טוטס אייך צוליב און הערט אויס די דרשה נאך פאר שמיני עצרת וועט איר נישט נאר לייכטער ווערן מיט די אי הסדר פון די טעג נאָר גאר עס וועלן און עס מחשיב זיין.
הרה"ג המשפיע ר' יחזקאל ווייס שליט"א רירט אן בקצה המוזלג דאס ענין פון אור המקיף ווי די השפעה איז בלי צומצם ובלי גבול, די עבודה פון שמ"ע שמח"ת איז דערפאר נישט קיין דאורייתא, דרבנן אדער מנהג נביאים. דייקא שפעטער און גאר ווייניג הלכות וואס איז א 'מוז' ווייל די עבודה איז צו טעפן אריין אין אונזערע טיפע געפילן און זיך צעלאזן מיט ליבשאפט צו תרתינו הק' ונותנו.
טייערע אידן! אויב למשל אייער פרוי רעדט זיך אויס צו אייך און איר ענטפערט ווי אין דעם אשכול, דאן בין איך שטארק מסופק אין אייער שלום בית. איר ווייסט פון אזא קאנצעפטצו פארשטיין א צווייטן, אפילו עס איז לגמרי אנדערש ווי אייך? איר פארשטייט אז עס זענען דא אלע סארט מענטשן און פילע פערסאנאליטיס, און לא ראי זה כראי זה?
קומט א חשוב'ער ניק, ער איז מסתמא א פונקטליכער מענטש בטבע, א מענטש וואס גלייכט סקעדזשועל און סדר, און באקלאגט זיך אז שמחת תורה איז ביי אים אביסל א צושטערטע יו"ט, מחמת וואס עס איז צופארן. ער האט נישט קאמפלעינד אויף די לאנגע הקפות. ער האט אויך נישט קאמפלעינד אויף די ר"ה אדער יוכ"פ לאנגע דאווענען, ווייל ר"ה און יוכ"פ האט א קלארע סדר. אים שטערט איין זאך - די צופארעניש! עס איז היום קצר והמלאכה מרובה, יעדער דארף עולה זיין, און אויך אינזין האבן אלע קינדערלעך און בחורים זאלן עולה זיין, וואס מיינט שטיין אין די ליין א לאנגע צייט, אינזין האבן צו ברענגען די קליינע אין ביהמ"ד צו כל הנערים, זיך שטופן אונטערן טלית ביי חתן תורה און חתן בראשית, טרעפן א שטיקל בראנפן און לעקעך צו קידוש מאכן, טאנצן הקפות און זאגן די יה"ר, דער ביהמ"ד ווערט צופארן, איינער האלט פאר'ן עולה זיין און דער צווייטער איז שוין האלב שיכור, איינער זינגט דעם חרדימ'ס ניגון און א צווייטער קופקעט מיט חברים, ס'טוט זיך א בהלה, עס איז א סארט "שינוי הווסת", אנדערש ווי א גאנץ יאר, און די שינוי שטערט אים!! און ער איז נישט דער איינציגסטער, ווי מען קען זעהן אויף די קרוב צו 40 לייקס (דערווייל) אויף זיין תגובה.
זענט איר מסכים אז ער האט רעכט עס זאל אים שטערן?טראכט איינער אז ער איז דא אינטרעסירט צו הערן אז "אזוי קומט עס" און דאס וועט אים בארואיגן? פארוואס זעה איך נישט דא איין טראפ וועלידעישאן אדער מיטלייד פאר אים? ער ווייסט דען נישט אליינס כמעט אלעס וואס שטייט אין דעם אשכול? ער ליינט דען נישט קיין מנהגי חסידות פון די צדיקים הקודמים? עס קען זיין אז איר זענט נישט דער פונקטליכער מענטש און אומ-סדר שטערט אייך נישט, אדער גאר גלייכט איר עס. איר זענט לגמרי בארעכטיגט דערצו! עס קען זיין אז די געשמאק פון אויפשטיין שפעטער ווי געווענליך, לערנען פאר'ן דאווענען און די זיסקייט פון זאגן אתה הראת וועגט ביי אייך איבער די צופלויגנקייט. אשריך! אבער עס זענען פאראן אסאך אידן וואס פארנעמען עס נישט, און זיי האבן די פולע רעכט דערצו! זיי פארדינען נישט קיין השקפה אדער מוסר שמועסן... פונקט ווי געוויסע מענטשן ענדזשויען מער ת"ב ווי פורים...
געלויבט דער אויבערשטער וואס איך האב געהאט דער גרעסטער זכיה פון זיין ביים ליובאוויטשער רבי הקפות.
