לייבל פרישהאט געשריבן:↑פרייטאג מאי 05, 2023 2:47 pm
שיינע ווארט לכבוד שבת אמור פאר אונזערע היימישע משפיעים (א פלא אלע דא זענען משפיעים און נשפעים...) ווען א מענטש מאכט א קרעש רח”ל וועט ער קומענדיגע מאל מער אכטונג געבן, היות ס’קאסט אים אפ שווערע כוחות צוריק-צוקומען צוריק ווי פארדעם, די זעלבע זאך דארף א מענטש האבן שכל און ”להזהיר גדולים על הקטנים” (רש"י) אז ווען דו האסט יעצט ביסעל ’גדלות המוחין’ לייג אוועק פאר די צייט ווען ס’וועט זיין ’קטנות המוחין’... יעדע עבירה קאסט נאכדעם א שווערע פרייז... מאך די ריכטיגע דיסיזשע”ן! גוט שבת פאר יעדער איינער
אט די ווערטער שטייט אין ספר חיים ושלום להרה"ק ממונקאטש.
און ער לייגט צו, אז דערפאר ליינט מען פרשת אמור אין ימי הספירה און פרשת פנחס אין ימי המצרים, ווייל די טעג זענען קטנות, ליינט מען די פרשיות וואס רעדן זיך פון די ימים טובים וואס זענען בבחי' גדלות בכדי זיך צו קענען אויפהייבן פונעם קטנות. און דאס איז רש"י מרמז מיט להזהיר גדולים על הקטנים
איך מיין אז איר האט א גרויסע טעות, עבודת השם איז נישט קיין מיטל אנצוקומען צו תורה און מצות, אדרבה ואדרבה, תורה און מצות זענען אופנים אנצוקומען צו זיין אן עבד ה', ווי די זוה"ק זאגט אז די תרי"ג מצות זענען תרי"ג עיטין, תרי"ג עצות צו ווערן אן עבד נאמן להשי"ת.
איך האב נישט קיין צייט מאריך צו זיין, ממילא וועל איך נאר אויפן שפיץ גאפל ארויס ברענגען וואס סקומט ארויס ווען מאיז זיך באמת מתבונן אין די יסוד אז אפילו ווען איינער איז שוין מקיים אלע תרי"ג מצות און איז א תלמוד חכם מופלג, איז ער בכלל נישט אנגעקומען צום ציל, ווייל די ציל איז נישט דאס לערנען נאר די ירא"ש וואס קומט ארויס פונעם לערנען, און אויב לערנט ער אויף א וועג וואס ברענגט אים נישט קיין ירא"ש - ואכמ"ל - איז נבילה טובה הימנו , ממילא איז די ערשטע זאך אויפן פלאן "וויאזוי טוה איך ריכטיג אויסניצן די עצות פון השי"ת צו ווערן נענטער צו אים" און פארשטייט זיך דאס געשענט נאר מיט ישוב הדעת און מיטן זיין מקושר צו ערליכע אידן און לערנען ספרי מוסר וחסידות והבן כי קצרתי מאוד
יראת שמים איז א חלק פון די תורה. דו האסט נישט געכאפט וואס איך האב געזאגט!
מדארף אבער געדענקען וואס דער בעל התניא זאגט, אז "עבד השם" איז נאר ווילאנג מען ארבעט דערויף, איינמאל מען קוקט זיך אן: יא, ברוך השם איך בין שוין אנגעקומען צו די מדריה פון זיין א עובד השם. איז ער שוין נישט קיין עובד, ווייל ער ארבעט דאך נישט. אין איין ווארט. צו זיין א עובד דארף מען אייביג ארבעטן.
און לגבי עבודת השם האב איך שוין פריער געשריבן, אז דאס מיינט יעדע זאך וואס מען טוט לעשות נח"ר לבורא ית"ש, אלע עבודות מעשיות. יראת שמים בעצם איז נישט קיין עבודה, עס קומט פון עבודה
פון דיינע ווערטער פארשטיי איך, אז כדי צו אריינגיין אין עבודת השי”ת דארף מען ארבעטן ווען מ’קען נאר?
לכאורה, עובד איז טייטשט ארבעטן. און די עבודה איז מצוות ומעשים טובים. דאס מיינט, סיי מרבה זיין בכמוס, און נאך מער באיכות, מקען קיינמאל נישט אנדייטן אזוי דארף א דאווענען אויסקוקען נישט שייך בעסער.
