אבער, אבער, פליייייייייז
העי, וויאזוי לאגט מען אריין דא?
הערט מיר צו מיינע טייערע פריינט און פיינט צוגלייך; דו האסט עס און איך האב עס, יעדער האט עס, קענסט די חבר דער פריינט, דער גוטזאגער דער געשמאקער? אויב דו האסט נישט איז עס דיין און בלויז דיין פראבלעם, דריי מיך נישט אריין אין דיינע פראבלעמען ביטע, א דאנק.
געווען איז אבער א אינגערמאן, לאמיר אים רופן ביים נאמען, שעפסל, אבער בלויז פאר די ארטיקל. דער שעפסל איז א שווערע מחלוקת הפוסקים צו ער איז געפארעמט ווי אן אגלי נבילה אדער ווי אן עיגולי דבילה אבער כולי עלמא מודה אז עס פארכאפט א פחד און א שרעק ביים כאפן א בליק אויף דעם זכר בונדל.
ער ברענגט ארויס די סאמע גרויזאמסטע קאשמארן ביי יעדן רעכטדענקיגער מענטש סיי צוליב זיין איבערגיואוירענע פאטראכיאלישע מאנסטערישע געבוי פון ציין וואס שטארצט ארויס פון זיין באסאווע מויל, אזאנס וואס זאגן און שרייען אנשים אחים אנחנו, מיר שטייען פעלזן צופראסקעט קעגן די היאראכישע ציין פוץ פארבאנד, מיר וועלן נישט פאלן פאר די לחלולחיות שמינות וואס די דאזיגע מאנכע טרייען צו פארשפרעכן ווען מיר אלע ווייסן אז זייער איינציגע ציל איז בלויז צו ווייס מאכן די ציין און אונזערע זיידעס אין לאגער האבן דאס נישט געהאט און ער וועט זיי אויך נישט האבן.
אבער נאכמער צייגט ער ארויס אפשפיי און אפקיי ביי אלע זיינע באקאנטע און פארקנאקטע צוליב זיינע שטענדיגע שלעכט זאגעריי וואס ער דזשאלעוועט נישט בכלל גענוי ווי די מאסע פון שפייאכטס וואס גיסט זיך פון זיין פה מפיק ווי ביי א ספאנדזשע גדולה אין די טומל'דיגע ערבי פסחים.
אויסער וואס ער איז אן אויסגערופענער ממלל רבסן איז ער אויך באקאנט מיט זיינע געוואלדיגע ברכות וואס ער שפארט נישט קיינמאל צו יעדע געלעגנהייט. דאס פאר זיך איז דאך בעצם נישט קיין פראבלעם, מיר ווייסן דאך אל תהיה ברכת קל הדיוט בעיניך, כ'ווייס נישט צו כ'וואלט עס אראפגעשלינגען אבער אנגעשפיגן וואלט איך אים זיכער. על כל קלינגעדיגע פראסק אין פרצוף, די פראבלעם שטייגט און שפראצט ווען יעדער ווייסט אז תיכף למן הארץ... ווען יעדעס מאל נאך ער גיבט א ווארים הארציגע ברכה קומט מיט א רייע פארלאנגען פאר טובות וואס איך וואלט אים נישט געטון פאר הונדערט מיליאן טאלער אויך נישט.
מיט אזא געמאכטע זיסקייט און איבעררינענדע ביטערקייט קומט ער בעטן די סאמע שווערסטע טובות און פרובירט דיר צו מאניפולירן מיט א חרב פיפיות וואס אויב זאגסטו אים אפ ביסטו דער גרעסטער אכזר וואס איז נאר געבוירן געווארן מימות המן האגגי, שפירסט דיך ווי א נבילה אין גאס, ווי א שטיקל ארבעס אויף די גאפל פון א פרענק אין מירון, ווי א שטיקל דזשורקי מוצאי נחמו פירע ביי די פארטאגס... אזא איבריג שטיקל אינעם הייליגן באשעפער'ס ערד קוגל.
ווידעראום אויב טוסטו אים יא די טובה געווענליך מיינט עס אז דו גייסטעך צוקריגן מיט דיין ווייב, מיט אלע שכינים, א פערטל פון דיין פאמיליע און מיט מארק סאקערבערג. פארוואס מארק? א קשיא אבער דאס איז די פאקט. ווייטער פרעגסטו אזאנע מאדנע פראגעס וואס מאכט ניטאמאל קיין סענס, קוקסטעך שוין באלד אויס ווי שעספל, האלטיך איין א מינוט.
