איך בין ב"ה באשאנקען מיט א קאפ (נישט אזאנס ווי דעם פוה"א'ס זוהן, אבער גאר שטארק) וואס אלע מיינע מחנכים האבען באווינדערט, און מיינע חברותות נאך היינט, תלמידי חכמים קענען זיך אויך נישט אפווינדערן דערפון. זייענדיג א קינד האט מיין טאטע כמ"פ מיר געזאגט "דו האסט גוטע כשרונות ב"ה עס פארלאנגט זיך פון דיר מער", וואס זאל איך ענק זאגען? ס'האט מיר גוט געשמעקט... און איך האב געהאט שאיפות אבער אהן געדולד...
מיינע עיכובים זענען מערסטענס געווען:
(איך בין נישט געבוירען געווארען מיט זיץ פלייש)
א. אז איך האב נישט געהאט קיין אינגערמאן אין זייטיגע זמנים
ב. אז מען איז געזעצען אין קלאס און די מלמדים האבען געדאפט לערנען מיט קינדער וואס האבען נישט אזוי שנעל אויפגעכאפט די שיעור, במילא איז די קאפ געווען פול מיט "בטלה".
ג. איך האב נישט געפילט אז איך דארף לערנען אדער אויסהערען דעם שיעור ווייל ביים פארהער קען מען עס דאך אלעס אליינס לערנען...
ד. אין כיתה ט' האב איך געהאט א מלמד וואס האט זייער געהאלטען פון זיך אויסליפטערן און ער האט דאס אריינגעפרעגעלט אין די תלמידים, און ער האט חוזק געמאכט, ממש חוזק געמאכט פון בחורים מתמידים.
ה. די מגיד שיעורים האבען מיר קיינמאל נישט ארויסגעברענגט די פוינט אז איך האב גיטע כשרונות במילא פארלאנגט זיך פון מיר מער, (און ווען איך האב נישט געהארכט בייים שיעור און זיי האבען מיר פארגעהאלטען און איך האב געענטפערט אז איך הער נישט קיין חידושים ווען מען לערנט פאר א צווייטע מאל האבען זיי זיך ס"ה פארענטפערט אז אנדערע דארפן יא הערען א שיעור מער פון איינמאל)
@המברך יתברך - מתוך תגובותך נראה (גם בתשובתך אלי - תודה!) שהנפש צריך קשר, וזהו אמת לאמתו, והיה אמת בימי בחרותי פי כמה. יש לי קשר נפשי עם ב"ב, וגם דיברתי במילים קצרים אודות האי אפשרות לבנות קשר אמיתי עם הרבה אנשים.
לזמן מה עבדתי עבודה שבלב להתקשר עם אבינו שבשמים, שלדעתי הוא הקשר הכי חשוב ונדרש ביותר, ולמדתי הרבה ספרים בנושא וגם לרבות ספרי פנימיים. אבל ככל דבר שהתחלתי, שמא"ל נוט' סיום מסכתא אין לעשות, ולא זכיתי לברך על המוגמר. וככה הוא לאורך כל השנים. לעיתים מלאך ולעיתים גלח.
וקצרתי במקום שיש להאריך
1) קוק אין מיין חתימה. 2) א קשר מיט'ן רבוש"ע, איז דאך דאס וויכטיגסטע זאך אין לעבן. יעדער זוכט עס באמת, אבער נישט יעדער איז באוואוסטזיניג אז דאס איז וואס ס'פעלט אים. אבער למעשה, ברענגט עס צום באקאנטן ביקוש פראבלעם, נעמליך, אז מ'ווערט גאר פאר'חלומ'ט און מנותק, וואס נישט דאס איז דער אמת'ער קשר צום רבוש"ע. און די סיבה איז, ווייל ס'פעלט ביים מענטש די מידה פון קשר, און פאר יעצט, קען איך נישט מער מאריך זיין.
צו די אנדערע תגובות און מגיבים, כל אחד בשמו הטוב יבורך: איך האב מיך געאיילט, און אפשר עפעס פארפעלט פון ענקערע ווערטער און איגנארירט אדער נישט גענוג געענטפערט, ממילא ביטע אנטשולדיגט. פאר מיר אויס, קען מען איבערפרעגן וויפיל מאל מ'וויל.