אין ברכות לה איז דא די באוואוסטע מחלוקה צווישן רבי ישמעאל און רבי שמעון בן יוחאי און רשב”י זאגט בתוך הדברים: ”בזמן שישראל עושין רצונו של מקום מלאכתן נעשית על ידי אחרים ובזמן שאין ישראל עושין רצונו של מקום מלאכתן נעשית על ידי עצמן וכו’ ” עיין שם. פון דעם זעהט מען אזא זיסע חיזוק פאר יעדע איד באשר הוא שם, אויב געבט מען זיך איבער די מחשבה פאר’ן באשעפער וועלן שוין אנדערע מענטשן טוהן פאר דיר אלע דיינע געברויכן, אויב אבער טראכט מען על פי דרך הטבע ח”ו דארף מען אליינס ארבעטן שווער! ונאים הדברים פאר די הייליגע תנא בפרט נאכצוזאגן ביומא דהילולא דיליה וויפיל מסירות נפש רבי שמעון בר יוחאי האט זיך מוסר נפש געווען מיד ולדורות עולם למען כלל ישראל של תשכח התורה מפי זרעו!
"כי אם חס ושלום יש פירוד לבבות ישראל למטה, אזי גם למעלה אין התאחדות", לשונו הק’ פונעם קיצור שו”ע (י”ב ב’). דער הייליגער בעל שם טוב זי”ע האט געזאגט: ”ווער ס’האט ליב דעם טאטע’ן האט ליב די קינדער”!
לכבוד ל”ג בעומר, שיינע זאכן איבער התנא הקדוש רבי שמעון בר יוחאי.
ל”ג בעומר בגימטריא: הרצו”ן וגאלו מיד חזק ממנ”ו (אגב, ס’אויך גימטריא ”מירון מ”ה”, רמז אויף די 45 קדושי מירון).
שמעו”ן איז אותיות מ”ש עו”ן אז מען קען אין זיין זכות אפטוהן אונזערע זינד! ווייל יכול לפטור העולם מן הדין! בזכות ספרא דא (הזוהר הקדוש) יפקון מן גלותא! וועט מען ארויסגיין פון גלות. שמעון איז ר”ת ע’יר ו’קדיש מ’ן ש’מיא נ’חית, דהיינו, עס קומט אראפ פון הימל א התעורות דקדושה!
אין ”תפארת שלמה” אויף ל”ג בעומר, ווערט געברענגט אז די פסוק ר’גלי ח’סידיו י’שמור די ר”ת איז בגימטריא ”זוהר”! אז דורך זוהר ווערט מען אפגעהיטן פון אלעם שלעכטס! יוחאי סופי תיבות פון כ’י ל’א תשכ’ח מפ’י זרע’ו, דהיינו דורך די קינד פון יוחאי, רבי שמעון, וועט נישט פארגעסן ווערן די הייליגע תורה פון אידישע קינדער! (בפתיחת ליקוטי מוהר"ן). באוואוסטע ”בית אהרן” כשם שהקב”ה לכל כך רבי שמעון לכל אפילו לפחותים - פאר די נידריגע מענטשן!
לייבל פרישהאט געשריבן:↑דינסטאג מאי 09, 2023 6:51 pm
המברך יתברךהאט געשריבן:↑דינסטאג מאי 09, 2023 12:54 pm
איך וואלט פרובירט אריינצולייגן מיינע צוויי צענט, אבער אויף וועלכער נושא (אין עבודת ה')?
אולי איבער קדושה, פארשטייט זיך בזהירות, ס’וועט נאך נעמען היבש צייט ביז איך וועל אנקומען צו אות ק’. מאת ידידך לייבל.
איך וואלט קיינמאל נישט געעפנט דער נושא, אבער אז דו בעטסט וועל איך זאגן איין ווארט. איך האף אז עס וועט נישט שאפן קיין שטורעם (און אויב די מנהלים פארשטייען אז מ'דארף עס פארמעקן, זענען זיי מכובד עס צו טון).
און דאס ווי פאלגענד:
אמת, אז אויב מ'האט נסיונות דארף מען זיך ראנגלען דערמיט, סוף כל סוף איז דאס דער מצב אין וואס השי"ת האט דיך אריינגעלייגט.
