אידישע וועלט פארומס

רבותינו האט געשריבן:

אן שטאט קוקען אויף די האלבע חלק וואס איז ליידיג קוקט א חכם אויף די פילע חלק
חכם ר"ת חצי כוס מלא"

בשם הגה"צ ר' אלימלך בידרמאן

רבי אביגדור מיללער האט געזאגט "די גלאז איז אנגעפילט אינגאנצן, האלב מיט וואסער און האלב מיט לופט"

גבר ישראל האט געשריבן:

רבותינו האט געשריבן:

אן שטאט קוקען אויף די האלבע חלק וואס איז ליידיג קוקט א חכם אויף די פילע חלק
חכם ר"ת חצי כוס מלא"

בשם הגה"צ ר' אלימלך בידרמאן

רבי אביגדור מיללער האט געזאגט "די גלאז איז אנגעפילט אינגאנצן, האלב מיט וואסער און האלב מיט לופט"

גבר ישראל האט געשריבן:

רבותינו האט געשריבן:

אן שטאט קוקען אויף די האלבע חלק וואס איז ליידיג קוקט א חכם אויף די פילע חלק
חכם ר"ת חצי כוס מלא"

בשם הגה"צ ר' אלימלך בידרמאן

רבי אביגדור מיללער האט געזאגט "די גלאז איז אנגעפילט אינגאנצן, האלב מיט וואסער און האלב מיט לופט"

די מגיד רבי יענקעלע גאלינסקי ז"ל האט געזאגט פאר וואס קליינע קינדער זענען בשמחה ווייל זיי זעהן בעיקר די גלאז פון אונטען ממילא זעהט עס אויס אין פיל

רבותינו האט געשריבן:

גבר ישראל האט געשריבן:

רבותינו האט געשריבן:

אן שטאט קוקען אויף די האלבע חלק וואס איז ליידיג קוקט א חכם אויף די פילע חלק
חכם ר"ת חצי כוס מלא"

בשם הגה"צ ר' אלימלך בידרמאן

רבי אביגדור מיללער האט געזאגט "די גלאז איז אנגעפילט אינגאנצן, האלב מיט וואסער און האלב מיט לופט"

די מגיד רבי יענקעלע גאלינסקי ז"ל האט געזאגט פאר וואס קליינע קינדער זענען בשמחה ווייל זיי זעהן בעיקר די גלאז פון אונטען ממילא זעהט עס אויס אין פיל

ער האט עס געזאגט אויף זיך אליינס אויך.. זייענדיג קליין געוואוקסיג.

אוראייניקל האט געשריבן:

רבותינו האט געשריבן:

גבר ישראל האט געשריבן:

רבותינו האט געשריבן:

אן שטאט קוקען אויף די האלבע חלק וואס איז ליידיג קוקט א חכם אויף די פילע חלק
חכם ר"ת חצי כוס מלא"

בשם הגה"צ ר' אלימלך בידרמאן

רבי אביגדור מיללער האט געזאגט "די גלאז איז אנגעפילט אינגאנצן, האלב מיט וואסער און האלב מיט לופט"

די מגיד רבי יענקעלע גאלינסקי ז"ל האט געזאגט פאר וואס קליינע קינדער זענען בשמחה ווייל זיי זעהן בעיקר די גלאז פון אונטען ממילא זעהט עס אויס אין פיל

ער האט עס געזאגט אויף זיך אליינס אויך.. זייענדיג קליין געוואוקסיג.

ריכטיג ייש"כ פאר'ן דערמאנען

הנה רוב הפוסקים פסקו מצות צריכות כוונה והנה גם במצות ד' אשר לא תעשנה כתב מרן האריז“ל דצריכות כונה כגון שביתה ממלאכה בשבת ושביתה מעבודת השדה בשביעית זה לא יחשב לעשיה זולת בהתצרפות העשיה הקודם לה בימים המותרים ובעת העשיה יחשוב בלבבו היום אני עושה מלאכה זו כי עדיין לא נאסרה בגזירת הבורא וכשיגיע יום האסור אשבות הנה עשיית המלאכה הלזו למצוה יחשב תיכף כאלו עשה מצות עשה מעשיות בפועל ממש ונגמרת המצוה כשיגיע יום האסור וישבות ממלאכה

לעדל האט געשריבן:

יעדער קען די מימרא פון חז''ל, סוטה ב, אז "ארבעים יום קודם יצירת הולד בת קול יוצאת ומכריז בת פלוני לפלוני''.

