איך האב עס!! א רעוואלוציע!...
אלעס ארום זע איך בלויז גרין און בלוי.
ווי א הערליכער גרינער טעפיך אויסגעשפרייט אונטער מיינע פיס, א סאליד-בלויער הימל אויסגעצויגן אויפ'ן האריזאנט, די זון ווארפט זיינע שטעכעדיגע שטראלן אויף מיין אפגעבראטענעם פרצוף, און א געשמאקע ליפטל צעשטרויבלט מיינע פיאות, דארט אויפ'ן שפיץ בארג וואס געבט מיר אן האריזאנטישן-אויסקוק ווערד אלע געלטער אין די וועלט.
אט דארט ליג איך אויסגעשטרעקט אויף די גראז, בשעת מיינע געדאנקען וואנדערן ארום אינעם גאנצן האריזאנט, קלוץ קלצתי ויקלוץ עד מאוד.
אה!, אויב זיך פארשטעלן בעולם הזה א תענוג רוחני, איז דאס דאס נענטסטע צו מיין מוח וואס איך קען באגרייפן. רואיג! נאטירליך! געשמאק! לופטיג! נישטא קיין ווערטער....
פון נושא צו טעמע, פון רעכל צו מעכל, וואנדערן מיינע געדאנקען, ווי א באן פארט אויף אירע רעלסן. פון דאגות צו פאנטאזיעס, פון ווייטאג צו פרייד, אבער גארנישט הייבט מיר נישט אויף פון מיין קלאץ. איך בלייב ליגן צוגעשמידט צו דער ערד, רייסנדיג צעביסלעך א גראזל נאך א גראזל, צעפליקנדיג איר אויף פיץ-פיצלעך. און אוועקטרייבנדיג דעם נוזשענדן פליג וואס האט זיך געוואגט צו שטערן מיין רו.
מיטאמאל זענען די מחשבות געווארן האסטיגער. ס'געשען?... גארנישט מורא'דיג. איך בין אריינגעפארן אין די נושא פון אייוועלט.
איך שטעל זיך אויף האסטיג, און מיינע פיס הייבן אן צו שפאנען לויט'ן ריטם פונעם געדאנקענגאנג. צווישן שאטן און זון,האב זיך אריינגעשטעלט אונטער'ן בוים, ווען די האסטיגע געדאנקען נעמען איבער מיין נפש. די לאנג-עגבערנדע פראגע נאגט און מאנט....
וואס וועט זיין מיט אן אייוועלט-ארטיקל?!...
כ'מיין, ווי קען מען לאזן די שעפעלעך כצאן בלי רועה, ווי א לייקער אנעם אגודל. ווי א בעל דרשן אנע מייק, ווי א הערינג אן קיין אייער-קיכל?
אבער אז דער מח איז טרוקן. דער שיסל איז ליידיג. די רעיונות זענען פארנוצט. וויאזוי קען מען אויפקומען מיט עפעס א גוטס?...
מיין פוס נעמט זיך קראצן... איך טו אויס מיין שוך, צו טרעפן דעם לאך. און דאן האט מיין אויער אנגעהויבן מאכן קונצן. איך פרוביר קאנצעטרירן מיינע מחשבות, און אויפקומען מיט א געדאנק.
וואס זאל איך שרייבן? פון א בחור'ל וואס מוטשעט זיך אין ישיבה? א שדכן וואס פרובירט זיין מזל?.. סתם א מאדנע אשכול, וואס ענדיגט זיך אויף אן אנדערע דירעקציע ווי אנגעהויבן? אפשר אן ערנסטער לעזונג פאר די פראבלעמען פון די בין הזמנים ניקס?
אין מיין אילוזיע הייבט זיך אן אויפבויען א קאראקטור, פון א יונג בחור'ל וואס בלאנזשעט אין עירפארט און זוכט א פליגער, ער ווערט פארכאפט צווישן די סעקיוריטי. און?... וואס זאל גיין ווייטער?.. פון דארט בין איך אריינגעפאלן אין א דיטש מיט'ן פרובירן צוטרעפן די נאמען פון די נייע עקסטענשאן. וויאזוי גייט הייסן היכל שלמה? היכל משה? ניין אייוועלט נייער דיוויזיע... המממ... איך קען ציגאנער, ער גייט אויפקומען מיט א בעסערער אייידיע. איך הייב אן טראכטן פון ניקס, ווער האט מיר אלס געטשעפעט, אויף ווען בין איך באליידיגט. ווער מאכט מיר פילן גוט.