המברך יתברךהאט געשריבן:↑דינסטאג מאי 09, 2023 11:00 pm
לייבל פרישהאט געשריבן:↑דינסטאג מאי 09, 2023 6:51 pm
המברך יתברךהאט געשריבן:↑דינסטאג מאי 09, 2023 12:54 pm
איך וואלט פרובירט אריינצולייגן מיינע צוויי צענט, אבער אויף וועלכער נושא (אין עבודת ה')?
אולי איבער קדושה, פארשטייט זיך בזהירות, ס’וועט נאך נעמען היבש צייט ביז איך וועל אנקומען צו אות ק’. מאת ידידך לייבל.
איך וואלט קיינמאל נישט געעפנט דער נושא, אבער אז דו בעטסט וועל איך זאגן איין ווארט. איך האף אז עס וועט נישט שאפן קיין שטורעם (און אויב די מנהלים פארשטייען אז מ'דארף עס פארמעקן, זענען זיי מכובד עס צו טון).
און דאס ווי פאלגענד:
אמת, אז אויב מ'האט נסיונות דארף מען זיך ראנגלען דערמיט, סוף כל סוף איז דאס דער מצב אין וואס השי"ת האט דיך אריינגעלייגט.
אזוי שיין און קלארערהייט ארויסגעברענגט!!! הערליך! א נחת! מ’גייט ס’נישט פארמעקן, פארגעס נישט אונז געפימיר זיך אין ביהמ"ד דקהלתינו, און האסט עס געשריבן אויפן אויסגעהאלטענסטע וועג. די געדאנק איז א אלטע, אבער פנים חדשות באו לכאן, אבער האסט עס ארויסגעברענגט אויף א תורה’דיגע וועג, נישט מיט די צוגאנג פון טעראפי, נאר אז אויב מען ווייסט אז מען קען אלעס האבן בדרך כשר, איז מען צופרידן מיט וואס מען האט, זייער שיין! (התורה היא דרך של צדיקים ילכו בם ופושעים יכשלו בם כידוע בספרי חסידות הרבה, לכן בוודאי יהיו אנשים הבאים בטענתם וכו’ אבל בדרך משתמע לתרי אנפין, אין למעלה מזה!)
כ’געדענק אלס קינד אין חדר ווען א אינגל האט מיר געוואלט געבן נאש וואס האט נישט א גוטע הכשר, האב איך אלס געטראכט פון דעם אז כ’קען האבן אינדערהיים במותר לך, כנ”ל, וד”ל.
אנטשולדיג אז ס'איז אויף לשון קודש - אבער ס'גאר גרינג צו פארשטיין ממש לייכט.
עבודת השם! אה! מילה אחת - שאומר הכל! כי סוף סוף, זה התכלית שלנו! אנחנו יודעים טוב טוב שאנחנו לא פה בעולם לסתם... יש לנו שכל מספיק - להבין, כי אנחנו פה בעולם הזה - כי יש לנו תכלית! יש לנו מטרה! אנחנו יהודים, אנחנו שייכים לעמך די בחרת, בני בנים של הקב''ה. ויש לנו בורא עולם, שהוא ברא אותנו, והוא האדון שלנו, ואנחנו עבדיו. כולנו מאמינים בזה! אין ספק! - אז יש לנו דבר אחד והוא - 'עבודת השם'. פשוט - לעבוד את השם, האדון שלנו, האבא שלנו. ומהי 'עבודת השם'? מה נכלל בה'עבודה' שאני חייב לעשות בתור עבד לאדוני? אה... זה אנחנו לכאורה כבר יודעים... אנחנו כבר הרבה שנים על העולם, וכבר הצלחנו להשיג ולשמוע מספיק... והדברים פשוטים הם - להתפלל, ללמוד, להתנהג כראוי, ובקיצור - לעשות רצונו. לציית כל מה שכתוב בתורה, ומה שאמרו החכמים. זהו עבודת השם. ברור? כן. רק רגע, מהי התכלית? - לאן אנו מגיעים לאחר העבודה? מהי המטרה של כל העבודה? אז האמת היא - שמאן יימר? מאן יימר - שיש מטרה? שיש תכלית? אתה חייב לעבוד גם אם אתה לא תקבל משהו! אתה עבדו - ואתה חייב לעבוד בלי לקבל משהו תמורת זו. רק