אידישע וועלט פארומס

להתחדד האט געשריבן: רש״י ד״ה ״עדיין היא מחלוקת ״ פירט רש״י אויס אז הקדים מולין לערלים איז כשר וויבאלד אין שהות לומר שני דברים אין נישט אלטס תפוס לשון ראשון
איז מיר שווער דעלמטס וואס איז די ראיה פין רבא פין מהשוחט את הזבח אז עדיין מחלוקת אין ר׳ מאיר וועט האלטען תפוס לשון ראשון ? דארט איז דאך אויך ווייל אין שהות לומר שני דברים נישט וועגען תפוס לשון ראשון

להתחדד האט געשריבן: רש״י ד״ה אי אפשר לברר
איך פארשטיי נישט פשט אין די צווייטע וועג
וואס הייסט ונמצאת מחשבתו ביטלה למפרע , ביי פיגול קען מען זאגען די זעלבע אויב מען זעט אז ער עסט עס בתוך זמן קען מען זאגען מחשבתו ביטלה, ? אין די זעלבע ביי שחטו שלא לאוכליו אין יאכילנו לראויין קען מען אויך זאגען מחשבתו ביטלה ?

להתחדד האט געשריבן: רש״י ד״ה אי אפשר לברר
איך פארשטיי נישט פשט אין די צווייטע וועג
וואס הייסט ונמצאת מחשבתו ביטלה למפרע , ביי פיגול קען מען זאגען די זעלבע אויב מען זעט אז ער עסט עס בתוך זמן קען מען זאגען מחשבתו ביטלה, ? אין די זעלבע ביי שחטו שלא לאוכליו אין יאכילנו לראויין קען מען אויך זאגען מחשבתו ביטלה ?

להתחדד האט געשריבן: אגב נאך דע גמרא איז כדי צי לערנען תוס׳ דף נ״ט: ד״ה דאי ר׳ מאיר

מיללער האט געשריבן:

להתחדד האט געשריבן: רש״י ד״ה ״עדיין היא מחלוקת ״ פירט רש״י אויס אז הקדים מולין לערלים איז כשר וויבאלד אין שהות לומר שני דברים אין נישט אלטס תפוס לשון ראשון
איז מיר שווער דעלמטס וואס איז די ראיה פין רבא פין מהשוחט את הזבח אז עדיין מחלוקת אין ר׳ מאיר וועט האלטען תפוס לשון ראשון ? דארט איז דאך אויך ווייל אין שהות לומר שני דברים נישט וועגען תפוס לשון ראשון

זעה מהרש"ל בחכמת שלמה וואס לייגט צו בדברי רש"י אז דער אין שהות איז מכריח אז געזאגט האט ער עס קודם און חל איז די ערשטע מכח תפוס לשון ראשון עיי"ש.

מיללער האט געשריבן:

להתחדד האט געשריבן: רש״י ד״ה אי אפשר לברר
איך פארשטיי נישט פשט אין די צווייטע וועג
וואס הייסט ונמצאת מחשבתו ביטלה למפרע , ביי פיגול קען מען זאגען די זעלבע אויב מען זעט אז ער עסט עס בתוך זמן קען מען זאגען מחשבתו ביטלה, ? אין די זעלבע ביי שחטו שלא לאוכליו אין יאכילנו לראויין קען מען אויך זאגען מחשבתו ביטלה ?

פיגול איז א גזירת הכתוב אז א מחשבת חוץ לזמנו אדער חוץ למקומו פסל'ט דעם קרבן אפי' אויב במציאות גייט ער נישט מוציא זיין מחשבתו מכח אל הפועל.

דא רעדט מען אלס דעם פסול פון שלא לשמו ווען עס איז געמישט מיט לשמו און קאנטראסט צו שלא לאוכליו ווען עס איז געמישט מיט לאוכליו, און איך וויל קלערן וועלכע איז זיין עכטע און עיקר מחשבה.

איז ביי לשמו ושלא לשמו קען איך עס נישט פושט זיין על ידי ברירה למפרע, עס בלייבט שטענדיג אן עירוב מחשבות.

משא"כ ביי שלא לאוכליו אז איך וועל שפעטער עס נישט מאכיל זיין פאר זיי נאר פארקערט שיחזור להם דמיהן וועט זיין הוברר הדבר למפרע אז זיין עיקר מחשבה איז געווען לאוכליו.