באריכות, ער געבט דיר נישט די ברירה צו אפזאגן זיין פארלאנגישע טובה, און אויב וואגסטו דיך צו זיין דער געמיינער אינג און אים צוריקווארפן זיינע קראקידאל טרערן אין פנים, ביסטו אויטאמאטיש צוקריגט מיט אים פאר אייביג, וואס דאס פאר זיך איז ממש נישט קיין פראבלעם בכלל, אבער ער מאכט דיך שפירן ווי צוויי קארגע צענט, און אין די דאזיגע עקענאמיע איז צוויי צענט נישט ווערד צופיל... ביסט אזא שטיק חוקת, קרח פון די זייט און בלק פון די זייט...
פארוואס זאג איך אייך דאס אלעס, ווארום, ניין א ווארעמל איז ער, אבער איר האט דאך קיינעם נישט באנג אדער טיש געטון קיינמאל, נאר וואסזשע דען, נעמט ארויס א כלל אין לעבן, בעט נאר א טובה פון א איד ווען איר ווייסט אז ער קען אייך אפזאגן און איר געבט אים די קלארע גראבע אפענע אפציע צו זאגן ניין, און ווען ער זאגט ניין ווערט נישט בייז ווי א טערק נאר פארשטייט אים אז מסתם האט ער א גוטע אורזאך און ער וואלט אייך ווארשיינליך געטון די טובה אין נארמאלע אומשטענדן ווען איר זענט ווען נישט אזא אויסנוצער און קאנטראל פריעק. ביי.
פאר איך פארגעס, שוין לאנג געטראכט אז אויב האב איך אמאל אפאר איבריגע טאלער וועל איך אפקויפן אלע אדווערטייזמענטס פון די אויסגאבעס און אדווערטייזן דארט נישט מער און נישט ווייניגער אויף יעדן בלאט עקסטער א בילד פון א מייער און שרייבן, יא, א מייער, נאכאלץ די זעלבע מייער, ניין, די מייער איז נאכנישט פארשווינדן, סאיז נאך אלץ דא, סתם צו טראולן.
הערט מיר צו מיינע טייערע פריינט און פיינט צוגלייך; דו האסט עס און איך האב עס, יעדער האט עס, קענסט די חבר דער פריינט, דער גוטזאגער דער געשמאקער? אויב דו האסט נישט איז עס דיין און בלויז דיין פראבלעם, דריי מיך נישט אריין אין דיינע פראבלעמען ביטע, א דאנק.
געווען איז אבער א אינגערמאן, לאמיר אים רופן ביים נאמען, שעפסל, אבער בלויז פאר די ארטיקל. דער שעפסל איז א שווערע מחלוקת הפוסקים צו ער איז געפארעמט ווי אן אגלי נבילה אדער ווי אן עיגולי דבילה אבער כולי עלמא מודה אז עס פארכאפט א פחד און א שרעק ביים כאפן א בליק אויף דעם זכר בונדל.
ער ברענגט ארויס די סאמע גרויזאמסטע קאשמארן ביי יעדן רעכטדענקיגער מענטש סיי צוליב זיין איבערגיואוירענע פאטראכיאלישע מאנסטערישע געבוי פון ציין וואס שטארצט ארויס פון זיין באסאווע מויל, אזאנס וואס זאגן און שרייען אנשים אחים אנחנו, מיר שטייען פעלזן צופראסקעט קעגן די היאראכישע ציין פוץ פארבאנד, מיר וועלן נישט פאלן פאר די לחלולחיות שמינות וואס די דאזיגע מאנכע טרייען צו פארשפרעכן ווען מיר אלע ווייסן אז זייער איינציגע ציל איז בלויז צו ווייס מאכן די ציין און אונזערע זיידעס אין לאגער האבן דאס נישט געהאט און ער וועט זיי אויך נישט האבן.
אבער נאכמער צייגט ער ארויס אפשפיי און אפקיי ביי אלע זיינע באקאנטע און פארקנאקטע צוליב זיינע שטענדיגע שלעכט זאגעריי וואס ער דזשאלעוועט נישט בכלל גענוי ווי די מאסע פון שפייאכטס וואס גיסט זיך פון זיין פה מפיק ווי ביי א ספאנדזשע גדולה אין די טומל'דיגע ערבי פסחים.
