פון איין זייט פיל איך זייער גילטי אז איך טו גארנישט און איך ניץ נישט אויס די צייט נישט בגשמיות און נישט ברוחניות, אבער פון די אנדערע זייט פארוואס זאל איך האבן א דרייוו צו טוהן עפעס ווען איך ווייס אז איך פיל נישט ווי איך בין ווערד, איך האב נישט געניג וועליו אז מענטשען זאלן מיך אינגאנצן עקסעפטן און ריספעקטן, און איך האב נישט יעצט א וועג אנציפילן דעם לאך! איך האב עס געטרייט אנציפילען מיט אלע סארט מהלכים, אבער נאך אלע מעשיות בין איך נאך אלס נישט ווערד. איך חלש שוין צי טרעפן די וועג וואס זאל מיך איינמאל פאר אלעמאל מאכן די מענטש וואס זאל זיין עכט עקסעפטעד און ריספעקטעד
ב"ה
די וועג וויאזוי דו זאלסט ליינען דעם צעטל איז אז דו זאלסט פיהלן די אמת פון דעם צעטל, און דו זאלסט ווערן אין טאטש דערמיט אז דאס פיהלסטו אינעווייניג. דו חלש'ט צו טרעפן די וועג וואס זאל דיך איינמאל פאר אלעמאל מאכן די מענטש וואס זאל זיין עכט עקסעפטעד און ריספעקטעד. און נאך אלע מעשיות ביסטו נאך אלץ נישט ווערד. דו דארפסט זיין אין טאטש דערמיט. ווייל קומענדיגע מאל גייט ער קוקן ווי ווייט דו ביסט אין טאטש דערמיט. און וויפיל דו ביסט ווייניגער אין טאטש מיט די וועג וויאזוי דו ביסט אנגעקומען צו אים. ער וויל אז דו זאלסט ווערן אויפמערקזאם אז דאס איז וואס עס דרוקט דיךעכט. ער גייט דיך נישט איינפלאנצן גארנישט, ער גייט דיך נישט פארקויפן גארנישט, ער גייט דיך נאר מאכן אויפמערקזאם אויף וואס דו ווייסט.
לויט וויאזוי עס קוקט מיר אויס, האסטו אין דיר אזא וויסן, אזדו האסט נישט גענוג וועליואז מענטשן זאלן דיך אקצעפטירן און רעספעקטן. און די סיבה פארוואס דו טוסט נישט, איזוועגן דעם.
איך מיין אז לפי שיטת ר' ח"מ זאגט מען נישט קיין שום רמז ורמיזא פאר קליינעט ווי אזוי צו ליינען, וואס ער דארף פילן, וואס ער זאל טוישן.. גארנישט גארנישט, סך הכל געט מען א צעטיל און מען זאגט "נעם עס אין באטראכט".
פון איין זייט פיל איך זייער גילטי אז איך טו גארנישט און איך ניץ נישט אויס די צייט נישט בגשמיות און נישט ברוחניות, אבער פון די אנדערע זייט פארוואס זאל איך האבן א דרייוו צו טוהן עפעס ווען איך ווייס אז איך פיל נישט ווי איך בין ווערד, איך האב נישט געניג וועליו אז מענטשען זאלן מיך אינגאנצן עקסעפטן און ריספעקטן, און איך האב נישט יעצט א וועג אנציפילן דעם לאך! איך האב עס געטרייט אנציפילען מיט אלע סארט מהלכים, אבער נאך אלע מעשיות בין איך נאך אלס נישט ווערד. איך חלש שוין צי טרעפן די וועג וואס זאל מיך איינמאל פאר אלעמאל מאכן די מענטש וואס זאל זיין עכט עקסעפטעד און ריספעקטעד
ב"ה
די וועג וויאזוי דו זאלסט ליינען דעם צעטל איז אז דו זאלסט פיהלן די אמת פון דעם צעטל, און דו זאלסט ווערן אין טאטש דערמיט אז דאס פיהלסטו אינעווייניג. דו חלש'ט צו טרעפן די וועג וואס זאל דיך איינמאל פאר אלעמאל מאכן די מענטש וואס זאל זיין עכט עקסעפטעד און ריספעקטעד. און נאך אלע מעשיות ביסטו נאך אלץ נישט ווערד. דו דארפסט זיין אין טאטש דערמיט. ווייל קומענדיגע מאל גייט ער קוקן ווי ווייט דו ביסט אין טאטש דערמיט. און וויפיל דו ביסט ווייניגער אין טאטש מיט די וועג וויאזוי דו ביסט אנגעקומען צו אים. ער וויל אז דו זאלסט ווערן אויפמערקזאם אז דאס איז וואס עס דרוקט דיךעכט. ער גייט דיך נישט איינפלאנצן גארנישט, ער גייט דיך נישט פארקויפן גארנישט, ער גייט דיך נאר מאכן אויפמערקזאם אויף וואס דו ווייסט.
לויט וויאזוי עס קוקט מיר אויס, האסטו אין דיר אזא וויסן, אזדו האסט נישט גענוג וועליואז מענטשן זאלן דיך אקצעפטירן און רעספעקטן. און די סיבה פארוואס דו טוסט נישט, איזוועגן דעם.
איך מיין אז לפי שיטת ר' ח"מ זאגט מען נישט קיין שום רמז ורמיזא פאר קליינעט ווי אזוי צו ליינען, וואס ער דארף פילן, וואס ער זאל טוישן.. גארנישט גארנישט, סך הכל געט מען א צעטיל און מען זאגט "נעם עס אין באטראכט".
ב"ה
איך ווייס נישט וואס ער פערזענליך האלט, און איך האף אז איך קריג מיך נישט מיט אים, און אויב דו גייסט מיר ענטפערן אז ער האלט אנדערש, גיי איך נישט צוריק טענה'ן, אבער איך געדענק פון קאוהירענס טערעפי אז מ'מעג יא זאגן, און זיי זאגן טאקע, פאר א קליענט אז ער זאל זיין אויפמערקזאם אויף די תוכן פונעם צעטיל, פארקערט, דאס איז די ארבעט פונעם צעטיל אז ער זאל פרובירן צו ווערן אויפמערקזאם דערויף.
