ריעל ניוזהאט געשריבן:↑דאנערשטאג יוני 27, 2024 1:56 pm
יצחק אייזיקלהאט געשריבן:↑דאנערשטאג יוני 27, 2024 1:45 pm
ריעל ניוזהאט געשריבן:↑דאנערשטאג יוני 27, 2024 1:41 pm
אריינקומען אינדערהיים ווען מען איז צעבראכן, און זיך ארויסלאזן אין א טענצל כדי צו באהאלטן אז מען זאל נישט וויסן וואס טוט זיך אינעווייניג, קומט פון א געפיל וואס לאזט נישט דעם מענטש ארויסגעבן זיין פנימיות, נישט פון דעם מח.
דאס איז ביסיידס די פוינט אז מח שליט על הלב מיינט נישט באהאלטן געפילן בכלל. ס'איז א פאלשער פשט אין די ווערטער.
מה??
איך האב אמאל געהאלטן אין א שווערע תקופה, כ'האב באקומען זייער א שווערע בשורה, מיין שטוב האט עס גראדע מיטגעהאלטן. וואס האב איך געטון? זיך ארויסגעלאזט אין א טענצל מיט אלע קינדער און געטאנצן אהללה ה'. מ'האט פארשטייט זיך געלאזט אפאר טרערן, אבער געדאנקט גאט אויף אלע איבריגע חסדים אז מיר זענען אלע געזונט און שטארק.
א. זייער גוט האסטו געטון מיט דיין אהללה. אבער האסטו געדארפט באהאלטן דיינע טרערן און ווייטאג פון די ווייב און קינדער, אדער האסטו נישט קיין פראבלעם אז זיי זעען? אויב די ערשטע, דאן איז דאס אונזער דיסעגרימענט.
א מענטש, א טאטע פון קינדער און א מאן פון א ווייב מוז קענען האבן דעם שטארקייט פון באהאלטן טרויעריגע און ווייטאגליכע געפילן. מען געט דאס אויס ביים דאווענען, ביים תהילים, ביים ריבניצער אדער אין קערעסטיר אויב ער קען זיך עפארדן. מיר האבן א באשעפער, און אלע ווייטאג גייט סטרעיט צו אים. אבער אין שטוב, בשעת מען זיצט ביים רעדל, דארף מען לאזן די שכל באהערשן די געפילן. [איך רעד נישט אין א פאל וואס די ווייטאג נעמט אריין די קינדער און די ווייב, נאר אין א פאל וואס בלויז דער טאטע אדער בלויז די עלטערן האבן ווייטאג].
ב. א מענטש, א טאטע פון קינדער און א מאן פון א ווייב מעג קענען האבן שוואכע מינוטן, מינוטן פון שווערע הרגשים. א שטארקער מאן דארף נישט באהאלטן ווייטאגליכע הרגשים. א שטארקער מאן מעג האבן שוואכקייטן.
דער שטערקסטער מענטש איז דער וועלכער האט די שטארקייט איינצוזען אז ער האט שוואכקייטן און זיך אננעמען אינאיינעם מיט זיי.
מח שליט על הלב באדייט קענען באהערשן א סיטואציע מיט שכל, נישט מיט געפיל.
כ'מיין אז מיר גייען שוין אין רינגען דא. אונזער דיסעגרימענט איז קלאר...
א. כ'האב בכלל נישט מיטגעטיילט פון מיינע קינדער אז איך האב יעצט א שוועריגקייט אין לעבן, ס'האט בכלל נישט אויסגעפעלט אז זיי זאלן עס וויסן. מיין ווייב האט גראדע יא מיטגעהאלטן, אבער האט נישט געהאט קיין שום ווייטאג דערצו, ס'איז געווען עפעס מיט מיר פערזענליך וואס פון דעם רעדט די אשכול.
לגבי די טרערן, כ'האב עס בכלל נישט באהאלטן, ווייל ס'איז געווען טרערן פון שמחה, נישט פון ווייטאג, און ס'איז באמת אזוי געווען. געפילן ברענגט טרערן, כ'האב געטוישט דעם געפיל פון ווייטאג צו שמחה, אזוי האב איך ארויסגעברענגט מיינע געפילן. ס'איז נישט געווען פאלש, ווייל כ'האב באמת אויסגעדרייט דעם יגון לשמחה, עד היום הזה האב איך נישט קיין ווייטאג צו יענע סיטואציע הגם ס'שטערט מיך נאך אין לעבן ביז היינט, ווייל כ'האב ארויסגעגעבן אלע געפילן כדבעי.
ב. זיכער מעג מען האבן שוואכע מינוטן, אבער איך רעד פון א נושא וואס איך האב בכלל נישט מיטגעטיילט מיט זיי, ווייל ס'איז געווען עפעס פריוואט צו מיר. משא"כ ביים מירון טראגעדיע וואס זיי האבן יא מיטגעהאלטן האב איך געוויינט צוזאמען מיט זיי, ארויסגעברענגט אלע געפילן און אינאיינעם געזאגט תהילים.
ג. ריכטיג יעדעס ווארט. כ'האב נאך קיינמאל נישט דערשטיקט קיין געפילן. מ'נעמט א תהילים און מ'געט עס דארט אויס, ווי אידן האבן געטון אין אלע דורות. ס'מוז נישט זיין פונקט פארנט פון די ווייב און פארנט פון די קינדער.