אמאל געהערט פון אדמו"ר מווישניץ מאנסי שליט"א בשם קלויזנבורגער רב זצ"ל.
ס'שטייט קשה מזונותיו של אדם כקריעת ים סוף, ווען א מענטש פארלאזט זיך נישט אויפ'ן אייבערשטן, און האלט אז ס'איז מזונות"יו", ער ברענגט די פרנסה, שטערט ער די השפעות פון קומען, ממילא איז עס קשה כקריעת ים סוף...

(וויזשניץ-מאנסי רבי האט צוגעלייגט אז ער האט דאס געשריבן אין זיינע כתבים, און מוסיף געווען אז די זעלבע קען מען זאגן ביי שידוכים, וואס די וועלט זאגט נאך די מימרא "קשה זווגו של אדם כקריעת ים סוף"... אבער לערנענדיג די גמ' האט ער געזען אז ס'שטייט קשה לזווגם...)

אזוי ווי מען נעמט אן אז יעדע מצוה וואס שטייט אין די תורה למען ביי די טעם המצוה איז מען נישט יוצא נאר אויב מען האט אינזין די טעם המצוה בשעתן טון די מצוה קומט אויס אז די מצוה פון כיבוד אב ואם וואס עס שטייט דערויפ אין די תורה למעןיאריכון ימיך דארף מען דאס אינזין האבן בשעתן מכבד זיין א טאטע אין אויב נישט האט מען נישט יוצא געווען אפילו בדיעבד
עיי"ש והוא פלאי

שיין געדאנק, אבער היות ביי אונז אידן ווייסט מען אז מען ברויך לערנען פארן דאווענען, דאן אפשר זאל מען טייטשן פונקט קאפויער...

פאליטישע עקספערט האט געשריבן:

שיין געדאנק, אבער היות ביי אונז אידן ווייסט מען אז מען ברויך לערנען פארן דאווענען, דאן אפשר זאל מען טייטשן פונקט קאפויער...

וואס טוט זיך מיט מפני שלא ברכו בתורה תחילה?

פאליטישע עקספערט האט געשריבן:

שיין געדאנק, אבער היות ביי אונז אידן ווייסט מען אז מען ברויך לערנען פארן דאווענען, דאן אפשר זאל מען טייטשן פונקט קאפויער...

לערן פשט אז ער האט נישט גענוג מתפלל געווען אויף צו קענען לערנען!

געזען מקען זאגן עלי אויך

notification האט געשריבן:

פאליטישע עקספערט האט געשריבן:

שיין געדאנק, אבער היות ביי אונז אידן ווייסט מען אז מען ברויך לערנען פארן דאווענען, דאן אפשר זאל מען טייטשן פונקט קאפויער...

לערן פשט אז ער האט נישט גענוג מתפלל געווען אויף צו קענען לערנען!

אלוקי נשמה שנתת בי טהורה היאוהא ראיה אז עס איז אזוי אתה בראתהדי האסט מיר היינט פריש באשאפן

איתא בחז"ל על התנא רבי עקיבא (אדר"נ ו ב) 'מה היה תחילתו של רבי עקיבא, אמרו, בן ארבעים שנה היה ולא שנה כלום, פעם אחת היה עומד על פי הבאר ואמר, מי חקק אבן זו [היינו שהבחין שם באבן חלולה ולא הבין מי עשה את החור והחלל בתוך האבן]. אמרו לו , הלא המים שנופלים תדיר עליה בכל יום... אי אתה קורא אבנים שחקו מים...