יעצט, אויב עפעס אין די באוואוסטזיניגקייט פונעם קליענט לאזט נישט אז די תוכן פונעם צעטיל זאל ווערן באוואוסטזיניגט, וועט עס דער טערעפיסט סייווי באמערקן, נישט קיין חילוק וויפיל די קליענט וועט הערן אז ער דארף ליינען דעם תוכן.
אונטערשטע שורה איז, אז מסביר זיין די תוכן פונעם צעטיל, וויאזוי עס איז ארויסגעקומען אין די סעשאן, קען נישט שאטן. און פארקערט דאס איז די ארבעט פונעם צעטיל אז ער זאל זיין אויפמערקזאם דערויף.
(פערלמאן האט מיך געפרעגט צו איך בין שוין אמאל געווען ביי א workshop וואס ארבעט אויף די סארט זאכן
יא, איך קען דעם איד פרעזענליך (שוין כמה פעמים גערעדט מיט אים), ער איז נישט קיין טעראפיסט אבער ער איז זייער זייער א קלוגע מענטש, ער וואוינט אין בית שמש, ער פארט ארום די וועלט מאכנדיג די קורסעס און איך מיין אז א חלק שיעורים איז אויף זום, ער איז זייער א טיפע מענטש, ער האט שוין געהאלפן טויזענטער מענטשן סיי פרעזענליך און סיי מיט זיין קורס.
זיין שטארקע מעלה (לדעתי) איז אז חוץ פון זיין שטארקע קלוגשאפט און פארשטאנד אויף מענטשן און אידישקייט, איז ער אליין אויך א בעל תשובה(זיין מעשה איז ווערד א באשרייבונג פאר זיך, פון איינע פון די גרויסע מענטשן אין מד"י מיליטער, פון זייענדיג א באקאנטע פיגור אז גרויסע קאמפעניס האבן אים געלייגט אויף זייער רעקלאמעס, ביז א חשובע בעלזא חסיד וואס טוט אין קירוב רחוקים וקרובים....)וואס האט שוין אלעס אויספראבירט און געקומען צו די מסקנה אז ס'איז נישט דא בעסער'ס ווי אידישקייט וכו'.
(אויב דארפסטו נאך אינפאו אויף אים אדער אויף די קורס קענסטו מיר אישי'ן)
איך וואלט אעפ’’כ געוואלט הערן דירעקט פון איינעם וואס איז דארט געווען. אויב איינער דא איז דארט געווען, אדער אויב דו ווייסט איינעם, שיק עם אויב מעגליך אהער צו מיין אישי קנעפל. ייש’’כ גדול!
-- @נשמה זיסער, וואס זאגסטו נישט צו זיין זאך פון פארבינדען adhd צו ליבשאפט? (דיסקלעימער: כ’האב עס נאר געהערט פון די סעקרעטאר פון די קורס אין א קורצע דיסקוסיע וואס מיר האבן גערעדט, סא כ’וועל עס נישט ארויפלייגן אויף ר’ אביחי’ס אחריות. אבער ס’מיר געווען אינטערסאנט). כ’מיין א ס’איז אוממעגליך צו זאגן אז ליבשאפט איז די גאנצע מעשה. כ’זעה קלאר ביי מיר (און ביי א קינד וואס ראט אין מיר) ווי די פראנטעל חלק המוח איז שוואכער. מ’קען כמעט פארגעסן וויאזוי מ’הייסט... וכו’ וכו’ ועוד. די פארגעסן-טעותים וואס איך האב שוין געמאכט אין מיין לעבן איז מרפסין איגרא. ווען די נאר וואלט נישט געווען מיין, וואלט איך אויך גוט געלאכט. אויך די שטארקע אייפער, די פייער, די דאמפעיין וואס שיסט אזויפיל מער ביי עקסייטינג זאכן, און איז טאטאל נישט דא ביי באורינ’’ג אפילו-ס’איז-וויכטיגע זאכן. ועוד.
קען זיין אז מיט א געזונטע נפש וואס שפירט ליבשאפט צו זיך און צו אנדערע באקומט מען מער קאנטראל אויף די געפילן. היות מ’איז נישט שיכור צו אנפילן די לאך פון איגאו וכו’ און די זאכן ווערן בעסער, אבער זאגן אז זה הוא? ליבשאפט און געענדיגט מיט adhd?
@נשמה זיסער, וואס זאגסטו נישט צו זיין זאך פון פארבינדען adhd צו ליבשאפט? (דיסקלעימער: כ’האב עס נאר געהערט פון די סעקרעטאר פון די קורס אין א קורצע דיסקוסיע וואס מיר האבן גערעדט, סא כ’וועל עס נישט ארויפלייגן אויף ר’ אביחי’ס אחריות. אבער ס’מיר געווען אינטערסאנט). כ’מיין א ס’איז אוממעגליך צו זאגן אז ליבשאפט איז די גאנצע מעשה. כ’זעה קלאר ביי מיר (און ביי א קינד וואס ראט אין מיר) ווי די פראנטעל חלק המוח איז שוואכער. מ’קען כמעט פארגעסן וויאזוי מ’הייסט... וכו’ וכו’ ועוד. די פארגעסן-טעותים וואס איך האב שוין געמאכט אין מיין לעבן איז מרפסין איגרא. ווען די נאר וואלט נישט געווען מיין, וואלט איך אויך גוט געלאכט. אויך די שטארקע אייפער, די פייער, די דאמפעיין וואס שיסט אזויפיל מער ביי עקסייטינג זאכן, און איז טאטאל נישט דא ביי באורינ’’ג אפילו-ס’איז-וויכטיגע זאכן. ועוד.
קען זיין אז מיט א געזונטע נפש וואס שפירט ליבשאפט צו זיך און צו אנדערע באקומט מען מער קאנטראל אויף די געפילן. היות מ’איז נישט שיכור צו אנפילן די לאך פון איגאו וכו’ און די זאכן ווערן בעסער, אבער זאגן אז זה הוא? ליבשאפט און געענדיגט מיט adhd?
