keep me posted
yield the right of way
קודם א הקדמה. פאלסעטאו איז נישט דער נאמען פון א סארט שטימע, נאר די נאמען פון א רעדזשיסטער - register. פארהאן 4 רעדזשיסטערס. יעדע פון די רעדזשיסטערס האבן זייער אייגענע וועג ווי אזוי די שטים-בענדער שאקלען זיך vibration, אן אייגענע פיטש געגענט - כאטש זיי טוען צודעקן (overlap) איינע דעם אנדערן אין פיטש - און אייגענע כאראקאריסטישע קלאנג (sound). די נידריגסטע רעדזשיסטער הייסט אויף ענגליש vocal fry, די נעקסטע וועלכע מיר נוצן אלע אין רעדן און זינגען איז modal voice, דאן פאלסעטאו falsetto, און דאן די פייפער רעדזשיסטער whistle register.
מענער שטימעס ווערן קלאסיפיצירט אין 4 סארט, פון אונטן ארויף: באס, באריטאן, טענאר און קאנטער-טענאר. פארשטייט זיך אז דערין איז נאך פארהאן געוויסע סוב-קלאסיפיקאציעס. ווי אזוי מען באשטימט וועמענס קול איז וואס איז א לענגערע שמועס. בקיצור וועלמער זאגן אז עס ווענדט זיך אין:
1. די רעינדזש פון שטימע vocal range, ווי הויך און נידריג ער קען זינגען.
2. די טעסיטורא, אדער texture פון קול, ד.ה. וואו זיין קול קלינגט שיין (אסאך מענטשן קענען גרייכן גאר הויך, אבער ס'האט נישט קיין טעם).
3. די וואג פון זיין שטימע, א לייכטע אדער שווערע. א גרויסער דגוש ווערט געלייגט דערויף. דאס ווארט "ליריש" ווערט גענוצט צו באשרייבן א קול וואס איז געווענליכע לייכטער און מער בויגזאם. דער לירישע טענאר קען געווענליך גרינגער דרייען און האט א בעסערע קאלעראטור ווי דער "דראמאטישער" שטימע, וואס איז געווענליכע מעכטיגער, רייכער און טונקעלער. (כ'האף מ'פארשטייט מיך.)
4. טימבער: די קאליר פונעם שטימע.
5. וואקעל טרענזישאן פאונטס: ביי וועלכע פונקטן די שטימע ברעכט זיך, גייט ארויף אדער אראפ א טרעפל, און מ'דערקענט א באדייטענדער חילוק פון איין נאוט צום צווייטן. פארשטייט זיך אז דער ציל פון יעדער שטימע לעהרער איז אז זיין סטודענט זאל זיין לעגאטא, צוזאמגעבינדן, smooth, דורכאויס דעם גאנצן פאסאדזשיאו. ס'זאל זיך נישט אפהאקן אין ערגעץ.
געווענליך וועט א זינגער אין א כאר קלאסיפיצירט ווערן לויט נומער 1, די רעינדזש פון זיין קול, ווי ווייט ארויף און אראפ ער גרייכט. א סאלא זינגער וועט זיך אבער ווענדן אין נומער 2, די טעסיטורא -tessitura
נאך איין נקודה. א קאנטער-טענאר זינגט געווענליך אין דעם פאלסעטאו רעדזשיסטער און נוצט דעם מאדעל רעדזשיסטער פאר זיינע נידריגע נאטן.
אבער נאכאמאל, פאלסעטאו איז נישט דער נאמען פון א קאטעגאריע אין שטימע. וואס איז דאס א פאלסעטאו?
