אידישע וועלט פארומס

איך זיך א מקור אין די פוסקים אז א חפץ וואס איז מיוחד פאר נוי הבית, למשל בלומען, האט א תורת כלי און ס'איז נישט מוקצה, בפשטות דארף עס זיין עפעס וואס איז משמש די מענטש כדי ס'זאל האבען א תורת כלי, און די אלע מקורות וואס מ'זעט אין הלכות שבת אז בלומען איז נישט מוקצה, כגון בסימן של"ו, או בסימן תצ"ד, קען זיין אז מ'האט עס געשמעקט, ממילא איז נישט קיין ראי' אז בזמן הזה וואס בלומען איז נישט מיוחד להריח, אז עס איז נישט מוקצה.

loyodea האט געשריבן: ↑ פרייטאג יולי 05, 2024 3:49 am

נישטאמת האט געשריבן: ↑ דינסטאג יולי 02, 2024 5:16 pm

מאטל שניידער האט געשריבן: ↑ פרייטאג יוני 21, 2024 5:08 pm

א אפענע באטל גלאזערנע גרעיפ דשוס וואס איז געווען אין א טונקעלע בעג אין פרידזשידער, די גויטע האט לכאורה געבאבערט בשעת'ן רייניגן די פרידזשידער, קען מען דאס נאך נוצן? פאר קידוש? למהדרין?

אז מען קען נישט אריין קוקן אין די בעג איז עס לכאורה נישט קיין פראבלעם ווייל מען קען האט נישט געוויסט אז סאיז וויין.

די שאלה איז נישט פאר למהדרין בקידוש, נאר פאר איסור סתם יינם
אויב מ'האט געבאבערט, און די דעקל איז זיכער געווען צו געמאכט אויפן באטל איז די וויין נאך כשר.

אבער די שאלה איז אייביג, אפילו ווען מ'באבערט נישט, נאר סתם א גוטע אליין אין א דירה וואו ס'איז דא וויין אן א חותם.
אויב איז עס נישט מירתת, דער איד איז אוועק א שטיק צייט, און זי ווייסט ער וועט נישט צוריק קומען שנעל איז א שאלה אויף די וויין.

אויב איז די דעקל צוגעמאכט איז עס זיכער מותר, אפילו אויב די גוי האט עס געשאקעלט?

איך געדענק א שמועס אין די פוסקים דערוועגן , איך געדענק נישט למסקנא וואס די הלכה איז.

זמנים האט געשריבן: ↑ מוצ"ש יולי 06, 2024 10:47 pm

איך זיך א מקור אין די פוסקים אז א חפץ וואס איז מיוחד פאר נוי הבית, למשל בלומען, האט א תורת כלי און ס'איז נישט מוקצה, בפשטות דארף עס זיין עפעס וואס איז משמש די מענטש כדי ס'זאל האבען א תורת כלי, און די אלע מקורות וואס מ'זעט אין הלכות שבת אז בלומען איז נישט מוקצה, כגון בסימן של"ו, או בסימן תצ"ד, קען זיין אז מ'האט עס געשמעקט, ממילא איז נישט קיין ראי' אז בזמן הזה וואס בלומען איז נישט מיוחד להריח, אז עס איז נישט מוקצה.

השתמשות פאר נוי איז אויך א השתמשות, וממילא איז עס א כשמל''ה. למשל בס' תצ''ד שציינת איז עס סתם פאר די מנהג.

אליהו ליכטענשטיין האט געשריבן: ↑ זונטאג יולי 07, 2024 12:22 am

זמנים האט געשריבן: ↑ מוצ"ש יולי 06, 2024 10:47 pm

איך זיך א מקור אין די פוסקים אז א חפץ וואס איז מיוחד פאר נוי הבית, למשל בלומען, האט א תורת כלי און ס'איז נישט מוקצה, בפשטות דארף עס זיין עפעס וואס איז משמש די מענטש כדי ס'זאל האבען א תורת כלי, און די אלע מקורות וואס מ'זעט אין הלכות שבת אז בלומען איז נישט מוקצה, כגון בסימן של"ו, או בסימן תצ"ד, קען זיין אז מ'האט עס געשמעקט, ממילא איז נישט קיין ראי' אז בזמן הזה וואס בלומען איז נישט מיוחד להריח, אז עס איז נישט מוקצה.

השתמשות פאר נוי איז אויך א השתמשות, וממילא איז עס א כשמל''ה. למשל בס' תצ''ד שציינת איז עס סתם פאר די מנהג.

טאקע דאס איז וואס איך זיך, א מקור אז השתמשות לנוי איז אויך א השתמשות.

אין סימן תצ"ד רעדט מען פון אויסשפרייטען עשבים אויף די ערד, ממילא איז דאס די השתמשות פון די גראז, אזוי ווי ס'איז מבואר אין מס' שבת און עס ווערט געברענגט אין שו"ע 'מכניס אדם מלא קופתו עפר ועושה בה כל צרכו', עכ"פ דארט איז די השתמשות דאס אז עס ווערט גענוצט לצורך די ערד, איז עס נישט קיין ראי' אויף א זאך וואס איז ממש גארנישט משמש די מענטש.

און אפילו לויט אייער הבנה איז עס אויך נישט קיין ראי', ווייל א השממשות פון א מנהג איז נישט דומה צו א זאך וואס עס איז בכלל נישט משמש די מענטש.