בכלל וועגן שמיני עצרת און שמחת תורה האט דער רבי רייצ געזאגט אז ווען מען טאנצט אין די הייליגע טעג שעפט מען מיט עמערס און קאדקעס אלע גרויסע השפעות אויף א גאנץ יאר. נאך האט דער רבי רייצ געזאגט אז ראש השנה איז מען ממשיך אלע ענינים דורך דאווענען און תהלים. שמחת תורה איז דאס דורךך טאנצן.
אויפוואקסן אין רבינס חצר , איז נישט געווען כמעט קיין צייט שלאפן שמיני עצרת און שמחת תורה.
אין די ערשטע יארן האט שמחת תורה נאכט דער רבי פארבראכט פון ניין ביז צוועלף , איינס אין דערפרי ארויס צו הקפות ביז דריי- פיר. געגאנגן עסן סעודת יום טוב און פינף אין דער פרי געטייטלט משקה און אויסגעלערנט א נייע ניגון.
אין די שפעטערע יארן איז דער סדר געווען שמיני עצרת געדאווענט מעריב, און דער מעריב started with a bang דער רבי האט מעודד געווען די נגינה אין א שטארקע אויפן. נאך שמונה עשרה איז געווען א צוויי שעה הפסק פאר קידוש אזייגער ניין איז דער רבי אריין צו הקפות און פאר כמעט דריי שעה מעודד געווען דער טאנצען אין א שטורעמדיקע אויפן געטאנצט מיט דער רשג דער ערשטע און לעצטע הקפה. און מי שלא ראה הקפות אצל הרבי לא ראה שמחה מימיו.
אין תשמא האט דער רבי געבעטן די קינדער קומען טאנצן מיט עם דער פיפטער הקפה וואס איך געדענק ביז היינטיקע טאג איך האב געוויינט פון די שטופעריי און דער רבי האט צו מיר געמאכט מיט דער האנט צו ווערן פריילעכער.
נאך הקפות האט דער עולם געבליבן טאנצן ביז פאר טאג.
שמיני עצרת ביי טאג האט דער רבי געהייסן גיין צו דערביי קהילות ברענגן שמחת יום טוב
ניין ביינאכט איז געווען א פריילעכע פארברענגען מיט דער רבי ביז צוועלף איינס ביז דריי צי פיר הקפות צען האט מען געדאוווענט שחרית מיט הקפות ביז שפעט נאכמיטאג. צו דער שקיעה א פארברענגן ביז צוועף און דער נאך האט דער רבי געטיילט כוס של ברכה ביז דריי פיר פארטאג.
שנעלע הקפות? חלילה מען שעפט מיט עמערס און קאדקעס אלע השפעות פון יאר דורך זיין פריילאך מיט דער תורה.
איך פארשטיי זייער גוט דיין אומרואיגקייט, איך פארשטיי זייער גוט דיין צוטומלטקייט, איך בין מיט דיר. איך לייד פון די זעלבע צוטראסקעטקייט. שמחת תורה איז ליידער נישט די געשמאקסטע יום טוב פאר מיר. און זאלסט דיך נישט לאזן פארפירן אז עס איז קומט וויבאלד דו שפירסט א קלענערע אהבת התורה ווי אנדערע ביי וועמען די צופארענע סקעדזשועל ארבעט יא. און זאלסט נישט מיינען אויב דו וועסט הערן דעם דרשה אדער לערנען יענע ספר וועט זיך עס טוישן. עס האט זילטש מיט דעם.
עס האט לכאורה מער מיט דיין בכלליות׳דיגע צוריקשטויס פאר צופארענע פארשלעפטע סקעדזשולס. עכ״פ אזוי זע איך דאס ביי מיר. איך פארנעם נישט קיין פעניערייען אין די וועלט אריין. איך גלייך ווען זאכן פארן. א דאווענען וואס מען דאווענט שנעל אבער געשמאק צינדט אן מיין ברען און חשק. א דאוונען ווי מען שלעעעעפט און און מען וואאאאארט, און מען ציעעעעעעעט ברענגט ארויף בייז בלוט און רוגזה אין מיר.
דארפסט פארשטיין נאך א זאך, שמחת תורה איז די לעצטע טאג פון א גאנצע חודש פון ימים טובים וואס האט פארדרייט די סטרוקטער פון א גאנץ יאר, און פאר אזעלכע מענטשן ווי מיר און דיר שפירט מען שוין ביי אפיסת הכוחות, די צוטראסקעטקייט הייבט אן ערנסט צוטרעטן צום גלייכגעוויכט.