פאלסעטאו איז טייטש "פאלש" אויף איטאליעניש. פארוואס קענט איר זיך אליין משער זיין, און אסאך האבן טאקע קריטיקירט יאסעלע פאר'ן נוצן אפט זיין פאלסעטאו, ד.ה. זינגען אינעם פאלסעטאו רעדזשיסטער ווען ער האט זיך נישט געוואלט אנשטרענגען, אדער געהאלטן אז ס'איז גאר שענער (אני הקטן האלט אויך אזוי...). איך האב אמאל געזעהן ווי חזן העלפגוט זאגט פינטשיק'ס ספירת העומר, און ווען ער קומט אן צום פזמון, נו, ווי אזוי זאל איך עס שרייבן, א תנועה אן קיין ווערטער, די מוזיק אינטראו הייבט אן מיט דעם און ס'לויפט דורכאויס דעם שטיקל, א הא א הא אויף ארויף, און דערנאך דריי מאל נידריגער און נידריגער א הההה, אהההה, אהההה, און נאכאמאל א הההה. (אהין וואו מ'טאר נישט לינקען קען מען עס הערן ביי watch?v=9NHChlgHRaA) . איינמאל אינמיטן ניגון חזר'ט זיך איבער דער תנועה איינמאל נאכ'ן אנדערן נאר דער צווייטער מאל מיט איין אקטאווע העכער. דארט האב איך געזעהן ווי העלפגוט זינגט עס נישט מיט קיין קאפ שטימע, אזוי ווי פינטשיק זינגט עס, נאר מיט'ן געהעריגן שטימע. אבער דאס איז ווייל העלפגוט, וועלכער איז ענדערש א קאנטער-טענאר ווי א געווענליכער טענאר, זינגט שוין לכתחילה אין זיין פאלסעטאו רעדזשיסטער.
פארשטייט איר? ווען איינער זאגט אייך "ער זינגט א קאפ-שטימע" אדער "פאלסעטאו", מיינט ער צו זאגן אז דער זינגער מאניפולירט די שטים-בענדער אויף אן אופן וואס ערמעגליכט אים צו זינגען העכער די רעינדזש פון די געווענליכע אדער "מאודעל" שטימע.
אגב, איך האב עס נישט באטראכט אויפ'ן פיאנא, אבער דאכצעך מיר אז יעדער גוטער באריטאן דארף קענען זינגען דעם "ונא אל תפשיעם" און נידריגע פאל פון "המקום ירחם" אן קיין פראבלעמען.
איך ווייס אויך אז יאסעלע האט געהאט גאר א ברייטע רעינדזש. אבער צו זאגן אז ער האט געהאט דריי אדער פיר סארטן שטימעס, איז א רעזולטאט פון איין שטימע קריטיק וואס פרובירט איבערצושטייגן זיין קאנקורענט אין א צווייטע צייטונג אין לויב פון דעם קעניג פון חזנות. איך האב נישט קיין טענות צו זיי, אבער ס'איז נארישקייטן גערעדט.
אין פריערדיגן בלאט האב איך זיך שוין באצויגן דערצו אין רעאקציע צו א באשרייבונג אין עולמו של אבא וועגן יאסעלע'ס שחרית און מוסף:
מעגליך אז דער עולמו של אבא מיינט צו זאגן אז ווען יאסעלע האט געזינגען די נידריגערע טענער האט זיך זיין שטימע געהערט אזוי נאטירליך ווי דאס וואלט געווען זיין שטימע, א באריטאן. ווידער ווען ער איז ארויף האט זיך עס געהערט ווי זיין וואוינארט האט זיך אריבערצויגן צום טענאר געגענט און דייקא דא איז ער אינדערהיים. טאמער דאס איז וואס ער מיינט, נו, אויף דעם בין איך נישט מחולק.
ד.ה. קען טאקע זיין אז עס איז געווען שווער צו קאטעגאריזירן זיין טעסיטורא, ווייל עס האט געקלינגען גוט סיי אלס באריטאן און סיי אלס טענאר. אבער אלס בּאַס? נו, באמת, האט איר אמאל געהערט א ריכטיגע בּאַס זינגען? דאס האב איך געמיינט מיט די ווערטער:
פון קענען זינגען נידריגע טענער ביז זינגען בּאַס איז נאך א שטיקל מהלך.
ודי בזה.