און בכלל דאס וואס איר זאגט אז א זאך וואס איז מיוחד בלויז פאר א מנהג האט א תורת כלי, איז לכאורה נישט ריכטיג, ווייל תוס' אין סוכה (מב:) זאגט אז א לולב האט נישט קיין תורת כלי הגם ס'איז מיוחד פאר א מצוה ווייל א מצוה גיבט נישט קיין תורת כלי, און אזוי שטייט אויך אין רמ"א סימן תרנ"ח, הגם למעשה קריגט די ט"ז דארט, און די תוס' שבת און די פמ"ג אין סימן ש"ח זענען מסביר די רמ"א אויף אן אנדערע אופן און זיי צייכענען נישט צו די תוס', איז אבער די ב"י סימן ש"ח זאגט אבער אז אפילו אויב מ'איז מייחד עפעס פאר א מנהג העלפט נישט די יחוד און ס'בלייבט מוקצה, איז לכאורה דארף מען מחלק זיין אז א מצוה הייסט יא א השתמשות און א מנהג הייסט נישט, אזוי צו אזוי איז א מנהג נישט קיין השתמשות, ממילא קען נישט זיין די פשט אין סימן תצ"ד אז די מנהג מאכט עס פאר א השתמשות.

שפילקעס האט געשריבן: ↑ זונטאג יולי 07, 2024 12:20 am

loyodea האט געשריבן: ↑ פרייטאג יולי 05, 2024 3:49 am

נישטאמת האט געשריבן: ↑ דינסטאג יולי 02, 2024 5:16 pm

מאטל שניידער האט געשריבן: ↑ פרייטאג יוני 21, 2024 5:08 pm

א אפענע באטל גלאזערנע גרעיפ דשוס וואס איז געווען אין א טונקעלע בעג אין פרידזשידער, די גויטע האט לכאורה געבאבערט בשעת'ן רייניגן די פרידזשידער, קען מען דאס נאך נוצן? פאר קידוש? למהדרין?

אז מען קען נישט אריין קוקן אין די בעג איז עס לכאורה נישט קיין פראבלעם ווייל מען קען האט נישט געוויסט אז סאיז וויין.

די שאלה איז נישט פאר למהדרין בקידוש, נאר פאר איסור סתם יינם
אויב מ'האט געבאבערט, און די דעקל איז זיכער געווען צו געמאכט אויפן באטל איז די וויין נאך כשר.

אבער די שאלה איז אייביג, אפילו ווען מ'באבערט נישט, נאר סתם א גוטע אליין אין א דירה וואו ס'איז דא וויין אן א חותם.
אויב איז עס נישט מירתת, דער איד איז אוועק א שטיק צייט, און זי ווייסט ער וועט נישט צוריק קומען שנעל איז א שאלה אויף די וויין.

אויב איז די דעקל צוגעמאכט איז עס זיכער מותר, אפילו אויב די גוי האט עס געשאקעלט?

איך געדענק א שמועס אין די פוסקים דערוועגן , איך געדענק נישט למסקנא וואס די הלכה איז.

מסתמא געדענקסטו עפעס אנדערש

זמנים האט געשריבן: ↑ מוצ"ש יולי 06, 2024 10:47 pm

איך זיך א מקור אין די פוסקים אז א חפץ וואס איז מיוחד פאר נוי הבית, למשל בלומען, האט א תורת כלי און ס'איז נישט מוקצה, בפשטות דארף עס זיין עפעס וואס איז משמש די מענטש כדי ס'זאל האבען א תורת כלי, און די אלע מקורות וואס מ'זעט אין הלכות שבת אז בלומען איז נישט מוקצה, כגון בסימן של"ו, או בסימן תצ"ד, קען זיין אז מ'האט עס געשמעקט, ממילא איז נישט קיין ראי' אז בזמן הזה וואס בלומען איז נישט מיוחד להריח, אז עס איז נישט מוקצה.

עס איז א לענגערע שמועס אין די אחרונים דארט אין של"ו אבער דער לשון מהרי"ל לשמוח בהן בבית צייגט אז מ'מיינט נוי נישט דווקא ריח.

זמנים האט געשריבן: ↑ זונטאג יולי 07, 2024 2:24 am

אליהו ליכטענשטיין האט געשריבן: ↑ זונטאג יולי 07, 2024 12:22 am

זמנים האט געשריבן: ↑ מוצ"ש יולי 06, 2024 10:47 pm

איך זיך א מקור אין די פוסקים אז א חפץ וואס איז מיוחד פאר נוי הבית, למשל בלומען, האט א תורת כלי און ס'איז נישט מוקצה, בפשטות דארף עס זיין עפעס וואס איז משמש די מענטש כדי ס'זאל האבען א תורת כלי, און די אלע מקורות וואס מ'זעט אין הלכות שבת אז בלומען איז נישט מוקצה, כגון בסימן של"ו, או בסימן תצ"ד, קען זיין אז מ'האט עס געשמעקט, ממילא איז נישט קיין ראי' אז בזמן הזה וואס בלומען איז נישט מיוחד להריח, אז עס איז נישט מוקצה.

השתמשות פאר נוי איז אויך א השתמשות, וממילא איז עס א כשמל''ה. למשל בס' תצ''ד שציינת איז עס סתם פאר די מנהג.

טאקע דאס איז וואס איך זיך, א מקור אז השתמשות לנוי איז אויך א השתמשות.

אין סימן תצ"ד רעדט מען פון אויסשפרייטען עשבים אויף די ערד, ממילא איז דאס די השתמשות פון די גראז, אזוי ווי ס'איז מבואר אין מס' שבת און עס ווערט געברענגט אין שו"ע 'מכניס אדם מלא קופתו עפר ועושה בה כל צרכו', עכ"פ דארט איז די השתמשות דאס אז עס ווערט גענוצט לצורך די ערד, איז עס נישט קיין ראי' אויף א זאך וואס איז ממש גארנישט משמש די מענטש.

