אוי, די פרי-צייטיגע ווייסע בערד...
א גוטע וואך,
'וואסערפאל' באוויינט די ירידת הדורות פון די היינטיגע-פרי-צייטיגע 'ווייסע' בערד ר"ל.
א באקאנט טייטש איז פארהאן די וואך פון הייליגן רבי מאיר'ל פרעמישלאנער זי"ע:
ולבנים אומרים לנו, די ווייסע הארעלעך זאגן פאר אונז, עשו! אז מיר ווערן שוין עלטער אין מ'דארף זיך גרייטן, תשובה טוה, און טוהן מער מצות ומעש"ט.
ס'איז אבער א שרעק וואס גייט היינט פאר, אזא ירידת הדורות, אונזערע טאטעס האבן אנגעהויבן ווייס ווערן ביי די אפפער פארטי'ס, מיד פיפטיס, און היינט???, דרייסיג יעריגע יונגעלייט, מיט שיינע שווארצע בערד און שווארצע לאקן, אבער א חוצפה! ווייסע הארעלעך הויבן זיך אריינצוריקן..., וואט עי שעים... ולבנים, אזוי פיל ווייסע האר ביי די יונגעלייט, אומרים לנו, דעיס זאגט פאר אונז, עשו (אז-ס'איז), עשו וואס?, עשו-נישט-גוט.
א יונגערמאן באוויינט זיין מצב, (אוי ווען כ'קען זיך ווען שפארן, ליפא ש.).
-פאריגע וואך בין איך געפארן
קיין וומ"ס וואו כ'בין שוין נישט געווען יארן
וואס האב איך דארט פארלארן
זייט כ'האב חתונה געהאט
-מיין חבר טרעפט מיר, שלום עליכם א גאסט
א אטעם כ'האב פארפאסט
קוק, בוזט שוין אינגאנצן פארווייסט
בוזטאך קוים דרייסיג כמעט
-מיין פריינט זייזשע מיר מתרץ
די בוזט מיר אזוי נאנט צום הארץ
כ'האב דיך איבערגלאזט אין ישיבה שווארץ
וואס האט פאסירט, זאג מיר פשט
=פיל מאל קלער איך מיט נייגער
כ'זאל האבן בלאנדע שנויצען ווי א טייגער
מיט א בלאנדע בארד אזא שטייגער
די ווייסע האר זאל נישט זיין אזוי בולט
=היינט וויזוי קען איך מיך קוקן אין שפיגל
אויף מיין כמעט ווייס-רינדיגן-בארד, דעם עיגול
כ'זאל כאטש קענען ארויפ-פרעססן א 'שווארצן' זיגל
ס'זאל נישט אויס-זעען ווי די 'זקנה' איז אויף מיר שולט
אל תתהלל ביום מחר
וויזוי קען איך זען מיינע שערות זאלן בלייבן שחור
כי לא תדע
כ'זאל נאך נישט פרי-צייטיג אויסזעען ווי א זיידע
וואס האלט זיך אויף די פיס קוים
אל תתהלל ביום מחר
כ'זאל בלייבן מיט די צורה פון א יונג בחור
כי לא תדע
כ'האלט אינמיטן בויען מיין געביידע
כ'בין נאך גאר א יונגע בוים
-מיין חבר טוט מיר זאגן
עפעס טוט דיר שרעקליך נאגן
די עסט-זיך אויף דאס הארץ מיט די מאגן
וועגן דעם ווערט דיין האר ווייס
-מיין פריינט טהיזשע מיך הערן
נעם נישט אלעס, אויף אן אופן א שווערן
אביסל חובת הלבבות לערן
דערווייל ווער-איך אבער אין כעס
=גראדע נעם-איך אלעס גאר איזי
אלץ מגי"ש אין ישיבה כ'בין ביזי
אבער זיך דרייענדיג דארט ווער איך דיזי
איך גלויב נישט וואס מיינע אויגן זעעט
=בחורים קוים אכצן-ניינצן
זיי האבן שוין/קוים א בארד מיט וואנצן
אבער דא-דארט ווייסע הערעלך גלאנצן
א שרעקליכע זאכן געשעט
=כ'הייב שוין אן צו באגרייפן
פארוואס די מנהלים פירן א קאמפ א שטייפן
נישט צו נוצן קיין שארפע זייפן
תסמר שערות אנוש
=אבער די בחורים טוען קוויטשען
ס'איז נישט די זייף, ס'איז די מקוה די בליטשן
אבער יעדער טוט זיך מוטשען
אנגיין אזוי ווייטער ס'קען-ניש
אל יתהלל ביום מחר
כ'זאל נישט אויסזעען ווי אלטער תרח בן נחור
כי לא תדע
כ'האב צייט ווען כ'על זיין א זיידע
וואס גייט אין סיניער סיטיזען בכל יום ויום
אל יתהלל ביום מחר
וויזוי קען איך זעען אז מיין האר זאל בלייבן שחור
כי לא תדע
כ'האלט נאך אינמיטן בויען מיין געביידע
כ'בין דאך נאך גאר א יונגע בוים
שוין א גוטע וואך, כ'האף איר האט א שמייכל געטוהן, היצט יאג-איך-זיך, כ'וויל נישט פארפאסן דעם קומ-זיץ
איך לויף, כ'בין נאך יונג.