לגבי די שאלה, צי ס'איז כדאי ארויסברענגען דער נקודה אז דו האסט מורא'דיגע כשרונות און ממילא פאדערט מען פון דיר מער, איז שוין געשטאנען דא פון עטליכע וואס זענען דאס אדורך אויף די אייגענע הויט. איינער האט גע'טענה'ט אז דאס וואלט געווען זייער גוט פאר אים, און א צווייטער האט גע'טענה'ט אז דאס האט גאר א פארקערטן עפעקט, איז אלזא, דארף מען זיין געווארנט און זען מיט וועמען מ'האנדלט. געווענליך איינער וואס איז מער סענסיטיוו ("מבקש" שטריכן), איז מער אויסגעשטעלט עס אנצונעמען פארקערט. אבער איינער וואס האט נישט דעם אזא טיעפן נפש, וועט ענדערש יא רעאגירן פאזיטיוו צו אזא קאמפעלעמענט-התחייבות.
לגבי דעם כללות'דיגן געברויך פאר אן (אביסל) ארגאניזירטן געב און נעם, פאר אנטוויקלען כשרונות דורך קשר און התחייבות, ארבעט און באצאלדינג, טשאלענדזש און סטימולאציע, זענען די ביידע טיפן אייניג. און איז בכלל א וויכטיגע זאך פאר אלע בחורים.
עטס האטס נישט קיין אנונג מיט וויפיל חיזוק איך בין היינט אהיים פון דא...
דאס איז די ערשטע מאל אין מיין לעבן וואס איך הער איינער זאגט מיר עפנטליך, אז בין איך בין נישט קיין פוילער יונג וואס האלט נישט ביי גארנישט, א גוט-קעפל וואס איז סתם א שמועסער און האלט זיך נישט ביים נעמען, און ווען איך וואלט געוואלט וואלט איך געקענט אויסוואקסן משה רבינו, אן קיין שום אנשטרענגונג.
נאר איך בין פשוט א מענטש, א בשר ודם מיט טשאלענזשעס, פונקט ווי יעדן איינעם. מיט מיינע סקילס וואס איך האב קען איך ב"ה אנקומען גאר ווייט, און אויב וועל איך ארבעטן צו פארבעסערן די אנדערע קען איך אנקומען נאך ווייטער.
קיינמאל נישט צו שפעט דאס צו אנערקענען. כ'געדענק שוין פשוט נישט וויאזוי מ'ארבעט אויף זיך... שוין לאנג נישט געטון דערין.
עטס האטס נישט קיין אנונג מיט וויפיל חיזוק איך בין היינט אהיים פון דא...
דאס איז די ערשטע מאל אין מיין לעבן וואס איך הער איינער זאגט מיר עפנטליך, אז בין איך בין נישט קיין פוילער יונג וואס האלט נישט ביי גארנישט, א גוט-קעפל וואס איז סתם א שמועסער און האלט זיך נישט ביים נעמען, און ווען איך וואלט געוואלט וואלט איך געקענט אויסוואקסן משה רבינו, אן קיין שום אנשטרענגונג.
נאר איך בין פשוט א מענטש, א בשר ודם מיט טשאלענזשעס, פונקט ווי יעדן איינעם. מיט מיינע סקילס וואס איך האב קען איך ב"ה אנקומען גאר ווייט, און אויב וועל איך ארבעטן צו פארבעסערן די אנדערע קען איך אנקומען נאך ווייטער.
קיינמאל נישט צו שפעט דאס צו אנערקענען. כ'געדענק שוין פשוט נישט וויאזוי מ'ארבעט אויף זיך... שוין לאנג נישט געטון דערין.
איך בין סתם נייגעריג, וויאזוי דו וואלסט געגליכן ווען איינער זאגט דיר: הער שוין אויף זיך צו פאררעכטן! דו ביסט גוט, שמייכל און נעם לעבן גרינג, וועט אלעס זיין גוט!