ער איז א צווייער? צווייערס געדענק איך האלטן אז אלעס קען מען אויסהיילן מיט ליבשאפט.
אזוי ווי דו זאגסט: אז מיט א געזונטע נפש וואס שפירט ליבשאפט צו זיך און צו אנדערע באקומט מען מער קאנטראל אויף די געפילן. קען זיין.
פון איין זייט פיל איך זייער גילטי אז איך טו גארנישט און איך ניץ נישט אויס די צייט נישט בגשמיות און נישט ברוחניות, אבער פון די אנדערע זייט פארוואס זאל איך האבן א דרייוו צו טוהן עפעס ווען איך ווייס אז איך פיל נישט ווי איך בין ווערד, איך האב נישט געניג וועליו אז מענטשען זאלן מיך אינגאנצן עקסעפטן און ריספעקטן, און איך האב נישט יעצט א וועג אנציפילן דעם לאך! איך האב עס געטרייט אנציפילען מיט אלע סארט מהלכים, אבער נאך אלע מעשיות בין איך נאך אלס נישט ווערד. איך חלש שוין צי טרעפן די וועג וואס זאל מיך איינמאל פאר אלעמאל מאכן די מענטש וואס זאל זיין עכט עקסעפטעד און ריספעקטעד
ב"ה
די וועג וויאזוי דו זאלסט ליינען דעם צעטל איז אז דו זאלסט פיהלן די אמת פון דעם צעטל, און דו זאלסט ווערן אין טאטש דערמיט אז דאס פיהלסטו אינעווייניג. דו חלש'ט צו טרעפן די וועג וואס זאל דיך איינמאל פאר אלעמאל מאכן די מענטש וואס זאל זיין עכט עקסעפטעד און ריספעקטעד. און נאך אלע מעשיות ביסטו נאך אלץ נישט ווערד. דו דארפסט זיין אין טאטש דערמיט. ווייל קומענדיגע מאל גייט ער קוקן ווי ווייט דו ביסט אין טאטש דערמיט. און וויפיל דו ביסט ווייניגער אין טאטש מיט די וועג וויאזוי דו ביסט אנגעקומען צו אים. ער וויל אז דו זאלסט ווערן אויפמערקזאם אז דאס איז וואס עס דרוקט דיךעכט. ער גייט דיך נישט איינפלאנצן גארנישט, ער גייט דיך נישט פארקויפן גארנישט, ער גייט דיך נאר מאכן אויפמערקזאם אויף וואס דו ווייסט.
לויט וויאזוי עס קוקט מיר אויס, האסטו אין דיר אזא וויסן, אזדו האסט נישט גענוג וועליואז מענטשן זאלן דיך אקצעפטירן און רעספעקטן. און די סיבה פארוואס דו טוסט נישט, איזוועגן דעם.
און אנדערע ווערטער חיים מאיר איז ווי א גלאז וואס מאכט זאכן גרויס ווי א טעלעסקאפ ,
מען קען נאר טרעפן א היילונג פון א מחלה ווי א וויירוס אז מען מאכט ריזיג דעם וויירוס אזוי באקענט מען זיך מיט דעם בריאה און נאכדעם קען מען טרעפן א רפואה כן הדבר הזה חיים מאיר מאכט ריזיג דעם סימפטאם אזוי ווייסט מען וואס און וויזוי צו היילן
פון איין זייט פיל איך זייער גילטי אז איך טו גארנישט און איך ניץ נישט אויס די צייט נישט בגשמיות און נישט ברוחניות, אבער פון די אנדערע זייט פארוואס זאל איך האבן א דרייוו צו טוהן עפעס ווען איך ווייס אז איך פיל נישט ווי איך בין ווערד, איך האב נישט געניג וועליו אז מענטשען זאלן מיך אינגאנצן עקסעפטן און ריספעקטן, און איך האב נישט יעצט א וועג אנציפילן דעם לאך! איך האב עס געטרייט אנציפילען מיט אלע סארט מהלכים, אבער נאך אלע מעשיות בין איך נאך אלס נישט ווערד. איך חלש שוין צי טרעפן די וועג וואס זאל מיך איינמאל פאר אלעמאל מאכן די מענטש וואס זאל זיין עכט עקסעפטעד און ריספעקטעד
ב"ה
די וועג וויאזוי דו זאלסט ליינען דעם צעטל איז אז דו זאלסט פיהלן די אמת פון דעם צעטל, און דו זאלסט ווערן אין טאטש דערמיט אז דאס פיהלסטו אינעווייניג. דו חלש'ט צו טרעפן די וועג וואס זאל דיך איינמאל פאר אלעמאל מאכן די מענטש וואס זאל זיין עכט עקסעפטעד און ריספעקטעד. און נאך אלע מעשיות ביסטו נאך אלץ נישט ווערד. דו דארפסט זיין אין טאטש דערמיט. ווייל קומענדיגע מאל גייט ער קוקן ווי ווייט דו ביסט אין טאטש דערמיט. און וויפיל דו ביסט ווייניגער אין טאטש מיט די וועג וויאזוי דו ביסט אנגעקומען צו אים. ער וויל אז דו זאלסט ווערן אויפמערקזאם אז דאס איז וואס עס דרוקט דיךעכט. ער גייט דיך נישט איינפלאנצן גארנישט, ער גייט דיך נישט פארקויפן גארנישט, ער גייט דיך נאר מאכן אויפמערקזאם אויף וואס דו ווייסט.
לויט וויאזוי עס קוקט מיר אויס, האסטו אין דיר אזא וויסן, אזדו האסט נישט גענוג וועליואז מענטשן זאלן דיך אקצעפטירן און רעספעקטן. און די סיבה פארוואס דו טוסט נישט, איזוועגן דעם.
איך מיין אז לפי שיטת ר' ח"מ זאגט מען נישט קיין שום רמז ורמיזא פאר קליינעט ווי אזוי צו ליינען, וואס ער דארף פילן, וואס ער זאל טוישן.. גארנישט גארנישט, סך הכל געט מען א צעטיל און מען זאגט "נעם עס אין באטראכט".
