אפעראציע אדלער קלאען: די ערשטע מיסיע (און דורכפאל) פון דעלטא פארס - ח"ב (ענדע) ארויף
אפריל 24, 1980:
א שיטערער זאמד וואלקן האט זיך דערהויבן פון הינטער'ן טאנקער טראק וועלכער האט זיך שווערליך געשלעפט איבער די ווייכע זאמד אין איינס פון די וויסטע מדבריות אין די טיפענישן פון איראן, ארום פופציג מייל פונעם שטאט טאבאס.
די צוויי לאמפן אין פארנט פונעם טראק האבן נישט קיין סך באוויזן צו פארטרייבן דעם שטאק פינסטערניש וואס האט געהערשט אינעם ארום, און דער דרייווער האט געקעמפפט מיט זיך אליין נישט איינצושלאפן ביים רעדל.
דאס שווערע געוויכט פון הונדערטער גאלאנען גאזאלין האט בלויז פארשווערט די ארבעט פון די רעדער און די מאטארן דורכצושניידן דעם וועג, און דאס הויכע גערויש האט זיך לייכט דערטראגן איבער'ן שטח.
פון אונטער אים, האט נאכגעפאלגט א קלענערע פיקאפ טראק, פראבירנדיג אויסצומיידן די זאמד כוואליעס וואס דער גרויסער טראק האט פארשפרייט.
פלוצלונג, האט א הויכע פרעמדע גערויש אויפגעציטערט ביידע דרייווער'ס.
דאס שרעקעדיגע קול איז געקומען נענטער און נענטער, ביז עס האט זיך באוויזן פאר זייערע ערשטוינטע אויגן, נישט ווייניגער ווי א ריזיגער עראפלאן מיט ברייטע פליגלען וועמען'ס נאז איז געווען געריכטעט דירעקט אין זייער ריכטונג, פליענדיג אלס נידריגער און נידריגער.
ביידן'ס הארץ האט פארפעלט א קלאפ ווען דער פליגער איז געקומען אזוי נאנט, אזש עס האט געפעלט א האר עס זאל אריינשמעטערן אין זייערע אויטאס.
אין דער לעצטער סעקונדע, האט זיך דער פליגער פלוצלונג צוריק אויפגעהויבן, פארמיידנדיג א פאטאלן צוזאמשטויס.
די דרייווער'ס האבן אפגעאטעמט. אביסל צו פרי.
דער פליגער האט געמאכט א פולן צירקל, און זיך ווידער געגרייט צו מאכן א לאנדונג.
שווערע, געדיכטע מאסעס פון זאמד האבן ארומגענומען דעם קערפער פונעם פליגער ווען עס האט זיך געגליטשט איבער די ווייכע זאמד, קומענדיג צוביסלעך צו אן אפשטעל.
צום ערשט האבן די דרייוווער'ס געקלערט צוצופארן נענטער צום סצענע, זייענדיג זיכער אז דאס איז א ציווילע פליגער וואס האט געמאכט אן עמערזשענסי לאנדונג, אבער מיטאמאל זענען זיי צום צווייטן מאל אויפגעשוידערט געווארן זעענדיג ווי פונעם ריכטונג פונעם עראפלאן קומען צו פארן צוויי מענטשן אויף מאטאר ביציקלעך, אויסשיסנדיג עטליכע קוילן אין זייער ריכטונג.
די טראק דרייווער'ס האבן זיך אנגעהויבן אוועקיאגן דאס שנעלסטע וואס זיי האבן געקענט, אבער דער טאנקער טראק איז געווען היבש לאנגזאמער ווי דער פיקאפ טראק, און דער דרייווער דערפון האט געמאכט א שנעלן באשלוס איבערצולאזן דעם גרויסן טראק צו די חסדים פון די מיסטעריעזע אטאקירער, אריינשפרינגענדיג אינעם קלענערן טראק.
א סעקונדע דערויף, האט זיך געהערט א מאכטפולן אויפרייס.
א קליינע ראקעט האט געלאנדעט אויפ'ן טאנקער טראק, דאס איינהילנדיג אין א ריזיגן פייער טאבע וואס האט פארשפרייט א העלישן ליכטיגקייט אינעם שווארצן מדבר.