עטס האטס נישט קיין אנונג מיט וויפיל חיזוק איך בין היינט אהיים פון דא...
דאס איז די ערשטע מאל אין מיין לעבן וואס איך הער איינער זאגט מיר עפנטליך, אז בין איך בין נישט קיין פוילער יונג וואס האלט נישט ביי גארנישט, א גוט-קעפל וואס איז סתם א שמועסער און האלט זיך נישט ביים נעמען, און ווען איך וואלט געוואלט וואלט איך געקענט אויסוואקסן משה רבינו, אן קיין שום אנשטרענגונג.
נאר איך בין פשוט א מענטש, א בשר ודם מיט טשאלענזשעס, פונקט ווי יעדן איינעם. מיט מיינע סקילס וואס איך האב קען איך ב"ה אנקומען גאר ווייט, און אויב וועל איך ארבעטן צו פארבעסערן די אנדערע קען איך אנקומען נאך ווייטער.
קיינמאל נישט צו שפעט דאס צו אנערקענען. כ'געדענק שוין פשוט נישט וויאזוי מ'ארבעט אויף זיך... שוין לאנג נישט געטון דערין.
איך בין סתם נייגעריג, וויאזוי דו וואלסט געגליכן ווען איינער זאגט דיר: הער שוין אויף זיך צו פאררעכטן! דו ביסט גוט, שמייכל און נעם לעבן גרינג, וועט אלעס זיין גוט!
איך וואלט געשמייכלט, אויפגעגעסן דעם קאמפלימענט, און זיך אויסגעדרייט צו די אנדערע זייט. ויחלום שנית.
יאך בין ב"ה באשאנקן מיט א גוטן קאפ. און גאנץ עקסטרעם. איך קען זאגן אז די איינציגע פעלער וואס איך האב 'הנאה' געהאט פון לערנען איז געווען:
א) אין ישיבה קטנה אלס 14 יעריג בחור בין איך געזיצן ביינאכט ביי א שיעור פאר אינגעלייט, פארשטייט זיך לויט זייער ספיד און פארשטאנד, געלערנט האט מען דאן סוף פסחים, ר"ה, און אנהייב יומא. רעלאטיוו שווערע מסכתות פאר א הויכע ספיד שיעור פאר א אינגער ישיבה קטנה בחורל. די טשעלענדזש האט מיר געברענגט סיפוק.
ב) סוגיא אין ישיבה גדולה. מ'האט אפגעשמועסט גאנצעטע סדרים... דורכגעטון יעדע זאך אויפן וועלט, און פארן פארלערנען האט מען זיך געטראפן אונטער דרוק, האט מען שנעל אפגעלערנט אין איין טאג וואס אנדערע האבן געלערנט אין א וואך אדער 2... (און עס איז געווען מגידי שיעור וואס האבן אריין געגעבן א געשמאק. יא, דאס וואס איינער האט פריער געשריבן אז עס איז נישטא.)
חוץ פון דעם, אין שיעור ב' ישיבה קטנה האב איך געהאט א לענגערע שמועס מיט א משגיח, און ער האט גערעדט איבער דעם אז איך פארשטיי דאך יא, פארוואס לערן איך נישט? ער האט גערעדט איבער שכר ועונש, נאך א וועלט, אבער דאס אלעס האט נאר אראפ געברענגט מיין מאראל אז איך בין נישט ווערט.
מיינע עלטערן האבן פארלאנגט פון מיר דאס מאקסימום, אבער זענען געווען אנטוישט ווען איך האב עס נישט צוגעשטעלט. וואס האט אויסגעקלאפט אויף זייערע באציאונגען מיט מיר. (איינער האט געשריבן איבער נישט געבן קיין אנקאנדישאנעל לאוו, איך ווייס נישט וואס פרוינד האט יא אדער נישט געהאלטן, אבער דאכט זיך אז די משל פאר אהבה שאין תלויה בדבר איז אב לבן. ווען איך האב עס נישט באקומען האט עס אויסגעקלאפט אויף די חברים אין חדר...)