נישט ממש . חיים מאיר קען דיך אויך זאגן "ווען" עס צו ליינן
און בעיקר איז די צעטל פשוט נאכאמאל עקספיריענסען וואס דו האסט עקספיריענסט ביים סעשאן
נישט ממש . חיים מאיר קען דיך אויך זאגן "ווען" עס צו ליינן
ריכטג
fiena nieas האט געשריבן:
און בעיקר איז די צעטל פשוט נאכאמאל עקספיריענסען וואס דו האסט עקספיריענסט ביים סעשאן
נישט אינגאנצן ריכטיג,זייער אסאך מאל איז די צעטיל די פרא סיפטאם פאזישאן (psp), די קלייענט כאפט נאך נישט בשעת די סעשין אז ער האט עפעס אנדעקט, ס'קען נעמען א גוטע פאר טאג צו כאפן אז דאס וואס שטייט אויפן צעטיל מאכט נישט אזוי סאך סענס. ביי אזאליכע פעלער שפילט די צעטיל די הויפט ראלע, אין די צעטל ליגט די ישועה פאר די קלייענט.
פלעין וויאזוי איך בין, בין איך שטארק פראלאמאטיש, מיין שרעקליכע פראבלעם איז אז איך האב צו ווילדע ענערזשי און מיין שכל קען עס נישט קאנטראלירן, און איך בין אזוי ארויס פון קאנטראל אז קיינער קען מיך נישט קאנטראלן, והא ראיה טאטי און מנהל מיזען ניצן גאר שטארקע power מיך צוהאלטן און קאנטראל, מיך שלאגן און מיך ארויסווארפן, און די איינציגסטע זאך וואס האלט מיך און קאנטראל איז נאר א אטעם באמבע - אז מ'ווארפט מיך ארויס, און נאר אזוי געב איך אויף און איך ווער א וואוילע שעפעלע, און אזוי האלט איך מיך און די ראמען, און איך דערוואג מיך מער נישט צו טוהן קיין ווילדע שטיק, אויב וועל איך ווייטער טוהן ווילדע שטיק, וועל איך ווייטער אריינפאלן און גרויס טראבל, סאו די איינציגסטע וועג וויאזוי איך קען אויסמיידן טראבל, איז נאר אויב איך פארמאך די ענערזש"י, און די איינציגסטע פלאץ ווען איך וועל עס יא ניצן, איז נאר אויב ס'גייט מיך ברענגען ריספעק"ט. ווילאנג ס'ברענגט מיך נישט ריספעקט, לאז איך מיין פראבלעמאטישע ענעזשי טויט. .
ס'זעהט אויס אז די האסט אנגעהויבן מיט די רעכטע פיס!! דאס איז א טיפיקעל נאוט פון קאוהעריענס טערעפי!
אזא פשוט אויסזעהנדיגע נאטיץ קען האבן אין זיך אסאך טיעפקייט, מען קען חקר'נען און קאמענטן אויף דעם, ווי אזוי מען פירט אזאנס ווייטער, אבער איך וועל זיך האלטן צום פראטאקאל פון ק"ט אז מען לאזט די קלייענט אליין זיך אן עצה געבן, און אויף קומען מיט די סעלאשן.
@נשמה: אויב די האלסט אז ס'איז נישט קיין סתירה צום פראטאקאל פון ק"ט, דאמאלטס אדרבה קום אריין, לאז דיר הערן, וואס איז דיין פערספעקטיוו אויף אזא נאטיץ. בעיקר בין איך נייגעריג דיין השערה, צו הרב הגעוגה האלט שוין טאקע (ביים צווייטן סעשאן!) ביים שורש (psp) אדער עס איז נאך זייער אויבערפלעכליך.
**סעשאן #2** נאכן אדורגיין געוויסע פאסירונגען פון מיין יוגענט און די אונטערדריקונג וואס האט מיך געמאכט פאר א וואוילע בחור... זאגט ער אז ער פארשטייט פון ווי נעמט זיך מיין פילן "נישט גיט - א פראבלעם" און אויך מיין טויטקייט און שוואכע מוט! (ווי איך האב דערמאנט אז איך דארף האבן עפעס א מהלך, עפעס ניי, עפעס וואס מיט דעם וועל איך ענדליך זיין געוואלדיג, כדי אנציגיין מיט פול ענערדש"י, ווען דעס איז נישט דא, בין איך טויט).
איך מיין די היינטיגע נאוט דארף ווערן געליינט דורך פילען צוריק א 15 יעריגע בחור וואס נעמט ארויס די דאזיגע מסקנות. דאס איז מיין נייע נאו"ט: Nov 17 2022 פלעין וויאזוי איך בין, בין איך שטארק פראלאמאטיש, מיין שרעקליכע פראבלעם איז אז איך האב צו ווילדע ענערזשי און מיין שכל קען עס נישט קאנטראלירן, און איך בין אזוי ארויס פון קאנטראל אז קיינער קען מיך נישט קאנטראלן, והא ראיה טאטי און מנהל מיזען ניצן גאר שטארקע power מיך צוהאלטן און קאנטראל, מיך שלאגן און מיך ארויסווארפן, און די איינציגסטע זאך וואס האלט מיך און קאנטראל איז נאר א אטעם באמבע - אז מ'ווארפט מיך ארויס, און נאר אזוי געב איך אויף און איך ווער א וואוילע שעפעלע, און אזוי האלט איך מיך און די ראמען, און איך דערוואג מיך מער נישט צו טוהן קיין ווילדע שטיק, אויב וועל איך ווייטער טוהן ווילדע שטיק, וועל איך ווייטער אריינפאלן און גרויס טראבל, סאו די איינציגסטע וועג וויאזוי איך קען אויסמיידן טראבל, איז נאר אויב איך פארמאך די ענערזש"י, און די איינציגסטע פלאץ ווען איך וועל עס יא ניצן, איז נאר אויב ס'גייט מיך ברענגען ריספעק"ט. ווילאנג ס'ברענגט מיך נישט ריספעקט, לאז איך מיין פראבלעמאטישע ענעזשי טויט.
