קויפן דייטשע ארטיקלען, א פראבלעם?
איך וויל דא בארירן א געוויסע נושא וועלכע פלעגט ביז נישט לאנג צוריק אפעקטירן דעם היימישן ציבור, קינדער, אייניקלעך און אור אייניקלעך פון דעם דור החורבן פון די צווייטע וועלט מלחמה, און דאס איז דער "סעמי בויקאט" וועלכע איז אומאפיציעל דערקלערט געווארן אויף ארטיקלען וועלכע ווערן פאבריצירט אין – אדער אימפאטירט פון – דייטשלאנד.
זינט איך דענק, פלעגט – עכ"פ ביי מיר - דורך גיין א סקרוך פון אפשיי בבחינת מאוס/מוקצה ווען כ'האב געזען פארבייפארן א בי עם דאבעליו, אודי, פאלקוואגאן (געלייענט אמאל "פארכאפט אין נעץ?...), מערסעדעס וכ"ו. (אינסטינקטיוו פלעגט ביי מיר דורך לויפן א נארישע מחשבה'לע "דער דרייווער איז זיכער אן אנטיסעמיט"...), אבער זען א עכט היימישן איד דרייוון איינע פון די, מיין איך איז געווען גאנץ זעלטן.
היינט צוטאגס איז א פאקט אז רוב רובו פון ציבור פילן אדער האלטן נישט אז ס'איז א פראבלעם בכלל, און קען זיין זיי זענען גערעכט, איך פאר כסדר פארביי גאר היימישע יונגעלייט אין פאלקסוואגאן מיניווענס, מערסעדעס טרעקלעך אדער אודי "קראסאווערס" און אפגעזען צו ס'איז באגרונדעד צו נישט האב איך עטוואס א אומב'טעם'טע געפיהל איבער די.
אבער פון די אנדערע זייט בין איך דען בעסער, האב איך דען נישט געקויפט מיין רביצין א "בוש" מאשין? דעריבער אפשר שטערט עס מיך נישט אזוי שטארק און ווען כ'קען ווען באצאלן דעם דיפערענץ פון מיין בוש מאשין ביזן אודי וואלט איך אנדערש גערעדט... אדער קען זיין ס'איז פארט א חילוק צווישן א קליינע מאשינקע אינדערהיים און א גרויסע אויף די גאס, אדער צווישן איינס וועלכע ס'איז שווער זיך אן עצה צו געבן אן איר און איינס וועלכע איז צווישן אן אויסוואל פון הונדערטער אויב נישט טויזענטער וועלכע קענען סערווירן דעם זעלבן ציהל.
אלזא, איז עס אן עוולה אדער "סעמי עוולה" צו נישט?
מן יימר אז ערליכע גלות אידן ברויכן פירן חשבונות מיט פעלקער פון מלכיות אכזריות, אויב ווילן מיר מאכן א רשימה מיט וועם מיר האבן אלס א חשבון, דאן ברויכן מיר אנהייבן פון איטאליע – מלכות רומי, ענגלאנד, דייטשלאנד און פראנקרייך – גזירות ת"ח ות"ת, שפאניע – גירוש וכ"ו, אבער היינט צוטאגס ביי היימישע אידן איז גאר [ליידער] א שטאלץ צו גיין אין בגדים "מעיד אין" פאריז - איטאליע וכ"ו.
פון די אנדערע זייט, אפילו מ'קען עס נישט אנרופן "עוולה" אבער עכ"פ אונזער דור וועלכע איז אזוי נאנט צום חורבן און איהרע איבערלעבער – אונזערע אור עלטערן – וואלטן זיך ווען יא געברויכט אביסל רעכענען מיט דעם געפיל אפי' אויב פאר זיך שטערט עס נישט, און דער אמת איז אז היא הדין פארוואס זייער ווייניג שטערט עס היינט צוטאגס, ווייל די צאל איבערלעבער זענען ליידער שוין אויך א שטארקער מיעוט.
אדער, זאל יעדער טון וויאזוי ער שפירט פאר זיך און ס'איז נישט שייך צו טענה'ן דערויף.
וואס קלערט איר?
זינט איך דענק, פלעגט – עכ"פ ביי מיר - דורך גיין א סקרוך פון אפשיי בבחינת מאוס/מוקצה ווען כ'האב געזען פארבייפארן א בי עם דאבעליו, אודי, פאלקוואגאן (געלייענט אמאל "פארכאפט אין נעץ?...), מערסעדעס וכ"ו. (אינסטינקטיוו פלעגט ביי מיר דורך לויפן א נארישע מחשבה'לע "דער דרייווער איז זיכער אן אנטיסעמיט"...), אבער זען א עכט היימישן איד דרייוון איינע פון די, מיין איך איז געווען גאנץ זעלטן.
היינט צוטאגס איז א פאקט אז רוב רובו פון ציבור פילן אדער האלטן נישט אז ס'איז א פראבלעם בכלל, און קען זיין זיי זענען גערעכט, איך פאר כסדר פארביי גאר היימישע יונגעלייט אין פאלקסוואגאן מיניווענס, מערסעדעס טרעקלעך אדער אודי "קראסאווערס" און אפגעזען צו ס'איז באגרונדעד צו נישט האב איך עטוואס א אומב'טעם'טע געפיהל איבער די.
אבער פון די אנדערע זייט בין איך דען בעסער, האב איך דען נישט געקויפט מיין רביצין א "בוש" מאשין? דעריבער אפשר שטערט עס מיך נישט אזוי שטארק און ווען כ'קען ווען באצאלן דעם דיפערענץ פון מיין בוש מאשין ביזן אודי וואלט איך אנדערש גערעדט... אדער קען זיין ס'איז פארט א חילוק צווישן א קליינע מאשינקע אינדערהיים און א גרויסע אויף די גאס, אדער צווישן איינס וועלכע ס'איז שווער זיך אן עצה צו געבן אן איר און איינס וועלכע איז צווישן אן אויסוואל פון הונדערטער אויב נישט טויזענטער וועלכע קענען סערווירן דעם זעלבן ציהל.
אלזא, איז עס אן עוולה אדער "סעמי עוולה" צו נישט?
מן יימר אז ערליכע גלות אידן ברויכן פירן חשבונות מיט פעלקער פון מלכיות אכזריות, אויב ווילן מיר מאכן א רשימה מיט וועם מיר האבן אלס א חשבון, דאן ברויכן מיר אנהייבן פון איטאליע – מלכות רומי, ענגלאנד, דייטשלאנד און פראנקרייך – גזירות ת"ח ות"ת, שפאניע – גירוש וכ"ו, אבער היינט צוטאגס ביי היימישע אידן איז גאר [ליידער] א שטאלץ צו גיין אין בגדים "מעיד אין" פאריז - איטאליע וכ"ו.
פון די אנדערע זייט, אפילו מ'קען עס נישט אנרופן "עוולה" אבער עכ"פ אונזער דור וועלכע איז אזוי נאנט צום חורבן און איהרע איבערלעבער – אונזערע אור עלטערן – וואלטן זיך ווען יא געברויכט אביסל רעכענען מיט דעם געפיל אפי' אויב פאר זיך שטערט עס נישט, און דער אמת איז אז היא הדין פארוואס זייער ווייניג שטערט עס היינט צוטאגס, ווייל די צאל איבערלעבער זענען ליידער שוין אויך א שטארקער מיעוט.
אדער, זאל יעדער טון וויאזוי ער שפירט פאר זיך און ס'איז נישט שייך צו טענה'ן דערויף.
וואס קלערט איר?
קאמענטארן זענען איבריג