די צוויי מאטאר ביציקלעך האבן נאך פראבירט נאכצויאגן דעם פיקאפ טראק, אבער האבן גאנץ שנעל אויפגעגעבן.
די צוויי טראק דרייווער'ס האבן נאך אלס נישט געהאט קיין מושג וואס דא איז פארגעקומען. ערשט אויפמארגן זענען זיי געוואויר געווארן אז זיי האבן געהאט די פריווילעגיע פון זיין די סאמע ערשטע אויפ'ן כדור הארץ צו ווערן באטראפן דורך דאס פייער פון דער לעגענדארער, נארוואס געגרינדעטער אמעריקאנער קאמאנדא איינהייט, דעלטא פארס.
***
דעלטא פארס!
דער פארהוילענער קריגס באטאליאן וואס די אמעריקאנע רעגירונג האט נאך קיינמאל נישט עמטליך אנערקענט אז ער עקזיסטירט בכלל.
די צווייט שטערקסטע קאמאנדא איינהייט איבער׳ן כדור הארץ נאך דער בריטישער עס עי עס.
גאר ווייניג איז באוואוסט איבער זייערע אקטיוויטעטן און מיטלען, ניטאמאל איז פארהאן א גענויע ציפער פון וויפיל קעמפער די אגענטור פארמאגט.
דאס ביסל וואס איז יא באקאנט, קומט בלויז פון רעטייערטע קאמאנדאס וועלכע האבן באוויליגט ארויסצוגעבן א קליינעם טייל פון זייערע פילע דראמאטישע סודות פאר די נייגעריגע פרעסע לייט וועלכע האבן זיי אינטערוויואירט.
רוב פון זייערע אקציעס וועלן ווארשיינליך פארבלייבן א שטרענגע סוד אויף אייביג. סיי די סוקסעסן און אוודאי זייערע דורכפעלער.
אבער פארט איז באוואוסט איין פאל, וועלכע איז גראדע געווען די גרופע׳ס סאמע ערשטע מיסיע, אין וועלכע דעלטא פארס איז גאר מיאוס דורכגעפאלן פאר די אויגן פון דער גאנצער וועלט, ברענגענדיג אומגעהויערע בזיונות פאר אמעריקע בכלל און פאר זשימי קארטער'ס אדמיניסטראציע בפרט.
די רעדע איז פון אפעראציע ”איגל קלאו”, א העכסט קאמפליצירטע מיסיע וועלכע האט געזאלט פארקומען אין א רייע לאקאציעס אין די טיפענישן פון איראנער טעריטאריע.
געווען איז דאס הארט אינמיטן דעם איראנעם משכונות קריזיס, אין וועלכער א גרופע באוואפנטע סטודענטן האבן זיך אריינגעריסן אין דער אמעריקאנער אמבאסאדע אין טעהראן, פארכאפנדיג איבער זעכציג אמעריקאנער בירגער און דיפלאמאטן אלס משכונות.
דאס איז געווען אין די ברענעדיגע מאנאטן פון דער איראנער רעוואלוציע אין 1979 קעגן דער הערשאפט פונעם שאך, און די סטודענטן זענען געווען א טייל פון די רעוואלטירנדע מאסן אין שפיץ פון כומעיני וועלכע האבן צוגעברענגט אז דער שאך זאל מוזן פליען פון בענקל און אנטלויפן קיין אמעריקע.
איצט האבן די מיליטאנטן געפאדערט פון אמעריקע אז אין אויסטויש פאר די משכונות זאל אמעריקע אויסליפערן דעם שאך צוריק קיין איראן וואו זיי האבן געפלאנט אים צו שטעלן צום געריכט פאר זיינע עוולות.
אמעריקע האט קאטאגאריש אפגעזאגט די פאדערונגען, פראבירנדיג מיט אלע כוחות אויפצוקומען מיט א צווייטע דיפלאמאטישע לעזונג צום קריזיס.
פרעזידענט זשימי קארטער, וועלכער איז אין אנהויב פונעם קריזיס גאר שטארק אויסגעלויבט געווארן פאר זיין איינגעהאלטענעם צוגאנג דערצו, האט צוביסלעך אנגעהויבן שפירן מער און מער אומגעדולד מצד דעם פאלק צו זען א סוף צום קריזיס, און ער האט אריבערגערופן דעם פירער און גרינדער פונעם נארוואס געשאפענעם דעלטא פארס, קאלאנעל טשארלי בערוויט, צום ווייסן הויז.
