אידישע וועלט פארומס

איז עס דען נישט קיין פראבלעם כעס ביי א מאן, ער מיינט לכאורה די געפערליכע זאך פין קריא לשומשמא איז נאר ביי א פרוי

כעס ואימה הם שני דברים

גלאזער האט געשריבן: כעס ואימה הם שני דברים

פשוט כדברי מעלתו שליט"א

ס'איז א פראבלעם, ער זאגט נאר אז ס'מאכט נישט חרוב די גאנצע הויז

Horizontal האט געשריבן: ס'איז א פראבלעם, ער זאגט נאר אז ס'מאכט נישט חרוב די גאנצע הויז

יא, איך האב אויך אזוי פארשטאנען פשט. דו זעהסט דאך אז רבי חסדא שטעלט עס צו צו זנותא בביתא. זנות בײ א מאן איז דען נישט קיין פראבלעם? נאר אזוי ווי רש"י זאגט, לפי שהאשה מתעסקת בזנוניה ואינה עושה מלאכתה ולא משמרת ביתה ומפקרת את של בעלה למנאפים. די פרוי איז די עקרת הבית, און ווען זי איז נישט אין ארדענונג מאכט עס חרוב די שטוב.

אדער די עגל, ויקומו לצחק. אדער ביי פעור. כנלע"ד

א אינטרעסאנטע זאך האב איך געמערקט, אז דאס וואס די וועלט ווייסט אז קשה זווגו של אדם כקריעת ים סוף איז נאר ביי זווג שני

סיז מסודר האט געשריבן: א אינטרעסאנטע זאך האב איך געמערקט, אז דאס וואס די וועלט ווייסט אז קשה זווגו של אדם כקריעת ים סוף איז נאר ביי זווג שני

עס איז דא מפרשים וואס לערנען פשט דאכט זיך די מאירי אז יעדע מענטש האט א זמן זיווג ראשון אין א זמן זיווג ושני

מיללער האט געשריבן: שאלה: מי שקינא לאשתו ונסתרה, והאשה אומרת שנבעלה אבל היה באונס, משקין אותה?

(מחפש תירוצים עם מקורות - סברות יש לי רב לכאן ולכאן)

זעכער נישט, דאס מיינט דאך והיא לא נתפשה, אויב זי איז א אונס איז נישט שייך די גאנצע ענין

אחת ואחת האט געשריבן:

מיללער האט געשריבן: שאלה: מי שקינא לאשתו ונסתרה, והאשה אומרת שנבעלה אבל היה באונס, משקין אותה?

(מחפש תירוצים עם מקורות - סברות יש לי רב לכאן ולכאן)

זעכער נישט, דאס מיינט דאך והיא לא נתפשה, אויב זי איז א אונס איז נישט שייך די גאנצע ענין

מ'ווייסט דאך נישט צו זי איז געווען אן אונס, ע"ז אנו דנין, דער מאן טענה'ט שהיה ברצון והיא טוענת שהיה באונס

מיללער האט געשריבן:

אחת ואחת האט געשריבן:

מיללער האט געשריבן: שאלה: מי שקינא לאשתו ונסתרה, והאשה אומרת שנבעלה אבל היה באונס, משקין אותה?

(מחפש תירוצים עם מקורות - סברות יש לי רב לכאן ולכאן)

זעכער נישט, דאס מיינט דאך והיא לא נתפשה, אויב זי איז א אונס איז נישט שייך די גאנצע ענין

מ'ווייסט דאך נישט צו זי איז געווען אן אונס, ע"ז אנו דנין, דער מאן טענה'ט שהיה ברצון והיא טוענת שהיה באונס

איינמאל זי איז מודה טרינקט מען דאך אויך נישט אן, דער כהן קען דאך נישט באשווערן וכו'

מיללער האט געשריבן: שאלה: מי שקינא לאשתו ונסתרה, והאשה אומרת שנבעלה אבל היה באונס, משקין אותה?

(מחפש תירוצים עם מקורות - סברות יש לי רב לכאן ולכאן)

כמדומה שביד המלך על ברמב"ם נסתפק בזה, כשיהיה לי פנאי אציין מ"מ מדויק.

אחת ואחת האט געשריבן: איינמאל זי איז מודה טרינקט מען דאך אויך נישט אן, דער כהן קען דאך נישט באשווערן וכו'

וואס איז זי מודה?

פייערמאן האט געשריבן:

מיללער האט געשריבן: שאלה: מי שקינא לאשתו ונסתרה, והאשה אומרת שנבעלה אבל היה באונס, משקין אותה?

