אויך אזוי געטראכט, לכאורה ר' דוד לייב ז"ל דרך אגב די בילדער דערמאנען אונז די אנפאנג פון די הספד פונעם ברך משה זצ"ל ביי די לוי' ווער האט זיך געקענט צו אונז פארגלייכן ווען מיר האבן געהאט דעם רבי'ן בחיים חיותו מיר זענען געווען ביי דעם מעמד, די בילדער מאכן אונז וויינען, מיר האבן זיך געפילט אזוי דערהויבן אזוי בגדול אז מיר האבן דעם רבין נעבן אונז, און קנאפע פאר דריי חדשים שפעטער איז געווען אזא בראך אזא טויש, וואס פארשטייט די היינטיגע אינגווארג.
כ'האב געהערט עטליכע מאל פון ר' הערש מיילעך'ן, אז אפרים שטערן פון ירושלים איז געווען דער רוח החיים פון די דעמאלטס'דיגע נסיעה, צוזאמען מיט נאך עטליכע בחורים האט ער פאררופן אן אסיפה שביעי של פסח אין קרית יואל, און האבן עס דארט אויספלאנירט, אהינגערופן ר' יאסל און ס'איז געווארן ווי א פאקט. ווי באקאנט זענען דעם רבי'נס מקורבים געווען דערקעגן מתחילה.
ער שרייבט ראש הקהל ד'סאטמאר ר' לייביש ז"ל לעפקאוויטש, איך קוק צו ער האט אנגעטון א הויכע ביבער הוט אדער די בילד איז נישט קלאר אבער פנים און בארד איז קלאר ר' לייביש
איך מיין איך זע רב עקשטיין פון ארגענטינע גראד הינטער די קליינע קאפעלעך, אזוי שווער זיך צו דערמאנען נעמען פון אידן וואס זענען שוין ארום פערציג יאר נישטא מיט אונז.
ער שרייבט ראש הקהל ד'סאטמאר ר' לייביש ז"ל לעפקאוויטש, איך קוק צו ער האט אנגעטון א הויכע ביבער הוט אדער די בילד איז נישט קלאר אבער פנים און בארד איז קלאר ר' לייביש
ער האט נישט גערעט, דער ראש הקהל מיינט ער ר' סענדר דייטש. דא האט איר דער דרשה פון ר' סענדר בלית ברירה וועל איך מיך מוזן באנוצן מיט'ן מאמר פון רבי יוסי אז מעולם לא עברתי על דברי חברי, אז מען זאגט מיר עלה לדוכן האב איך געמוזט ארויפקומען לדוכן. אבער דער אמת'ן, איך בין נישט קיין דרשן, ובפרט ביי אזא מעמד נשגב, איז אפילו דרשנים מופלגים ומפורסמים דארפן שווער טרעפן די פאסיגע ווערטער אויסצודרוקן די געפילן וואס יעדער איד פילט ביי אזא געלעגנהייט, מכל שכן נאך אזא אדם פשוט, איז אוודאי נישט מעגליך ביי אזא מעמד צו זאגן ווערטער. אבער אזוי ווי מען האט מיך פארט ארויפגערופן, וויל איך נאר אזויפיל זאגן אפאר ווערטער אז ס'פרייט זיך אונז דאס הארץ. אונז האמיר אנגעפאנגען ווען מען האט דא געגרינדעט די תלמוד תורה מיט דריי יאר צוריק, ס'איז געווען הזורעים בדמעה, ס'איז געווען 36 37 קינדער, מען האט געלערנט אין געדינגענע טרעילער'ס מיט שוועריגקייטן, מיט סאמונסעס, טאג טעגליך, פראבלעמען, ס'איז נישט געווען קיין מלמדים אויפ'ן ארט, ס'איז נישט געווען קיין פארפלעגונג אויפ'ן ארט, ס'איז נישט געווען טראנספארטעישן, מען האט זיך געמוטשעט מיט די שווערסטע כוחות און ב"ה איז גדלו והצליחו ועשו