און אפילו לויט אייער הבנה איז עס אויך נישט קיין ראי', ווייל א השממשות פון א מנהג איז נישט דומה צו א זאך וואס עס איז בכלל נישט משמש די מענטש.

און בכלל דאס וואס איר זאגט אז א זאך וואס איז מיוחד בלויז פאר א מנהג האט א תורת כלי, איז לכאורה נישט ריכטיג, ווייל תוס' אין סוכה (מב:) זאגט אז א לולב האט נישט קיין תורת כלי הגם ס'איז מיוחד פאר א מצוה ווייל א מצוה גיבט נישט קיין תורת כלי, און אזוי שטייט אויך אין רמ"א סימן תרנ"ח, הגם למעשה קריגט די ט"ז דארט, און די תוס' שבת און די פמ"ג אין סימן ש"ח זענען מסביר די רמ"א אויף אן אנדערע אופן און זיי צייכענען נישט צו די תוס', איז אבער די ב"י סימן ש"ח זאגט אבער אז אפילו אויב מ'איז מייחד עפעס פאר א מנהג העלפט נישט די יחוד און ס'בלייבט מוקצה, איז לכאורה דארף מען מחלק זיין אז א מצוה הייסט יא א השתמשות און א מנהג הייסט נישט, אזוי צו אזוי איז א מנהג נישט קיין השתמשות, ממילא קען נישט זיין די פשט אין סימן תצ"ד אז די מנהג מאכט עס פאר א השתמשות.

וואו ?

וואס איז די איסור פון אויסלעשן א לייט ווייל פשטות איז דא 3 טעמים וואס סזאל זיין די איסור סתם אזוי ביי עלעקטריק 1 הבערה וואס אויף דעם מיין איך זענען פשטות אלע פוסקים מודה אז סאיז נאר ווען סאיז דא א פייער למשל ווי א טאוסטער 2 בונה לפי החזון איש וואס דעס האבן אויך פשטות רוב פוסקים נישט אנגענומען ואכמל פארוואס 3 איז מולד וואס אויף דעם דארף מען פארשטיין וואס איז די איסור פון אויסלעשן

אליהו ליכטענשטיין האט געשריבן: ↑ זונטאג יולי 07, 2024 6:06 pm

זמנים האט געשריבן: ↑ זונטאג יולי 07, 2024 2:24 am

אליהו ליכטענשטיין האט געשריבן: ↑ זונטאג יולי 07, 2024 12:22 am

זמנים האט געשריבן: ↑ מוצ"ש יולי 06, 2024 10:47 pm

איך זיך א מקור אין די פוסקים אז א חפץ וואס איז מיוחד פאר נוי הבית, למשל בלומען, האט א תורת כלי און ס'איז נישט מוקצה, בפשטות דארף עס זיין עפעס וואס איז משמש די מענטש כדי ס'זאל האבען א תורת כלי, און די אלע מקורות וואס מ'זעט אין הלכות שבת אז בלומען איז נישט מוקצה, כגון בסימן של"ו, או בסימן תצ"ד, קען זיין אז מ'האט עס געשמעקט, ממילא איז נישט קיין ראי' אז בזמן הזה וואס בלומען איז נישט מיוחד להריח, אז עס איז נישט מוקצה.

השתמשות פאר נוי איז אויך א השתמשות, וממילא איז עס א כשמל''ה. למשל בס' תצ''ד שציינת איז עס סתם פאר די מנהג.

טאקע דאס איז וואס איך זיך, א מקור אז השתמשות לנוי איז אויך א השתמשות.

אין סימן תצ"ד רעדט מען פון אויסשפרייטען עשבים אויף די ערד, ממילא איז דאס די השתמשות פון די גראז, אזוי ווי ס'איז מבואר אין מס' שבת און עס ווערט געברענגט אין שו"ע 'מכניס אדם מלא קופתו עפר ועושה בה כל צרכו', עכ"פ דארט איז די השתמשות דאס אז עס ווערט גענוצט לצורך די ערד, איז עס נישט קיין ראי' אויף א זאך וואס איז ממש גארנישט משמש די מענטש.

און אפילו לויט אייער הבנה איז עס אויך נישט קיין ראי', ווייל א השממשות פון א מנהג איז נישט דומה צו א זאך וואס עס איז בכלל נישט משמש די מענטש.

און בכלל דאס וואס איר זאגט אז א זאך וואס איז מיוחד בלויז פאר א מנהג האט א תורת כלי, איז לכאורה נישט ריכטיג, ווייל תוס' אין סוכה (מב:) זאגט אז א לולב האט נישט קיין תורת כלי הגם ס'איז מיוחד פאר א מצוה ווייל א מצוה גיבט נישט קיין תורת כלי, און אזוי שטייט אויך אין רמ"א סימן תרנ"ח, הגם למעשה קריגט די ט"ז דארט, און די תוס' שבת און די פמ"ג אין סימן ש"ח זענען מסביר די רמ"א אויף אן אנדערע אופן און זיי צייכענען נישט צו די תוס', איז אבער די ב"י סימן ש"ח זאגט אבער אז אפילו אויב מ'איז מייחד עפעס פאר א מנהג העלפט נישט די יחוד און ס'בלייבט מוקצה, איז לכאורה דארף מען מחלק זיין אז א מצוה הייסט יא א השתמשות און א מנהג הייסט נישט, אזוי צו אזוי איז א מנהג נישט קיין השתמשות, ממילא קען נישט זיין די פשט אין סימן תצ"ד אז די מנהג מאכט עס פאר א השתמשות.

וואו ?