איך מיין אז די היינטיגע נאו"ט איז א חידוש און א טיפע אפשאצונג... איך האף אז אויב סאיז אמת זאל דער בוכ"ע מיך העלפן עס צי 'באוויסטזיניגע"ן' (איך רעד שוין די שפראך...)מיט א קלארקייט און געהאלפן ווערן אדורכדעם.
ב"ה
לויט ווי עס קוקט אויס פון דעם צעטיל, איז ארויסגעקומען אין די סעשאן אז דו האלטסט, אז די גאר שטארקע power וואס דיין טאטע און מנהל נוצן דיך צו האלטן אין קאנטראל וכו', (איך שרייב די ווארט 'נוצן' בלשון 'הווה', ווייל פאסירונגן פון די עבר איז נאך אין די 'הווה', אויב עס האט השפעה אויף מעשים) איז א ראי' אז נאר דאס איז די וועג וויאזוי דו קענסט קאנטראלירן דיין ענערגיע.
ווי עס קוקט אויס איז ארויסגעקומען אין די סעשאן אז דו האלטסט, טיף אונטערנבאוואוסטזיין, (און דו דארפסט פרובירן צו זעהן צי עס פילט זיך אמת,) אז די וועג וויאזוי דו האלטסט דיין ענערגיע אין קאנטראל איז,ווען דו געסט אויף, און לאזט עס פארמאכט.
דאס אז דו טוסט זאכן פאר ריספעקט, דאס קען זיין דיין טבע. בטבע ווילסטו האבן א גוטן נאמען. און מצליח זיין. אבער דאס אויפגעבן כדי צו האלטן דיין ענערגיע אין די ראמען, דאס קומט ווייל דו ווייסט אז נאר אזוי קענסטו דאס קאנטראלירן.
די ווארט 'מיך' פון די ווערטער 'מ'ווארפטמיךארויס' גייט ארויף אויף דיין 'ענערדשי'. דאס מיינט אז אין דיין לעבן האסטו א געוויסע געברויך צו זוכן א געוויסע שטארקע 'אטעם באמבע' וואס זאל ארויסווארפן דיין ענערדשי. א געוויסע סארט 'שלאגן און ארויסווארפן' וואס זאל אפשטעלן דיין ווילדקייט. און ווערן א וואוילע שעפעלע.
דאס אז דו האסט ווילדע ענערדשי, און דו קענסט טון ווילדע שטיק, דאס איז אויך דיין טבע. נאר דו האסטעך אויסגעלערנט וויאזוי דאס זאל ווערן קאנטראלירט. דאס איז די עמאושענעל אמת מיט וואס דו דארפסט לעבן, אויף וואס דו דארפסטעך פרובירן צו באוואוסטזיניגן. וויאזוי דו האלטסט איז די וועג צו קאנטראלירן דיין ענערדשי. און אין די סעשאן איז ארויסגעקומען אז דו דארפסט עס האלטן פארמאכט.
דער עיקר פון דעם צעטיל איז וויאזוי דו האלטסט ווערט קאנטראלירט דיין ענערדשי.
פלעין וויאזוי איך בין, בין איך שטארק פראלאמאטיש, מיין שרעקליכע פראבלעם איז אז איך האב צו ווילדע ענערזשי און מיין שכל קען עס נישט קאנטראלירן, און איך בין אזוי ארויס פון קאנטראל אז קיינער קען מיך נישט קאנטראלן, והא ראיה טאטי און מנהל מיזען ניצן גאר שטארקע power מיך צוהאלטן און קאנטראל, מיך שלאגן און מיך ארויסווארפן, און די איינציגסטע זאך וואס האלט מיך און קאנטראל איז נאר א אטעם באמבע - אז מ'ווארפט מיך ארויס, און נאר אזוי געב איך אויף און איך ווער א וואוילע שעפעלע, און אזוי האלט איך מיך און די ראמען, און איך דערוואג מיך מער נישט צו טוהן קיין ווילדע שטיק, אויב וועל איך ווייטער טוהן ווילדע שטיק, וועל איך ווייטער אריינפאלן און גרויס טראבל, סאו די איינציגסטע וועג וויאזוי איך קען אויסמיידן טראבל, איז נאר אויב איך פארמאך די ענערזש"י, און די איינציגסטע פלאץ ווען איך וועל עס יא ניצן, איז נאר אויב ס'גייט מיך ברענגען ריספעק"ט. ווילאנג ס'ברענגט מיך נישט ריספעקט, לאז איך מיין פראבלעמאטישע ענעזשי טויט. .
ס'זעהט אויס אז די האסט אנגעהויבן מיט די רעכטע פיס!! דאס איז א טיפיקעל נאוט פון קאוהעריענס טערעפי!
אזא פשוט אויסזעהנדיגע נאטיץ קען האבן אין זיך אסאך טיעפקייט, מען קען חקר'נען און קאמענטן אויף דעם, ווי אזוי מען פירט אזאנס ווייטער, אבער איך וועל זיך האלטן צום פראטאקאל פון ק"ט אז מען לאזט די קלייענט אליין זיך אן עצה געבן, און אויף קומען מיט די סעלאשן.
@נשמה: אויב די האלסט אז ס'איז נישט קיין סתירה צום פראטאקאל פון ק"ט, דאמאלטס אדרבה קום אריין, לאז דיר הערן, וואס איז דיין פערספעקטיוו אויף אזא נאטיץ. בעיקר בין איך נייגעריג דיין השערה, צו הרב הגעוגה האלט שוין טאקע (ביים צווייטן סעשאן!) ביים שורש (psp) אדער עס איז נאך זייער אויבערפלעכליך.
ב"ה
ס'איז זייער וויכטיג קודם צו זיין אויפמערקזאם אויף די 'וויסן' וואס איז ארויסגעקומען אין די סעשאן און נישט פרובירן דאס צו טוישן אדער צו פארדעקן. נאר די רגע מ'פילט אז דאס איז דער אמת, דארף מען ווערן מער און מער אויפמערקזאם און באוואוסטזיניגט ווי ווייט, ווי ווייט, ווי ווייט, מ'לעבט אזוי. אזוי קוקט מיר אויס.
