איך האב מיטגעלעבט דעם חורבן... און איר שנעלער נחמה!! [מעשה שהיה]
עס איז תשעה באב ביי מנחה: מען זיצט שוין אויף א געהעריגע באנק... די זריזין מקדימין טראגן שוין טלית ותפלין, און מען ווארט אויף ליינען.
אין ביהמ"ד לויפט אריין א אינגערמאן מיטן טלית בייטעל אין האנט, פון הינטער אים שלייכן זיך א גאנצע שורה אינגעלעך קע"ה, פון דריי ביז דרייצן, יעדע מיט אן אנדער קאליר קראקס... ער פלאצירט זיך אויף א טיש, און געשווינד טוט ער אן טו"ת, און זיינע קינדער זענען זיך מחיה מיט די שיידלעך...
ביים ליינען האט די גבאי 'פונקט' אים מכבד געווען מיט מפטיר... ער גייט צו צום בימה און לאזט איבער זיינע אינגעלעך אויף די אייגענע האנט...
פון דעם ווינקל פון מיין אויג זע איך ווי דער פינף יעריגן ווערט שוין צופלאצט פון זיין אין שול.... ער קוקט זיך ארום - און זיינע אויגן פאלן אויף דעם 'קרן שמואל ישעי' שאפקעלע... ביז א מינוט איז ער שוין ארויפגעקראכן ביז אויבן... ער זיצט דארט ווי א קעניג אויפן טראן... און זיין טאטע באמערקט בכלל נישט...
אינמיטן די לאנגע הפטרה איז עס געשען: טראך! זעץ! קראך! די גאנצע שאפע - מיט אירע טויזנטע שעות תורה - האט זיך צוזאמגעלייגט, עס פליען סידי'ס און mp3 פון אלע זייטען.... און דער אינגעלע קייכט... זיין יאמערליכן געוויין שניידט דורך דעם היכל.
די טאטע לויפט אוועק פון בימה (פרעגט אייער לאקאלע רב @דרעזנער) און לויפט צו צום אינגעלע און הייבט אים אויף און בארואיגט אים... ער ווישט אים זיינע טרערן...
* * *
באשעפער אין הימל: דער טאטע האט יעצט מיטגעהאלטן זיין אינגעל 'מאכן א חורבן' אין שול... די גאנצע מנין איז איבערגעדרייט....
ער וואלט געקענט זיין אזוי בכעס אויף זיין אינגעל...
אבער! אז אז מיין קינד וויינט - ווי קען איך אים איבערלאזן אין אזא צייט?! איך מוז אים נעמען צו זיך.... די חורבן וועט מען שוין שפעטער צוזאמנעמען און פאררעכטן...
יעצט וויינט מיין קינד!!!
באשעפער אין הימל! טאקע, עס איז אונזער חורבן! אונז זענען שולדיג!אבער ווי קען א טאטע שטיין פון דער זייט ווען א קינד וויינט?!?!
אפילו - מאוס מאסתנו עד מאוד... דאך!
השבנו ה' אליך ונשובה! חדש ימנו כקדם!
אין ביהמ"ד לויפט אריין א אינגערמאן מיטן טלית בייטעל אין האנט, פון הינטער אים שלייכן זיך א גאנצע שורה אינגעלעך קע"ה, פון דריי ביז דרייצן, יעדע מיט אן אנדער קאליר קראקס... ער פלאצירט זיך אויף א טיש, און געשווינד טוט ער אן טו"ת, און זיינע קינדער זענען זיך מחיה מיט די שיידלעך...
ביים ליינען האט די גבאי 'פונקט' אים מכבד געווען מיט מפטיר... ער גייט צו צום בימה און לאזט איבער זיינע אינגעלעך אויף די אייגענע האנט...
פון דעם ווינקל פון מיין אויג זע איך ווי דער פינף יעריגן ווערט שוין צופלאצט פון זיין אין שול.... ער קוקט זיך ארום - און זיינע אויגן פאלן אויף דעם 'קרן שמואל ישעי' שאפקעלע... ביז א מינוט איז ער שוין ארויפגעקראכן ביז אויבן... ער זיצט דארט ווי א קעניג אויפן טראן... און זיין טאטע באמערקט בכלל נישט...
אינמיטן די לאנגע הפטרה איז עס געשען: טראך! זעץ! קראך! די גאנצע שאפע - מיט אירע טויזנטע שעות תורה - האט זיך צוזאמגעלייגט, עס פליען סידי'ס און mp3 פון אלע זייטען.... און דער אינגעלע קייכט... זיין יאמערליכן געוויין שניידט דורך דעם היכל.
די טאטע לויפט אוועק פון בימה (פרעגט אייער לאקאלע רב @דרעזנער) און לויפט צו צום אינגעלע און הייבט אים אויף און בארואיגט אים... ער ווישט אים זיינע טרערן...
* * *
באשעפער אין הימל: דער טאטע האט יעצט מיטגעהאלטן זיין אינגעל 'מאכן א חורבן' אין שול... די גאנצע מנין איז איבערגעדרייט....
ער וואלט געקענט זיין אזוי בכעס אויף זיין אינגעל...
אבער! אז אז מיין קינד וויינט - ווי קען איך אים איבערלאזן אין אזא צייט?! איך מוז אים נעמען צו זיך.... די חורבן וועט מען שוין שפעטער צוזאמנעמען און פאררעכטן...
יעצט וויינט מיין קינד!!!
באשעפער אין הימל! טאקע, עס איז אונזער חורבן! אונז זענען שולדיג!אבער ווי קען א טאטע שטיין פון דער זייט ווען א קינד וויינט?!?!
אפילו - מאוס מאסתנו עד מאוד... דאך!
השבנו ה' אליך ונשובה! חדש ימנו כקדם!
זייטיגע נאטיץ
