אידישע וועלט פארומס

איך וויל ח"ו נישט מערער זיין, און נישט מאכען א שטורעם בעולם התורה וחסידות,
כ'האב זיך עטליכע מער צוריקגעהאלטן פון עס מפרסם זיין, אבער אז ס'יעצט ארויפגעברענגט געווארן די אשכול
פיל איך עס מפרסם צו זיין,

בעיני איז דער ספר קדושת ציון להרה"ק רבי בנציון מבאבוב זצ"ל הי"ד א שיינע ליקוט ספר
כידוע האט ער עס נישט אליין געשריבען אדער געדריקט, נאר פון וואס תלמידים האבען געדענקט,
און נאכדערצו נאך א מלחמה פון זעקס יאר (און פולין גאליציע), און ס'מאכט זיך מ'זאל הערן א שמועס
אבער פארגעסן אויב האט ער עס נאכגעזאגט בשם איינער, אדער האט איינער געזעהן א שיין ווארט וואס איז עים איינגעקריצט
געווארן אינעם זכרון, און נאכן מלחמה נישט געדענקט ווי ער האט געזעהן דער ווארט, האט ער געזאגט אז ער האט עס געהערט
פון זיין רבי, וזהו הקדושת ציון שיש לנו בימינו,

איך האב ביי מיר שוין א רשימוא פון איבער דרייסיג תורות (וואס איז זייער אסאך פרעצענטועל), וואס איז שוין געדרוקט
געווארן און גאר באקאנטע חסידשע ספרים און אויך ליקוטים ספרים, נאך פארן מלחמה, און נאכאמאל דייקא באקאנטע ספרים
ממילא ביי מיר איז דער ספר קדושת ציון קוק איך עס אן ווי א שיין ליקוט ספר, און וואס א טאג עס גייט פארביי טרעף איך נאך און נאך
וואס ווערט שוין געברענגט און חסידישע ספרים, והוא פליאה נשגבה

ס'איז ביי מיר טאקע א חידוש אז קיינער האט עס נאכנישט באמערקט, אדער ארויפגעברענגט

ראש הקהל האט געשריבן: איך וויל ח"ו נישט מערער זיין, און נישט מאכען א שטורעם בעולם התורה וחסידות,
כ'האב זיך עטליכע מער צוריקגעהאלטן פון עס מפרסם זיין, אבער אז ס'יעצט ארויפגעברענגט געווארן די אשכול
פיל איך עס מפרסם צו זיין,

בעיני איז דער ספר קדושת ציון להרה"ק רבי בנציון מבאבוב זצ"ל הי"ד א שיינע ליקוט ספר
כידוע האט ער עס נישט אליין געשריבען אדער געדריקט, נאר פון וואס תלמידים האבען געדענקט,
און נאכדערצו נאך א מלחמה פון זעקס יאר (און פולין גאליציע), און ס'מאכט זיך מ'זאל הערן א שמועס
אבער פארגעסן אויב האט ער עס נאכגעזאגט בשם איינער, אדער האט איינער געזעהן א שיין ווארט וואס איז עים איינגעקריצט
געווארן אינעם זכרון, און נאכן מלחמה נישט געדענקט ווי ער האט געזעהן דער ווארט, האט ער געזאגט אז ער האט עס געהערט
פון זיין רבי, וזהו הקדושת ציון שיש לנו בימינו,

איך האב ביי מיר שוין א רשימוא פון איבער דרייסיג תורות (וואס איז זייער אסאך פרעצענטועל), וואס איז שוין געדרוקט
געווארן און גאר באקאנטע חסידשע ספרים און אויך ליקוטים ספרים, נאך פארן מלחמה, און נאכאמאל דייקא באקאנטע ספרים
ממילא ביי מיר איז דער ספר קדושת ציון קוק איך עס אן ווי א שיין ליקוט ספר, און וואס א טאג עס גייט פארביי טרעף איך נאך און נאך
וואס ווערט שוין געברענגט און חסידישע ספרים, והוא פליאה נשגבה