פלעין וויאזוי איך בין, בין איך שטארק פראלאמאטיש, מיין שרעקליכע פראבלעם איז אז איך האב צו ווילדע ענערזשי און מיין שכל קען עס נישט קאנטראלירן, און איך בין אזוי ארויס פון קאנטראל אז קיינער קען מיך נישט קאנטראלן, והא ראיה טאטי און מנהל מיזען ניצן גאר שטארקע power מיך צוהאלטן און קאנטראל, מיך שלאגן און מיך ארויסווארפן, און די איינציגסטע זאך וואס האלט מיך און קאנטראל איז נאר א אטעם באמבע - אז מ'ווארפט מיך ארויס, און נאר אזוי געב איך אויף און איך ווער א וואוילע שעפעלע, און אזוי האלט איך מיך און די ראמען, און איך דערוואג מיך מער נישט צו טוהן קיין ווילדע שטיק, אויב וועל איך ווייטער טוהן ווילדע שטיק, וועל איך ווייטער אריינפאלן און גרויס טראבל, סאו די איינציגסטע וועג וויאזוי איך קען אויסמיידן טראבל, איז נאר אויב איך פארמאך די ענערזש"י, און די איינציגסטע פלאץ ווען איך וועל עס יא ניצן, איז נאר אויב ס'גייט מיך ברענגען ריספעק"ט. ווילאנג ס'ברענגט מיך נישט ריספעקט, לאז איך מיין פראבלעמאטישע ענעזשי טויט. .
ס'זעהט אויס אז די האסט אנגעהויבן מיט די רעכטע פיס!! דאס איז א טיפיקעל נאוט פון קאוהעריענס טערעפי!
אזא פשוט אויסזעהנדיגע נאטיץ קען האבן אין זיך אסאך טיעפקייט, מען קען חקר'נען און קאמענטן אויף דעם, ווי אזוי מען פירט אזאנס ווייטער, אבער איך וועל זיך האלטן צום פראטאקאל פון ק"ט אז מען לאזט די קלייענט אליין זיך אן עצה געבן, און אויף קומען מיט די סעלאשן.
@נשמה: אויב די האלסט אז ס'איז נישט קיין סתירה צום פראטאקאל פון ק"ט, דאמאלטס אדרבה קום אריין, לאז דיר הערן, וואס איז דיין פערספעקטיוו אויף אזא נאטיץ. בעיקר בין איך נייגעריג דיין השערה, צו הרב הגעוגה האלט שוין טאקע (ביים צווייטן סעשאן!) ביים שורש (psp) אדער עס איז נאך זייער אויבערפלעכליך.
ב"ה
דאס איז גארנישט אויבערפלעכליך. אבער זיין 'באוואוסטזיניגקייט' קען זיין איז נאך אויבערפלעכליך. געדענק: אפילו אויב די שורש איז פאר די נאז, מיינט עס נאכנישט אז די קליענט האט באוויזן זיך צו באוואוסטזיניגן דערויף. ס'דויערט צייט. באוואוסטזיניגקייט איז ריאליטעט, ריאליטעט טוישט זיך נישט אזוי שנעל. עס ווענד זיך אין די באוואוסטזיניגקייט פונעם קליענט און נישט אין די טיפקייט פון א סעשאן.
פלעין וויאזוי איך בין, בין איך שטארק פראלאמאטיש, מיין שרעקליכע פראבלעם איז אז איך האב צו ווילדע ענערזשי און מיין שכל קען עס נישט קאנטראלירן, און איך בין אזוי ארויס פון קאנטראל אז קיינער קען מיך נישט קאנטראלן, והא ראיה טאטי און מנהל מיזען ניצן גאר שטארקע power מיך צוהאלטן און קאנטראל, מיך שלאגן און מיך ארויסווארפן, און די איינציגסטע זאך וואס האלט מיך און קאנטראל איז נאר א אטעם באמבע - אז מ'ווארפט מיך ארויס, און נאר אזוי געב איך אויף און איך ווער א וואוילע שעפעלע, און אזוי האלט איך מיך און די ראמען, און איך דערוואג מיך מער נישט צו טוהן קיין ווילדע שטיק, אויב וועל איך ווייטער טוהן ווילדע שטיק, וועל איך ווייטער אריינפאלן און גרויס טראבל, סאו די איינציגסטע וועג וויאזוי איך קען אויסמיידן טראבל, איז נאר אויב איך פארמאך די ענערזש"י, און די איינציגסטע פלאץ ווען איך וועל עס יא ניצן, איז נאר אויב ס'גייט מיך ברענגען ריספעק"ט. ווילאנג ס'ברענגט מיך נישט ריספעקט, לאז איך מיין פראבלעמאטישע ענעזשי טויט. .
ס'זעהט אויס אז די האסט אנגעהויבן מיט די רעכטע פיס!! דאס איז א טיפיקעל נאוט פון קאוהעריענס טערעפי!
אזא פשוט אויסזעהנדיגע נאטיץ קען האבן אין זיך אסאך טיעפקייט, מען קען חקר'נען און קאמענטן אויף דעם, ווי אזוי מען פירט אזאנס ווייטער, אבער איך וועל זיך האלטן צום פראטאקאל פון ק"ט אז מען לאזט די קלייענט אליין זיך אן עצה געבן, און אויף קומען מיט די סעלאשן.
@נשמה: אויב די האלסט אז ס'איז נישט קיין סתירה צום פראטאקאל פון ק"ט, דאמאלטס אדרבה קום אריין, לאז דיר הערן, וואס איז דיין פערספעקטיוו אויף אזא נאטיץ. בעיקר בין איך נייגעריג דיין השערה, צו הרב הגעוגה האלט שוין טאקע (ביים צווייטן סעשאן!) ביים שורש (psp) אדער עס איז נאך זייער אויבערפלעכליך.