מיד היה רבי עקיבא דן קל וחומר בעצמו, מה רך [המים שהם רכים ואין בהם ממש ] פסל את הקשה [עשו חור באבן שהיא קשה] דברי תורה שקשה כברזל על אחת כמה וכמה שיחקקו את לב ישהוא בשר ודם, מיד חזר ללמוד תורה', ואכן, לבסוף נעשה רבן ומאורן של ישראלן 'ממנו יצאה תורה לישראל 'בהעמידו כ"ד אלפי תלמידים ותורה שם בישראל .

ביארו בה (כעי"ז איתא מהגה"ק רבי ישראל סלנטער זצוק"ל, או ר ישראל דף מ"ז), כי בראשית ימיו היה רבי עקיבא עם הארץ גמור כשאינו מכיר אפילו בצורת אות, ולאחר שהתחיל ללמוד מבראשית, ולא הבין את הנלמד, אמר לעצמו, הנה לריק כל יגיעתי ואם כן מה לי עוד להוסיף וללמוד, וכבר חשב לנטוש אהלי תורה,

באותה שעה עמד על פי הבאר ונזכר בטיפות המים שחוררו את האבן, ועשה חשבון לעצמו, כיצד נעשה החור בסלע, והרי מן הנראה אין כח בטיפת מים להתגבר על האבן וסלע איתן, ואם כן, כיצד נעשה החור, הרי אם הטיפה הראשונה לא הועילה במאומה, אף הטיפה השניה לא תועיל שכן היא נחשבת כטיפה ראשונה וכבר אמרנו שאין בטיפה ראשונה כל כח, ואם השניה אינה כלום גם השלישית איננה כלום שהרי היא כראשונה וכו', ואם טיפה אחת אינה פועלת מאומה כלל, אף כולם יחדיו בצירוף אינם פועלים מאומה,
אלא וודאי, שאף הטיפה הראשונה כבר פעלה איזה תועלת לחורר האבן (אעפ"י שאין רואים זאת).

כיו"ב בלימוד התורה,אף שנראה לי שאיני מבין מאומה, מכל מקום אם אתייגע ואלמד שוב ושוב, אזכה לחזות בנועם ה' ולהתעלות בתורת ה' חפצי, שכן כל 'טיפת' יגיעה מוסיפהלהבנת והתעלות הלומד.

וביתר עומק י"ל, שהרי ברור לכל שאף אם נאמר ש 'מיליון' טיפות יחוררו את הסלע , מ"מ אם תמלא דלי מים בשני מיליון טיפות מים ותשפכנו בבת אחת על האבן לא יחול שום שינוי באבן, האבן תישאר כמות שהיתה, לא חור ולא חצי חור...מעתה תתמה, כיצד באמת שחקו המים את האבן, אלא כי דווקא ' המים שנופלים תדיר עליה בכל יום' (כלשון חז"ל לעיל) הם בכוחם לחקוק באבן, וזהו כוחה של פעולה הנעשית בתמידות ללא הרף, ש'משהו' קטן שבקטנים מצטרף לעוד משהו כמותו עד שלסוף מתחולל השינוי וניכר לעין כל בשר. אבל אם ישפכו כל מימו ת שבעולם בבת אחת בשטף קצף לא ישנו מצורת האבן כלום.

ללמדנו אימתי התורה הקשה כברזל יכולה לחקוק בלב כשהיא נלמדת אפילו מעט אבל ברציפות, שכסדר האדם מתחזק בפעולה קטנה, אבל לימוד כמה שעות ב'רוח סערה' לא יועיל לשנות את מציאות האדם

רבי צדוק הכהן, מסביר מדוע "אין שום ייאוש", באומרו כי עם ישראל, יסודו מ"לאחר ייאוש", כפי שמעידה התורה.

כאשר נולד יצחק אבינו, אומרת התורה, "מי מילל לאברהם היניקה בנים שרה", וכפי שמפרש הרמב"ן: "מי מילל" פירוש, "מי בכל השומעים לאברהם מתחילה תניק בנים שרה, אין בעולם שיאמר אליו כן אפילו לנחמו, כי לא עלה זה על לב איש מעולם". כלומר, לא הייתה שום תקווה שבעולם שייוולד לאברהם ושרה בן. ועם כל זה, העניק להם הבורא את יצחק, אבי יעקב, אבי השבטים שהם כלל ישראל.