אזוי האב איך זיך געטראפן זיצנדיג אויף די גראז. מיינע פיס פארבויגן אין פארום פון א פרעצל. און מיין קאפ אריינגעווארפן צווישן די קניען.
טראגנדיג די וועלטס דאגות. ווי א שווערע לאסט אויף א הונקעדיגן אייזל, און ווי אן אווערסייז לאוד צוגעטשעפעט צו מיין עלטער-פעטער'ס פיק-אפ טראק.
די זון שטראלן הייבן שוין אן ווערן אומעטיג, און מיינע נערוון ווערן שוין אויסגעצויגן אזש זיי האלטן זיך ביים צורייסן... ווען צו מיין מזל האב איך געפונען דעם קליינעם שטיינדל, דאס ווארפנדיג פון איין זייט צום צווייטן, על-יד פאטש-חייף זשאגל. וחזש חלילה.
און דאן עס געקומען!...
ווי א באמבע אינמיטן העלן טאג!
רעדלעך האבן זיך אנגעהויבן דרייען. איך בין ארויף אויפ'ן עקסקעלעיטאר וואס פירט מיר פון שטאפל צו שטאפל שנעלער ווי איך קען נאכניאגן, אלע פאזל שטיקלעך הייבן זיך אן צו דרייען און רוקן און שטעלן זיך פון זיך אליינס צונויף פארמירנדיג דעם פולקאמען בילד, ווי א פאנזל אויפ'ן שאך ברעטל מאכט גרייט דעם באדן צו ענדגילטיג פראקלימירן דעם שאכמאט, מיין קאפ האט זיך אנגעהויבן טומבלען ווי א וואש מאשין אויפ'ן פראנט.
און דאן האב איך געשפירט א זעץ אין קאפ.
א בליץ האט פארשיינט דעם האריזאנט!
א פארגאפטער האבן מיינע פיס געגעבן א שפרונג ארויף צוויי פיס אין די הייעך.
און ווי נישט מיט מיין קול, הער איך א געשריי.... דאס איז עס!!!
איך האב עס!!...
א רעוואלוציע!!
ווי א הערליכער גרינער טעפיך אויסגעשפרייט אונטער מיינע פיס, א סאליד-בלויער הימל אויסגעצויגן אויפ'ן האריזאנט, די זון ווארפט זיינע שטעכעדיגע שטראלן אויף מיין אפגעבראטענעם פרצוף, און א געשמאקע ליפטל צעשטרויבלט מיינע פיאות, דארט אויפ'ן שפיץ בארג וואס געבט מיר אן האריזאנטישן-אויסקוק ווערד אלע געלטער אין די וועלט.
אט דארט ליג איך אויסגעשטרעקט אויף די גראז, בשעת מיינע געדאנקען וואנדערן ארום אינעם גאנצן האריזאנט, קלוץ קלצתי ויקלוץ עד מאוד.
אה!, אויב זיך פארשטעלן בעולם הזה א תענוג רוחני, איז דאס דאס נענטסטע צו מיין מוח וואס איך קען באגרייפן. רואיג! נאטירליך! געשמאק! לופטיג! נישטא קיין ווערטער....
פון נושא צו טעמע, פון רעכל צו מעכל, וואנדערן מיינע געדאנקען, ווי א באן פארט אויף אירע רעלסן. פון דאגות צו פאנטאזיעס, פון ווייטאג צו פרייד, אבער גארנישט הייבט מיר נישט אויף פון מיין קלאץ. איך בלייב ליגן צוגעשמידט צו דער ערד, רייסנדיג צעביסלעך א גראזל נאך א גראזל, צעפליקנדיג איר אויף פיץ-פיצלעך. און אוועקטרייבנדיג דעם נוזשענדן פליג וואס האט זיך געוואגט צו שטערן מיין רו.
מיטאמאל זענען די מחשבות געווארן האסטיגער. ס'געשען?... גארנישט מורא'דיג. איך בין אריינגעפארן אין די נושא פון אייוועלט.
איך שטעל זיך אויף האסטיג, און מיינע פיס הייבן אן צו שפאנען לויט'ן ריטם פונעם געדאנקענגאנג. צווישן שאטן און זון,האב זיך אריינגעשטעלט אונטער'ן בוים, ווען די האסטיגע געדאנקען נעמען איבער מיין נפש. די לאנג-עגבערנדע פראגע נאגט און מאנט....
