מ'קען נישט זאגען נשתנה הטבעיים אויף זאכען וואס זענען די יסודות פונם בריאה
ביסט גערעכט. אפשר איז טאקע בעסער צו זאגן נשתנה העתים. פונקט ווי דו פארשטייסט אז אמאליגע ספרים האבן גערעדט פון שמייסן די קינדער, אפי' אין שו"ע קען מען טרעפן אז אויב דאס קינד איז געשטארבן פון די מכות איז דער מלמד פטור... אבער היינטיגע צייטן קען מען זיך נישט פירן אזוי. שוואכערע דורות? שוואכערע מוחות? רוף עס ווי אזוי דו ווילסט... דער ווארט איז אז אונזער תורה איז "דיינעמיק", מען קען צופאסן דא און דארט לפי המצב, אלע שו"ת ספרים לויפן אויף דעם אופן...
יצחק אייזיקלהאט געשריבן:↑דאנערשטאג יוני 27, 2024 1:45 pm
ריעל ניוזהאט געשריבן:↑דאנערשטאג יוני 27, 2024 1:41 pm
אריינקומען אינדערהיים ווען מען איז צעבראכן, און זיך ארויסלאזן אין א טענצל כדי צו באהאלטן אז מען זאל נישט וויסן וואס טוט זיך אינעווייניג, קומט פון א געפיל וואס לאזט נישט דעם מענטש ארויסגעבן זיין פנימיות, נישט פון דעם מח.
דאס איז ביסיידס די פוינט אז מח שליט על הלב מיינט נישט באהאלטן געפילן בכלל. ס'איז א פאלשער פשט אין די ווערטער.
מה??
איך האב אמאל געהאלטן אין א שווערע תקופה, כ'האב באקומען זייער א שווערע בשורה, מיין שטוב האט עס גראדע מיטגעהאלטן. וואס האב איך געטון? זיך ארויסגעלאזט אין א טענצל מיט אלע קינדער און געטאנצן אהללה ה'. מ'האט פארשטייט זיך געלאזט אפאר טרערן, אבער געדאנקט גאט אויף אלע איבריגע חסדים אז מיר זענען אלע געזונט און שטארק.
זייער גוט האסטו געטון מיט דיין אהללה. אבער האסטו געדארפט באהאלטן דיינע טרערן און ווייטאג פון די ווייב און קינדער, אדער האסטו נישט קיין פראבלעם אז זיי זעען? אויב די ערשטע, דאן איז דאס אונזער דיסעגרימענט.
א מענטש, א טאטע פון קינדער און א מאן פון א ווייב מוז קענען האבן דעם שטארקייט פון באהאלטן טרויעריגע און ווייטאגליכע געפילן. מען געט דאס אויס ביים דאווענען, ביים תהילים, ביים ריבניצער אדער אין קערעסטיר אויב ער קען זיך עפארדן. מיר האבן א באשעפער, און אלע ווייטאג גייט סטרעיט צו אים. אבער אין שטוב, בשעת מען זיצט ביים רעדל, דארף מען לאזן די שכל באהערשן די געפילן. [איך רעד נישט אין א פאל וואס די ווייטאג נעמט אריין די קינדער און די ווייב, נאר אין א פאל וואס בלויז דער טאטע אדער בלויז די עלטערן האבן ווייטאג].
א מענטש, א טאטע פון קינדער און א מאן פון א ווייב מעג קענען האבן שוואכע מינוטן, מינוטן פון שווערע הרגשים. א שטארקער מאן דארף נישט באהאלטן ווייטאגליכע הרגשים. א שטארקער מאן מעג האבן שוואכקייטן.
דער שטערקסטער מענטש איז דער וועלכער האט די שטארקייט איינצוזען אז ער האט שוואכקייטן און זיך אננעמען אינאיינעם מיט זיי.
מח שליט על הלב באדייט קענען באהערשן א סיטואציע מיט שכל, נישט מיט געפיל.
