לגופו של עניין. איך האב נישט געוואלט זאגן אז סאיז די זעלבע זאך, און אזוי ווי ידיעה און בחירה איז א העכערע זאך למעלה מהשגותינו, איז די זעלבע זאך פסיכעלאגיע און יודישקייט א סתירה וואס איז למעלה מהשגותינו, טאקע פאר די סיבה וואס דו האסט אזוי שיין אראפ געלייגט, אז ידיעה און בחירה איז ביידע רוחניות’דיגע זאכן, משא”כ פסיכעלאגיע וואס איז נישט.
איך האב נאר געמיינט צו זאגן, א איינמאל דו פארשטייסט אז די פאקט איז אז סאיז דא א טריגער און דאס איז די גורם אז ער זאל ווערן אין כעס, און דו ביסט מסכים מיט מיך אז דאס איז די מציאות, און נישט נאר וויבאלד די אויפגעקלערטע שטודירטע סייענטיסן האבן אזוי געזאגט, נאר וויבאלד דו זעהסט דאס ביי דיך אליינס אינעם מציאות אז כעס קומט נאך וואס עפעס ווערט געטריגערט. און זייער אסאך מאל קען מען שוין וויסן בעפאר אז יענער מענטש גייט ווערן אין כעס, וויאזוי? וויבאלד מווייסט וואס טריגערט אים און וואס ברענגט אים צו צי כעס.
סא איינמאל מען ווייסט דאס פאר א פאקט, קען מען צוריק גיין צו די אנדערע נקודה, וואס הארי ז”ל האט געהאט ארויס געברענגט, אז די כעס וואס אונז האבן איז א תוצאה פון א ניסיון וואס די באשעפער שיקט אונז, און די יצר הרע קומט צו, און פראבירט משכנע זיין צו ווערן אין כעס. איז אויבן אויף קוקט עס אויס א סתירה, וויבאלד אדער איז די כעס א תוצאה פון א טריגער, אדער איז עס א תוצאה פון א ניסיון וואס די באשעפער שיקט.
און וואו כאפט די נפקא מינה? ביי די וועג וויאזוי מקען ארבעטן אוועק צו נעמען די כעס. אויב זאגט מען אז סאיז א טריגער, איז די אפעקטיווע וועג עס אוועק צו נעמען, איז דורכן מטפל זיין אין וויאזוי די טריגער געשעהט, אריין גיין טיפער אינעם מענשט און זעהן וואס געשעהט מיט אים ווען ער ווערט געטריגערט. צו דורך לייסענסד אדער נישט לייסענסד... דאס איז שוין אן אנדערע שמועס.. אבער די פוינט איז אז די וועג אוועק צו נעמען די כעס איז דורך מטפל זיין אינעם טריגער.
אויב אבער זאגט מען אז די כעס קומט פון א ניסיון פון באשעפער, און די יצר הרע קומט אים איין רעדן צו ווערן בכעס, דעמאלט דארף די מהלך זיין צו לערנען מוסר ספרים און לערנען ארחות צדיקים שער הכעס, גיין צו צדיקים און קוקן אויף זיי און זיך אנשעפן מיט יראת שמים, און אזוי ארום ארויס רייסן די כעס. און דאס איז טאקע וואס הארי האט געזאגט, אז אנשטאט גיין צו טעראפי, נעם א מוסר ספר און שטארק דיך אויף דיין יצר הרע.
און דא קומט מען אם צום סתירה וואס איז דא צווישן פסיכעלאגיע און יודישקייט. צו כעס איז א יצר הרע, און א שלעכטע גייסט האט זיך אריין געלייגט אין אים, אזוי ווי די אורח החיים הק’ שרייבט, אז אין אדם חוטא אלא אם כן נכנס בו רוח שטות, אדער אפשר איז די כעס א טריגער וואס קומט פון אלטע טראומעס וכדו’ און בעצם איז ער א וואוילע, נאר ספעלט אים ליבשאפט וכו’ און מדארף עס היילן דורך גיין צו טעראפי.
און אויף דעם ארויף האב איך מיך באצויגן, אז איינמאל מזעהט איין אז די מציאות איז א א מענטש ווערט אויפגערעגט פון א טריגער, און מזעהט קלאר אז נאכן גיין צו טעראפי ווערט מען אן אנדערע מענטש און די כעס ענדיגט זיך, סא מזעהט קלאר אז כעס איז א תוצאה פון א טריגער, במילא איז די ריכטיגסטע און אפעקטיווסטע מהלך צו טון, איז גיין צו טעראפי.
האט הארי געשריגן, אז היתכן מגייט צו טעראפי? סאיז דאך קעגן די תורה און סאיז א סתירה מיט יודישקייט! וויאזוי קען מען זאגן א מענטש צו גיין צו טעראפי ווען די תורה לאזט נישט? אויף דעם ארויף האב איך מיך באצויגן אז קודם כל זעהט מען קלאר אז 95 פראצענט פונעם רבנים, אדמו"רים, ראשי ישיבות, דיינים הייסן גיין פאר טעראפי. אן אריין גיין יעצט צו וועם זיי הייסן גיין, צו גיין צו א טעראפיסט אדער צו א היימישע מחנך סלעש עסקן. די פוינט איז אז זיי הייסן נישט אריין גיין אין נענסטן בית מדרש און אויף עפענען א מוסר ספר און די כעס וועט אוועק גיין. זיי פארשטיען אויך אז סאיז דא דא עפעס א טיפערע טריגער וואס דארף ווערן אדרעסירט.