כ׳וועל דיר זאגן וואס העלפט מיר אביסל. צום אלעם ערשט איך פרוביר נישט צו ווערן אריינגעשלעפט אין די מצב, נעמליך איך ברענג מיר מיט אין שול צו לערנען אדער ליינען עפעס וואס איך גלייך, אזוי אויך מאך איך זיכער ארויסצוגיין רייכערן עטליכע מאל און איך שמועס מיט אנדערע אינדרויסן. איך כאפ צומאל א שפאציר ארום די גאסן פון שול. אזוי העלף איך אדורכשטופן צייט. יעדע הקפה כאפ איך איין רינגל ארום דעם בימה און ארויס. דו מוזט נישט מיטהאלטן אלע געטענץ מיט אלע קענדי ווארפערייען. דאס איז נישט קיין שמחה ביי דיר.
כ׳וועל דיר זאגן נאך עפעס, די מער איך טו דאס די מער באקום איך צוריק מיין חשק צו שמחת תורה און צו אלע ימים טובים. און די סיבה דערצו, מיין איך, איז ווייל איך גיב נישט אוועק די רעזולטאט פון מיין טאג פארן ציבור. איך האלט עס ביי מיר. און דאס איז דער שליסל פאר מיר.
ראשית כל קום אין צייט אין ביהמ"ד, גיי אין מקוה פארן דאווענען און הייב אן דאווענען מיטן בעל תפילה, זינג מיט ביי הא-ל-המלך-שוכן-עד, ביי די הקפות זיי א חלק פון די זאך טאנץ מיט, שטעל דיך צו דערנעבן דער וואס פירט אן די ניגונים און ווער א חלק פול פון די זאך, אן הקפה נעמט לערך 7-12 מינוט מיט נאך פינף מינוט דער עולם וואס האט געטאנצן זאל זיך אפרוען די פיס, דער גאנצער עולם זאל עולה זיין נעמט מאקסימום אנדער האלבן שעה, דערנאך מוסף
נאך אן עצה, צוה אריבער דעם טלית איבערן פנים און טאנץ און שפרינג ווי די פרימאקעס, אוי וועסטו הנאה האבן פון די טאנצן שמח"ת, וועסט פון דאן אן מקנה זיין די פרומשיקע אינגעלייט וואס לעבן אין א יו"ט
פראקטישהאט געשריבן:↑מיטוואך אקטאבער 23, 2024 7:53 am
טייערע ברודער.
טוטס אייך צוליב און הערט אויס די דרשה נאך פאר שמיני עצרת וועט איר נישט נאר לייכטער ווערן מיט די אי הסדר פון די טעג נאָר גאר עס וועלן און עס מחשיב זיין.
הרה"ג המשפיע ר' יחזקאל ווייס שליט"א רירט אן בקצה המוזלג דאס ענין פון אור המקיף ווי די השפעה איז בלי צומצם ובלי גבול, די עבודה פון שמ"ע שמח"ת איז דערפאר נישט קיין דאורייתא, דרבנן אדער מנהג נביאים. דייקא שפעטער און גאר ווייניג הלכות וואס איז א 'מוז' ווייל די עבודה איז צו טעפן אריין אין אונזערע טיפע געפילן און זיך צעלאזן מיט ליבשאפט צו תרתינו הק' ונותנו.
די ערשטע נאכט איז ב"ה געווען געשמאק. מ'האט זיך געשטעלט מעריב בערך צען צו זיבן און 8:20 איז געווען פערטיגן מיט די הקפות. די בחורים האבן נאך אביסול געטאנצט פאר'ן צוריק לייגן די ספרי תורה, און האלב ניין זעמיר געווען ארויס פון שול, נאכ'ן זאגן גוט יו"ט פאר'ן רב.
שמחת תורה ביינאכט האט מען זיך געשטעלט מעריב 7:15, דערנאך הקפות. מ'האט געפערטיגט בערך 10:30.
שמחת תורה בייטאג האב איך נישט געקענט דאווענען מיט די געהעריגע מנין, ווייל מיינע קינדער זענען נישט גרייט געווען צו זיין אין שול 8:30, האמיר געדאווענט אין שכינות ביי א מנין וואס האט זיך געשטעלט ניינע, און נאך הלל האמיר צוגעוואקט צו אונזער קביעות'דיגע שול פאר הקפות. מ'האט געענדיגט מוסף בערך 2:30, אזוי אז ס'געווען צייט פאר א יום טוב'דיגע סעודה און זיך נאך אביסול צולייגן לכבוד שבת זיך אויסצוריען פון די עבודת היום.
איך האב ב"ה נישט קיין צופארענע יו"ט און אין די ביהמ"ד וואו איך דאוון ווייסט איז אלעס מסודר, אבער איך פיל מיט די צער פון דער פותה"א און אלע וואס קענען נישט האבן קיין שמחת יו"ט און זיך פרייען מיט די תורה און דער נותן התורה.