מ'קען נישט זאגען נשתנה הטבעיים אויף זאכען וואס זענען די יסודות פונם בריאה
ביסט גערעכט. אפשר איז טאקע בעסער צו זאגן נשתנה העתים. פונקט ווי דו פארשטייסט אז אמאליגע ספרים האבן גערעדט פון שמייסן די קינדער, אפי' אין שו"ע קען מען טרעפן אז אויב דאס קינד איז געשטארבן פון די מכות איז דער מלמד פטור... אבער היינטיגע צייטן קען מען זיך נישט פירן אזוי. שוואכערע דורות? שוואכערע מוחות? רוף עס ווי אזוי דו ווילסט... דער ווארט איז אז אונזער תורה איז "דיינעמיק", מען קען צופאסן דא און דארט לפי המצב, אלע שו"ת ספרים לויפן אויף דעם אופן...
קען זיין עס ארבעט נישט, כ'ווייס נישט... אבער דאס איז דער מציאות היינט! כמעט אלע מערידזשעס ארבעטן אזוי. אז דו ווילסט, קענסטו אריינרעכענען דעם פאקט אין די ריבוי הגיטין...
שטראפן א מענטש אויף אן עוולה איז א יסוד אין די בריאה, דאס האט זיך נישט געטוישט... והיו לבשר אחד איז א יסוד בבריאת האדם, דאס מיינט נישט פרענדשיפ, און דאס האט זיך נישט געטוישט...
איך דיסעגרי מיט אפאר זאכען וואס די זאגסט אין דעים אשכול אבער מיט דעם עגרי איך מיט אייך נאכמער. שכר ועונש איז א יסוד אינם בריאה וואס וועט זיך קיינמאל נישט טוישען, אין די וואס פרובירען עס צו טוישען ארבעט עס נישט עיין פארברעכען אין ני, איי ועגן מכות פאר א קינד, דאס איז נישט די יסוד דאס איז א מעטאד די שטראפסט דאך אויך קינדער נאר אויף אן אנדערען וועג. די מעטאד קען זיך טוישען די יסוד נישט. והיה לבשר אחד איז א יסוד, אין דאס איז נישט פרענדשיפ, דאס קען זיך נישט טוישען מעטאדען קען זיך טוישען, איך קען יעצט נישט געבען פאר מיין ווייב 400 קיען פאר נדן נאנט צי ווערן מיט איר, ווייל זי גייט מיך ארויס ווארטען מיט די קיען אין איינעם דארף מען צומאל האבן היינטיגע מעטאדען חס ושלום נישט גויאיש נאר וואס היינטיגע מענטשען פארשטייען. צו זאגען נשתנה הטבע ברענגט מען זיך אליין אינטער מען קען נישט האבען שמחות החיים אין שלות הנפש ווייל דאס איז נישט וואס די רבושע מיינט. שיין קוקט מען אויס ווען עס איז פרענדשיפ מען לויפט אין קאנטרי מיט די אנדערע פרענדס ווייל דאס איז סך הכול א פרענד. מען גייט קיין פלארידא מקומות הקדושים יעדע צווייטע טאג מיט פרענדס. מען פרובירט נעבעך אזוי שטארק צו פילן דעם לאך פון שמחות החיים.
איך זעה אזויפיל שיטות און מיינונגען, און אזוי פיל דא רעדן צום זאך, אפילו קעגנזייטיגע מיינונגען!
איך מיין אז עס ווענדט זיך אין נאך אסאך פרטים. א. וואס איז דיין שיטה וואס איז די ריכטיגע צוגאנג צו שלום בית. ב. וואס איז די מציאות היינט. ג. וואס איז די מציאות ביי זיי אין שטוב. ד. וואס פארא סארט מאן איז ער. ה. וואס פארא סארט פרוי איז זי. ו. וועגן וואס רעדט מען דא? 1. א דורכפאל? 2. א טעות וואס ער איז שולדיג אין דעם . 3 עפעס וואס איינער האט אים געטון. 4. עפעס וואס ער טוט נישט צום זאך, ווי זיצן אסאך אויף ...וועלט. 5. זיינע געפילן . 6. זיינע רצונות און פלענער 7. זיינע שיטות 8. קליינע זאכן וואס געשען דורכן טאג. 9.ועוד ועוד ז. וועלכע קרייז, ליטוויש, חסידיש, אמעריקאנער, ירושלימער, בני ברקער, יעקע, וכו' ח. וואס איז זייער שלום בית סטאטוס בכלל, זיי פארשטיין זיך סתם אזוי אדער נישט. ט. דאס איז א שיטה אדער אזוי טוסטו? י. פיל אליינס אריין.