מיללער האט געשריבן: בדף סד. זאגט די גמ' בטעמא דרבי יהודה אז אויך דער תמיד של ביהער"ב טאר נישט גע'שחט'ען ווערן על החמץ אז דאס לערנט מען פון 'זבחי - זבח המיוחד לי'.

איך זעה נישט אויפן פלאץ איינער זאל מפרש זיין פארוואס ווערט דער קרבן תמיד אנגערופן דער זבח המיוחד לשמו יתברך מער ווי אלע קרבנות?

(לתומי חשבתי שהיא ע"ש הכתוב את קרבנ"י לחמ"י לאשי ריח ניחוח תשמרו להקריב ל"י במועדו, בכל זאת אשמח לקבל מקור לזה)

להתחדד האט געשריבן:

מיללער האט געשריבן: בדף סד. זאגט די גמ' בטעמא דרבי יהודה אז אויך דער תמיד של ביהער"ב טאר נישט גע'שחט'ען ווערן על החמץ אז דאס לערנט מען פון 'זבחי - זבח המיוחד לי'.

איך זעה נישט אויפן פלאץ איינער זאל מפרש זיין פארוואס ווערט דער קרבן תמיד אנגערופן דער זבח המיוחד לשמו יתברך מער ווי אלע קרבנות?

(לתומי חשבתי שהיא ע"ש הכתוב את קרבנ"י לחמ"י לאשי ריח ניחוח תשמרו להקריב ל"י במועדו, בכל זאת אשמח לקבל מקור לזה)

פשוט ווייל מען האט עס מקריב געווען יעדע טאג

moshele11211 האט געשריבן: סתם א קליינע דיוק
סד ע''ב זאגט די גמרא נותנו לחבירו מכאן הולכה שלא ברגל הויא הולכה, למעשה קומט די גמרא צו, ניין, ווייל עס קען זיין נייד פורתא,
שפעטער סוף פרק סה ע''ב פרעגט די גמרא ובהולכת דם היכי הוה אזלי?, ענטפערט די גמרא אז זיי זענען געגאנגען אויף די בענק, פון דא קוקט אויס אז מען איז יא געהעריג געגאנגען, נישט איבערגעגעבן אדער זיך פלען געשאקלט ?

שמעלקא טויב האט געשריבן:

moshele11211 האט געשריבן: סתם א קליינע דיוק
סד ע''ב זאגט די גמרא נותנו לחבירו מכאן הולכה שלא ברגל הויא הולכה, למעשה קומט די גמרא צו, ניין, ווייל עס קען זיין נייד פורתא,
שפעטער סוף פרק סה ע''ב פרעגט די גמרא ובהולכת דם היכי הוה אזלי?, ענטפערט די גמרא אז זיי זענען געגאנגען אויף די בענק, פון דא קוקט אויס אז מען איז יא געהעריג געגאנגען, נישט איבערגעגעבן אדער זיך פלען געשאקלט ?

ווער זאגט אז די הולכה מיינט אנדערש ווי די הולכה פון נייד פורתא?

מיללער האט געשריבן:

להתחדד האט געשריבן: רש״י ד״ה ״עדיין היא מחלוקת ״ פירט רש״י אויס אז הקדים מולין לערלים איז כשר וויבאלד אין שהות לומר שני דברים אין נישט אלטס תפוס לשון ראשון
איז מיר שווער דעלמטס וואס איז די ראיה פין רבא פין מהשוחט את הזבח אז עדיין מחלוקת אין ר׳ מאיר וועט האלטען תפוס לשון ראשון ? דארט איז דאך אויך ווייל אין שהות לומר שני דברים נישט וועגען תפוס לשון ראשון

זעה מהרש"ל בחכמת שלמה וואס לייגט צו בדברי רש"י אז דער אין שהות איז מכריח אז געזאגט האט ער עס קודם און חל איז די ערשטע מכח תפוס לשון ראשון עיי"ש.

מיללער האט געשריבן: בדף סד. זאגט די גמ' בטעמא דרבי יהודה אז אויך דער תמיד של ביהער"ב טאר נישט גע'שחט'ען ווערן על החמץ אז דאס לערנט מען פון 'זבחי - זבח המיוחד לי'.

איך זעה נישט אויפן פלאץ איינער זאל מפרש זיין פארוואס ווערט דער קרבן תמיד אנגערופן דער זבח המיוחד לשמו יתברך מער ווי אלע קרבנות?

(לתומי חשבתי שהיא ע"ש הכתוב את קרבנ"י לחמ"י לאשי ריח ניחוח תשמרו להקריב ל"י במועדו, בכל זאת אשמח לקבל מקור לזה)