ב"ה
דאס איז גארנישט אויבערפלעכליך. אבער זיין 'באוואוסטזיניגקייט' קען זיין איז נאך אויבערפלעכליך. געדענק: אפילו אויב די שורש איז פאר די נאז, מיינט עס נאכנישט אז די קליענט האט באוויזן זיך צו באוואוסטזיניגן דערויף. ס'דויערט צייט. באוואוסטזיניגקייט איז ריאליטעט, ריאליטעט טוישט זיך נישט אזוי שנעל. עס ווענד זיך אין די באוואוסטזיניגקייט פונעם קליענט און נישט אין די טיפקייט פון א סעשאן.
זאגסט זייער גוט!
אבער ס'קען אויך זיין אז מען מיינט אז דאס איז די שורש, אבער מיט די צייט זעהט מען אז עס גייט טיפער, עס איז דא מער טיעפערע שרשים וואס האלט די מענטש פארמאכט.
צו אזוי צו אזוי - דארף @הגועגה וויסן אז אלעס וואס ווערט געשריבן דא איז הלכה ולא למעשה, ס'איז אלעס וואס עס קען טארעטיש זיין, אבער אויף למעשה איז הגועה די איינציגסטע און לעצטע מחליט!, איך מיין אז @נשמה איז מסכים מיט דעם
פלעין וויאזוי איך בין, בין איך שטארק פראלאמאטיש, מיין שרעקליכע פראבלעם איז אז איך האב צו ווילדע ענערזשי און מיין שכל קען עס נישט קאנטראלירן, און איך בין אזוי ארויס פון קאנטראל אז קיינער קען מיך נישט קאנטראלן, והא ראיה טאטי און מנהל מיזען ניצן גאר שטארקע power מיך צוהאלטן און קאנטראל, מיך שלאגן און מיך ארויסווארפן, און די איינציגסטע זאך וואס האלט מיך און קאנטראל איז נאר א אטעם באמבע - אז מ'ווארפט מיך ארויס, און נאר אזוי געב איך אויף און איך ווער א וואוילע שעפעלע, און אזוי האלט איך מיך און די ראמען, און איך דערוואג מיך מער נישט צו טוהן קיין ווילדע שטיק, אויב וועל איך ווייטער טוהן ווילדע שטיק, וועל איך ווייטער אריינפאלן און גרויס טראבל, סאו די איינציגסטע וועג וויאזוי איך קען אויסמיידן טראבל, איז נאר אויב איך פארמאך די ענערזש"י, און די איינציגסטע פלאץ ווען איך וועל עס יא ניצן, איז נאר אויב ס'גייט מיך ברענגען ריספעק"ט. ווילאנג ס'ברענגט מיך נישט ריספעקט, לאז איך מיין פראבלעמאטישע ענעזשי טויט. .
ס'זעהט אויס אז די האסט אנגעהויבן מיט די רעכטע פיס!! דאס איז א טיפיקעל נאוט פון קאוהעריענס טערעפי!
אזא פשוט אויסזעהנדיגע נאטיץ קען האבן אין זיך אסאך טיעפקייט, מען קען חקר'נען און קאמענטן אויף דעם, ווי אזוי מען פירט אזאנס ווייטער, אבער איך וועל זיך האלטן צום פראטאקאל פון ק"ט אז מען לאזט די קלייענט אליין זיך אן עצה געבן, און אויף קומען מיט די סעלאשן.
@נשמה: אויב די האלסט אז ס'איז נישט קיין סתירה צום פראטאקאל פון ק"ט, דאמאלטס אדרבה קום אריין, לאז דיר הערן, וואס איז דיין פערספעקטיוו אויף אזא נאטיץ. בעיקר בין איך נייגעריג דיין השערה, צו הרב הגעוגה האלט שוין טאקע (ביים צווייטן סעשאן!) ביים שורש (psp) אדער עס איז נאך זייער אויבערפלעכליך.
ב"ה
דאס איז גארנישט אויבערפלעכליך. אבער זיין 'באוואוסטזיניגקייט' קען זיין איז נאך אויבערפלעכליך. געדענק: אפילו אויב די שורש איז פאר די נאז, מיינט עס נאכנישט אז די קליענט האט באוויזן זיך צו באוואוסטזיניגן דערויף. ס'דויערט צייט. באוואוסטזיניגקייט איז ריאליטעט, ריאליטעט טוישט זיך נישט אזוי שנעל. עס ווענד זיך אין די באוואוסטזיניגקייט פונעם קליענט און נישט אין די טיפקייט פון א סעשאן.
זאגסט זייער גוט!
אבער ס'קען אויך זיין אז מען מיינט אז דאס איז די שורש, אבער מיט די צייט זעהט מען אז עס גייט טיפער, עס איז דא מער טיעפערע שרשים וואס האלט די מענטש פארמאכט.
צו אזוי צו אזוי - דארף @הגועגה וויסן אז אלעס וואס ווערט געשריבן דא איז הלכה ולא למעשה, ס'איז אלעס וואס עס קען טארעטיש זיין, אבער אויף למעשה איז הגועה די איינציגסטע און לעצטע מחליט!, איך מיין אז @נשמה איז מסכים מיט דעם
ב"ה
אוודאי, נישט נאר טיפער, נאר אפילו דאס זאל זיין די טיפסטע, ליגט די שורש ערגעץ דא. אדער איינע פון די שטארקע שרשים. אבער אוודאי קען א סימפטאם האבן מערערע שרשים, אוודאי.
איך האף כ'האב נישט געשריבן עפעס וואס גייט אריין אין די קאטאגאריע פון 'החלטה'. אבער אויב עפעס אוודאי איז ער דער איינציגסטער און לעצטער מחליט. איך וועל נעקסטיים בעסער אכטונג געבן אז ס'זאל נישט טוישן קיין שום זאך וואס איז ארויסגעקומען אין די סעשאן. איך וועל דיר זאגן דעם אמת, איך האב ענדערש געוואלט אז ער זאל זיך באוואוסטזיניגן אויף זיין צוגאנג צו ענערגיע, ווי איידער אז ער האט א פראבלעם אז ער האט ווילדע ענערגיע. אז דו וועסט קוקן אין די צעטיל וועסטו זעהן אז ס'האט אויך דעם אנווייזונג. וואס קען דאס שאטן? ענדערש זאל ער פאוקוסירן אויף דעם אז ער האלט עס צוריק, ווי איידער אז ער האט א פראבלעם אז ער האט ווילדע ענערגיע. אמת אז דאס האט ער געזאגט.