בית יוסף סימן ש"ח בין סעיף כ"ב לסעיף כ"ג:

'כתב בנו של הרשב״ץ (יכין ובעז ח״ב סי' ו') על מקום שנוהגין שפעם ראשונה שמכניס אדם בנו לבה״כ מביא נר שעוה בידו אחד שבת ואחד י״ט שאין בו איסור טלטול כיון שמע״ש חשבו להביא השעוה ההיא ומחשבה מתרת לטלטל דבר המוקצה מההיא דחריות של דקל שגדרן לעצים ונמלך עליהן לישיבה ע״כ.
ולי אין הנדון דומה לראיה דשאני התם שהן ראויין להשתמש בהן בשבת מה שאין כן בנר של שעוה'.

זעט מען פון דעם אז אפילו עס איז געווען א מנהג צו ברענגען א נר שועה אין בית הכנסת און מ'האט עס מכין געווען פאר דעם, האט עס נישט קיין תורת כלי ווייל עס איז נישט ראוי צו נוצען אין שבת, הגם עס האט א השתמשות פון די מנהג צוברענגען אין ביהכ"נ.

קונטרס האט געשריבן: ↑ זונטאג יולי 07, 2024 3:39 am

זמנים האט געשריבן: ↑ מוצ"ש יולי 06, 2024 10:47 pm

איך זיך א מקור אין די פוסקים אז א חפץ וואס איז מיוחד פאר נוי הבית, למשל בלומען, האט א תורת כלי און ס'איז נישט מוקצה, בפשטות דארף עס זיין עפעס וואס איז משמש די מענטש כדי ס'זאל האבען א תורת כלי, און די אלע מקורות וואס מ'זעט אין הלכות שבת אז בלומען איז נישט מוקצה, כגון בסימן של"ו, או בסימן תצ"ד, קען זיין אז מ'האט עס געשמעקט, ממילא איז נישט קיין ראי' אז בזמן הזה וואס בלומען איז נישט מיוחד להריח, אז עס איז נישט מוקצה.

עס איז א לענגערע שמועס אין די אחרונים דארט אין של"ו אבער דער לשון מהרי"ל לשמוח בהן בבית צייגט אז מ'מיינט נוי נישט דווקא ריח.

ייש"כ פאר די מראה מקום.
איך האב יעצט אויך געזען אז די משנה ברורה דארט ברענגט די לשון פונעם מהרי"ל.

זמנים האט געשריבן: ↑ זונטאג יולי 07, 2024 9:28 pm

אליהו ליכטענשטיין האט געשריבן: ↑ זונטאג יולי 07, 2024 6:06 pm

זמנים האט געשריבן: ↑ זונטאג יולי 07, 2024 2:24 am

אליהו ליכטענשטיין האט געשריבן: ↑ זונטאג יולי 07, 2024 12:22 am

זמנים האט געשריבן: ↑ מוצ"ש יולי 06, 2024 10:47 pm

איך זיך א מקור אין די פוסקים אז א חפץ וואס איז מיוחד פאר נוי הבית, למשל בלומען, האט א תורת כלי און ס'איז נישט מוקצה, בפשטות דארף עס זיין עפעס וואס איז משמש די מענטש כדי ס'זאל האבען א תורת כלי, און די אלע מקורות וואס מ'זעט אין הלכות שבת אז בלומען איז נישט מוקצה, כגון בסימן של"ו, או בסימן תצ"ד, קען זיין אז מ'האט עס געשמעקט, ממילא איז נישט קיין ראי' אז בזמן הזה וואס בלומען איז נישט מיוחד להריח, אז עס איז נישט מוקצה.

השתמשות פאר נוי איז אויך א השתמשות, וממילא איז עס א כשמל''ה. למשל בס' תצ''ד שציינת איז עס סתם פאר די מנהג.

טאקע דאס איז וואס איך זיך, א מקור אז השתמשות לנוי איז אויך א השתמשות.

אין סימן תצ"ד רעדט מען פון אויסשפרייטען עשבים אויף די ערד, ממילא איז דאס די השתמשות פון די גראז, אזוי ווי ס'איז מבואר אין מס' שבת און עס ווערט געברענגט אין שו"ע 'מכניס אדם מלא קופתו עפר ועושה בה כל צרכו', עכ"פ דארט איז די השתמשות דאס אז עס ווערט גענוצט לצורך די ערד, איז עס נישט קיין ראי' אויף א זאך וואס איז ממש גארנישט משמש די מענטש.

און אפילו לויט אייער הבנה איז עס אויך נישט קיין ראי', ווייל א השממשות פון א מנהג איז נישט דומה צו א זאך וואס עס איז בכלל נישט משמש די מענטש.

און בכלל דאס וואס איר זאגט אז א זאך וואס איז מיוחד בלויז פאר א מנהג האט א תורת כלי, איז לכאורה נישט ריכטיג, ווייל תוס' אין סוכה (מב:) זאגט אז א לולב האט נישט קיין תורת כלי הגם ס'איז מיוחד פאר א מצוה ווייל א מצוה גיבט נישט קיין תורת כלי, און אזוי שטייט אויך אין רמ"א סימן תרנ"ח, הגם למעשה קריגט די ט"ז דארט, און די תוס' שבת און די פמ"ג אין סימן ש"ח זענען מסביר די רמ"א אויף אן אנדערע אופן און זיי צייכענען נישט צו די תוס', איז אבער די ב"י סימן ש"ח זאגט אבער אז אפילו אויב מ'איז מייחד עפעס פאר א מנהג העלפט נישט די יחוד און ס'בלייבט מוקצה, איז לכאורה דארף מען מחלק זיין אז א מצוה הייסט יא א השתמשות און א מנהג הייסט נישט, אזוי צו אזוי איז א מנהג נישט קיין השתמשות, ממילא קען נישט זיין די פשט אין סימן תצ"ד אז די מנהג מאכט עס פאר א השתמשות.