עס ווענדט זיך אין אזוי פיל זאכן..... קצרתי מאוד, אפשר מיט די צייט וועל איך זיך בעסער מצמצם זיין און ארויסברענגען שטערקער די אלע חילוקים סיי אין די נושאים און סיי צווישן איין שטוב און די אנדערע. אדער קען עס א צווייטע טון.
קומט דא יעדע ארויף מיט זיין נאטור זיין סטאטוס, זיין ענין פון וואס ער רעדט, זיין חינוך איר חינוך, און מען רעדט כאילו אזוי דארף זיין ביי יעדן, איך בין צומישט.
אפשר זאל יעדע מיטטיילן איבער וואס ספעציפיש [בערך] ער רעדט, און ביי וועלכע קרייז ער רעדט. אויך צו ער טוט אזוי למעשה אדער נאר בשיטה. און אזוי ווייטער
יש נשיםחסרות מדע, שעושות מריבה עם בעליהן על צרכי הבית שאינו מביא, והוא שטות גדולה. ממה נפשך: אם הבעל עני ואין ידו משגת, דיו צערו ודחקו ובשתו וכלימתו, שמתבייש לגלות לאשתו שאין ידו משגת. וצריכה האשהלהיות בעלת שכלולא תוסיף צער על צערו, אלא אדרבה,תנחמהו בנועם שיח שפתותיהותאמר לו: אל תצטער על חסרון כיס, כי לא יזנח לעולם ה' ויבואו ימים אשר יש בהם חפץ, שנשבע לחם ונהיה טובים, או יהיה נחת שלחננו מלא דשן לעולם הבא, כי לא כל אדם זוכה לשתי שלחנות, והעולם הזה הבל וריק, יקום אבי אכל בשמחה לחמך, כי גם על הלחם לבדו יחיה האדם. וכהנה דברים טובים תדבר לו בחן וחסד, עד שיהא שמח ויתן הודאה על חלקו, גרמא טבא דנפל בחולקיה:
ווען דער רמב"ם שרייבט"וכן צוו על האשה שתהיה מכבדת את בעלה ביותר מדאי ויהיה עליה מורא ממנו ותעשה כל מעשיה על פיו, ויהיה בעיניה כמו שר או מלך, מהלכת בתאות לבו ומרחקת כל מה שישנא, וזה דרך בנות ישראל ובני ישראל הקדושים והטהורים בזיווגן, ובדרכים אלו יהיה ישובן נאה ומשובח", לייגט ער נישט במה דברים אמורים, נאר אויב דער מאן איז א מוצלח, אבער אויב דער מאן האט א שוואכקייט אדער א דורכפאל קען זי מזלזל זיין אין אים... אויך דער כסף משנה שרייבט עס נישט צו...
און לאמיר שוין צולייגן נאך א שטיקל שבט מוסר פרק כ"ד:
◄ ווייז ספוילער
לכןכראות האשה בעלה בדוחקתרבה עליו ברחמים לפני המקום ערב ובקר וצהרים שירחמו בזכותה או בזכותו או בזכות בניו בהצטרפות שלשתם יחד, ואדרבה בימי דוחקו תראה לו פנים צוחקותויפייסהו בדברים ויחזיקהו בהבטחות,ובראות האיש אהבת אשתו עמו אף שהוא בחוסר כל, נכנס שמחה בלבו ומסיר דאגתו, ועי"כ יתעלה ומתרומם כוכב מערכתו בבני חיי ומזוני.