דער קאלאנעל איז געווען א הויכער, אראגאנטער, שטרענגער מענטש, וועמען׳ס ענערגיע האט אנגעפילט א צימער.
ער האט געגרינדעט דעלטא פארס נאך וואס ער האט צוגעזען פון דער נאנט עטליכע העראאישע אקציעס דורך די בריטישע קאמאנדא איינהייטן פון דער עס עי עס, און ער האט באשלאסן אז אמעריקע מוז אויך פארמאגן אזא סארט אגענטור, בראווע שטייפע קעמפער, וועלכע שרעקן זיך פאר גארנישט, קימערן זיך נישט מיט די ביוראקראטיע פון ראנגען און אנדערע מיליטערישע כללים, גענצליך קאנצענטרירט בלויז אויף דער מיסיע.
ס'איז אים בכלל נישט גרינג אנגעקומען צו איבערצייגן די מיליטער פירער אוועקצושענקען זייערע בעסטע קאמאנדאס צו דער עליטע איינהייט, אבער טשארלי איז געווען א ביטערער עקשן, און ער האט דאס ענדגילטיג באוויזן דורכצושטופן.
אצינד האט זשימי קארטער ארויפגעלייגט אויף אים די פליכט פון אדורכפירן א קאמאנדא אקציע צו באפרייען די משכונות.
אין אמת׳ן אריין, האבן די פארשידענע מיליטערישע אפטיילונגען ווי די ארמיי, נעיווי, עיר פארס, מארינען, שוין געהאלטן טיף אינמיטן נאכאנאנדע מושטירונגען אויף א רעטונגס אקציע שוין כמעט פונעם טאג ווען די משכונות זענען פארכאפט געווארן, אזש זיי וואלטן געווען אומשטאנד דורכצופירן די מיסיע אין חלום, אבער אלע האבן פארשטאנען אז עס לוינט זיך ענדערש צו פראבירן שליכטן דעם קריזיס אויף א דיפלאמאטישן שטייגער ווי איידער באלד אריינשפרינגען אין א פולשטענדיגע מיליטערישע אפעראציע, דעריבער יעצט, ווען דער פרעזידענט האט ענגילטיג אנגענומען דעם באשלוס יא אריינצושיקן זיינע טרופן קיין טעהראן, האבן די גענעראלן תיקף ארויסגענומען זייערע מאפעס צו צייגן פאר׳ן פרעזידענט די גענויע פלענער.
אריינפליען קיין טעהראן מיט עראפלאנען, איז נישט געווען קיין אפציע ווייל עס האט זיך נישט געפינען קיין גענוג גרויסע ראנוועי אין דער געגנט פון דער אמבאסאדע וואו זיי זאלן קענען לאנדן. דעריבער איז באשלאסן געווארן ארויסצושיקן אנשטאט די עראפלאנען א פלאטע פון אכט העליקאפטערס פונעם דעק פונעם ”נימיטס” עראפלאן טרעגער וואס האט זיך געפינען אין געגנט.
די העליקאפטערס וועלן פירן די קאמאנדאס ביז דער אמבאסאדע וואו די קאמאנדאס וועלן שטורעמען דעם קאמפלעקס, ארויסכאפן די משכונות, זיי פירן צו א דערנעבנדע סטאדיום וואו די העליקאפטערס וועלן ווארטן אויף זיי, אפפירן צו א פארכאפטן ראנוועי ערגעצוואו אינדרויסן פון טעהראן, און דאן זיי אפנעמען מיט גרויסע פליגער וואס וועלן ארויספליען פון סאודי אראביע, און זיי אלע פירן קיין עגיפטן וואו א פארלאזטער עירפארט איז ספעציעל אהערגעשטעלט געווארן פאר דעם צוועק.
