אקווה לנוד ואין...
פאזיע, גראמען, איז קיינמאל מיין פאך געווען, וואס יא? טוה איך נישט וויסן,
אבער געפילן טיפע טוען ברויזן, ווי אין וואלד, מיין נפש טוט זיך געפינען.
במילא קומענדיגע שורות געשריבן האב איך עס,
און פונקט ווי מיין נפש צושטורעמט איט איס.
טריט.. טריט.. טריט..
די צווייגלעך צוברעכן זיך, אזוי אונטער מיינע טריט.
גיי איך טריט נאך טריט.
ביימער שאקלען, ווינטען יאווענען, בערן שאלן, לייבן ברומען.
די צובראכענע צווייגן טוען אין מיינע אויערען גרידזשענען.
גיי איך מיך אליין אליין אין וואלד, ביינאכט.
די לבנה שיינט נישט, קאלט און פאכמארעט איז.
כהייב אויף מיינע אויגעלעך ווייט ווייט אוועק,
איז דא איינער וואס בליקט?
איז דא בכלל איינער וואס אויף מיך קוקט?
געקומען אין וואלד ווייל מען האט מיך געשיקט.
מיין ציל געזאגט האט קיינער, נאר דא בלייב.
און די וועג אליין מאך.
און יעצט אינמיטן וועג דא, פון מיין הארץ א געשריי רייסט ארויס,
טאטי! עד מתי!
דו די וועג זעהסט, אבער פון מיך פארהוילן האסט,
אליין בין איך דא, כדריי מיך רעכטס און קיינעם איך זעה,
כדריי מיך לינקס און פינסטער איך דערזעה,
און מיין וועג קיינעם איך האב.
שפאנען שפאן איך צווישן לייבן און בערן,
וואס זייערע ציין אין מיין ריכטונג גרייט,
צו האבן א נארהאפטיגע מיטאג קייט.
און איך ציטער פון קעלט און פיין,
און ווארט אויף א אויסלייזער.
פונדעווייטנס א קול איך הער,
מיינע נאנטע צו מיך זיי רופן.
אבער אוי ווי ווייט איז די וועג,
בערג און טאלן,
שטיינער און ביימער,
שיידן אפ מיין ווירקליכקייט צו זייער נאנטקייט.
ווייל מיך פארשטייט קיינער,
שלאפן אויפן נאסע ערד גליסט זיך יעדע ביין מיינער,
קיינער במילא די מיה נישט נעמט,
מיך צו אויפהייבן גיבן א נעם.
און איך שטיי פארוועלקט און פארקלעמט,
אקווה לנוד ואין... ולמנחמים ולא מצאתי...
אליין איז די ווארט וואס איך שפיר,
ארומגענומען מעג איך זיין מיט נאנטע און ווייטע,
די ווארימקייט אין מיך כפארליר.
ווילן וויל איך אסאך,
טוהן איז אפילו אביסל נישט מעגליך,
טאלאנטן טראכט איך א גאנצע נאכט מעגליך איך האב,
למעשה עס צו ניצן איז נישט מעגליך.
אין וואלד בין איך,
מיט קיינעם ארום,
צו הילף איך רוף,
אבער די שטילקייט צוריק טוט ברימען.
וואנדער איך מיך אזוי,
צו וואו נאך זאל איך גיין,
פראבירט אלעס שוין,
און גארנישט באקומען,
צומישט צו'חוש'ט דאס איז די סימן.
אבער געפילן טיפע טוען ברויזן, ווי אין וואלד, מיין נפש טוט זיך געפינען.
במילא קומענדיגע שורות געשריבן האב איך עס,
און פונקט ווי מיין נפש צושטורעמט איט איס.
טריט.. טריט.. טריט..
די צווייגלעך צוברעכן זיך, אזוי אונטער מיינע טריט.
גיי איך טריט נאך טריט.
ביימער שאקלען, ווינטען יאווענען, בערן שאלן, לייבן ברומען.
די צובראכענע צווייגן טוען אין מיינע אויערען גרידזשענען.
גיי איך מיך אליין אליין אין וואלד, ביינאכט.
די לבנה שיינט נישט, קאלט און פאכמארעט איז.
כהייב אויף מיינע אויגעלעך ווייט ווייט אוועק,
איז דא איינער וואס בליקט?
איז דא בכלל איינער וואס אויף מיך קוקט?
געקומען אין וואלד ווייל מען האט מיך געשיקט.
מיין ציל געזאגט האט קיינער, נאר דא בלייב.
און די וועג אליין מאך.
און יעצט אינמיטן וועג דא, פון מיין הארץ א געשריי רייסט ארויס,
טאטי! עד מתי!
דו די וועג זעהסט, אבער פון מיך פארהוילן האסט,
אליין בין איך דא, כדריי מיך רעכטס און קיינעם איך זעה,
כדריי מיך לינקס און פינסטער איך דערזעה,
און מיין וועג קיינעם איך האב.
שפאנען שפאן איך צווישן לייבן און בערן,
וואס זייערע ציין אין מיין ריכטונג גרייט,
צו האבן א נארהאפטיגע מיטאג קייט.
און איך ציטער פון קעלט און פיין,
און ווארט אויף א אויסלייזער.
פונדעווייטנס א קול איך הער,
מיינע נאנטע צו מיך זיי רופן.
אבער אוי ווי ווייט איז די וועג,
בערג און טאלן,
שטיינער און ביימער,
שיידן אפ מיין ווירקליכקייט צו זייער נאנטקייט.
ווייל מיך פארשטייט קיינער,
שלאפן אויפן נאסע ערד גליסט זיך יעדע ביין מיינער,
קיינער במילא די מיה נישט נעמט,
מיך צו אויפהייבן גיבן א נעם.
און איך שטיי פארוועלקט און פארקלעמט,
אקווה לנוד ואין... ולמנחמים ולא מצאתי...
אליין איז די ווארט וואס איך שפיר,
ארומגענומען מעג איך זיין מיט נאנטע און ווייטע,
די ווארימקייט אין מיך כפארליר.
ווילן וויל איך אסאך,
טוהן איז אפילו אביסל נישט מעגליך,
טאלאנטן טראכט איך א גאנצע נאכט מעגליך איך האב,
למעשה עס צו ניצן איז נישט מעגליך.
אין וואלד בין איך,
מיט קיינעם ארום,
צו הילף איך רוף,
אבער די שטילקייט צוריק טוט ברימען.
וואנדער איך מיך אזוי,
צו וואו נאך זאל איך גיין,
פראבירט אלעס שוין,
און גארנישט באקומען,
צומישט צו'חוש'ט דאס איז די סימן.
ווען ער ווייסט ווען ווער עס באהאלט זיך אונטער דעם ניק?!….
viewtopic.php?f=3&t=59455
אקווה לנוד ואין...
https://abcharity.org/campaign.php?id=437
viewtopic.php?f=3&t=59455
אקווה לנוד ואין...
https://abcharity.org/campaign.php?id=437
