
די מעדעצין העלפט אז דו זאלסט זיך קענען גובר זיין, אבער מ'דארף אסאך הילף איינער צום צווייטן ווי אזוי בעצם זיך שלאגן. אויב איינער האט דא גוטע טיפס, אדרבה ואדרבה.
ה. אויב ווייסטו איינער וואס האט די מתנה פונעם אייבערשטער, גיב אים א קאמפלימענט אסאך מער. דו ווייסט נישט ווי שטארק ער וועט דאס מכיר טוב זיין.
ו. אויב האסטו אן ארבעטער וואס האט די מתנה. אדרבה, אפשר דא וועט דיר דער עולם קענען העלפן אז דו זאלסט האבן פון אים די גרעסטע הנאה מער פון אלע ארבעטער!!!!
א לעכטיגן שבת,
ממי