ס'איז ביי מיר טאקע א חידוש אז קיינער האט עס נאכנישט באמערקט, אדער ארויפגעברענגט

געראדע איז דאס זעהר מעגליך וועגען עטליכע סיבות
ראשית כל קען זיין אז די חסידים-תלמידים האבען געדענקט א תורה און עס האט זיי געדאכט אז ס'איז פון קדושת ציון
שנית איז באקאנט אז דער רב ז"ל הי"ד פלעגט אויך נאכזאגען תורות פון אנדערע און אוודאי בשם אומרם אבער די חסידים-תלמידים האבען פארגעסען אז עס איז געווען בשם אנאנדערער
און יעצט למעשה ווען מען האט ארויסגעגעבען דער קדושת ציון במהדורה תניינא האט מען טאקע ארויסגעלאזט אסאך תורות וואס זענען געפונען געווארען אין אנדערע ספרים
הגם אז עס איז אויך מעגליך אז עס איז געווען שני נביאים מתנבאים בסגנון אחד

(למען הרעקארד: דער אשכול איז במקורו א שמועס וואס האט זיך געמאכט אינעם גניבות ספרותית אשכול, דער תגובה איז א הוספה צו דא ).

אה, טאקע פארגעסן, אסאך מאל איז דער תירוץ ווי הרב msp שרייבט, אז אע"פ שאין שני נביאים מתנבאים בסגנון א', אבער חכמים יא כדאי' בגמ' ב"ב יב.

msp האט געשריבן:

ראש הקהל האט געשריבן: איך וויל ח"ו נישט מערער זיין, און נישט מאכען א שטורעם בעולם התורה וחסידות,
כ'האב זיך עטליכע מער צוריקגעהאלטן פון עס מפרסם זיין, אבער אז ס'יעצט ארויפגעברענגט געווארן די אשכול
פיל איך עס מפרסם צו זיין,

בעיני איז דער ספר קדושת ציון להרה"ק רבי בנציון מבאבוב זצ"ל הי"ד א שיינע ליקוט ספר
כידוע האט ער עס נישט אליין געשריבען אדער געדריקט, נאר פון וואס תלמידים האבען געדענקט,
און נאכדערצו נאך א מלחמה פון זעקס יאר (און פולין גאליציע), און ס'מאכט זיך מ'זאל הערן א שמועס
אבער פארגעסן אויב האט ער עס נאכגעזאגט בשם איינער, אדער האט איינער געזעהן א שיין ווארט וואס איז עים איינגעקריצט
געווארן אינעם זכרון, און נאכן מלחמה נישט געדענקט ווי ער האט געזעהן דער ווארט, האט ער געזאגט אז ער האט עס געהערט
פון זיין רבי, וזהו הקדושת ציון שיש לנו בימינו,

איך האב ביי מיר שוין א רשימוא פון איבער דרייסיג תורות (וואס איז זייער אסאך פרעצענטועל), וואס איז שוין געדרוקט
געווארן און גאר באקאנטע חסידשע ספרים און אויך ליקוטים ספרים, נאך פארן מלחמה, און נאכאמאל דייקא באקאנטע ספרים
ממילא ביי מיר איז דער ספר קדושת ציון קוק איך עס אן ווי א שיין ליקוט ספר, און וואס א טאג עס גייט פארביי טרעף איך נאך און נאך
וואס ווערט שוין געברענגט און חסידישע ספרים, והוא פליאה נשגבה

ס'איז ביי מיר טאקע א חידוש אז קיינער האט עס נאכנישט באמערקט, אדער ארויפגעברענגט

געראדע איז דאס זעהר מעגליך וועגען עטליכע סיבות
ראשית כל קען זיין אז די חסידים-תלמידים האבען געדענקט א תורה און עס האט זיי געדאכט אז ס'איז פון קדושת ציון
שנית איז באקאנט אז דער רב ז"ל הי"ד פלעגט אויך נאכזאגען תורות פון אנדערע און אוודאי בשם אומרם אבער די חסידים-תלמידים האבען פארגעסען אז עס איז געווען בשם אנאנדערער
און יעצט למעשה ווען מען האט ארויסגעגעבען דער קדושת ציון במהדורה תניינא האט מען טאקע ארויסגעלאזט אסאך תורות וואס זענען געפונען געווארען אין אנדערע ספרים
הגם אז עס איז אויך מעגליך אז עס איז געווען שני נביאים מתנבאים בסגנון אחד