דער פראבלעם איז אבער געווען, אז קיין שום העליקאפטער האט נישט געקענט טראגן גענוג גאזאלין צו מאכן דעם וועג פונעם עירקרעפט קעריער ביז טעהראן און צוריק, און ווי אויך האט מען זיי נישט געקענט אנפילן אינמיטן פארן, אנדערש ווי טייל מיליטערישע פליגער וואס פארמאגן יא די פונקציע. דעריבער איז באשטימט געווארן אז די העליקאפטערס וועלן זיך צום ערשט אפשטעלן אינמיטן מדבר וואו דריי גרויסע מיליטערישע פליגער וועלן זיי אנפילן מיט ברענשטאף, און ערשט דאן וועלן זיי פליען צו א צווייטן מדבר אינדרויסן פון טעהראן פון וואו לאקאלע סי איי עי אגענטן וועלן זיי אריינפירן אין שטאט אריין מיט טרעקלעך.
דער ערשטער לאקאציע, וועלכער האט באקומען דעם צונאמען ׳דעזערט וואן׳, און האט געזאלט אין עטליכע שעה פארוואנדלט ווערן אין א פולקאמע גאז סטאנציע, האט זיך געפינען ארום צוויי הונדערט מייל ווייט פון טעהראן, בערך פופציג מייל פון דער נענטסטער שטאט.
דארט וועלן צום ערשט לאנדן א גרופע ספעציעלע קרעפטן וועמען׳ס מיסיע וועט זיין אנצוגרייטן דעם באדן פאר די דריי גאזאלין פליגער, און עטליכע שעה דערויף, ווען די העליקאפטערס וועלן לאנדן, וועלן זיי צוטשעפען די ספעציעלע רערן זיי אנצופולן מיט גאז.
דאס אלעס האט געמוזט געטוהן ווערן אין לויף פון די נאכט שטונדן, צו פארמיידן פון געזען ווערן פונדערווייטן.
פון דארט וועלן די קאמאנדא קרעפטן אויפשטייגן אויף די העליקאפטערס און צופליען צום צווייטן מדבר וואו זיי וועלן זיך באהאלטן במשך דעם טאג, ביז אין אוונט ווען זיי וועלן ענדליך אריינפארן מיט טרעקלעך צום אמבאסאדע.
***
טראץ דעם וואס אין דער אקציע האבן זיך געזאלט באטייליגן זעלנער פון פארשידענע אפטיילונגען, יעדער מיט זיינע קוואליפיקאציעס, האט אבער פארט טשארלי בעקוויט געשפירט ווי אלע זענען דא בלויז צו דינען זיין עליטע גרופע קאמאנדאס.
טשארלי איז סתם אזוי געווען א שווערער מענטש, נישט קיין קליינער בעל גאוה, געגליכן צו רויכערן ציגארן און זיך אנ׳שיכור׳ן מיט אלקאהאל, הגם יעצט, ווען זשימי קארטער האט אים אריבערגערופן צום ווייסן הויז, האט ער פראבירט ווי ווייט מעגליך אנצושטעלן א קלאסישערע אויפפירונג.
זייענדיג ביידע זשארזשיע אפשטאמיגער, האבן זשימי קארטער און טשארלי בעקוויט געשמועסט אביסל איבער זייער היימשטאט, און דאן זיך גענומען אויסארבעטן די דעטאלן.
ווי דערמאנט, האט טשארלי געהאט געארבעט לאנגע יארן צו איבערצייגן דער אמעריקאנער רעגירונג ווי שטארק נייטיג זיין ארגאניזאציע איז, און אצינד איז ער געווען אויסן צו ווייזן פאר יעדן וואס ער קען.
פון די עיקר שוועריגקייטן אין דער מיסיע איז געווען דער מאנגל אין אינערליכע שפיאנאזש. נעמליך, די אגענטן אינערהאלב איראן וועלכע וואלטן נאטורליך געדארפט זיין די וועלכע שטעלן צי די מאפעס פונעם קאמפלעקס און אינפארמאציע איבער וואו גענוי די משכונות ווערן געהאלטן, זענען אליין געווען טייל פון די משכונות.
האבן זיך די גענעראלן אלזא געמוזט באגנוגן מיט פשוט׳ע טוריסט מאפעס אויסצורעכענען די גענויע ערטער פון וואו צו שטורעמען די אמבאסאדע און דערנאך אוועקפירן די באפרייטע משכונות זיכערערהייט צום סטאדיום.
אויך איז זיי בייהילפיג געווען די לעבעדיגע טעלעוויזיע בילדער וועלכע זענען ארויסגעקומען פון די שטורמישע מאסן פראטעסטן אינדרויסן פון דער אמבאסאדע וואו די מאסן האבן פארברענט אמעריקאנע פענער, דורך וועלכע די גענעראלן האבן באקומען א קלארן בילד איבער׳ן גאנצן קאמפלעקס.