הקב"ה ברוב חסדיו עשה עמנו חסד, ונותן לנו שכר על מצוה ועל כל רגע של לימוד התורה וכו'. אבל השכר והגן עדן - זה רק בתור 'מתנה', בתור 'שכר'. אבל לא זו ה'מטרה'. השאלה היא מה יש לי פה בעולם הזה כשאני עובד את קוני? התירוץ היא - דבר אחד! דביקות ד'! והיינו, לדבק בשם, להתחבר, ולהתקרב. וכמו שאמר פעם הבעל התניא זי''ע להרבש''ע - רבש''ע! אני לא צריך שכר, אני לא צריך גן עדן. אני צריך ורוצה - רק אתה! איך וויל נאר דיר! וכן! יש כזה מציאות, שאתה מרגיש מקורב לבורא, אתה מרגיש כזה התחברות, כזה התקשרות, כזה התרוממות. אי אפשר להסביר את זה - כי זה דבר השייך ל'לב', לא למח. אי אפשר 'להסביר' את זה, רק יכולים 'להרגיש' את זה. אבל אני מאמין שכל מי שקורא את זה, יודע וקל לו למצוא זמן שבו הוא מרגיש או שהרגיש אי-פעם - כזה 'קרבת אלוקים'. יכול להיות שזה באמצע ניגון חסידי וותיק, או בשעת רעווא דרעווין, או סתם כך באמצע תפילה או שמו''ע. וכן - זה היא התכלית! להגיע לדביקות השם! וכל המצוות ומעשים טובים, ולימוד התורה וכו' שאנו מחוייבים לעשות - הכל הוא סך הכל עצות ורעיונות ודרכים איך להגיע לזה, להתכלית - דביקות השם וקרבת אלוקים. (וכך כתוב אכן בזוהר הק' שתרי''ג מצוות הם תרי''ג עיטין – 613 עצות! כן, פשוט 'עצות' איך להגיע לזה). עד כאן, פשוט הוא, ומובן? בסדר, אז יכולים להתקדם קצת. אז הגענו למסקנא שכדי להגיע להתכלית - ה'דביקות השם והקרבת אלוקים' - הוא רק אם עובדים! נאר אויב מ'ארבעט! לא, זה לא מגיע אם לא עושים כלום... לא יכולים לשכוב במיטה והידיים אחד על השני ולחכות ל'קרבת אלוקים'. לא. בהחלט לא! חייבים לעבוד, ולעשות הרבה דברים כדי שאכן נגיע לזה.
אז בא נחשוב, האם העבודה שאנו מחוייבים לעשות, הוא דבר קשה או קל? ס'גרינג צו שווער??? יכול להיות ששאלתי עכשיו שאלה מאד קשה.... שאלה שרק זה לא רצינו לשמוע... אוי... למה שאלת את זה... וזה מציאות, שאצל הרבה זה דבר מאד קשה, הם רוצים להגיע לזה – והם לא מצליחים – או עכ''פ הם 'חושבים' שהם לא מצליחים.., או שהם 'עובדים' קשה – ו(חושבים שהם) לא רואים תוצאות, ובעיקר אם יש נסיונות, או אם לא יודעים בדיוק מה חייבים לעשות ואובדים עצות. או אפילו אצל הרבה שכן לא כ''כ קשה להם, ואיך אומרים - הכל בסדר... הכל הולך להם ב''ה, אבל עדיין קורה שעולה מחשבות של 'שבעצם אני חייב לעשות יותר'... או 'אולי אני לא עושה מספיק', או סגנון שאלות של 'האם הקב''ה בכלל רואה מה שאני עושה'... או 'מי אמר שאני חייב לעשות זה, אולי אני חייב לעשות משהו אחר'? או עוד כזה מחשבות. וכל אחד מבין שאם ה'עבודת השם' הוא העיקר להגיע להתכלית, אז זה חייב להיות טוב וישר! כי אם ה'דרך' להתכלית עקום הוא - לא נגיע לתכלית. איך אומרים - אם רוצים להגיע למטרה - חייבים לנסוע לכיוון המטרה... אם אתה בבני ברק ואתה רוצה להגיע לירושלים – אז אתה חייב לנסוע לכיוון ירושלים... אם אתה ייסע לצפון – אתה אכן תגיע – אבל למירון, לא לירושלים...