איך האב אויסגעפרעגט עטליכע מענטשן וועלכע זענען שמחת תורה אין קאנטרי, כמעט אלע האבן געזאגט אז זיי זענען אין קאנטרי ווייל זיי האבן פשוט נישט א נארמאלע שול ווי צו דאווענען שמחת תורה. אין א פרעמדע שול איז סתם נישט אינטערעסאנט צו גיין, און צווישן די 2-3 שולן ווי מ'איז היימיש איז אדער דא 12 מענטשן, אדער שלעפט מען אין באבענס באבען אריין, אדער טיט זיך א מנינים צענטער מיט א געכאפעכץ פון שחרית, עליות, קידוש, מוסף און הקפות
זעמער ב״ה געוועהן אין א קאנטרי אוט אויף סטעיט מיט פונקלעך 12 אידן העכער די בר מצוה, מ׳האט זיך געשטעלט 8:30 גענדיגט 1:30. קיינער האט נישט קידוש געמאכט פאר אנעים זמירות, שיין רואיג געטאצען יעדע הקפה אן קיין באשטימטע זייגער, ווילאנג דער עולם האט געהאט כח. געזאגט אלע פיוטים און געזינגען די חרדים מיטן נענועים ניגון. בלויז דריי מאל איבער געליינט וזאת הברכה. נאכן דאווענען האט זיך יעדער רואיג צוגעזעצט צו קידוש, מ׳האט פארברענגט ביז 2:00 יעדער האט געהאט אזא געשמאק אינעם יו״ט, איך ווינטש דאס פאר יעדען בכל מקום שהוא.
איך האב אויסגעפרעגט עטליכע מענטשן וועלכע זענען שמחת תורה אין קאנטרי, כמעט אלע האבן געזאגט אז זיי זענען אין קאנטרי ווייל זיי האבן פשוט נישט א נארמאלע שול ווי צו דאווענען שמחת תורה. אין א פרעמדע שול איז סתם נישט אינטערעסאנט צו גיין, און צווישן די 2-3 שולן ווי מ'איז היימיש איז אדער דא 12 מענטשן, אדער שלעפט מען אין באבענס באבען אריין, אדער טיט זיך א מנינים צענטער מיט א געכאפעכץ פון שחרית, עליות, קידוש, מוסף און הקפות
כאפ איך נישט, ווי דאווענען די אידן א גאנץ יאר? און פארוואס איז זייער פראבלעם נאר שמחות תורה? וואס טיען זיי למשל ראש השנה?
איך האב אויסגעפרעגט עטליכע מענטשן וועלכע זענען שמחת תורה אין קאנטרי, כמעט אלע האבן געזאגט אז זיי זענען אין קאנטרי ווייל זיי האבן פשוט נישט א נארמאלע שול ווי צו דאווענען שמחת תורה. אין א פרעמדע שול איז סתם נישט אינטערעסאנט צו גיין, און צווישן די 2-3 שולן ווי מ'איז היימיש איז אדער דא 12 מענטשן, אדער שלעפט מען אין באבענס באבען אריין, אדער טיט זיך א מנינים צענטער מיט א געכאפעכץ פון שחרית, עליות, קידוש, מוסף און הקפות
כאפ איך נישט, ווי דאווענען די אידן א גאנץ יאר? און פארוואס איז זייער פראבלעם נאר שמחות תורה? וואס טיען זיי למשל ראש השנה?
מיין נישט אז די קאנטרי איז די גאנצע סעלושען. הערשט און די קאנטרי קענען זאכן פארן ווראנג נעקסט לעוועל. אבער מיט אביסעלע סייעתא דשמיא האט עס גרויסע שאנסען פאר סוקסעס.
די פראבלעים מיט די קלענערע שוהלן (ווי איך דאווען שוין איבער פערציג יאר) איז אז יעדער מאן דהו קען צומאל ווערן א דעה זאגער און אנמאכן קאפוויי פארן ציבור. גאט זאל באהיטן ווען דער מאן דהו האט געשפירט פאר וויכטיג אריין צו לאזן אפאר גלעזלעך וואדקע לכבוד יו״ט און די גאנצע ציבור ליידט.
אפילו ס'האט גענימען שנעל איז איין שטיק צופארעניש מ'ברויך זיך שלאגן ביי יעדער הקפה עקסטרע מיט די קינד פונעם רב וואס מאכט יעצט גרויס זיין טאטע און וויל שלעפן די הקפות נישט וויסנדיג אז די סיבה די עולם קומט אין ביהמ''ד פון דיין טאטע איז נאר ווייל מ'נעמט שנעל!!!
# “On Jan. 6, we had a great border. Nobody coming through, very few. On Jan. 6, we had an economy that was the best in the world. Our stock market was the best ever.”
