איז דא א ענין צו קויפן א עקסטער הושענא פאר יעדעם? איז די ווארט א אויסגעקלאפטע הושענא ריכטיג? אדער מען מישט מיט די כפרות ( מחצית השקל)
אין דער אור אלטער מנהגים דק"ק וורמיישא פון ר' יוזפא שמש ווערט שוין אזוי געברענגט (סימן קפ"א): "... ועושה הושענה מערבה לכל בני ביתו, לגדול וקטן לזכר ולנקבה, לכל אחד אחד בפני עצמו."
"אייער צופרידנהייט, מיין הנאה." -מיך אליינס...
נישט אייביג קום איך אן צו אלעס, אויב איינער האלט איך קען בייהילפיג זיין פאר עפעס דא קען מען מיר צושיקן א לינק דערצו אין אימעיל[email protected]
ראשית כל, כלום הסתובבת בסאטמאר ביהמ"ד בשנים קדמוניות? ואם כן כמה פעמים בשנה?
חוץ מזה, מהו נקרא 'שנים קדמוניות'?
ועוד קשה, מתחילה היה נראה שבשאלה באתה ועכשיו בוודאות...
יא איך האב מיך אסאך אסאך געדרייט אין סאטמאר איך רעדט פון הושע"ר אין די מ"ם יארען איז נישט געווען און די אלע שולען פון סאטמארע חסידים אין וומב"ג אמרו משנה תורה בציבור וזהו !!! השאלה היתה על היום ועל אדמור"י בית סאטמאר
איך פארשטיי אז דו זאגסט אז מען האט בכלל נישט געזאגט קיין תהלים?! דאס זיכער נישט, מען האט אייביג געזאגט תהלים, קען זיין אז מען איז געגאנגען צום טיש און געזאגט תהלים אין ראדני, אבער געזאגט האט מען.
די אדמורי"ם שליט"א זאגן נאך חצות, און אין די בתי מדרשים איז געווענליך דא ביידע, געוויסע קלענערע האבן נאר נאך חצות א מנין
@farshlufen דאכט זיך מיר האבן אמאל גערעדט פון דעם, וואס דער סתם ציבור האט געטוהן איז קיין ראי', דער מנהג איז צו זאגן נאך חצות
איך פארשטיי אז דו זאגסט אז מען האט בכלל נישט געזאגט קיין תהלים?! ניין !!! איך האב דאס נישט געזאגט און איך ווייס אז מען האט יא געזאגט קוק קלאר וואס מיין שאלה איז געווען און באמת כהיום איז דא פארשידענע חצרות הצדיקים וואס זאגען יא פאר חצות און קוק צוריק אפאר תגובות וואס אנדערע שרייבן
עפ"י סוד איז די עיקר שרעקעדיגע צייט פון הושענא רבה פאר חצות, און דעמאלסט דארף מען ליינען מנשנה תורה, עס ווערט אבער געברענגט אז אגאנצע נאכט זאל מען פארברענגען מיט סליחות זאגן
ע”פ אר”י איז די סליחות דירעקט אויף נאך חצות וואס דעמאלסט קען מען שוין זעהן די צל הלבנה,
שער הכוונות דרושי חג הסוכות דרוש ו'
וכו’ ולכן נוהגים לעסוק בתורה בחצות לילה הא' עד זמן זריחת הלבנה וקוראים ספר "אלה הדברים" הנקרא "משנה תורה" וכו’
וראיה לזה מ"ש בספר הראקאנטי כי נעשה הדבר הזה באדם א' שנסתכל באור הלבנה ולא מצא צל על ראשו, וחזר בלילה והתפלל ובכה ושב בתשובה, וחזר וראה צל על ראשו וחזר הצלם למקומו. ולכן כל יום הושענא רבא יש בו קצת דינין אעפ"י שנגמר הדין בחצות הראשונה של לילה כנ"ל. והטעם הוא לפי שעדיין הדין תלוי עד יום ח' עצרת כנזכר לראות אם ישובו בתשובה. ולכן יש נוהגים לומר סליחות ”אחר” חצות ליל הושענא רבא קרוב לאשמורת הבוקר אעפ"י שנגמר הדין בחצות לילה הא'
זיכסט א ספר, רבי, חברותה, מראה מקום, אין לימוד הקבלה? איך קען אייך אפשר העלפן! אין אישי!
איז דא אן ענין/מקור איבער נעמען די קינדער אונטערן טלית ביי דוכן'ען אדער עס איז בלויז צו פארזיכערן אז זיי קוקן נישט אויף די כהנים?