דאכציך האסט גארנישט מוסיף געוועהן אויף וואס אי האב געשריבען
און ס'איז שווער צו זאגען אויף איבער האלב פונעם ספר אז שני נביאים מתנבאים,
לדעתי זאל מען אראפשלינגען א פיל און אויסקראסען דעיר ספר קדושת ציון פון זייער ספרים שראנק
און בכלל ווי אזוי קענען דיע רעביס האלטן און איין נאכזאגען דער זיידע \ עלטער זיידע און קדושת ציון ווען זיי ווייסען אז ס'איז נישט זיין ווארט??
פארוואס קענען זיי נישט שלום מאכען מיט'ן מצב?? און נאכדערצו נעמן יענעמס א ווארט און ארויפצולייגען אויפ'ן קדושת ציון פשוט ווייל ס'איז געשמאקער אזוי
איך מיין אז מ'טאר עס נישט טוען ווען מ'ווייסט ווער ס'איז די מקור, און ס'איז אויך פאני אזוי צו טוען

ראש הקהל האט געשריבן:

msp האט געשריבן:

ראש הקהל האט געשריבן: איך וויל ח"ו נישט מערער זיין, און נישט מאכען א שטורעם בעולם התורה וחסידות,
כ'האב זיך עטליכע מער צוריקגעהאלטן פון עס מפרסם זיין, אבער אז ס'יעצט ארויפגעברענגט געווארן די אשכול
פיל איך עס מפרסם צו זיין,

בעיני איז דער ספר קדושת ציון להרה"ק רבי בנציון מבאבוב זצ"ל הי"ד א שיינע ליקוט ספר
כידוע האט ער עס נישט אליין געשריבען אדער געדריקט, נאר פון וואס תלמידים האבען געדענקט,
און נאכדערצו נאך א מלחמה פון זעקס יאר (און פולין גאליציע), און ס'מאכט זיך מ'זאל הערן א שמועס
אבער פארגעסן אויב האט ער עס נאכגעזאגט בשם איינער, אדער האט איינער געזעהן א שיין ווארט וואס איז עים איינגעקריצט
געווארן אינעם זכרון, און נאכן מלחמה נישט געדענקט ווי ער האט געזעהן דער ווארט, האט ער געזאגט אז ער האט עס געהערט
פון זיין רבי, וזהו הקדושת ציון שיש לנו בימינו,

איך האב ביי מיר שוין א רשימוא פון איבער דרייסיג תורות (וואס איז זייער אסאך פרעצענטועל), וואס איז שוין געדרוקט
געווארן און גאר באקאנטע חסידשע ספרים און אויך ליקוטים ספרים, נאך פארן מלחמה, און נאכאמאל דייקא באקאנטע ספרים
ממילא ביי מיר איז דער ספר קדושת ציון קוק איך עס אן ווי א שיין ליקוט ספר, און וואס א טאג עס גייט פארביי טרעף איך נאך און נאך
וואס ווערט שוין געברענגט און חסידישע ספרים, והוא פליאה נשגבה

ס'איז ביי מיר טאקע א חידוש אז קיינער האט עס נאכנישט באמערקט, אדער ארויפגעברענגט

געראדע איז דאס זעהר מעגליך וועגען עטליכע סיבות
ראשית כל קען זיין אז די חסידים-תלמידים האבען געדענקט א תורה און עס האט זיי געדאכט אז ס'איז פון קדושת ציון
שנית איז באקאנט אז דער רב ז"ל הי"ד פלעגט אויך נאכזאגען תורות פון אנדערע און אוודאי בשם אומרם אבער די חסידים-תלמידים האבען פארגעסען אז עס איז געווען בשם אנאנדערער
און יעצט למעשה ווען מען האט ארויסגעגעבען דער קדושת ציון במהדורה תניינא האט מען טאקע ארויסגעלאזט אסאך תורות וואס זענען געפונען געווארען אין אנדערע ספרים
הגם אז עס איז אויך מעגליך אז עס איז געווען שני נביאים מתנבאים בסגנון אחד

דאכציך האסט גארנישט מוסיף געוועהן אויף וואס אי האב געשריבען
און ס'איז שווער צו זאגען אויף איבער האלב פונעם ספר אז שני נביאים מתנבאים,
לדעתי זאל מען אראפשלינגען א פיל און אויסקראסען דעיר ספר קדושת ציון פון זייער ספרים שראנק
און בכלל ווי אזוי קענען דיע רעביס האלטן און איין נאכזאגען דער זיידע \ עלטער זיידע און קדושת ציון ווען זיי ווייסען אז ס'איז נישט זיין ווארט??
פארוואס קענען זיי נישט שלום מאכען מיט'ן מצב?? און נאכדערצו נעמן יענעמס א ווארט און ארויפצולייגען אויפ'ן קדושת ציון פשוט ווייל ס'איז געשמאקער אזוי
איך מיין אז מ'טאר עס נישט טוען ווען מ'ווייסט ווער ס'איז די מקור, און ס'איז אויך פאני אזוי צו טוען