וואו ?

בית יוסף סימן ש"ח בין סעיף כ"ב לסעיף כ"ג:

'כתב בנו של הרשב״ץ (יכין ובעז ח״ב סי' ו') על מקום שנוהגין שפעם ראשונה שמכניס אדם בנו לבה״כ מביא נר שעוה בידו אחד שבת ואחד י״ט שאין בו איסור טלטול כיון שמע״ש חשבו להביא השעוה ההיא ומחשבה מתרת לטלטל דבר המוקצה מההיא דחריות של דקל שגדרן לעצים ונמלך עליהן לישיבה ע״כ.
ולי אין הנדון דומה לראיה דשאני התם שהן ראויין להשתמש בהן בשבת מה שאין כן בנר של שעוה'.

זעט מען פון דעם אז אפילו עס איז געווען א מנהג צו ברענגען א נר שועה אין בית הכנסת און מ'האט עס מכין געווען פאר דעם, האט עס נישט קיין תורת כלי ווייל עס איז נישט ראוי צו נוצען אין שבת, הגם עס האט א השתמשות פון די מנהג צוברענגען אין ביהכ"נ.

ס'קען זיין אז אין ב''י איז משמע אביסל ווי דיינע ווערטער, אבער אין מג''א ועוד אחרונים וואס שמועסן איבער דעם ב''י זעהט מען אז די נידון איז עפעס אנדערש. א נר שעוה האט סתם אזוי א תורת כלי שאין בו שום תשמיש היתר בשבת ודנו אי מהני בו יחוד כלפי זה שיהא בו תורת כשמל''ה. ועל זה הסיקו שלא מהני בו יחוד, ווייל יחוד העלפט נישט פאר א כלי, נאר פאר עפעס וואס איז נישט קיין כלי העלפט יחוד לעשותו כלי, אבער דאס איז דאך ע''כ א כלי שמלאכתו לאיסור וצריך מעשה להוציאו מתורת כלי.

די ב''י איז בעצם סתום, אבער די אחרונים נעמען פון דא ארויס ראיות לגבי טילטול כשמל''א שאין בו שום תשמיש היתר בשבת, חזינן שזו לא הנידון פה.

משה יצחקי האט געשריבן: ↑ מאנטאג יולי 08, 2024 2:50 pm

קען זיין ס׳איז שוין געווען אין די אשכול..


מעג איך לייגן מיין קליינער מיידל פון צוויי יאר נעבן די לייט סוויטש אז זי זאל עס אנצונדן אדער אויסלעשן?

ביים לערנען סי׳ שמ״ג איז מיר אויסגעקומען פון די שולחן ערוך הרב אז ס׳איז מותר.

וואו פונקטליך אין די ווערטער פונעם שועה"ר? ספייה בידים און לצורך פון א גדול?

קנאפער ידען האט געשריבן: ↑ מאנטאג יולי 08, 2024 2:54 pm

משה יצחקי האט געשריבן: ↑ מאנטאג יולי 08, 2024 2:50 pm

קען זיין ס׳איז שוין געווען אין די אשכול..


מעג איך לייגן מיין קליינער מיידל פון צוויי יאר נעבן די לייט סוויטש אז זי זאל עס אנצונדן אדער אויסלעשן?

ביים לערנען סי׳ שמ״ג איז מיר אויסגעקומען פון די שולחן ערוך הרב אז ס׳איז מותר.

וואו פונקטליך אין די ווערטער פונעם שועה"ר? ספייה בידים און לצורך פון א גדול?

אז מען מאכט נישט חזרה געדענק מען נישט..

אבער אזוי ליגט מיר אין קאפ.

משה יצחקי האט געשריבן: ↑ מאנטאג יולי 08, 2024 2:56 pm

קנאפער ידען האט געשריבן: ↑ מאנטאג יולי 08, 2024 2:54 pm

משה יצחקי האט געשריבן: ↑ מאנטאג יולי 08, 2024 2:50 pm

קען זיין ס׳איז שוין געווען אין די אשכול..


מעג איך לייגן מיין קליינער מיידל פון צוויי יאר נעבן די לייט סוויטש אז זי זאל עס אנצונדן אדער אויסלעשן?

ביים לערנען סי׳ שמ״ג איז מיר אויסגעקומען פון די שולחן ערוך הרב אז ס׳איז מותר.

וואו פונקטליך אין די ווערטער פונעם שועה"ר? ספייה בידים און לצורך פון א גדול?

אז מען מאכט נישט חזרה געדענק מען נישט..

אבער אזוי ליגט מיר אין קאפ.

שועה"ר שמ"ג סעיף ה':

"וכל זה לענין להפרישו מאסור, אבל לספות לו אסור בידים — אסור לכל אדם מן התורה אפלו אינו בר הבנה כלל, שנאמר "לא תאכלום", ופרשו חכמים "לא תאכילום" לקטנים. ואפלו דברים האסורים מדברי סופרים — אסור להאכילו, אפלו הוא צריך לכך, ואפלו הוא חולה, כל שאין בו סכנה, כמו שאסור בגדול. וכן אסור להרגילו בחלול שבת ומועד אפלו בדברים האסורים משום שבות."

און דאס אחוץ דער סוגיא פון הנאה ממעשה שבת וואס עס איז דא אוסרים אפילו ווען עס איז א קטן אויב עס איז געווען לצורך פון דער גדול.