אויסער וואס ער איז אן אויסגערופענער ממלל רבסן איז ער אויך באקאנט מיט זיינע געוואלדיגע ברכות וואס ער שפארט נישט קיינמאל צו יעדע געלעגנהייט. דאס פאר זיך איז דאך בעצם נישט קיין פראבלעם, מיר ווייסן דאך אל תהיה ברכת קל הדיוט בעיניך, כ'ווייס נישט צו כ'וואלט עס אראפגעשלינגען אבער אנגעשפיגן וואלט איך אים זיכער. על כל קלינגעדיגע פראסק אין פרצוף, די פראבלעם שטייגט און שפראצט ווען יעדער ווייסט אז תיכף למן הארץ... ווען יעדעס מאל נאך ער גיבט א ווארים הארציגע ברכה קומט מיט א רייע פארלאנגען פאר טובות וואס איך וואלט אים נישט געטון פאר הונדערט מיליאן טאלער אויך נישט.
מיט אזא געמאכטע זיסקייט און איבעררינענדע ביטערקייט קומט ער בעטן די סאמע שווערסטע טובות און פרובירט דיר צו מאניפולירן מיט א חרב פיפיות וואס אויב זאגסטו אים אפ ביסטו דער גרעסטער אכזר וואס איז נאר געבוירן געווארן מימות המן האגגי, שפירסט דיך ווי א נבילה אין גאס, ווי א שטיקל ארבעס אויף די גאפל פון א פרענק אין מירון, ווי א שטיקל דזשורקי מוצאי נחמו פירע ביי די פארטאגס... אזא איבריג שטיקל אינעם הייליגן באשעפער'ס ערד קוגל.
ווידעראום אויב טוסטו אים יא די טובה געווענליך מיינט עס אז דו גייסטעך צוקריגן מיט דיין ווייב, מיט אלע שכינים, א פערטל פון דיין פאמיליע און מיט מארק סאקערבערג. פארוואס מארק? א קשיא אבער דאס איז די פאקט. ווייטער פרעגסטו אזאנע מאדנע פראגעס וואס מאכט ניטאמאל קיין סענס, קוקסטעך שוין באלד אויס ווי שעספל, האלטיך איין א מינוט.
באריכות, ער געבט דיר נישט די ברירה צו אפזאגן זיין פארלאנגישע טובה, און אויב וואגסטו דיך צו זיין דער געמיינער אינג און אים צוריקווארפן זיינע קראקידאל טרערן אין פנים, ביסטו אויטאמאטיש צוקריגט מיט אים פאר אייביג, וואס דאס פאר זיך איז ממש נישט קיין פראבלעם בכלל, אבער ער מאכט דיך שפירן ווי צוויי קארגע צענט, און אין די דאזיגע עקענאמיע איז צוויי צענט נישט ווערד צופיל... ביסט אזא שטיק חוקת, קרח פון די זייט און בלק פון די זייט...
פארוואס זאג איך אייך דאס אלעס, ווארום, ניין א ווארעמל איז ער, אבער איר האט דאך קיינעם נישט באנג אדער טיש געטון קיינמאל, נאר וואסזשע דען, נעמט ארויס א כלל אין לעבן, בעט נאר א טובה פון א איד ווען איר ווייסט אז ער קען אייך אפזאגן און איר געבט אים די קלארע גראבע אפענע אפציע צו זאגן ניין, און ווען ער זאגט ניין ווערט נישט בייז ווי א טערק נאר פארשטייט אים אז מסתם האט ער א גוטע אורזאך און ער וואלט אייך ווארשיינליך געטון די טובה אין נארמאלע אומשטענדן ווען איר זענט ווען נישט אזא אויסנוצער און קאנטראל פריעק. ביי.
פאר איך פארגעס, שוין לאנג געטראכט אז אויב האב איך אמאל אפאר איבריגע טאלער וועל איך אפקויפן אלע אדווערטייזמענטס פון די אויסגאבעס און אדווערטייזן דארט נישט מער און נישט ווייניגער אויף יעדן בלאט עקסטער א בילד פון א מייער און שרייבן, יא, א מייער, נאכאלץ די זעלבע מייער, ניין, די מייער איז נאכנישט פארשווינדן, סאיז נאך אלץ דא, סתם צו טראולן.
מרחוק השם נראה לי