'וואסערפאל' באוויינט די ירידת הדורות פון די היינטיגע-פרי-צייטיגע 'ווייסע' בערד ר"ל.
א באקאנט טייטש איז פארהאן די וואך פון הייליגן רבי מאיר'ל פרעמישלאנער זי"ע:
ולבנים אומרים לנו, די ווייסע הארעלעך זאגן פאר אונז, עשו! אז מיר ווערן שוין עלטער אין מ'דארף זיך גרייטן, תשובה טוה, און טוהן מער מצות ומעש"ט.
ס'איז אבער א שרעק וואס גייט היינט פאר, אזא ירידת הדורות, אונזערע טאטעס האבן אנגעהויבן ווייס ווערן ביי די אפפער פארטי'ס, מיד פיפטיס, און היינט???, דרייסיג יעריגע יונגעלייט, מיט שיינע שווארצע בערד און שווארצע לאקן, אבער א חוצפה! ווייסע הארעלעך הויבן זיך אריינצוריקן..., וואט עי שעים... ולבנים, אזוי פיל ווייסע האר ביי די יונגעלייט, אומרים לנו, דעיס זאגט פאר אונז, עשו (אז-ס'איז), עשו וואס?, עשו-נישט-גוט.
א יונגערמאן באוויינט זיין מצב, (אוי ווען כ'קען זיך ווען שפארן, ליפא ש.).
-פאריגע וואך בין איך געפארן
קיין וומ"ס וואו כ'בין שוין נישט געווען יארן
וואס האב איך דארט פארלארן
זייט כ'האב חתונה געהאט
-מיין חבר טרעפט מיר, שלום עליכם א גאסט
א אטעם כ'האב פארפאסט
קוק, בוזט שוין אינגאנצן פארווייסט
בוזטאך קוים דרייסיג כמעט
-מיין פריינט זייזשע מיר מתרץ
די בוזט מיר אזוי נאנט צום הארץ
כ'האב דיך איבערגלאזט אין ישיבה שווארץ
וואס האט פאסירט, זאג מיר פשט
=פיל מאל קלער איך מיט נייגער
כ'זאל האבן בלאנדע שנויצען ווי א טייגער
מיט א בלאנדע בארד אזא שטייגער
די ווייסע האר זאל נישט זיין אזוי בולט
=היינט וויזוי קען איך מיך קוקן אין שפיגל
אויף מיין כמעט ווייס-רינדיגן-בארד, דעם עיגול
כ'זאל כאטש קענען ארויפ-פרעססן א 'שווארצן' זיגל
ס'זאל נישט אויס-זעען ווי די 'זקנה' איז אויף מיר שולט
אל תתהלל ביום מחר
וויזוי קען איך זען מיינע שערות זאלן בלייבן שחור
כי לא תדע
כ'זאל נאך נישט פרי-צייטיג אויסזעען ווי א זיידע
וואס האלט זיך אויף די פיס קוים
אל תתהלל ביום מחר
כ'זאל בלייבן מיט די צורה פון א יונג בחור
כי לא תדע
כ'האלט אינמיטן בויען מיין געביידע
כ'בין נאך גאר א יונגע בוים
-מיין חבר טוט מיר זאגן
עפעס טוט דיר שרעקליך נאגן
די עסט-זיך אויף דאס הארץ מיט די מאגן
וועגן דעם ווערט דיין האר ווייס
-מיין פריינט טהיזשע מיך הערן
נעם נישט אלעס, אויף אן אופן א שווערן
אביסל חובת הלבבות לערן
דערווייל ווער-איך אבער אין כעס
=גראדע נעם-איך אלעס גאר איזי
אלץ מגי"ש אין ישיבה כ'בין ביזי
אבער זיך דרייענדיג דארט ווער איך דיזי
איך גלויב נישט וואס מיינע אויגן זעעט
=בחורים קוים אכצן-ניינצן
זיי האבן שוין/קוים א בארד מיט וואנצן
אבער דא-דארט ווייסע הערעלך גלאנצן
א שרעקליכע זאכן געשעט
=כ'הייב שוין אן צו באגרייפן
פארוואס די מנהלים פירן א קאמפ א שטייפן
נישט צו נוצן קיין שארפע זייפן
תסמר שערות אנוש
=אבער די בחורים טוען קוויטשען
ס'איז נישט די זייף, ס'איז די מקוה די בליטשן
אבער יעדער טוט זיך מוטשען
אנגיין אזוי ווייטער ס'קען-ניש
אל יתהלל ביום מחר
כ'זאל נישט אויסזעען ווי אלטער תרח בן נחור
כי לא תדע
כ'האב צייט ווען כ'על זיין א זיידע
וואס גייט אין סיניער סיטיזען בכל יום ויום
אל יתהלל ביום מחר
וויזוי קען איך זעען אז מיין האר זאל בלייבן שחור
כי לא תדע
כ'האלט נאך אינמיטן בויען מיין געביידע
כ'בין דאך נאך גאר א יונגע בוים
שוין א גוטע וואך, כ'האף איר האט א שמייכל געטוהן, היצט יאג-איך-זיך, כ'וויל נישט פארפאסן דעם קומ-זיץ
איך לויף, כ'בין נאך יונג.
על מי מנוחות ינהלנו