קנאפער ידען האט געשריבן: ↑ מאנטאג יולי 08, 2024 3:11 pm

משה יצחקי האט געשריבן: ↑ מאנטאג יולי 08, 2024 2:56 pm

קנאפער ידען האט געשריבן: ↑ מאנטאג יולי 08, 2024 2:54 pm

משה יצחקי האט געשריבן: ↑ מאנטאג יולי 08, 2024 2:50 pm

קען זיין ס׳איז שוין געווען אין די אשכול..


מעג איך לייגן מיין קליינער מיידל פון צוויי יאר נעבן די לייט סוויטש אז זי זאל עס אנצונדן אדער אויסלעשן?

ביים לערנען סי׳ שמ״ג איז מיר אויסגעקומען פון די שולחן ערוך הרב אז ס׳איז מותר.

וואו פונקטליך אין די ווערטער פונעם שועה"ר? ספייה בידים און לצורך פון א גדול?

אז מען מאכט נישט חזרה געדענק מען נישט..

אבער אזוי ליגט מיר אין קאפ.

שועה"ר שמ"ג סעיף ה':

"וכל זה לענין להפרישו מאסור, אבל לספות לו אסור בידים — אסור לכל אדם מן התורה אפלו אינו בר הבנה כלל, שנאמר "לא תאכלום", ופרשו חכמים "לא תאכילום" לקטנים. ואפלו דברים האסורים מדברי סופרים — אסור להאכילו, אפלו הוא צריך לכך, ואפלו הוא חולה, כל שאין בו סכנה, כמו שאסור בגדול. וכן אסור להרגילו בחלול שבת ומועד אפלו בדברים האסורים משום שבות."

און דאס אחוץ דער סוגיא פון הנאה ממעשה שבת וואס עס איז דא אוסרים אפילו ווען עס איז א קטן אויב עס איז געווען לצורך פון דער גדול.

יאפ אבער שטעלן נעבן די לייט הייסט לכאורה נישט קיין ספי' בידיים

קנאפער ידען האט געשריבן: ↑ מאנטאג יולי 08, 2024 3:11 pm

משה יצחקי האט געשריבן: ↑ מאנטאג יולי 08, 2024 2:56 pm

קנאפער ידען האט געשריבן: ↑ מאנטאג יולי 08, 2024 2:54 pm

משה יצחקי האט געשריבן: ↑ מאנטאג יולי 08, 2024 2:50 pm

קען זיין ס׳איז שוין געווען אין די אשכול..


מעג איך לייגן מיין קליינער מיידל פון צוויי יאר נעבן די לייט סוויטש אז זי זאל עס אנצונדן אדער אויסלעשן?

ביים לערנען סי׳ שמ״ג איז מיר אויסגעקומען פון די שולחן ערוך הרב אז ס׳איז מותר.

וואו פונקטליך אין די ווערטער פונעם שועה"ר? ספייה בידים און לצורך פון א גדול?

אז מען מאכט נישט חזרה געדענק מען נישט..

אבער אזוי ליגט מיר אין קאפ.

שועה"ר שמ"ג סעיף ה':

"וכל זה לענין להפרישו מאסור, אבל לספות לו אסור בידים — אסור לכל אדם מן התורה אפלו אינו בר הבנה כלל, שנאמר "לא תאכלום", ופרשו חכמים "לא תאכילום" לקטנים. ואפלו דברים האסורים מדברי סופרים — אסור להאכילו, אפלו הוא צריך לכך, ואפלו הוא חולה, כל שאין בו סכנה, כמו שאסור בגדול. וכן אסור להרגילו בחלול שבת ומועד אפלו בדברים האסורים משום שבות."

און דאס אחוץ דער סוגיא פון הנאה ממעשה שבת וואס עס איז דא אוסרים אפילו ווען עס איז א קטן אויב עס איז געווען לצורך פון דער גדול.

איך רעד נישט פון ספייה בידים..

קנאפער ידען האט געשריבן: ↑ מאנטאג יולי 08, 2024 3:11 pm

משה יצחקי האט געשריבן: ↑ מאנטאג יולי 08, 2024 2:56 pm

קנאפער ידען האט געשריבן: ↑ מאנטאג יולי 08, 2024 2:54 pm

משה יצחקי האט געשריבן: ↑ מאנטאג יולי 08, 2024 2:50 pm

קען זיין ס׳איז שוין געווען אין די אשכול..


מעג איך לייגן מיין קליינער מיידל פון צוויי יאר נעבן די לייט סוויטש אז זי זאל עס אנצונדן אדער אויסלעשן?

ביים לערנען סי׳ שמ״ג איז מיר אויסגעקומען פון די שולחן ערוך הרב אז ס׳איז מותר.

וואו פונקטליך אין די ווערטער פונעם שועה"ר? ספייה בידים און לצורך פון א גדול?

אז מען מאכט נישט חזרה געדענק מען נישט..

אבער אזוי ליגט מיר אין קאפ.

שועה"ר שמ"ג סעיף ה':

"וכל זה לענין להפרישו מאסור, אבל לספות לו אסור בידים — אסור לכל אדם מן התורה אפלו אינו בר הבנה כלל, שנאמר "לא תאכלום", ופרשו חכמים "לא תאכילום" לקטנים. ואפלו דברים האסורים מדברי סופרים — אסור להאכילו, אפלו הוא צריך לכך, ואפלו הוא חולה, כל שאין בו סכנה, כמו שאסור בגדול. וכן אסור להרגילו בחלול שבת ומועד אפלו בדברים האסורים משום שבות."