אם רואה האשהשאירע לבעלה איזה תקלהאו עלילת ממון שהעלילו עליווהוא עצב ודאוג,תדבר על לבו דברי תנחומים, ויקבל הדברים הקשים בעיניו בדברים המושכים לבו של אדם בדברי חן ופנים צוחקות, ותאמר לואהבת עולם אהבתיךראיתי פניך כראות פני מלאכי אלקים וע"כ יצאתי לקראתך לשחר פניך ואמצאך, לכה דודי נרוה עד הבוקר נתעלסה באהבים... וכשמוע האיש דברי פיוסים כי נעמו, מסיר עצבותו מלבו...
תמיד האשה תצייר צורת בעלה כאילו הוא בפניה תמיד ודמות צורתו יחקוק בלבבה כאילו הוא מלך, וכשהוא עני לבוש בלבושים קרועיןתדמה בדעתה שהוא כמלך ששינה בגדיוכדי שלא יכירו אותו, כדרך שהמלכים עושים, כמו שמצינו בשאול כשהלך לבעלת אוב, אשר זה יגרום להתגבר אהבתו עליה.
דארף מען נאך עפעס צולייגן צו די הייליגע ווערטער? א קלוגע ערליכע פרוי, אפילו זי זעהט דעם מאן בתכלית השפלות וועט זי אים ווייטער ליב האבן און כסדר מחזק זיין, נישט חלילה אראפקוקן און אים גיין בארעדן...
ויש להאריך עוד, ומפני איחור הזמן נסיים בזה.
הרב@דניאל אויערבאךדו רירסט דא אן שטארקע נקודות, דו האסט א שטארקע פארשטאנד אין די היינטיגע מציאות און ווי דו שרייבסט "אז איר פרעגט מיר, איז דאס א לאנגע שמועס, מיט אסאך צדדים לכאן און לכאן." חזק חזק
מ'קען נישט זאגען נשתנה הטבעיים אויף זאכען וואס זענען די יסודות פונם בריאה
ביסט גערעכט. אפשר איז טאקע בעסער צו זאגן נשתנה העתים. פונקט ווי דו פארשטייסט אז אמאליגע ספרים האבן גערעדט פון שמייסן די קינדער, אפי' אין שו"ע קען מען טרעפן אז אויב דאס קינד איז געשטארבן פון די מכות איז דער מלמד פטור... אבער היינטיגע צייטן קען מען זיך נישט פירן אזוי. שוואכערע דורות? שוואכערע מוחות? רוף עס ווי אזוי דו ווילסט... דער ווארט איז אז אונזער תורה איז "דיינעמיק", מען קען צופאסן דא און דארט לפי המצב, אלע שו"ת ספרים לויפן אויף דעם אופן...
קען זיין עס ארבעט נישט, כ'ווייס נישט... אבער דאס איז דער מציאות היינט! כמעט אלע מערידזשעס ארבעטן אזוי. אז דו ווילסט, קענסטו אריינרעכענען דעם פאקט אין די ריבוי הגיטין...
הרב @דניאל אויערבאך דו האסט גוט ארויס אן ענין! מיינע מחשבות רוישן, און ווי @Letshelpothers שרייבט, איז דאך דא די ארגינאלע וועג וויאזוי עס פלעגט זיין און ווי עס "דארף" ווען זיין, אבער די ברענגסט ארויס זייער א חשוב'ע פוינט, און אפשר בין איך הישט 100% מסכים צו דיין מסקנה און איך האב א הערה אויף דעם, אבער ארויסהאבן די וועלט ביסטו געוואלדיג, און מען דארף ערנסט נעמען דיין חומר אין באטראכט!!!! איך דארף נאך טרעפן דיין ארגינעלע תגובה און דיך קאמפלימענטן אויף דעם, ווארט א מינוט.
יא ער האט זייער שטארקע הערות אין ער קוקט אויס ווי א מענטש וואס ניצט שטארק זיין מח. (איך וואלט מנהסתם הנאה געהאט פין שמועסען מיט עם פרעזענליך אין טיפע יסודותיגע עננים) אבער דעי פונט פון נשתנה העיתים איז ער אביסעל סטאק געווארען, אין ער קען אריין קריכען נאך טיפער. די ענפער אויף דעים אין קורצען האב איך געשריבען דא. viewtopic.php?p=5198005#p5198005
נו, חברה! הייבטס אן אטאקירן@ספרניא'ס זיידע באבע! נו! לאמיר הערן פון די ווייסערס, נעעה, זיי האבן נישט געהאט קיין "עכטע" שלום בית. זיי האבן נישט געהאט קיין "רילעישענשיפ".