והנפק"מ אויב מ'זאל דאס טון ביז די בר מצוה אדער ביז הגיע לכלל דעת.
איך ווייס נישט איבער נאך א סיבה, אבער צו נאטירן אז דער משנה ברורה (קכ"ח סקצ"ב) ברענגט פון דער דרכי משה "שגם העם נוהגין לכסות פניהם בטלית כדי שלא יוכלו להסתכל בידי הכהנים", און מ'רעדט דאך פון גדולים בעלי דעת, סאו זעט אויס אז דער סיבה נישט צו קוקן פאדערט עפעס אזוי דראסטיש אפילו פאר עלטערע (און אוודאי פאר קינדער שהגיעו לכלל דעת.)
"אייער צופרידנהייט, מיין הנאה." -מיך אליינס...
נישט אייביג קום איך אן צו אלעס, אויב איינער האלט איך קען בייהילפיג זיין פאר עפעס דא קען מען מיר צושיקן א לינק דערצו אין אימעיל[email protected]
איז דא אן ענין/מקור איבער נעמען די קינדער אונטערן טלית ביי דוכן'ען אדער עס איז בלויז צו פארזיכערן אז זיי קוקן נישט אויף די כהנים?
והנפק"מ אויב מ'זאל דאס טון ביז די בר מצוה אדער ביז הגיע לכלל דעת.
איך ווייס נישט איבער נאך א סיבה, אבער צו נאטירן אז דער משנה ברורה (קכ"ח סקצ"ב) ברענגט פון דער דרכי משה "שגם העם נוהגין לכסות פניהם בטלית כדי שלא יוכלו להסתכל בידי הכהנים", און מ'רעדט דאך פון גדולים בעלי דעת, סאו זעט אויס אז דער סיבה נישט צו קוקן פאדערט עפעס אזוי דראסטיש אפילו פאר עלטערע (און אוודאי פאר קינדער שהגיעו לכלל דעת.)
אין א"י (וואו מען דוכנ'ט יעדן טאג און די גאנצע דוכנ'ען דויערט צווישן 20 און 30 סעקונדעס...) דעקט דער עולם זיך נישט צו מיט'ן טלית.
אלעס וואס איך שרייב צו פארענטפערן די מדינה איז נאר אלס פאליטיק, כאילו ס'וואלט געווען א גוי'אישע לאנד. למעשה טאר די מדינה נישט עקזיסטירן קיין רגע און דעריבער וועט קיין שום העברת פי ה' נישט מצליח זיין. די אייציגסטע וועג ארויס איז גענצליך אויפגעבן די מדינה.
איז דא א ענין צו קויפן א עקסטער הושענא פאר יעדעם? איז די ווארט א אויסגעקלאפטע הושענא ריכטיג? אדער מען מישט מיט די כפרות ( מחצית השקל)
אין דער אור אלטער מנהגים דק"ק וורמיישא פון ר' יוזפא שמש ווערט שוין אזוי געברענגט (סימן קפ"א): "... ועושה הושענה מערבה לכל בני ביתו, לגדול וקטן לזכר ולנקבה, לכל אחד אחד בפני עצמו."
איך פארשטיי אז דאס מיינט אז יעדער דארף קלאפן הושענא'ס עקסטער אבער נישט אז מען קען נישט נוצן בפני עצמו עפעס וואס א צווייטער האט גענוצט פריער, וואס איז דאס אנדערש ווי נוצען די טאטעס לולב?
איז דא א ענין צו קויפן א עקסטער הושענא פאר יעדעם? איז די ווארט א אויסגעקלאפטע הושענא ריכטיג? אדער מען מישט מיט די כפרות ( מחצית השקל)
אין דער אור אלטער מנהגים דק"ק וורמיישא פון ר' יוזפא שמש ווערט שוין אזוי געברענגט (סימן קפ"א): "... ועושה הושענה מערבה לכל בני ביתו, לגדול וקטן לזכר ולנקבה, לכל אחד אחד בפני עצמו."
איך פארשטיי אז דאס מיינט אז יעדער דארף קלאפן הושענא'ס עקסטער אבער נישט אז מען קען נישט נוצן בפני עצמו עפעס וואס א צווייטער האט גענוצט פריער, וואס איז דאס אנדערש ווי נוצען די טאטעס לולב?
די משמעות הלשון איז יא אז מען זאל האבן פאר יעדן אן עקסטערע ("עושה" רעדט לכאורה פון אנגרייטן, ועוד זאת אז סתם אז יעדער דארף קלאפן שטימט נישט אזוי גוט דער לשון אזוי צו דרוקן אז יעדער דארף.)