כך מפרש רבי צדוק את "אין ייאוש": אין ייאוש, משום שאנו, עם ישראל, תחילתנו מאחר ייאוש. אם, למרות הייאוש המוצק, נולד יצחק לשרה, אנו ודאי שיש אין לנו ייאוש.

אב בחכמה האט געשריבן:

רבי צדוק הכהן, מסביר מדוע "אין שום ייאוש", באומרו כי עם ישראל, יסודו מ"לאחר ייאוש", כפי שמעידה התורה.

כאשר נולד יצחק אבינו, אומרת התורה, "מי מילל לאברהם היניקה בנים שרה", וכפי שמפרש הרמב"ן: "מי מילל" פירוש, "מי בכל השומעים לאברהם מתחילה תניק בנים שרה, אין בעולם שיאמר אליו כן אפילו לנחמו, כי לא עלה זה על לב איש מעולם". כלומר, לא הייתה שום תקווה שבעולם שייוולד לאברהם ושרה בן. ועם כל זה, העניק להם הבורא את יצחק, אבי יעקב, אבי השבטים שהם כלל ישראל.

כך מפרש רבי צדוק את "אין ייאוש": אין ייאוש, משום שאנו, עם ישראל, תחילתנו מאחר ייאוש. אם, למרות הייאוש המוצק, נולד יצחק לשרה, אנו ודאי שיש אין לנו ייאוש.

אויב איר ברענגט שוין די הייליגע ווערטער.
מיט דעם איז ער מסביר די געשריי פון די אלמנה (תקנת מריש) אז זי איז אן אייניקעל פון אברהם וואס האט געהאט 318 עבדים. אויב איינער קען עס צוברענגען דא לכבוד התורה ולומדיה.

גבר ישראל האט געשריבן:

אב בחכמה האט געשריבן:

רבי צדוק הכהן, מסביר מדוע "אין שום ייאוש", באומרו כי עם ישראל, יסודו מ"לאחר ייאוש", כפי שמעידה התורה.

כאשר נולד יצחק אבינו, אומרת התורה, "מי מילל לאברהם היניקה בנים שרה", וכפי שמפרש הרמב"ן: "מי מילל" פירוש, "מי בכל השומעים לאברהם מתחילה תניק בנים שרה, אין בעולם שיאמר אליו כן אפילו לנחמו, כי לא עלה זה על לב איש מעולם". כלומר, לא הייתה שום תקווה שבעולם שייוולד לאברהם ושרה בן. ועם כל זה, העניק להם הבורא את יצחק, אבי יעקב, אבי השבטים שהם כלל ישראל.

כך מפרש רבי צדוק את "אין ייאוש": אין ייאוש, משום שאנו, עם ישראל, תחילתנו מאחר ייאוש. אם, למרות הייאוש המוצק, נולד יצחק לשרה, אנו ודאי שיש אין לנו ייאוש.

אויב איר ברענגט שוין די הייליגע ווערטער.
מיט דעם איז ער מסביר די געשריי פון די אלמנה (תקנת מריש) אז זי איז אן אייניקעל פון אברהם וואס האט געהאט 318 עבדים. אויב איינער קען עס צוברענגען דא לכבוד התורה ולומדיה.

https://hebrewbooks.org/pdfpager.aspx?r ... &pgnum=181

תרנגול האט געשריבן:

'משנכנס אב ממעטין בשמחה'
ר' יעקב מאיר שכטר האט זיך אמאל אויסגעדרוקט: "איך דריי מיך ארום און איך זוך שוין לאנג דעם מענטש וואס אום פורים איז ער אזוי פרייליך וויפיל מען מעג זיך פרייען אום תשעה באב...."
ודו"ק כי עמוק הוא!

וויסןדארף מען אז די רבש"ע איז א מציץ מן החרכים, אפילו איך זעה אים נישט און ער איז באהאלטען

און בעטןאון האפן דארף מען אז די רבש"ע זאל זיין א בחינה משגיח מן החלונות, ווייל פון א ברייטע פענסטער קען מען זעהן די אנדערע זייט ווער עס שטייט דארט און קוקט אריין