פון אן עד וואס ווערט געליינט אין מקוה בשעת עבודת החלפת הבגדים קען א שטעטל נישט נתייסד ווערן. כ'מיין בעיקר ארויס צו ברענגען אז ס'זאל זיך טרעפן א גרופע אינגעלייט ארויסצופארן אהין וואוינען - אפילו נאר אויף עטליכע יאהר - איז דאס נאר אויב זיי קענען זיך צום גוטן, זיי אדער/און די בני בית. למשל צוויי שוואגערס, איינער פון זיי ברעגנט א חבר, דער חבר ברענגט זיין ברודער וכו' וכו' און איינמאל פאר אלעמאהל זאלן עסקנים וויסן: חבל אויף די כוחות אייערע, ניצט דאס אויס אויף קירוב קרובים און הכנסת כלה... דער עולם האלט נישט ביים פארלאזען וומ"ס.