יעך פארשטיי נישט דיין טענה, ווייסן זיי דען אז שטייט ערגעץ ?!? אויף דעם האט הרב מס"פ הנ"ל געשריבען אז אה"נ, וואס מהאט געוויסט האט ארויסגענומען... און ממילא ווי קומט אריין שלום מאכן מיט א מצב אדער נעמען עמיצענ'ס ווארט און ארופלייגען וכו', סאיז דאך מתוך אי ידיעה !!!!
אגב, האסטו גוט געקוקט צו אין קדושת ציון איז נישט דא קיין "שום הוספה" ?!?

הרב msp, די שאלה ביי א שלשלת איז צו מ'איז מחוייב צו זאגן די ערשטע און די לעצטע (פשטות הגמ' נזיר נו:) אדער ס'איז גענוג בלויז די ערשטע (פי' הראב"ד לע"ז טז: ד"ה אתמר נמי, ויש להאריך הרבה ואכ"מ), אבער נאר די לעצטע ליכא למאן דאמר.

אבער לעצם הענין, איך בין גראדע נישט צו נאנט מיט דעם ספר, כ'געדענק שוין נישט ווען כ'האב עס דאס לעצטע מאל געעפנט (ליידער), פארט באגרייף איך נישט דער גאנצער שטורעם אין א גלעזל וואסער. זיצט זיך א איד -לאמיר זאגן א באבוב'ער- א ליל שישי איבער א קדושת ציון, זיפנדיג פון א פארעדיגע גלאז שווארצע קאווע, און ער טרעפט א טייער ווארט, אזאנס וואס ס'איז ממש אן עבירה נישט איבערצוזאגן פאר יעדער איד וואס באגעגנט אים פון יעצט ביז נאך ויתן לך מוצש"ק. יעצט, דער איד ווייסט גראדע אז אין קדושת ציון איז דא ווערטער פון פריערדיגע, איז ער מחויב צו פארברענגען א גאנץ ליל שישי פרובירנדיג צו טרעפן דעם מקור ראשון? (אפשר גאר זאל ער אויפהייבן א טעלעפאן צום ראש הקהל). גראדע איז דער איד א שטיקל יודע ספר, און ער האלט בשיטה אז אין קדושת ציון איז "אויך" דא ווערטער פון האדמו"ר מבאבוב הי"ד עצמו, נו פארוואס זאל ער נישט זאגן כאן נמצא וכאן היה, ווילאנג ער ווייסט נישט פון א פריערדיגן מקור איז דאס פונעם קדושת ציון? דאס נאכגיין און גרובלען אויף יעדע זאך וואו איז דער מקור ראשון איז א הנהגה טובה, אבער פון אזא חיובהאט ער (און איך) קיינמאל נישט געהערט, און ער האט יעצט וויכטיגערס צו טאן.

חוץ מזה, איז דא דער ענין פון "הוא היה אומר", א שטייגער ווי די משנה אין אבות (פ"ד מי"ט) שמואל הקטן אומר בנפול אויבך וכו' אף שפסוק הוא במשלי (וכהנה רבות). דאס קען מען מסתמא אויך נוצן דא אויף אסאך שטיקלעך.

הרב ראש הקהל, מיר שטייען יעצט אין די ימי המשפט וואו מיר דארפן האבן אסאך לימודי זכות, והדן חבירו לכף זכות דנין אותו לזכות (שבת קכז:), כ'וואלט אייך געראטן איבערצולאזן די טענות (וכיו"ב) אויף נאך זאת חנוכה. (כ'מיין דאס באמת אלס עצה טובה, נישט חלילה אייך וויי צו טוהן).