זשימי קארטער האט נאך אפילו נישט אפיציעל אויטאריזירט די מיסיע, אבער טשארלי בעקוויט האט שוין געמאלדן פאר זיינע קאמאנדאס אז דאס איז עס! מען גייט אריין אין עקשאן!
צום ערשט איז די גאנצע גרופע ארויסגעפלויגן פון פלארידע קיין עגיפטן, וואו זיי האבן זיך אויפגעהאלטן פאר עטליכע טעג אין א ווערהאוז, וואו זיי האבן פארברענגט די צייט מיט לעצט מינוטיגע הכנות צום אקציע.
ווי אויך האבן זיי דארט אפגעהאלטן א ספעציעלע תפילה אז די מיסיע זאל געלונגען, זיך באנוצנדיג מיט׳ן פסוק אין שמואל וועלכע שילדערט דוד המלך׳ס קאמף קעגן גלית.
אויף די ווענט פונעם וועירהאוז זענען געהאנגען בילדער פון די משכונות, אריינצוגעבן מאטיוואציע אין די זעלנער.
פון דארט זענען די דעלטא פארס קאמאנדאס אינאיינעם מיט די איבריגע איינהייטן פון דעם מיליטער ארויסגעפלויגן צו א קליינעם אינזל אינעם גאלף פון אמאן.
אין אמאן האבן זיי פארברענגט דעם טאג אין מיליטערישע געצעלטן, האלטנדיג אין איין פארטרייבן די פליגן און מאסקיטאס וועלכע האבן זיך געיאוועט אינעם געגנט...
פון דארט, האבן זיי געזאלט פליען מיט גרויסע מיליטערישע פליגער צו” דעזערט וואן”, וואו זיי וועלן אהערשטעלן א פאסיגע אויל סטאנציע פאר די אכט העליקאפטערס.
איין גרופע זעלנער האבן שוין געהאט געלאנדעט אינעם מדבר צוויי וואכן פריער אדורכצופירן א רייע קריטישע טעסטס איידער די עראפלאנען און העליקאפטערס מאכן זייער וועג אהין, איינפלאנצנדיג גלייכצייטיג ספעציעלע לעיזער שטראלן וועלכע קענען בלויז געזען ווערן פון די אמעריקאנע נייט וויזשן גאגעלס, ארויסצוהעלפן די פליגער טרעפן דעם לאקאציע אינעם נאכט פינסטערניש.
אויפ׳ן ערשטן עראפלאן האט געהערשט א רואיגע שטימונג בשעת זי האט אריינגעשניטן אין איראנער טעריטאריע פליענדיג גאר נידריג אויסצומיידן די ראדארן.
אזוי נידריג זענען זיי געפלויגן, אזש דער פילאט איז געווען געצוואונגען צו האלטן זיין פינגער און כסדר אויסלעשן דעם ווארנונג אלארעם וועלכער האט זיך געהאלטן אין איין צופייפן יעדעס מאל דער פליגער איז געקומען צו נאנט צו די בערג.
צווישן מיליטערישע זשיפס און מאטארביציקלעך זענען געזעצן אויסגעשפרייט א גרופע פון 74 מיליטערלייט, צווישן זיי ספעציעלע רעינזשער טרופן פונעם פינף אין זיבעציגסטן בריגאדע אינאיינעם מיט דעלטא פארס קאמאנדאס, ציוויל געקליידעט ווי זייער שטייגער. א פראפעסיאנעלע שטילקייט האט געהערשט צווישן זיי.
די דעלטא פארס טרופן זענען געווען היפש אייגנארטיג מיט זייערע מיליטערישע געצייגן, אליין ארויפנייענדיג עקסטערע טאשן אויף זייער קליידונג וואו זיי האבן אריינגעלייגט וואס אימער זיי האבן געקלערט וועט זיי צוניצקומען. דער איינציגסטער מיליטערישער סימבאל וואס זיי האבן פארמאגט אויף זיך איז געווען א אמעריקאנער פאן אריינגענייט אויפן אקסל, פארדעקט מיט א שטיקל וועלקרא, וועלכע זיי וועלן בלויז אויפדעקן ביים אריינשטורעמען אינעם אמבאסאדע, פשוט כדי די משכונות זאלן נישט מיינען אז זיי זענען סך הכל נאך א גרופע איראנער מיליטאנטן...