"אייער צופרידנהייט, מיין הנאה." -מיך אליינס...
נישט אייביג קום איך אן צו אלעס, אויב איינער האלט איך קען בייהילפיג זיין פאר עפעס דא קען מען מיר צושיקן א לינק דערצו אין אימעיל[email protected]
איז דא א ענין צו קויפן א עקסטער הושענא פאר יעדעם? איז די ווארט א אויסגעקלאפטע הושענא ריכטיג? אדער מען מישט מיט די כפרות ( מחצית השקל)
אין דער אור אלטער מנהגים דק"ק וורמיישא פון ר' יוזפא שמש ווערט שוין אזוי געברענגט (סימן קפ"א): "... ועושה הושענה מערבה לכל בני ביתו, לגדול וקטן לזכר ולנקבה, לכל אחד אחד בפני עצמו."
איך פארשטיי אז דאס מיינט אז יעדער דארף קלאפן הושענא'ס עקסטער אבער נישט אז מען קען נישט נוצן בפני עצמו עפעס וואס א צווייטער האט גענוצט פריער, וואס איז דאס אנדערש ווי נוצען די טאטעס לולב?
די משמעות הלשון איז יא אז מען זאל האבן פאר יעדן אן עקסטערע ("עושה" רעדט לכאורה פון אנגרייטן, ועוד זאת אז סתם אז יעדער דארף קלאפן שטימט נישט אזוי גוט דער לשון אזוי צו דרוקן אז יעדער דארף.)
גערעכט אבער הדבר אומר דרשוני, די מנהגים פון וורמיישא איז בפשטות נישט קיין קבלה ספר וכד' נאר מנהגים און די מנהג איז בפשטות געווען אז יעדער זאל קלאפן און בפשטות איז געוואקסן און שטאט הושענא'ס במילא פארוואס זאל נישט יעדער האבן
אבער עס ווערט נישט געברענגט אין די פוסקים ווי ווייט אים ווייס, די ענין נישט איבער צונוצן קיין הושענא אזוי ווי ביי כפרות וכד'
יא איך האב מיך אסאך אסאך געדרייט אין סאטמאר איך רעדט פון הושע"ר אין די מ"ם יארען איז נישט געווען און די אלע שולען פון סאטמארע חסידים אין וומב"ג אמרו משנה תורה בציבור וזהו !!! השאלה היתה על היום ועל אדמור"י בית סאטמאר
איך פארשטיי אז דו זאגסט אז מען האט בכלל נישט געזאגט קיין תהלים?! דאס זיכער נישט, מען האט אייביג געזאגט תהלים, קען זיין אז מען איז געגאנגען צום טיש און געזאגט תהלים אין ראדני, אבער געזאגט האט מען.
די אדמורי"ם שליט"א זאגן נאך חצות, און אין די בתי מדרשים איז געווענליך דא ביידע, געוויסע קלענערע האבן נאר נאך חצות א מנין
@farshlufen דאכט זיך מיר האבן אמאל גערעדט פון דעם, וואס דער סתם ציבור האט געטוהן איז קיין ראי', דער מנהג איז צו זאגן נאך חצות
איך פארשטיי אז דו זאגסט אז מען האט בכלל נישט געזאגט קיין תהלים?! ניין !!! איך האב דאס נישט געזאגט און איך ווייס אז מען האט יא געזאגט קוק קלאר וואס מיין שאלה איז געווען און באמת כהיום איז דא פארשידענע חצרות הצדיקים וואס זאגען יא פאר חצות און קוק צוריק אפאר תגובות וואס אנדערע שרייבן
איך באציה מיך צו די ווערטער:
און די אלע שולען פון סאטמארע חסידים אין וומב"ג אמרו משנה תורה בציבור וזהו !!!
איז דא אן ענין/מקור איבער נעמען די קינדער אונטערן טלית ביי דוכן'ען אדער עס איז בלויז צו פארזיכערן אז זיי קוקן נישט אויף די כהנים?
והנפק"מ אויב מ'זאל דאס טון ביז די בר מצוה אדער ביז הגיע לכלל דעת.
איך ווייס נישט איבער נאך א סיבה, אבער צו נאטירן אז דער משנה ברורה (קכ"ח סקצ"ב) ברענגט פון דער דרכי משה "שגם העם נוהגין לכסות פניהם בטלית כדי שלא יוכלו להסתכל בידי הכהנים", און מ'רעדט דאך פון גדולים בעלי דעת, סאו זעט אויס אז דער סיבה נישט צו קוקן פאדערט עפעס אזוי דראסטיש אפילו פאר עלטערע (און אוודאי פאר קינדער שהגיעו לכלל דעת.)