געהערט פון א יודע ספר איבערדעם שוין א לאנגע צייט צוריק, ער האט מוסיף געווען, אז ס'איז שווער דן צו זיין המוציאים לאור, וואס האבן געוואלט מאכן א נפשות לצדיק שנאבד ולא נודע קבורתו, וכו', ודוק,

ראש הקהל האט געשריבן: איך וויל ח"ו נישט מערער זיין, און נישט מאכען א שטורעם בעולם התורה וחסידות,
כ'האב זיך עטליכע מער צוריקגעהאלטן פון עס מפרסם זיין, אבער אז ס'יעצט ארויפגעברענגט געווארן די אשכול
פיל איך עס מפרסם צו זיין,

בעיני איז דער ספר קדושת ציון להרה"ק רבי בנציון מבאבוב זצ"ל הי"ד א שיינע ליקוט ספר
כידוע האט ער עס נישט אליין געשריבען אדער געדריקט, נאר פון וואס תלמידים האבען געדענקט,
און נאכדערצו נאך א מלחמה פון זעקס יאר (און פולין גאליציע), און ס'מאכט זיך מ'זאל הערן א שמועס
אבער פארגעסן אויב האט ער עס נאכגעזאגט בשם איינער, אדער האט איינער געזעהן א שיין ווארט וואס איז עים איינגעקריצט
געווארן אינעם זכרון, און נאכן מלחמה נישט געדענקט ווי ער האט געזעהן דער ווארט, האט ער געזאגט אז ער האט עס געהערט
פון זיין רבי, וזהו הקדושת ציון שיש לנו בימינו,

איך האב ביי מיר שוין א רשימוא פון איבער דרייסיג תורות (וואס איז זייער אסאך פרעצענטועל), וואס איז שוין געדרוקט
געווארן און גאר באקאנטע חסידשע ספרים און אויך ליקוטים ספרים, נאך פארן מלחמה, און נאכאמאל דייקא באקאנטע ספרים
ממילא ביי מיר איז דער ספר קדושת ציון קוק איך עס אן ווי א שיין ליקוט ספר, און וואס א טאג עס גייט פארביי טרעף איך נאך און נאך
וואס ווערט שוין געברענגט און חסידישע ספרים, והוא פליאה נשגבה

ס'איז ביי מיר טאקע א חידוש אז קיינער האט עס נאכנישט באמערקט, אדער ארויפגעברענגט

דאכציך אז אין קדושת ציון, איז דא אביסעל מער פון 30 דב"ת, אין איך מיין אז מען קען זיך ערלויבען צו זאגן אז עס איז דא מער פון 60 דב"ת, אמת א חלק האט מען געפונען אין אנדערע ספרים, אין ווי פריער דערמאנט, האט מען זיי אין די צווייטע מהדורא ארויסגענומען, קען זיין אז אין די צווייטע מהדורא, איז דא נאך, אבער דאס פסל'ט נאך נישט די גאנצע ספר, וואס בלתי שום ספק פארמאגט עטליכע הונדערט דב"ת פונעם קדושת ציון אליינס בפרט אז א גרויס חלק דעפרון איז וואס איז אראפ געשריבען געווארן דורך זיינס א תלמיד (דוכציך הב' ראובן איינהארן) אין צוויי קונטרסים, וואס האט בדרך פלאי איבעגעלעבט דער קריג....
איך בין זיכער אז אין מהדורא שלישית וועט מען אראפ נעמען נאך אפאר דב"ת, אבער ביז די באבאווער וועלן זיך אויס קראצען מיט א מהדורה שלישית, קענסטו נאך צו ווארטן א שיינע פאר יאר.

איך בין זיכער אז אין מהדורא שלישית וועט מען אראפ נעמען נאך אפאר דב"ת, אבער ביז די באבאווער וועלן זיך אויס קראצען מיט א מהדורה שלישית, קענסטו נאך צו ווארטן א שיינע פאר יאר.

אפשר זאלען זיי דאס געבען פאר בעלזא/אהרן שפירא, זיי וועלן מאכן א שיינע דזאב, כמעשיהם בערוגת הבושם. און מיט דעם וועט זיך שליסען אן אלטען מחלוקה צווישען די צוויי מחנות...

איך שטעל מיך פאר אז אפילו ווען מען טרעפט דעם בחינה אדער דעם טייטש אין א פריערדיג ספר, איז אלץ צוגעקומען עפעס א חידוש דורכ'ן קדושת ציון, צי דורך א משל אדער א רמז, אדער פארטייטשט ער דערמיט נאך א פסוק, ואין לך בו אלא חידושו, ויסכר פי ראשי קהילה הדוברים על צדיק

ראש הקהל, איך גלייב נישט אז אויב מען וועט ווייטער טרעפען תורות פון אנדערע און ארויסנעמען וועט בלייבען ליידיג....