איך האב דורכגעליינט יעדעס ביכל וואס איז געווען צו באקומען, געהערט האטליין'ס, און איך האלט נישט אז עס זאל מיר האבן אראפגעברענגט. ווען איך בין עלטער געווארן און אנטוויקלט א שטערקערע געפיל צו אידישקייט זאכן, האב איך געליינט איבער אידישע היסטאריע, שו"ת ספרים, און אינטערעסאנטע ידיעות אין אידישע ענינים.
איך האב אלס בחור געלערנט ספר מדע פונעם רמב"ם, הלכות קידוש החודש, ספר איל משולש פונעם ווילנע גאון איבער חכמת ההנדסה (כ'מיין מרופט עס טריגאמעטרי), ספר נחמד ונעים אויף ענינים אין אסטראנאמיע, און נאך אסאך אינטערעסאנטע נושאים וואס איך וואלט נישט ווען איך לערן ווען נישט אין די ישיבה וואס איך האב געלערנט.
און אלס טשערי אן טאפ, איך האב אלס בחור געענדיגט נאנט צו א פערטל ש"ס, בעיקר אין אייגענע זמנים. און קיינמאל באקומען דאס מינדעסטע רעקאגנישן דערפאר, ווייל 'קענסטאך!'... אין אנדערע פעלער איז עס זאגאר געגאנגען 'קענסט דאך יא, וואס דארפסטו לערנען אלעס חוץ פון די שיעורים פון ישיבה?'...
עכ"פ, איך האב נאכנישט מחנך געווען קיין קינדער, איך בין נישט אזוי אלט, אבער איך ווייס וואס איך בין אריבער, און ס'באדערט מיר צו זען א צווייטן אריבערגיין ענליך.
קויף אים ביכער וואס זאלן אריין לייגן תוכן אנשטאט שטותים, לדוגמא איך האב פון די 11-12 געליינט אסאך אסטראנאמיע, עס איז דאן געלאפן אין 'דער בלאט' פארזעצונגען פון הרב יודל דאנציגער, דאכט זיך אז עס איז ארויסגעקומען א בוך דערפון נאכדעם. אבער אין די זעלבע צייט האלט אים נישט אפ פון אויך אנדערע ביכער (עס לאנג עז ס'איז כשר). ס'שארפט אויס דעם מח.
(מ'האקט איבער געפילן און ADHD, יאך בין דוקא נישט קיין ספעציעל געפילישער. ADHD? אפשר יא. קיין פילן האב איך קיינמאל גענומען. על אף דער ישיבה קטנה מנהל האט געסטראשעט אז איך קען נישט צוריק קומען אין ישיבה אן פילן... למעשה זעמיר א זמן דערויף געפארן לערנען אין א ישיבה אין אויסלאנד.)
איך באטראכט עס בערך אזוי, די מח איז צוטיילט פון אסאך חלקים לאמיר אנכאפן עטליכע ווי תפיסה מהירה, און אזעלכע וואס זענען בכלל שנעלע מוחות וואס טוען אלעס שרעקליך פלינק, און אויטאמאטיש זענען אלע מעשי הגוף וואס ווערט געפירט פון מח זייער שנעל, די אויגן די קריאה איז זייער פלינק און די תפיסה אא"ו. הבנה והיקף, ווי טיף און ברייט מ'פארשטייט ענינים. זכרון
א גוטע קאפ, וועט געווענליך מיינען אז ער האט איינס אדער געציילטע חלקים פון מח עבאוו עוורידזש, ער כאפט שנעל, צי ער געדענקט גוט, צי ער איז א שטארקער בעל הבנה. רוב מאל ווען מ'נוצט עס ביי אונז ביי קינדער מיינט א גוטע קאפ איינער וואס איז א תופס מהיר.
א עילוי איז עפעס וואס איז אלעס צוזאמען אדער כמעט אלעס צוזאמען מיט אויסערגעווענליכקייט, און דאס מאכט זיך טאקע גאר זעלטן. די סיבה צום זעלטנקייט איז לכאורה, ווייל די חלקים זענען קעגנזייטיג בעצם, ווען איינס קומט פון ליחות המח און איינס להיפך פון יבשות, ווי דער חתם סופר איז שוין מסביר.