קלארערהייטהאט געשריבן:↑דאנערשטאג יוני 27, 2024 2:04 pm
איך זעה אזויפיל שיטות און מיינונגען, און אזוי פיל דא רעדן צום זאך, אפילו קעגנזייטיגע מיינונגען!
איך מיין אז עס ווענדט זיך אין נאך אסאך פרטים.
א. וואס איז דיין שיטה וואס איז די ריכטיגע צוגאנג צו שלום בית. ב. וואס איז די מציאות היינט. ג. וואס איז די מציאות ביי זיי אין שטוב. ד. וואס פארא סארט מאן איז ער. ה. וואס פארא סארט פרוי איז זי. ו. וועגן וואס רעדט מען דא? 1. א דורכפאל? 2. א טעות וואס ער איז שולדיג אין דעם . 3 עפעס וואס איינער האט אים געטון. 4. עפעס וואס ער טוט נישט צום זאך, ווי זיצן אסאך אויף ...וועלט. 5. זיינע געפילן . 6. זיינע רצונות און פלענער 7. זיינע שיטות 8. קליינע זאכן וואס געשען דורכן טאג. 9.ועוד ועוד ז. וועלכע קרייז, ליטוויש, חסידיש, אמעריקאנער, ירושלימער, בני ברקער, יעקע, וכו' ח. וואס איז זייער שלום בית סטאטוס בכלל, זיי פארשטיין זיך סתם אזוי אדער נישט. ט. דאס איז א שיטה אדער אזוי טוסטו? י. פיל אליינס אריין.
עס ווענדט זיך אין אזוי פיל זאכן..... קצרתי מאוד, אפשר מיט די צייט וועל איך זיך בעסער מצמצם זיין און ארויסברענגען שטערקער די אלע חילוקים סיי אין די נושאים און סיי צווישן איין שטוב און די אנדערע. אדער קען עס א צווייטע טון.
קומט דא יעדע ארויף מיט זיין נאטור זיין סטאטוס, זיין ענין פון וואס ער רעדט, זיין חינוך איר חינוך, און מען רעדט כאילו אזוי דארף זיין ביי יעדן.
איך בין צומישט.
ביטע לייקן ווייל עס איז א וויכטיגע נקודה.
די עיקר נקודה אויף וואספארא אופן מיט וואספארא עטיטוד מיט וואספארא ניגון מיט וואספארא פערספעקטיוו זאכן ווערן געזאגט. אויב איז עס אויף די אופן וואס מ'האט גערעדט פריער אז מ'טיילט מיט נאטורליך ווייל ס'איז דיין נאנטע מענטש און נאטורליך דערציילסטו איר דיינע ענינים און פון א הארציגע פלאץ מקירוב הלב ווי דו רעדסט מיט איינעם וואס איז צו דיר נאנט, דעמאלטס אשריך.
אבער אויב ווערט זאכן געזאגט אויף א אופן פון סתם פארציילן נייעס וואסערע שלעכטע זאכן דו האסט געטון און וואסערע פוסטע זאכן דו האסט געזאגט, און ס'קומט פון א ריחוק'דיגע פלאץ נישט פון א נאנטקייט נאר סתם טרוקן דערציילן זאכן, דעמאלטס איז עס ווי אזוי ס'שטייט און ס'איז פשוט אזוי אז זי גייט אים אראפקוקן און באקומען א ווידערווילן.
מ'קען נישט "סתם" פארציילן זאכן, ס'דארף זיין א פועל יוצא פון א טיפע נאנטע ועל כל פשעים תכסה אהבה'דיגע קשר.
אויב שפירט סיי ווער אין די רילעישאנשיפ אז ער/זי שפירן נאכנישט גענוג סעיף צו זיין אינגאנצן וואלנערעבל דארף מען זיך נישט דרוקן צו םפארציילן. והכל כפי המצב והמקום והזמן