אידישע וועלט פארומס

ס'איז דא א געוואלד פון טולס וואס מ'קען טוהן טוען איינער וויל אויפגעבן זיין פרוקרעסטינעשאן. די ארבעט איז אבער אנצוקומען ביז אהין, וואס דאס פארלאנגט שוין א פערזענליכע אפשאצונג פון איינער מיט א גוטע פארשטאנד צו די זאכען מבחין צו זיין וואס די פראבלעם איז טאקע און וואו אזוי צו גיין ווייטער און נישט סתם אפאר שיינע טולס.

מענשן פרעגן אסאך מאל זייער פשוטה שאלות; וואו אזוי לייג איך מיין קינדער שלאפען אין צייט, וואו אזוי קען איך אויפהערן מקנא זיין מיין אינגערע ברודער, אא'וו. און די מענטש ערווארט א פשוט'ע תירוץ. דאס איז וואס איך שרייב אז מ'דארף א אפשאצונג, די תירוצים אויף די שאלות קומט נישט קיינמאל על רגל אחת, מ'דארף אייביג ארויסהאבען די גאנצע מצב גוט צו קענען גועידען וואו אזוי צוצוגיין צום פראבלעם.

שלוה האט געשריבן: מענשן פרעגן אסאך מאל זייער פשוטה שאלות; וואו אזוי לייג איך מיין קינדער שלאפען אין צייט, וואו אזוי קען איך אויפהערן מקנא זיין מיין אינגערע ברודער, אא'וו. און די מענטש ערווארט א פשוט'ע תירוץ. דאס איז וואס איך שרייב אז מ'דארף א אפשאצונג, די תירוצים אויף די שאלות קומט נישט קיינמאל על רגל אחת, מ'דארף אייביג ארויסהאבען די גאנצע מצב גוט צו קענען גועידען וואו אזוי צוצוגיין צום פראבלעם.

אסאך מאל קען געשען דאס פארקערטע אויך, אז מכח זיך דרייען אין די פארפעשענעל וועלט קען מען אמאל אריינפאלן אין א געוויסע צמצום אז יעדע ווארט אין יעדע אפרעדניש מיינט עפעס טיפערס, וואס נישט אייביג איז דאס ריכטיג, און ס׳קען פארדרייען סיי דעם משפיע [קרי-פסיכילאג] און סייי די מקבל [קרי-פאציענט]

די משפיע כפשוטו ווייל ער אליין קען אריינפאלן אין אנקוקען זאכן ארויס פון פארפארציע, און די מקבל קען צומאל שפירן אז יעדע קלייניקייט איז א בער, וואס כמובן איז נישט די געוואונטשענסטע זאך אז א מענטש זאל זיך אנקוקען וי א פעליער, און יעדע זאך פון זיין לעבן באהאלט אונטער זיך פארדארבענע פיש זאפט, תחתיה תעמוד הבהרת.

זייער ריכטיג, דאס איז א באקאנטע זאך אין די פראפעסיאנאלע וועלט אז מ'פעסאלעדשייזט מענטשען שנעל און מ'דארף שטארק אויפפאסען אויף דעם. וואס איך מיין בעיקר דא איז אז די וואס טוהן מיט מענטשען דארפען וויסען נישט צו ווערן איבערגענומען פון די פרעשור וואס מענטשן לייגען צו באקומען א ''קוויבק פיקס'' - א טול, ווייל דאס איז נישט די ארבעט וואס פעלט געווענליך אויס.

חושב מחשבות... האט געשריבן:

שלוה האט געשריבן: מענשן פרעגן אסאך מאל זייער פשוטה שאלות; וואו אזוי לייג איך מיין קינדער שלאפען אין צייט, וואו אזוי קען איך אויפהערן מקנא זיין מיין אינגערע ברודער, אא'וו. און די מענטש ערווארט א פשוט'ע תירוץ. דאס איז וואס איך שרייב אז מ'דארף א אפשאצונג, די תירוצים אויף די שאלות קומט נישט קיינמאל על רגל אחת, מ'דארף אייביג ארויסהאבען די גאנצע מצב גוט צו קענען גועידען וואו אזוי צוצוגיין צום פראבלעם.

אסאך מאל קען געשען דאס פארקערטע אויך, אז מכח זיך דרייען אין די פארפעשענעל וועלט קען מען אמאל אריינפאלן אין א געוויסע צמצום אז יעדע ווארט אין יעדע אפרעדניש מיינט עפעס טיפערס, וואס נישט אייביג איז דאס ריכטיג, און ס׳קען פארדרייען סיי דעם משפיע [קרי-פסיכילאג] און סייי די מקבל [קרי-פאציענט]

די משפיע כפשוטו ווייל ער אליין קען אריינפאלן אין אנקוקען זאכן ארויס פון פארפארציע, און די מקבל קען צומאל שפירן אז יעדע קלייניקייט איז א בער, וואס כמובן איז נישט די געוואונטשענסטע זאך אז א מענטש זאל זיך אנקוקען וי א פעליער, און יעדע זאך פון זיין לעבן באהאלט אונטער זיך פארדארבענע פיש זאפט, תחתיה תעמוד הבהרת.

דערמאנט מיר דער מגיד שיעור, וואס ווען איינער האט אים געפרעגט פשוט וואס תוספות קשיא איז, האט ער באלד אנגעפאנגען מסביר זיין, אז דאס איז טאקע דער 'פני יהושע'ס קשיא', און מאריך געווען אין דעם, און דער בחור ווייסט עד היום נישט וואס דער מגיד שיעור האט געוואלט פון אים.

נאך איינער מיט עצות אויף די "כ'וועל עס באלד טון" סינדראם?