מיין עקספריענס (נישט פון פורים קטן...), נישט גיין שלאפן אנגעטרינקענערהייט (אויב מעגליך פארשטייט זיך...), אויפבלייבן אין טרינקען גאר א סאך וואסער, אזוי שטייט מען אויף צופרי אן די קאפ וויי, און אן די שלעכטע נאך טעם אין מויל. איך האב אזוי געטוהן פאריאר, און איך בין געווען אן אנדערע מענטש
נאט אייך קאפירט פון אמ"ג: איך פלעג אמאל מיינען אז די טריק צי ווערען שיכור און נישט ברעכען איז דורכ'ן טרינקען "פארן" עסן...
למעשה האב איך מיך דערלערענט אז די בעסטע וועג איז צי טרינקען בשעת די סעודה, און נישט טרינקען איין גלעזעל נאכן צווייטען מיטן ציל צי ווערן שיכור, ווייל דאן ענדיגט זיךעס על פי רוב אין סקיסע...
נאר טרינקען וויין צוביסלעך, דאס הייסט אנפילען א גלעזעל, מאכן א ברכה, שלינגען א אונס צוויי, עסען נאך אביסעל, נאך א שלינג וויין (נישט שלינגען שנעל! נאר שטייטלעך טרינקען בערך אזוי ווי מ'טרינקט א קאפ אראנדש דשוס אין פובליק... ) זיך אויפשטעלען טאנצען אביסעל (דאס מאכט אז די וויין זאל גיין אין קאפ אנשטאד אין די פוס)
אויב מ'שעמט זיך פון די שוועגערינס וואס קוקען... (חחח לאה'ס מאן איז שיכור... לאה, קום קוק.... חחח ליצים! עטץ זענט דשעלעס?! קראכטס אוועק! מיר זיצען אין סמעדריש יעדען שבת ביז 12 און עטס מאכטס קידוש 9:30... יעצט איינמאל מאכן מיר קידוש און איר פלאטס!! לקיים מה שנאמר להיות כל איש שורר בביתו...)
הכלל, אויב מ'שעמט זיך נעמט מען די קליינע קינדער אויף די אקסלען און מ'מאכט זיך ווי מ'טאנצט פאר זיי... (די פרויען גלייכען דאס יא!) די טאנצען מאכט די וויין ארבייטען אין מוח.
כלל גדול! אויב טרינקט מען וויין גענוג צי ווערען בגילופין און מ'בלייבט זיצען איז בדוק ומנוסה אז מ'גייט זיך טרעפען שלאפען ביז צוויי שעה!! מ'דארף די וויין אויפשאקלען דורכ'ן טאנצען "נארמאל!" (נישט ווילד ווייל דאן ברעכט מען).
דערנאך קען מען ריפיטען די פראסעס אפאר מאל ביז מ'שפירט אז מ'זעהט שוין נישט די שוועגערענס וואס שמייכלען (אדער ביז מ'שפירט אז מ'גלייכט די עטענשאן... ס'געזונט!) דאן טאנצט מען ביז די גאולה שלימה איז אויסגעפועלט! און מ'טרינקט ווילאנג ס'האלט זיך אויף א פרייליכע אופן.
א שמחת פורים און א משתה תמיד!
זאל מיר זוכה זיין צי טאנצען אין ירושלים עיר הקודש! חחחח לי ליי הענים מיין!!!
נ.ב.
סימן מובהק לדעת אם היין עשה השליחות.
מ'קלאפט שוואך אויף די שפיץ נאז מיט די נונו פינגער, און אויב שפירט מען נישט די קלאפ איז א סימן אז ס'איז עושה שלום במרומיו הוא יעשה שלום עלינו ועל כל ישראל...
(אויב חלילה מ'שפירט נאך דעם קלאפ, איז א סימן אז ס'איז צריך שתיה אחריו!)
איך האב ב"ה געהאט א וואנדערפול פורים. מ'האמיר געטרינקען אביסעלע ברוינפען פחות מכדי לימודי, אבער אוי האמיר געשאשקעט וויין, נאר טריקענע (ע"ש שאחר שנפל הצלוחת בידי נעשה כדגים שאין בו מצולה...). ווייניג געגעסן משך'ן טאג.
און ב"ה די נאכפאלגען זענען אסאך בעסער ווי געווענדליך, די קול איז טאקע אויסגעשאסן און צעקראכט פון מיינע זינגערייען און שרייערייען (האמיר נישט געבראכן און אויכעט נישט געהאט קיינע עסיד ריפלאקסן), אבער דער מאגן האט זיך פיין צוגעשטעלט און נישטאמאל פרובירט צו טענה'ען אז ער ברויך ברעכאנצען.
א מענטש קען זיך טועה זיין. ואולי אין דברי ההלכות (הרי"ף) בזה נכוניםכי אין השלימות בלתי לה' לבדויתברך ויתעלה ויתנשא שמו יתברך.(ספר הזכות להרמב"ן יבמות כד: מדפי הריף) די סכנה פון באזוכען כפירה\ליצנות בלאגס