הרב והוא פלאי, גאר א שיינע מעשה.

והוא כאשר כתבתי מגמ' ב"ב דבחכמים שנים מתכוונים לדבר א', האלב ש"ס איז אזוי.

ראש הקהל האט געשריבן: גראדע און קובצי אמרי קודש תורות וואס ווערן געדרוקט מהאדמו"ר רב"צ מבאבוב שליט"א זעה צומאל ווי ער דערמאנט
א תורה פונעם קדושת ציון און ער זאגט ארויס בפירוש כבר קדמו האלשי"ך הק' (וכדומה),
איז מיין שאלה פארוואס זאגט ער בכלל אז ס'איז דער קדושת ציון'ס א ווארט, ווען ער ווייסט קלאר אז ס'איז אן אלשיך ה'??
וכן מצאתי בליקוטי כרם שלמה, נאכן אראפברענגען א ווארט פון קד"ץ שטייט דארט כבר קדמו בזה בשנות אליהו להגר"א,
אויב אזוי פארוואס דערמאנסטו בכלל הקדו"צ??? ווען מ'ווייסט מקורו הראשון???

וכהנה רבות, כ'גלייב שווער אויב זיי דריקען עס איבער גייען זיי ארויס נעמן אזוי פיל תורות,
ס'גייט דאך בלייבען ממש ליידיג

במחילת כבודך, אבער וואס נאך ווילסטו?
די תורה איז פאקטיש געדרוקט אין קדושת ציון, און מען האט עס געלערנט אין באבוב פאר לעצטע פערציג יאר אלס קדושת ציון'ס א דבר תורה, דער עולם קען עס אלס קדושת ציון'ס א דבר תורה, מעג מען נישט דערמאנען, אז די ווארט שטייט אין קדושת ציון???

וואס גענוי קרענגט דיר, ווילאנג מען וועט נישט איבער דרוקען דער קדושת ציון, מיט אלע תורה'ס אין אריינשרייבען, אז דער תורה וואס דער אלטער יוד האט זיך דערמאנט נאך די 5/6 יאר נאצי לעבן, אין די תורה אט עם געגעבן אביסעלע חיות ביים קריג ווייל ער האט געמינט אז ס'איז זין רבי'נס א ווארט, און האט מיט גרויס שמחה איבער געזאגט דאס ווארט אלס זיין רבי'נס א ווארט - אז עס איז נישט קדושת ציון, נאר א מקור קדום.

ווי איך פארשטיי האלסטו אז מען דארף ארויס געבן דעם קדושת ציון (שוין מארגען) פון דאס ניי, אין דער ספר זאל מער נישט הייסן "קדושת ציון" נאר "לקוטי קדושת ציון", און לעבן יעדע דב"ת זאל שטיין געשריבען עפעס אזוי: "שגיאות מי יבין: דבר תורה זה נמסר לנו ע"י הישיש ר' פלוני אלמוני, מבאכניא, ששמעו מאת רבו כ"ק בעל המחבר זצ"ל הי"ד, אולם טעה, ואין זה מכ"ק רבינו המחבר כי אם מאת החתם סופר".

דערנאך זאל מען דרוקען א דינטשיג קונטרס'ל וואס זאל הייסן עפעס "קדושת ציון הנשאר לפליטה", און דער שער זאל שטיין אזוי: "דבר תורה אשר מן הסתם נאמרו ע"י אחרים, אולם היות טרם נמצא מקור הדברים, ראינו לנכון לפרסמם ככה, והנני מבקשים מהוקראים, שאם ימצא אחד המוקר הנאמן שישלחף בהקדם האשפרים, כדי שנוכל לצרפם בס' לקוטי קדושת ציון".

שיין אז מען דערמאנט דער מקור ראשון....
זאג נאר, ווען צ.ב.ש. סאטמארע רבי (פיק יור טשויס) זאגט נאך א ווארט פון ישמח משה (למשל), ואם כבר קודמו אחר, זאגט ער אויך "אין דער מקור ראשון איז???