און דאס אחוץ דער סוגיא פון הנאה ממעשה שבת וואס עס איז דא אוסרים אפילו ווען עס איז א קטן אויב עס איז געווען לצורך פון דער גדול.

א צוויי יעריגער קטן. טוט נישט לצורך פון די טאטע. וקטן שאינו עושה לצורך אביו בודאי מותר ליהנות.

ווייטאג האט געשריבן: ↑ מאנטאג יולי 08, 2024 3:13 pm

יאפ אבער שטעלן נעבן די לייט הייסט לכאורה נישט קיין ספי' בידיים

משה יצחקי האט געשריבן:

איך רעד נישט פון ספייה בידים..

כ'הער, איך האב יא געוואלט טראכטן אז לייגן נעבן דער איסור איז די זעלבע ווי אים געבן דער איסור, אבער כ'זע טאקע אז כ'בין לכאורה נישט גערעכט, און צולייגן דער קינד צום איסור הייסט נישט קיין ספי'.

משה יצחקי האט געשריבן:

א צוויי יעריגער קטן. טוט נישט לצורך פון די טאטע. וקטן שאינו עושה לצורך אביו בודאי מותר ליהנות.

זייער שווער צו מגדיר זיין דאס, אויב עס ווערט טונקל אינמיטן א סעודה און דו לייגסט אים נעבן דער סוויטש, איך וואלט געקענט זען אז א צוויי יעריגס זאל פארשטיין זייער גוט אז וואס דו ווילסט יעצט איז אז דאס זאל זיין לעכטיג.

קנאפער ידען האט געשריבן: ↑ מאנטאג יולי 08, 2024 3:30 pm

ווייטאג האט געשריבן: ↑ מאנטאג יולי 08, 2024 3:13 pm

יאפ אבער שטעלן נעבן די לייט הייסט לכאורה נישט קיין ספי' בידיים

משה יצחקי האט געשריבן:

איך רעד נישט פון ספייה בידים..

כ'הער, איך האב יא געוואלט טראכטן אז לייגן נעבן דער איסור איז די זעלבע ווי אים געבן דער איסור, אבער כ'זע טאקע אז כ'בין לכאורה נישט גערעכט, און צולייגן דער קינד צום איסור הייסט נישט קיין ספי'.

משה יצחקי האט געשריבן:

א צוויי יעריגער קטן. טוט נישט לצורך פון די טאטע. וקטן שאינו עושה לצורך אביו בודאי מותר ליהנות.

זייער שווער צו מגדיר זיין דאס, אויב עס ווערט טונקל אינמיטן א סעודה און דו לייגסט אים נעבן דער סוויטש, איך וואלט געקענט זען אז א צוויי יעריגס זאל פארשטיין זייער גוט אז וואס דו ווילסט יעצט איז אז דאס זאל זיין לעכטיג.

אין בית יוסף אין של"ד (סעיף כה) ווערט נתבאר אז אפי' א קטן וואס געווענליך טוט ע"ד אביו אויב אבער יעצט איז נישט מוכח וואס דער טאטע וויל הייסט ער ווי א קטן שאין בו דעת, לפי"ז קען מען פארדרייען א קאפ פאר'ן קינד לדוגמא אים זאגן אז מ'לייגט אים דארט ווייל דארט איז דא אן אינטערעסאנטע טוי אדער סיי וואס און דעמאלטס איז מותר.

לפי שי' הרב שמקל כהרשב"א ודעמי' מותר אפי' לומר לקטן שלה"ל בדרבנן לצרכו.

אליהו ליכטענשטיין האט געשריבן: ↑ מאנטאג יולי 08, 2024 1:28 pm

זמנים האט געשריבן: ↑ זונטאג יולי 07, 2024 9:28 pm

אליהו ליכטענשטיין האט געשריבן: ↑ זונטאג יולי 07, 2024 6:06 pm

זמנים האט געשריבן: ↑ זונטאג יולי 07, 2024 2:24 am

אליהו ליכטענשטיין האט געשריבן: ↑ זונטאג יולי 07, 2024 12:22 am

השתמשות פאר נוי איז אויך א השתמשות, וממילא איז עס א כשמל''ה. למשל בס' תצ''ד שציינת איז עס סתם פאר די מנהג.

טאקע דאס איז וואס איך זיך, א מקור אז השתמשות לנוי איז אויך א השתמשות.

אין סימן תצ"ד רעדט מען פון אויסשפרייטען עשבים אויף די ערד, ממילא איז דאס די השתמשות פון די גראז, אזוי ווי ס'איז מבואר אין מס' שבת און עס ווערט געברענגט אין שו"ע 'מכניס אדם מלא קופתו עפר ועושה בה כל צרכו', עכ"פ דארט איז די השתמשות דאס אז עס ווערט גענוצט לצורך די ערד, איז עס נישט קיין ראי' אויף א זאך וואס איז ממש גארנישט משמש די מענטש.

און אפילו לויט אייער הבנה איז עס אויך נישט קיין ראי', ווייל א השממשות פון א מנהג איז נישט דומה צו א זאך וואס עס איז בכלל נישט משמש די מענטש.

