איך האב געזען/געהערט/געקלערט א שיינעם געדאנק...
דער קדושת לוי אויפן פסוק הַיּוֹשֶׁבֶת בַּגַּנִּים חֲבֵרִים מַקְשִׁיבִים לְקוֹלֵךְ הַשְׁמִיעִינִי, זאגט:
אז יעדעס מאל א איד איז מקיים א מצוה אדער איז עוסק בתורה זיצט די גאנצע פמליא של מעלה אינאיינעם מיט די אבות הקדושים און צדיקים אין גן עדן, און הערן זיך צו צו דעם איד'ס עבודה, חֲבֵרִים מַקְשִׁיבִים לְקוֹלֵךְ, זיי הערן און שעפן הנאה און קורת רוח פון דער איד וואס א זכי' צו זיצן אויף דער וועלט און דינען דעם אייבערשטן...
און וואס הערן זיי? ווי דער איד בעט זיך און שרייט, הַשְׁמִיעִינִי! לערנט מיך אויס ווי אזוי צו לערנען, לערנט מיך אויס ווי אזוי צו טון דעם רצון ה'!
אז יעדעס מאל א איד איז מקיים א מצוה אדער איז עוסק בתורה זיצט די גאנצע פמליא של מעלה אינאיינעם מיט די אבות הקדושים און צדיקים אין גן עדן, און הערן זיך צו צו דעם איד'ס עבודה, חֲבֵרִים מַקְשִׁיבִים לְקוֹלֵךְ, זיי הערן און שעפן הנאה און קורת רוח פון דער איד וואס א זכי' צו זיצן אויף דער וועלט און דינען דעם אייבערשטן...
און וואס הערן זיי? ווי דער איד בעט זיך און שרייט, הַשְׁמִיעִינִי! לערנט מיך אויס ווי אזוי צו לערנען, לערנט מיך אויס ווי אזוי צו טון דעם רצון ה'!
יעדע גוטע זאך קומט אמאל צו אן ענדע,
אבער נאכדעם קומט אן א בעסערס.
אבער נאכדעם קומט אן א בעסערס.