אין א"י (וואו מען דוכנ'ט יעדן טאג און די גאנצע דוכנ'ען דויערט צווישן 20 און 30 סעקונדעס...) דעקט דער עולם זיך נישט צו מיט'ן טלית.
דער עולם לייגט אויך ר"ת'ס דעמאלט...
לכאורה האט געשריבן: פארוואס שרייבט מען תגובות אן זיך פארשטענדיגן מיטן מוח?
zurichהאט געשריבן:↑דינסטאג אקטאבער 10, 2023 10:07 am
גערעכט אבער הדבר אומר דרשוני, די מנהגים פון וורמיישא איז בפשטות נישט קיין קבלה ספר וכד' נאר מנהגים און די מנהג איז בפשטות געווען אז יעדער זאל קלאפן און בפשטות איז געוואקסן און שטאט הושענא'ס במילא פארוואס זאל נישט יעדער האבן
אבער עס ווערט נישט געברענגט אין די פוסקים ווי ווייט אים ווייס, די ענין נישט איבער צונוצן קיין הושענא אזוי ווי ביי כפרות וכד'
דער שבט הלוי (ח"ב סוף סימן נ"ח) שרייבט קלאר אז מען מעג איבערנוצן, אבער דערמאנט יא אז "אלא שנוהגים סלסול בזה, שמיייחד כאו"א ערבה בפ"ע", עפעס אזויווי א חיבוב המצוה.
עס איז יא דא (א חידוש אבער דאך) אין שו"ת זקן אהרן (פון ר' אהרן וואלקין זצ"ל אב"ד פינסק קארלין פארן קריג, ח"א סימן ל) א סברא אז עס זאל זיין עכט אסור צו איבערנוצן, זאגענדיג אז עס קען זיין אז הושעות איז א חובת חפצא און נישט חובת גברא.
איז דא אן ענין/מקור איבער נעמען די קינדער אונטערן טלית ביי דוכן'ען אדער עס איז בלויז צו פארזיכערן אז זיי קוקן נישט אויף די כהנים?
והנפק"מ אויב מ'זאל דאס טון ביז די בר מצוה אדער ביז הגיע לכלל דעת.
איך ווייס נישט איבער נאך א סיבה, אבער צו נאטירן אז דער משנה ברורה (קכ"ח סקצ"ב) ברענגט פון דער דרכי משה "שגם העם נוהגין לכסות פניהם בטלית כדי שלא יוכלו להסתכל בידי הכהנים", און מ'רעדט דאך פון גדולים בעלי דעת, סאו זעט אויס אז דער סיבה נישט צו קוקן פאדערט עפעס אזוי דראסטיש אפילו פאר עלטערע (און אוודאי פאר קינדער שהגיעו לכלל דעת.)
איר האט פארזען אויף וואס דער משנ"ב גייט ארויף. ער גייט ארויף אויפן רמ"א וואס שרייבט: וגם הכהנים לא יסתכלו בידיהם על כן נהגו לשלשל הטלית על פניהם וידיהם חוץ לטלית. און אויף די לעצטע דריי ווערטער "וידיהם חוץ לטלית" שרייבט ער אז גם העם - נישט נאר די כהנים - נוהגין לכסות, ווייל די הענט פון די כהנים שטעקן זיך ארויס און מ'טאר נישט קוקן דערויף.
איז משמע אז היינט, ווען די כהנים טוען ווי דער רמ"א פירט אויס בשם הב"י: "ויש מקומות שנהגו שידיהם בפנים מן הטלית שלא יסתכלו העם בהם" איז די גאנצע נישט קוקן נאר א מנהג.
איז דא אן ענין/מקור איבער נעמען די קינדער אונטערן טלית ביי דוכן'ען אדער עס איז בלויז צו פארזיכערן אז זיי קוקן נישט אויף די כהנים?
והנפק"מ אויב מ'זאל דאס טון ביז די בר מצוה אדער ביז הגיע לכלל דעת.
איך ווייס נישט איבער נאך א סיבה, אבער צו נאטירן אז דער משנה ברורה (קכ"ח סקצ"ב) ברענגט פון דער דרכי משה "שגם העם נוהגין לכסות פניהם בטלית כדי שלא יוכלו להסתכל בידי הכהנים", און מ'רעדט דאך פון גדולים בעלי דעת, סאו זעט אויס אז דער סיבה נישט צו קוקן פאדערט עפעס אזוי דראסטיש אפילו פאר עלטערע (און אוודאי פאר קינדער שהגיעו לכלל דעת.)