וואס וועט זיין מיט אן אייוועלט-ארטיקל?!...
כ'מיין, ווי קען מען לאזן די שעפעלעך כצאן בלי רועה, ווי א לייקער אנעם אגודל. ווי א בעל דרשן אנע מייק, ווי א הערינג אן קיין אייער-קיכל?
אבער אז דער מח איז טרוקן. דער שיסל איז ליידיג. די רעיונות זענען פארנוצט. וויאזוי קען מען אויפקומען מיט עפעס א גוטס?...
מיין פוס נעמט זיך קראצן... איך טו אויס מיין שוך, צו טרעפן דעם לאך. און דאן האט מיין אויער אנגעהויבן מאכן קונצן. איך פרוביר קאנצעטרירן מיינע מחשבות, און אויפקומען מיט א געדאנק.
וואס זאל איך שרייבן? פון א בחור'ל וואס מוטשעט זיך אין ישיבה? א שדכן וואס פרובירט זיין מזל?.. סתם א מאדנע אשכול, וואס ענדיגט זיך אויף אן אנדערע דירעקציע ווי אנגעהויבן? אפשר אן ערנסטער לעזונג פאר די פראבלעמען פון די בין הזמנים ניקס?
אין מיין אילוזיע הייבט זיך אן אויפבויען א קאראקטור, פון א יונג בחור'ל וואס בלאנזשעט אין עירפארט און זוכט א פליגער, ער ווערט פארכאפט צווישן די סעקיוריטי. און?... וואס זאל גיין ווייטער?.. פון דארט בין איך אריינגעפאלן אין א דיטש מיט'ן פרובירן צוטרעפן די נאמען פון די נייע עקסטענשאן. וויאזוי גייט הייסן היכל שלמה? היכל משה? ניין אייוועלט נייער דיוויזיע... המממ... איך קען ציגאנער, ער גייט אויפקומען מיט א בעסערער אייידיע. איך הייב אן טראכטן פון ניקס, ווער האט מיר אלס געטשעפעט, אויף ווען בין איך באליידיגט. ווער מאכט מיר פילן גוט.
אזוי האב איך זיך געטראפן זיצנדיג אויף די גראז. מיינע פיס פארבויגן אין פארום פון א פרעצל. און מיין קאפ אריינגעווארפן צווישן די קניען.
טראגנדיג די וועלטס דאגות. ווי א שווערע לאסט אויף א הונקעדיגן אייזל, און ווי אן אווערסייז לאוד צוגעטשעפעט צו מיין עלטער-פעטער'ס פיק-אפ טראק.
די זון שטראלן הייבן שוין אן ווערן אומעטיג, און מיינע נערוון ווערן שוין אויסגעצויגן אזש זיי האלטן זיך ביים צורייסן... ווען צו מיין מזל האב איך געפונען דעם קליינעם שטיינדל, דאס ווארפנדיג פון איין זייט צום צווייטן, על-יד פאטש-חייף זשאגל. וחזש חלילה.
און דאן עס געקומען!...
ווי א באמבע אינמיטן העלן טאג!
רעדלעך האבן זיך אנגעהויבן דרייען. איך בין ארויף אויפ'ן עקסקעלעיטאר וואס פירט מיר פון שטאפל צו שטאפל שנעלער ווי איך קען נאכניאגן, אלע פאזל שטיקלעך הייבן זיך אן צו דרייען און רוקן און שטעלן זיך פון זיך אליינס צונויף פארמירנדיג דעם פולקאמען בילד, ווי א פאנזל אויפ'ן שאך ברעטל מאכט גרייט דעם באדן צו ענדגילטיג פראקלימירן דעם שאכמאט, מיין קאפ האט זיך אנגעהויבן טומבלען ווי א וואש מאשין אויפ'ן פראנט.
און דאן האב איך געשפירט א זעץ אין קאפ.
א בליץ האט פארשיינט דעם האריזאנט!
א פארגאפטער האבן מיינע פיס געגעבן א שפרונג ארויף צוויי פיס אין די הייעך.
און ווי נישט מיט מיין קול, הער איך א געשריי.... דאס איז עס!!!
איך האב עס!!...
א רעוואלוציע!!
יעדע גוטע זאך קומט אמאל צו אן ענדע,
אבער נאכדעם קומט אן א בעסערס.
אבער נאכדעם קומט אן א בעסערס.