יישר כח @הגוגעה פארן מיטטיילן, און הצלחה אויף ווייטער.
נשמה האט געשריבן. ווי עס קוקט אויס איז ארויסגעקומען אין די סעשאן אז דו האלטסט, טיף אונטערנבאוואוסטזיין, (און דו דארפסט פרובירן צו זעהן צי עס פילט זיך אמת,) אז די וועג וויאזוי דו האלטסט דיין ענערגיע אין קאנטראל איז, ווען דו געסט אויף, און לאזט עס פארמאכט
נשמה האט געשריבן. דאס אז דו טוסט זאכן פאר ריספעקט, דאס קען זיין דיין טבע. בטבע ווילסטו האבן א גוטן נאמען. און מצליח זיין. אבער דאס אויפגעבן כדי צו האלטן דיין ענערגיע אין די ראמען, דאס קומט ווייל דו ווייסט אז נאר אזוי קענסטו דאס קאנטראלירן.
שטארק מעגליך.
ס'איז אבער אויך דא א פלאץ צו זאגן אז דער שטארקע צורך פאר רעספעקט קומט יא פון דיין איבערלעבענישן. (און ווי אויבנדערמאנט, די ביזט דער וואס דארף אפמאכן) בשעת דער מנהל האט דיר ארויסגעווארפן פון חדר, און טאטי איז געווען זייער ברוגז. האסטו נישט געוויסט אפצוטיילן צווישן דיר, און דיין ענערדזי. סא אפשטעלן די ווילדע ענערדזי, האט ביי דיר און קאפ געמיינט אז די ביזט א פראבלעם וואס מען דארף אפשטעלן.
און דאס קען זיין די רעספעקט וואס די זוכסט אזוי שטארק. דיין מח זיכט א וועג ארויס פון דער געפיל וואס די האסט דעמאלץ באקומען אלץא קינד וואס איז א פראבלעם.
אקעי. איך גיי דא געהעריג היידשעקען דעם אשכול. איך גיי אראפלייגען מיינע פילינגס. זייט נישט ברוגז... פארשריבען יום ג תולדות בבוקר(נישט אפען חשבון לפרסם) איך פיל הארעביל הארעביל שלעכט, גילטי אויף די הונדערטער צו טויזענטער שעות וואס גייט לטמיון בעומקא תהום רבה מיט אוקריינע, קליפס, סתם נארישקייטען, א בליק, וכדו' אזויפיל שעות וואס וואלט ווען געקענט פארניצט ווערן פאר עדווענסע"ן די ביזנעס, פאר חזר'ן א מסכת, גייט אוועק מיט ליידיגקייטן וואס מאכט מיך פילען גארביטש. ארבעט ווערט נעגלעקטע"ד... אוי וויי. ס'טוט וויי. וואס דארף איך טוהן, טראכטן יעצט? לאמיר איבערגיין די קארטל. פון איין זייט פיל איך זייער גילטי אז איך פארברענג צייט און ניץ עס נישט אויס, נישט ברוחניות און נישט בגשמיות. אבער פון די אנדערע זייט, פארוואס(אדער "וויאזוי")זאל איך האבן א דרייוו צו טוהן עפעס, ווען איך ווייס אז איך פיל נישט אז איך בין ווערד. איך פיל נישט ריספעקטעד און עקסעפטעד וויאזוי איך בין. און איך זעה נישט א וועג וויאזוי אנציפילען דעם לאך! איך האב שוין אזויפיל געטרייט דאס אנצופילען מיט אזויפיל מהלכים און וועגען. אבער איך פיל נאך אלס נישט ווערד. איך פיל נאך אלס נישט ריספעקטעד און עקסעפטעד. איך חלש שוין צי טרעפן די וועג וואס זאל מיך איינמאל פאר אלעמאל מאכן די מענטש וואס איז ריספעקטעד און עקסעפטעד. אויוויי אויוויי סקומט נאך א פילע טאג, און איך האב נישט קיין געדילד צי גארנישט!! אויוויי אויוויי אוי ואבוי! נאך א טאג פארברענגען נאך א טאג פילען דיפרעסט סוף טאג פון פיסטעווען... יואוי! סאיז אזא שאד! איך קען ווען ניצן די צייט!! טאטע און הימעל פליז העלף! אההי! סטוט וויי!! איך פיל דיפרעסט!! כהאב אפילו נישט קיין כח התאווה ווען מדארף!
6:00 PM איך בין געפארן אויפען ראוד צי ערלעדיגען זאכן. אויפן וועג האב איך געפילט אזא פעין, אזא צער/אומגעדולד א געוויין...
וואס טוה איך אינדערהיים? זאל איך סטאפן???????? סגייט זיין ווייטאג זייער ווייטאגלעך אוי ואווי !! וויי געוואלד. אזא יואש. אזא אי חיות. אזא צישאסענקייט! פון ווי נעמט זיך דאס?? ממש נישט קיין מוט צי טוהן עפעס אוי וויי געוואלד!! אזא יואש, אזא פארלוירענקייט!! אוי ואבוי ס'גרוילט צו שטיפן אזויפיל שעות! ווען וועל איך שוין ווערן א געזונטע מענטש?! טאטע און הימל.. איך וויין שיק מיר דיין הילף. הופע עלי רוח חכמה ובינה רוח עצה וגבורה רוח דעת ויראת השם אוי הייל מיך! שטארק מיך! געוואלד! טאטע, ליבער טאטע, תורינו הדרך הישרה והנהגה הטובה בכל עניני! הורינו השם דרכיך! והודיענו ידיעה ברורה! באופן שאתקרב לרצוניך!