איטשע האט געשריבן:

ראש הקהל האט געשריבן: גראדע און קובצי אמרי קודש תורות וואס ווערן געדרוקט מהאדמו"ר רב"צ מבאבוב שליט"א זעה צומאל ווי ער דערמאנט
א תורה פונעם קדושת ציון און ער זאגט ארויס בפירוש כבר קדמו האלשי"ך הק' (וכדומה),
איז מיין שאלה פארוואס זאגט ער בכלל אז ס'איז דער קדושת ציון'ס א ווארט, ווען ער ווייסט קלאר אז ס'איז אן אלשיך ה'??
וכן מצאתי בליקוטי כרם שלמה, נאכן אראפברענגען א ווארט פון קד"ץ שטייט דארט כבר קדמו בזה בשנות אליהו להגר"א,
אויב אזוי פארוואס דערמאנסטו בכלל הקדו"צ??? ווען מ'ווייסט מקורו הראשון???

וכהנה רבות, כ'גלייב שווער אויב זיי דריקען עס איבער גייען זיי ארויס נעמן אזוי פיל תורות,
ס'גייט דאך בלייבען ממש ליידיג

במחילת כבודך, אבער וואס נאך ווילסטו?
די תורה איז פאקטיש געדרוקט אין קדושת ציון, און מען האט עס געלערנט אין באבוב פאר לעצטע פערציג יאר אלס קדושת ציון'ס א דבר תורה, דער עולם קען עס אלס קדושת ציון'ס א דבר תורה, מעג מען נישט דערמאנען, אז די ווארט שטייט אין קדושת ציון???

וואס גענוי קרענגט דיר, ווילאנג מען וועט נישט איבער דרוקען דער קדושת ציון, מיט אלע תורה'ס אין אריינשרייבען, אז דער תורה וואס דער אלטער יוד האט זיך דערמאנט נאך די 5/6 יאר נאצי לעבן, אין די תורה אט עם געגעבן אביסעלע חיות ביים קריג ווייל ער האט געמינט אז ס'איז זין רבי'נס א ווארט, און האט מיט גרויס שמחה איבער געזאגט דאס ווארט אלס זיין רבי'נס א ווארט - אז עס איז נישט קדושת ציון, נאר א מקור קדום.

ווי איך פארשטיי האלסטו אז מען דארף ארויס געבן דעם קדושת ציון (שוין מארגען) פון דאס ניי, אין דער ספר זאל מער נישט הייסן "קדושת ציון" נאר "לקוטי קדושת ציון", און לעבן יעדע דב"ת זאל שטיין געשריבען עפעס אזוי: "שגיאות מי יבין: דבר תורה זה נמסר לנו ע"י הישיש ר' פלוני אלמוני, מבאכניא, ששמעו מאת רבו כ"ק בעל המחבר זצ"ל הי"ד, אולם טעה, ואין זה מכ"ק רבינו המחבר כי אם מאת החתם סופר".

דערנאך זאל מען דרוקען א דינטשיג קונטרס'ל וואס זאל הייסן עפעס "קדושת ציון הנשאר לפליטה", און דער שער זאל שטיין אזוי: "דבר תורה אשר מן הסתם נאמרו ע"י אחרים, אולם היות טרם נמצא מקור הדברים, ראינו לנכון לפרסמם ככה, והנני מבקשים מהוקראים, שאם ימצא אחד המוקר הנאמן שישלחף בהקדם האשפרים, כדי שנוכל לצרפם בס' לקוטי קדושת ציון".

שיין אז מען דערמאנט דער מקור ראשון....
זאג נאר, ווען צ.ב.ש. סאטמארע רבי (פיק יור טשויס) זאגט נאך א ווארט פון ישמח משה (למשל), ואם כבר קודמו אחר, זאגט ער אויך "אין דער מקור ראשון איז???

איטשע, גוט געשריבן! כפארשטיי נישט דעם גאנצן אשכול בכלל, כאילו רוב חסידישע ספרים זענען נישט איינס פון צווייטן........ ודו"ק.

גאר גוט געשריבן ר' איטשע. און כעין וואס פעטרישקע לייגט צו, קען מען כמעט זאגן אז רוב חסיד'ישע תורות האבן מער ווי איין (אמת'ע) מקור.

msp האט געשריבן: וכבר מלתי אמורה באשכול אחר
אז אויב מען גייט אויפ'ן דרך המלך
אויף א גראדע וועג
טרעפט מען אנדערע מענטשען....

הרב msp האט נישט צוגעצייכנט מרוב ענוותנותו, אבער כוונתו לכאן וואו ער האט זוכה געווען צוצוטרעפן גענוי לדברי מרן החת"ס.