א וויכטיגע נקודה. איינער פארשטייט די שייכות צווישן עילוי'אישקייט און שוועריגקייט צו מאכן קשרים? אויב יא, לאמיר הערן וואס איר האט צו זאגן.
א געדאנק פון א פינעפער וואס אסך עילוים זענען.
נ"ב א 5'ער איז נישט אינטערעסירט אין קיין קשרים, אבער נישט אז ער האט שוועריגקייטן דערין.
איה"נ, דאס האב איך געמיינט, למעשה איז דא פון זיי וואס זענען נישט סאשעל. ווי אויך קען ער האבן שוועריגקייט אין קשרים נישט מצדו, נאר מחמת וואס ער שניידט גראד אריין אן געפילן.. סאו די אנדערע זייט צעקראצט זיך.
א וויכטיגע נקודה. איינער פארשטייט די שייכות צווישן עילוי'אישקייט און שוועריגקייט צו מאכן קשרים? אויב יא, לאמיר הערן וואס איר האט צו זאגן.
א געדאנק פון א פינעפער וואס אסך עילוים זענען.
נ"ב א 5'ער איז נישט אינטערעסירט אין קיין קשרים, אבער נישט אז ער האט שוועריגקייטן דערין.
איה"נ, דאס האב איך געמיינט, למעשה איז דא פון זיי וואס זענען נישט סאשעל. ווי אויך קען ער האבן שוועריגקייט אין קשרים נישט מצדו, נאר מחמת וואס ער שניידט גראד אריין אן געפילן.. סאו די אנדערע זייט צעקראצט זיך.
(איך האב אדרעסירט אויך דיין פריערדיגע תגובה, נאר נישט ציטירט באזונדער.)
as of my info.
מפתח הנקודה והקו והשטח אינם במציאות, אבל הם מחוברים אל המציאות. כי השטח הוא קצה הגשם והקו הוא קצה השטח והנקודה הוא קצה הקו... (איל משולש להגר''א מווילנא)
איך רעד דיקא פונעם 5 מיט 1 או 9. דאס איז וואס מען האט אויף מיר געזאגט אין ישיבה... _ יענער איז גערעכט... און מיטן פרעגן דא וואס מ'האלט ביסטו ווייטער אין יענע דירעקשן.
די וואס זאגן אז עס איז פאר זיי א חיזוק, זיי זענען טאקע נישט דא צו טרעפן קיין סעלושן. זיי זוכן ניטאמאל אזאנס. פארקערט. זיי זענען דא צו זאגן פארן פות"ה אז דאס איז נארמאל, און עס טריטן אנדערש ווי א געווענליך קינד מיט זיינע שוועריגקייטן, איז wראנג.
as of my info.
מפתח הנקודה והקו והשטח אינם במציאות, אבל הם מחוברים אל המציאות. כי השטח הוא קצה הגשם והקו הוא קצה השטח והנקודה הוא קצה הקו... (איל משולש להגר''א מווילנא)
נאכ'ן זען אז עפעס האבן מיר זיך נישט פארשטאנען, האב איך איבערגעליינט דער תגובה פון פותח האשכול, און ביסט גערעכט אז פון זיינע טרוקענע ווערטער איז נישט מוכרח אז מ'רעדט פון עפעס אנדערש ווי א געזונטער 5'ער (אנטשולדיגט אויך,@יאנאשאון@יוד אלף). איך בין אבער געווארן אוועקגעפירט פון זיינע געוואלדעס, וואס פון דעם האב איך ארויסגעלערנט (אפשר אומריכטיג, זע ווייטער) אז מ'רעדט דא פון אן ADHD טיפ וואס קומט דווקא יא נאך זיינע רצונות (איך בין נישט זיכער אז מ'דארף מסביר זיין מער) און ממילא קען ער פיין לערנען, אבער אויך צו שטארק אריינגעשלעפט אין האצקענען.
