מעביר סדרה אלערט; עטרות ודיבון
איך האף אז דער עולם דא אין ביהמ"ד האט נאכנישט מעביר סדרה געווען, אזוי ווערט דאך געברענגט אין מג"א בשם השל"ה אז מען איז מעביר סדרה נאך חצות, ווייל פאר די דאזיגע וואס האבן שוין מעביר סדרה געווען איז שוין צו שפעט.
דעי וואך איז דא א גאנצע מבוכה איבער איין פסוק'ל, אין סי' רפ"ה, די מקור קומט נאך פון די גמרא, אוואו עס איז דא א מחלוקת פון רש"י און תוס', און דערנאך אין מחבר איז דאס א מחלוקה פונעם מג"א און טו"ז.
די מדובר איז איבער א פסוק דעי וואכעדיגע סדרה קאפיטל לב פסוק ג, עטרות ודיבון וגו'.
אין אלע חומשים איז אריינגעדריקט ביי תרגום אונקלוס אויף דעם פסוק מכללתא מלבשתא עיי"ש, אבער תוס' זאגט אונז אויס אז דאס איז א תרגום ירושלמי, אבער דער תרגום אונקלוס זאגט גענוי וואס שטייט אין פסוק אהן קיין שינויים, עטרות ודיבון וכו'.
לפי רש"י ברויך מען זיכער זאגן ביים דריט'ן מאהל, דאס הייסט ביים זאגן תרגום, עטרות ודיבון און נישט מכללתא מלבשתא, ווייל מיר זאגן אונקלוס און נישט ירושלמי, אזוי פסק'נט אויך די מג"א.
דערקעגן אין תוס' איז דא פארשידענע מהלכים, ווי עס זעהט אויס און תוס' זאגט מען יא מכללתא מלבשתא עיי"ש, אבער לויט ווי א טייל מפרשים לערנען פשט אין תוס' פונקט פארקערט אז תוס' מיינט צו זאגן אז אפילו עס איז דא א ירושלמי וואס זאגט אנדערש ווי דעם פסוק וואלט געווען א הו"א אז מען זאל ירושלמי, קומט די גמרא זאגן אז מען זאל נישט זאגן די ירושלמי נאר די אונקלוס אפילו עס איז די זעלבע ווי דעם פסוק.
אזוי ברענגט די טו"ז אויך צו פשט אין תוס' און אזוי אויך רוב פוסקים.
אבער אזויווי דער עולם איז מעביר סדרה אינעם חומש, וואס דארט אינעם אונקלוס שטייט יא דעם ירושלמי, זאגט דאך דער עולם די ירושלמי, און לויט רוב פוסקים האבן זיי אויסגעלאזט א גאנצע פסוק אונקלוס.
דעריבער דארף מען געדענקן אז ווען מען קומט אהן ביי קאפיטל לב פסוק ג, זאל מען זאגן דריי מאהל דעם פסוק, און אז מען וויל שטארק זאגן דעם ירושלמי אויך קען מען נאך די דריטע מאהל זאגן דעם ירושלמי.
דעי וואך איז דא א גאנצע מבוכה איבער איין פסוק'ל, אין סי' רפ"ה, די מקור קומט נאך פון די גמרא, אוואו עס איז דא א מחלוקת פון רש"י און תוס', און דערנאך אין מחבר איז דאס א מחלוקה פונעם מג"א און טו"ז.
די מדובר איז איבער א פסוק דעי וואכעדיגע סדרה קאפיטל לב פסוק ג, עטרות ודיבון וגו'.
אין אלע חומשים איז אריינגעדריקט ביי תרגום אונקלוס אויף דעם פסוק מכללתא מלבשתא עיי"ש, אבער תוס' זאגט אונז אויס אז דאס איז א תרגום ירושלמי, אבער דער תרגום אונקלוס זאגט גענוי וואס שטייט אין פסוק אהן קיין שינויים, עטרות ודיבון וכו'.
לפי רש"י ברויך מען זיכער זאגן ביים דריט'ן מאהל, דאס הייסט ביים זאגן תרגום, עטרות ודיבון און נישט מכללתא מלבשתא, ווייל מיר זאגן אונקלוס און נישט ירושלמי, אזוי פסק'נט אויך די מג"א.
דערקעגן אין תוס' איז דא פארשידענע מהלכים, ווי עס זעהט אויס און תוס' זאגט מען יא מכללתא מלבשתא עיי"ש, אבער לויט ווי א טייל מפרשים לערנען פשט אין תוס' פונקט פארקערט אז תוס' מיינט צו זאגן אז אפילו עס איז דא א ירושלמי וואס זאגט אנדערש ווי דעם פסוק וואלט געווען א הו"א אז מען זאל ירושלמי, קומט די גמרא זאגן אז מען זאל נישט זאגן די ירושלמי נאר די אונקלוס אפילו עס איז די זעלבע ווי דעם פסוק.
אזוי ברענגט די טו"ז אויך צו פשט אין תוס' און אזוי אויך רוב פוסקים.
אבער אזויווי דער עולם איז מעביר סדרה אינעם חומש, וואס דארט אינעם אונקלוס שטייט יא דעם ירושלמי, זאגט דאך דער עולם די ירושלמי, און לויט רוב פוסקים האבן זיי אויסגעלאזט א גאנצע פסוק אונקלוס.
דעריבער דארף מען געדענקן אז ווען מען קומט אהן ביי קאפיטל לב פסוק ג, זאל מען זאגן דריי מאהל דעם פסוק, און אז מען וויל שטארק זאגן דעם ירושלמי אויך קען מען נאך די דריטע מאהל זאגן דעם ירושלמי.