איר האט פארזען אויף וואס דער משנ"ב גייט ארויף. ער גייט ארויף אויפן רמ"א וואס שרייבט: וגם הכהנים לא יסתכלו בידיהם על כן נהגו לשלשל הטלית על פניהם וידיהם חוץ לטלית. און אויף די לעצטע דריי ווערטער "וידיהם חוץ לטלית" שרייבט ער אז גם העם - נישט נאר די כהנים - נוהגין לכסות, ווייל די הענט פון די כהנים שטעקן זיך ארויס און מ'טאר נישט קוקן דערויף.
איז משמע אז היינט, ווען די כהנים טוען ווי דער רמ"א פירט אויס בשם הב"י: "ויש מקומות שנהגו שידיהם בפנים מן הטלית שלא יסתכלו העם בהם" איז די גאנצע נישט קוקן נאר א מנהג.
איך בין געווען אמאל אין א ספרדישע שוהל און געזעהן ווי אזוי די זיידעס נעמען אריין די קינדער און די אייניקלעך אינטערן טלית ביי ברכת כהנים.
אין ספר החרדים שטייט אז אזוי ווי עס איז א חיוב אויף די כהנים צו בענטשן איז אויך דא א חיוב אויף די ישראלים צו ווערן געבענטשט. פון דארט שטאמט לכאורה די מנהג אז די קינדער זאלן שטייען מיט אן ערענסטקייט מיט'ן טאטען.
בדרך אגב, מ'דארף זייער נזהר זיין אז די קינדער זאלן נישט שטיין מיט די פנים צום טאטע'ן, נאר מיט די פנים צו די כהנים.
איז דא אן ענין/מקור איבער נעמען די קינדער אונטערן טלית ביי דוכן'ען אדער עס איז בלויז צו פארזיכערן אז זיי קוקן נישט אויף די כהנים?
והנפק"מ אויב מ'זאל דאס טון ביז די בר מצוה אדער ביז הגיע לכלל דעת.
איך ווייס נישט איבער נאך א סיבה, אבער צו נאטירן אז דער משנה ברורה (קכ"ח סקצ"ב) ברענגט פון דער דרכי משה "שגם העם נוהגין לכסות פניהם בטלית כדי שלא יוכלו להסתכל בידי הכהנים", און מ'רעדט דאך פון גדולים בעלי דעת, סאו זעט אויס אז דער סיבה נישט צו קוקן פאדערט עפעס אזוי דראסטיש אפילו פאר עלטערע (און אוודאי פאר קינדער שהגיעו לכלל דעת.)
איר האט פארזען אויף וואס דער משנ"ב גייט ארויף. ער גייט ארויף אויפן רמ"א וואס שרייבט: וגם הכהנים לא יסתכלו בידיהם על כן נהגו לשלשל הטלית על פניהם וידיהם חוץ לטלית. און אויף די לעצטע דריי ווערטער "וידיהם חוץ לטלית" שרייבט ער אז גם העם - נישט נאר די כהנים - נוהגין לכסות, ווייל די הענט פון די כהנים שטעקן זיך ארויס און מ'טאר נישט קוקן דערויף.
איז משמע אז היינט, ווען די כהנים טוען ווי דער רמ"א פירט אויס בשם הב"י: "ויש מקומות שנהגו שידיהם בפנים מן הטלית שלא יסתכלו העם בהם" איז די גאנצע נישט קוקן נאר א מנהג.
לכאורה ביזטו גערעכט אז אויב די כהנים דעקן איבער די הענט איז נישטא קיין פראבלעם צו קוקן.
אבער למעשה אין געוויסע פלעצער איז די מנהג נישט איבערצודעקן די הענט א שטייגער ווי אין מונקאטש ועוד, איז ווי באלד אז אפילו און אנדערע מקומות קען זיין געוויסע כהנים וואס דעקן נישט צו די הענט , מיזן די שומעים זיך יא צודעקן מיטן טלית.
עס איז א מדרש מיין איך בדורות ראשונים וואס האבן געהאט ריח הקודש צו וויסן די מעראות האבן געגעבן לפי המעורה בחייו פונען קינד יעצט אז מיר הטבן נישט קייו ריח הקודש געבט מען נאך די עלטערן
עס איז א מדרש מיין איך בדורות ראשונים וואס האבן געהאט ריח הקודש צו וויסן די מעראות האבן געגעבן לפי המעורה בחייו פונען קינד יעצט אז מיר הטבן נישט קייו ריח הקודש געבט מען נאך די עלטערן
אז איר ווייסט ווי און מדרש עס שטייט וואלט עס געווען א טובה