און בכלל דאס וואס איר זאגט אז א זאך וואס איז מיוחד בלויז פאר א מנהג האט א תורת כלי, איז לכאורה נישט ריכטיג, ווייל תוס' אין סוכה (מב:) זאגט אז א לולב האט נישט קיין תורת כלי הגם ס'איז מיוחד פאר א מצוה ווייל א מצוה גיבט נישט קיין תורת כלי, און אזוי שטייט אויך אין רמ"א סימן תרנ"ח, הגם למעשה קריגט די ט"ז דארט, און די תוס' שבת און די פמ"ג אין סימן ש"ח זענען מסביר די רמ"א אויף אן אנדערע אופן און זיי צייכענען נישט צו די תוס', איז אבער די ב"י סימן ש"ח זאגט אבער אז אפילו אויב מ'איז מייחד עפעס פאר א מנהג העלפט נישט די יחוד און ס'בלייבט מוקצה, איז לכאורה דארף מען מחלק זיין אז א מצוה הייסט יא א השתמשות און א מנהג הייסט נישט, אזוי צו אזוי איז א מנהג נישט קיין השתמשות, ממילא קען נישט זיין די פשט אין סימן תצ"ד אז די מנהג מאכט עס פאר א השתמשות.

וואו ?

בית יוסף סימן ש"ח בין סעיף כ"ב לסעיף כ"ג:

'כתב בנו של הרשב״ץ (יכין ובעז ח״ב סי' ו') על מקום שנוהגין שפעם ראשונה שמכניס אדם בנו לבה״כ מביא נר שעוה בידו אחד שבת ואחד י״ט שאין בו איסור טלטול כיון שמע״ש חשבו להביא השעוה ההיא ומחשבה מתרת לטלטל דבר המוקצה מההיא דחריות של דקל שגדרן לעצים ונמלך עליהן לישיבה ע״כ.
ולי אין הנדון דומה לראיה דשאני התם שהן ראויין להשתמש בהן בשבת מה שאין כן בנר של שעוה'.

זעט מען פון דעם אז אפילו עס איז געווען א מנהג צו ברענגען א נר שועה אין בית הכנסת און מ'האט עס מכין געווען פאר דעם, האט עס נישט קיין תורת כלי ווייל עס איז נישט ראוי צו נוצען אין שבת, הגם עס האט א השתמשות פון די מנהג צוברענגען אין ביהכ"נ.

ס'קען זיין אז אין ב''י איז משמע אביסל ווי דיינע ווערטער, אבער אין מג''א ועוד אחרונים וואס שמועסן איבער דעם ב''י זעהט מען אז די נידון איז עפעס אנדערש. א נר שעוה האט סתם אזוי א תורת כלי שאין בו שום תשמיש היתר בשבת ודנו אי מהני בו יחוד כלפי זה שיהא בו תורת כשמל''ה. ועל זה הסיקו שלא מהני בו יחוד, ווייל יחוד העלפט נישט פאר א כלי, נאר פאר עפעס וואס איז נישט קיין כלי העלפט יחוד לעשותו כלי, אבער דאס איז דאך ע''כ א כלי שמלאכתו לאיסור וצריך מעשה להוציאו מתורת כלי.

די ב''י איז בעצם סתום, אבער די אחרונים נעמען פון דא ארויס ראיות לגבי טילטול כשמל''א שאין בו שום תשמיש היתר בשבת, חזינן שזו לא הנידון פה.

איך זע נישט אין מג"א אז ער זאל עפעס מעיר זיין אויפן בית יוסף, בסך הכל ברענגט ער ארויס אז מ'מעג נישט מטלטל זיין א נר נאר לצורך דבר המותר און בענגען אין ביהמ"ד לצורך צו אנצינדען מוצ"ש הייסט נישט קיין דבר המותר, נאכדעם ברענגט ער אן אנדערע היתר צו לאזען א קינד ברענגען א דבר מוקצה אין שבת.

בנוגע א כלי שמלאכתו לאיסור וואס האט נישט קיין תשמיש היתר שבת, איז א מחלוקה בעל המאור והרשב"א, און עס ווערט נישט צוגעברענגט אין ב"י, און כפי ידיעתי איז עס נאך א דבר המוטל בספק (איך האב שוין געפרעגט עטליכע רבנים מובהקים און האב שויך באקומען ביידע תשובות), ע"כ אפילו אויב געוויסע אחרונים זענען מדייק אויף א געוויסע וועג פון די ב"י איז אבער נישט מוכרח אז דאס איז טאקע די פשט.

אויף קרעטשמע פארציילט אייינער אז מ'האט געמאכט א שבת שבע ברכות אין א האטעל. מ'האט געלייגט 2 שבת לעכט אויף א בענקל ביי די וואנט.
אינם זאל איז געוועהן 178 בענקלעך. אינמיטן מעריב ליל שב''ק האט איינער פון די גויים געזוכט נאך 2 בענקלעך, האט ער אוועקגענומען די לעכט, און גענוצט די בענקל צו ערפילען די חלל.
פרעגט זיך א שאלה: זענען יעצט אלע 180 בענקלעך מוקצה? דבר שיש לו מתירין, אפי' באלף לא בטל.

.

moishy56 האט געשריבן: ↑ פרייטאג יולי 19, 2024 7:03 am

אויף קרעטשמע פארציילט אייינער אז מ'האט געמאכט א שבת שבע ברכות אין א האטעל. מ'האט געלייגט 2 שבת לעכט אויף א בענקל ביי די וואנט.
אינם זאל איז געוועהן 178 בענקלעך. אינמיטן מעריב ליל שב''ק האט איינער פון די גויים געזוכט נאך 2 בענקלעך, האט ער אוועקגענומען די לעכט, און גענוצט די בענקל צו ערפילען די חלל.
פרעגט זיך א שאלה: זענען יעצט אלע 180 בענקלעך מוקצה? דבר שיש לו מתירין, אפי' באלף לא בטל.

.

דברי הצל"ח ידועים בזה, ולדבריו מותר להשתמש בהם.

מעג מען עפענען א פיורקלעטער שבת? אדער עס איז אזוי ווי עפענען די טיר פון א אויוון וואס איז א הארבע שאלה