פרי, ב"ה נתרחב געווארן די גבולי הקדושה, סיי די תלמוד תורה האלט שוין היינט ביי קרוב צו 180 קינדער און סיי די מיידל סקול, 250. דאס איז די סדר ביי אונז אז וויפיל ציפערן אונז וויל מיר נישט מגזם זיין קען מען אלס נישט אניאגן דעם פאקט. און זייט דעמאלטס ב"ה איז געגרינדעט געווארן דא א סקול פאר מיידלעך, א בית רחל, וואס אויך דאס האט ב"ה שטארק מצליח געווען, און ס'זעט זיך בסייעתא דשמיא דער כח פון אותו זקן, דער רבי זאל געזונט זיין און מאריך ימים זיין. ובפרט איצט ווען מען טרעט צו אויפצובויען די תלמוד תורה וואס דאס איז דער ערשטער שריט, דאס איז נישט קיין לייכטע זאך, ס'איז אפשר גרינגער צו מאכן א חגיגת אבן הפינה ווי דורכצופירן די פאקטישע ארבעט, די שווערע ארבעט. איז ממילא ווען מען טרעט צו צו אזא מין פראיעקט פון אויפבויען א בנין פאר א תלמוד תורה וואס דאס דארף קאסטן לערך דריי פערטל מיליאן דאלאר איז א פשיטות אז דאס לייגט ארויף א גרויסן עול אויף יעדן איינעם. אבער איך וויל דא זאגן אפאר ווערטער: ווען מען טרעט צו צו בויען א בנין פאר א תלמיד תורה וואס דאס איז א ענין פון גרויסע געלטער, דארף מען וויסן, מיט די אנגעשטרענגטע כוחות וואס אונזער עולם איז מסייע צו יעדן דבר שבקדושה אזוי ווי דער רבי זאל זיין געזונט און שטארק האט אונז געלערנט, מען העלפט אלע מוסדות, אלע מוסדות התורה און אלע מוסדות הקדושה העלף מיר אונז, דארף מען וויסן ווען ס'קומט צו די אייגענע מוסדות דארף מען צולייגן א פלייצע. ס'איז כל העולם ניזון בשביל חנינא בני און דער חנינא בני קומט אן שווערער אויפצוטרייבן דעם קב חריבין משבת לשבת. אבער לאמיר האפן אז מיט אונזער מסירת נפש און מיט די אפערוויליגקייט פונעם גאנצן עולם, סיי דא פון מאנסי און סיי פון אנשי שלומינו פון ניו יארק און פון אנדערע מקומות, וועט דער אייבערשטער העלפן אז די חגיגת אבן הפינה וועט שנעל פארווירקליכט ווערן, ס'וועט אויפשטיין א בנין מפואר, א בית שמגדלין בו תורה ותפילה. זאל השי"ת העלפן אז בקרוב זאל נקבע ווערן די אלע בתי כנסיות ובתי מדרשות אין ארץ ישראל, און מיר זאל מיר אלע צוזאמען מקבל זיין פני משיח צדקינו אונטער די הדרכה, אונטער'ן נשיאות פון כ"ק מורינו ורבינו שליט"א.
ער שרייבט ראש הקהל ד'סאטמאר ר' לייביש ז"ל לעפקאוויטש, איך קוק צו ער האט אנגעטון א הויכע ביבער הוט אדער די בילד איז נישט קלאר אבער פנים און בארד איז קלאר ר' לייביש
אפרים שטערן פון ירושלים איז געווען דער רוח החיים פון די דעמאלטס'דיגע נסיעה, צוזאמען מיט נאך עטליכע בחורים האט ער פאררופן אן אסיפה שביעי של פסח אין קרית יואל, און האבן עס דארט אויספלאנירט, אהינגערופן ר' יאסל און ס'איז געווארן ווי א פאקט.ווי באקאנט זענען דעם רבי'נס מקורבים געווען דערקעגן מתחילה.