דער רש"י איז טאקע דחוק אויף אלע וועגן, אזוי ווי תוס' זאגט.
זייער שיין צולייגט דעם ענין, איך האב נישט וואס מוסיף צו זיין, אויסער אז אין דיין לעמטע שורה פעלט אז פון רש"י איז א ראיה אז דער ה' קען אויף דינען אלס א נקודת הפתח כמו שכתבתי לעיל.
די אחראים: יאנאש , אור המקיף , אחראי , געלעגער
בני היכלא האט געשריבן: איך האב געטראכט, אז אזוי ווי אין לשון קודש זאגן די ליטווישע א פתח יו"ד אזוי ווי אונזער צירי, ווי למשל די ווארט, בלטנחי, אזוי זאגן זיי אויך אויף אידיש, א פתח חרי"ף די זעלבע אופן ווי אונזער ציר"י, דאס איז דאך אויך א פתח מיט א יו"ד, נאר ווייל ס'איז אידיש האט דאס צוויי יודי"ן, אזוי ווי א צירי האט אין לשון קודש איין יו"ד, און אין אידיש צוויי יודי"ן, די שאלה אבער בלייבט, פארוואס האבן זיי נישט אויפגעטראפן א גראמאטישע נקודה, פארן פתח חריף, מילא אונז זאג מיר דאך עס ווי א פת"ח, נישט פונקט אבער בערך, אבער ביי זיי איז דאך עס דריי באזונדערע נקודות, א פתח זאגן זיי ווי אונז, א צירי זאגן זיי, אונזער סגול חרי"ף, און א פתח חרי"ף ווי אונזער ציר"י.
בני היכלא האט געשריבן: מילער..
איך נעם ארויס צוויי חידושים.
זאגסטו אז דאס צוזאמשטעל שטייט שוין אין אהלי שם, [העי כ'האב געמיינט ביסט א צאנזער?].
און נאך א חידוש, אז די אראמישע דאבל יוד, איז אויך בעצם א פתח חריף. און נישט א צירי, וואס דאס קען איך נישט וויסן, ווייל ס'האט דאך נישט נקודות, און אויך נישט קיין געהעריגע מסורה וויאזוי צו זאגן.
מיללער האט געשריבן: איך ווייס אז מען איז שוין לאנג פארקראכן פונעם נקודות הפתח, פילייכט וואלטן די מנהלים געברויכט מחלק זיין דעם אשכול לויט די אינדיווידיאלע נושאים, איך מיין אבער אז עס וועט זיין אינטערעסאנט אראפצוברענגען אן אינטערעסאנטער מחלוקת רש"י מיט תוס' אין כתובות ס"ט ע"ב מענין לענין ובאותו ענין.
די גמרא רעדט דארט איבער דעם ענין פון ניחום אבלים זאגט די גמרא:
אמר ר' אבהו מנין לאבל שמיסב בראש שנאמר (איוב כט) אבחר דרכם ואשב ראש ואשכון כמלך בגדוד כאשר אבלים ינחם ינחם אחרים משמע אמר רב נחמן בר יצחק ינחם כתיבמר זוטרא אמר מהכא (עמוס ו) וסר מרזח סרוחים מר וזח נעשה שר לסרוחים.
זאגט רש"י בד"ה ינחם כתיב וז"ל:
אין לך לומר פתח בשום אות אא"כ א' או ה' סמוכין לואו ע"פ הנקודה שתחתיה והיא באה במקום אות כאילו כתיב ינאחם וכיון שלא כתיב כאן א' ע"כ עפ"י מסורת הכתב אתה קורא ינחם וזהו המנוחם עצמו כלומר כאבל המתנחם.
תוס' אבער בד"ה אמר ר' נחמן ינחם כתיב, זאגט אן אנדער פשט און ער פירט אויס:
ופי' הקונטרס דחוק
היוצא לנו מזה ווי עס קוקט אויס, האלט רש"י אז דער תנועת הפתח אן קיין נקודה קען ווערן געשריבן אדער מיט אן א' אדער א ה', וואס איז א חידוש ווייל געווענליך שרייבט מען עס נאר מיט אן א'. צו תוס' איז זיך מחולק אויפן יסוד אדער נאר אויפן פשט איז נישט מוכרח.
ערנסטער האט געשריבן: דאכט זיך מיר אז 'פתח' אין רש"י דוקא מיינט אונזער 'קמץ'.
אין ברכות מ"ז ע"א רש"י איז מבאר וואס מיינט "אמן חטופה" איז ער דארט שרייבט:
"חטופה - שקורין את האלף בחטף ולא ב פתח, ואומר אמן והוא צריך לומר אמן".
מיללער האט געשריבן:
ערנסטער האט געשריבן: דאכט זיך מיר אז 'פתח' אין רש"י דוקא מיינט אונזער 'קמץ'.
אין ברכות מ"ז ע"א רש"י איז מבאר וואס מיינט "אמן חטופה" איז ער דארט שרייבט:
"חטופה - שקורין את האלף בחטף ולא ב פתח, ואומר אמן והוא צריך לומר אמן".
farshlufen האט געשריבן:
לעצם הענין מיר דאכט זיך אז "בפתחות הלמ"ד" באדייט אז עס איז נישט א קמ"ץ חטוף נאר א קמ"ץ פתוח דהיינו א קמ"ץ גדול וואס איז מושך אן אל"ף כידוע, קען אויך זיין אז דאס האט א שייכות מיטן הברת השו"א אבער מיר וועלן נישט איצט אריינקריכן אין דעם.