(מחפש תירוצים עם מקורות - סברות יש לי רב לכאן ולכאן)

כמדומה שביד המלך על ברמב"ם נסתפק בזה, כשיהיה לי פנאי אציין מ"מ מדויק.

יישר כח - אהי' לכם אסיר תודה - ברוך שובך לברכה

מיללער האט געשריבן:

אחת ואחת האט געשריבן: איינמאל זי איז מודה טרינקט מען דאך אויך נישט אן, דער כהן קען דאך נישט באשווערן וכו'

וואס איז זי מודה?

מען באשווערט איר אז זי איז נישט געוואוינט מיט איינעם חוץ די מאן, דיין קשיא איז, ווען זי איז מודה, זי זאגט נאר אז זי איז נאנס געווארן

אחת ואחת האט געשריבן:

מיללער האט געשריבן:

אחת ואחת האט געשריבן: איינמאל זי איז מודה טרינקט מען דאך אויך נישט אן, דער כהן קען דאך נישט באשווערן וכו'

וואס איז זי מודה?

דיין קשיא איז, ווען זי איז מודה, זי זאגט נאר אז זי איז נאנס געווארן

יא

ווען מען קען ווען שרייען דא וואלט איך זעכער געוואנען.... אבער איך פארשטיי עכט נישט פארוואס סאיז דיר נאך שווער

בהשקפה ראשונה טראכט איך אז עס ווענט זיך צו זי האט נאמנות עפ''י די סוגיא אין כתובות לגבי ברי ושמא במח' ר''ג ור''י, כאטש די מציאות איז נישט ממש דומה אפשר קען מען עפעס מסדר זיין פון דארט.

Amazing האט געשריבן: בהשקפה ראשונה טראכט איך אז עס ווענט זיך צו זי האט נאמנות עפ''י די סוגיא אין כתובות לגבי ברי ושמא במח' ר''ג ור''י, כאטש די מציאות איז נישט ממש דומה אפשר קען מען עפעס מסדר זיין פון דארט.

עיקר הנקודה כאן הוא 'רגלים לדבר' כי למעשה מיירי אחר קינוי וסתירה - בעצם אשת איש שנתיחדה (בלי קינוי וסתירה) ובאתה ואמרה שנבעלה אבל היה באונס, יש ב' דעות ברמ"א סי' קע"ח ס"ג אי מאמינין לה במיגו שיכולה לומר לא נבעלתי או אבדה חזקת כשרותה משום שנתיחדה (היחוד היתה ברצון).
לדעה שגם שם אין לה נאמנות, בוודאי אין לה נאמנות אחרי קינוי וסתירה, וא"כ באופן כזה אינה שותה אלא מגרשה בלי כתובה. אולם להדעה שמאמינים אותה במיגו עדיין נשאלת השאלה כאן אחרי קינוי וסתירה, אם שותה או דאמרי' דרגלים לדבר ואינה שותה.

וואסערע מיגוי איז דען שייך דא? לא נבעלתי וויל זי נישט זאגן ווייל דעמאלטס דארף זי טרינקען.

מיללער האט געשריבן:

Amazing האט געשריבן: בהשקפה ראשונה טראכט איך אז עס ווענט זיך צו זי האט נאמנות עפ''י די סוגיא אין כתובות לגבי ברי ושמא במח' ר''ג ור''י, כאטש די מציאות איז נישט ממש דומה אפשר קען מען עפעס מסדר זיין פון דארט.

עיקר הנקודה כאן הוא 'רגלים לדבר' כי למעשה מיירי אחר קינוי וסתירה - בעצם אשת איש שנתיחדה (בלי קינוי וסתירה) ובאתה ואמרה שנבעלה אבל היה באונס, יש ב' דעות ברמ"א סי' קע"ח ס"ג אי מאמינין לה במיגו שיכולה לומר לא נבעלתי או אבדה חזקת כשרותה משום שנתיחדה (היחוד היתה ברצון).
לדעה שגם שם אין לה נאמנות, בוודאי אין לה נאמנות אחרי קינוי וסתירה, וא"כ באופן כזה אינה שותה אלא מגרשה בלי כתובה. אולם להדעה שמאמינים אותה במיגו עדיין נשאלת השאלה כאן אחרי קינוי וסתירה, אם שותה או דאמרי' דרגלים לדבר ואינה שותה.

לויט די רמ''א טרינק זי זיכער נישט ווייל מיגו האט זי נישט און חזקת כשרות האט זי אויך פארלוירן. ותצא בלי כתובה