אינטערעסאנטע ענינים על הפרשה - בהעלותך
דערבעל צדה לדרך [באר שבע] עפרש"י ברענגט א קושיא בשם דעם מנחת יהודה עפרש"י [מר' יהודה לייב אב"דבריסק] אויף די חז"ל וואס רש"י ברענגט צו "מכאן שמעלה היתה לפני המנורה שעלי' הכהן עומד ומטיב" אויף וואס אריף האט אויסגעפעלט די טרעפן, האמער "והרי קומתו של אדם ד' אמות דהיינו כ"ד טפחים ושל מנורה לא הי' כי אם י"ח טפחים כדפרש"י בפרשת תרומה וא"כ למה צריך למעלה?"
נאכן אפפרעגן דעם תירוץ פון מנח"י אז די טפחים של קודש זענען געווען שוחקות מיט אן אריכות כדרכו צוזאם ווארפענדיג גאנץ ש"ס ענטפערט ער אז די נרות זענען נישט געווען אריינגערעכנט אין די י"ח טפחים איז שוין פארשטענדליך אז עס פעלט אויס די טרעפן, און שפעטער האט ער געפונען ענדליך אין אמרי שפר [האראדנא].
אינטערעסאנט איז דער באר בשדה [תלמיד בעל משכיל לדוד] ברענגט פונעם שער אפרים שכתב על הצל"ד שטעה בדבר משנה
"ותמהני על הרב איך כתב על בעל צל"ד שהוא רב קדמון תלמיד ר' יהודה בן הרא"ש שמיני' אישתמיט סוף הגמרא וגם דברי התוס' והרא"ש"
ואני הקטן בעניי תמהני אז דער באר בשדה האט פארביטן תרי יוסף בן שמעון, דהיינו דער צל"ד תלמיד ר' יהודה בן הרא"ש איז רבינו מנחם ב"ר אהרן אבן זרח שחי בין השנים ס' - ? לאלף הששי, אבער דער צל"ד עפרש"י איז ר' ישכר בער איילנבורג תלמיד הלבוש וואס האט געלעבט און געווידמעט הערשט קרוב צו 300 יאר שפעטער.
נאכן אפפרעגן דעם תירוץ פון מנח"י אז די טפחים של קודש זענען געווען שוחקות מיט אן אריכות כדרכו צוזאם ווארפענדיג גאנץ ש"ס ענטפערט ער אז די נרות זענען נישט געווען אריינגערעכנט אין די י"ח טפחים איז שוין פארשטענדליך אז עס פעלט אויס די טרעפן, און שפעטער האט ער געפונען ענדליך אין אמרי שפר [האראדנא].
אינטערעסאנט איז דער באר בשדה [תלמיד בעל משכיל לדוד] ברענגט פונעם שער אפרים שכתב על הצל"ד שטעה בדבר משנה
"ותמהני על הרב איך כתב על בעל צל"ד שהוא רב קדמון תלמיד ר' יהודה בן הרא"ש שמיני' אישתמיט סוף הגמרא וגם דברי התוס' והרא"ש"
ואני הקטן בעניי תמהני אז דער באר בשדה האט פארביטן תרי יוסף בן שמעון, דהיינו דער צל"ד תלמיד ר' יהודה בן הרא"ש איז רבינו מנחם ב"ר אהרן אבן זרח שחי בין השנים ס' - ? לאלף הששי, אבער דער צל"ד עפרש"י איז ר' ישכר בער איילנבורג תלמיד הלבוש וואס האט געלעבט און געווידמעט הערשט קרוב צו 300 יאר שפעטער.
דאע"ג דכבר למד הרבה פעמים כל התורה והמצות, מ"מ כשיגיע המועד חייב לשאול ולדרוש בהלכות כל מועד ומועד בזמנו [ב"ח]