א שעה אונטער זיי, זענען געפארן די אנדערע דריי עראפלאנען אנגעפולט מיט אויל טאנקען און רערן, אז תיקף ווען דער ערשטער גרופע ענדיגט פארזיכערן דעם שטח זאלן זיי קענען אויפשטעלן דער אויל סטאנציע אנצופולן די העליקאפטערס וועלכע וועלן אט אט ארויספארן פון זייער ארט פונעם עירקרעפט קעריער.
יעדע איינס פון די פליגער, און שפעטער פון די העליקאפטער, האבן פארמאגט א באזונדערן קאמאנדיר.
אינעם קאקפיט פונעם ערשטן פליגער איז געזעצן קאלאנעל טשארלי בעקוויט, האלטנדיג אן אויג אויף די איראנער ראדאר סיסטעמען צו זען אויב זיי ווערן אויפגעכאפט, ווען פלוצלונג הערט דער פילאט ווי ער געבט זיך א רוף אן, ”וואס אויפ׳ן גיהנום גייט דא פאר?”
דער פילאט האט ארויסגעקוקט פונעם פענסטער, ערשטוינט ווערנדיג צו זען אין פארנט פונעם פליגער ווי א ׳וואנט׳ פון זאמד, באקאנט אלס א ׳האבאאב׳.
דאס געשעט ווען א שטארקע ווינט הייבט אויף געדיכטע מאסעס פון זאמד אויפאמאל, פארעמענדיג א געדיכטע נעפל וואס איז נישט מעגליך דורכצוזען, און עס קען אזוי בלייבן הענגען אין דער לופט ווי א מאסיווע זאמד וואלקן פאר לאנגע שעות נאכאנאנד.
דאס איז געווען די לעצטע זאך וואס טשארלי האט געוואלט.
ביז געציילטע סעקונדעס איז דער עראפלאן שוין געווען טיף צווישן די פארנעפלטע כוואליעס פון מדבר זאמד, און א היץ האט זיך גענומען פארשפרייטן אינעווייניג.
”פלי ארויף העכער!” האט טשארלי געשריגן צום פילאט.
דער פילאט האט געגעבן א שארפן הייב אויף דעם נאז פונעם פליגער, און טאקע ביז געציילטע סעקונדעס איז דער זאמד וואלקן געווען ווייט אונטער זיי.
”אפשר זאלן מיר ווארענען די נעקסטע גרופע פליגער און העליקאפטערס איבער וואס עס גייט דא פאר?” האט דער פילאט פארגעשלאגן.
אנשטאט אן ענטפער, האט טשארלי ארויסגענומען א דיקע ציגאר, און זיך גענומען בלאזן רויך מיט אויפרעגונג.
די דילעמא איז געווען א שטארקע.
די אנווייזונגען זענען אויסדרוקליך געווען צו האלטן א ראדיא שטילקייט דורכאויס דער גאנצער נסיעה, כדי די איראנער זאלן נישט פריצייטיג געוואויר ווערן פון דער מיסיע וועלכער שפילט זיך אפ אונטער זייער נאז.
אבער פון דער צווייטער זייט, מוזן די העליקאפטערס אינפארמירט ווערן איבער דעם זאמד וואלקן.
ס׳איז איין זאך פאר אן עראפלאן אדורכצומאכן אזא שטורעם, אבער פאר א העליקאפטער קען דאס זיין פאטאל.
ער האט גאנץ גוט געוואוסט אז איין אזא זאמד וואלקן איז אומשטאנד צו צושטערן די גאנצע מיסיע, און ער איז געווען אויסן אז דאס זאל נישט פאסירן.
אבער זאכן זענען בכלל נישט געווען אין זיינע הענט.
ווי נאר דער פילאט האט געזען אז זיי זענען שוין פארביי געפלויגן דעם זאמד וואלקן, האט ער צוריק אראפגענידערט דעם פליגער, בלויז צו ווערן ענטפאנגען דורך א פרישער כוואליע זאמד, דאסמאל פיל שטורמישער און געדיכטער ווי דעם ערשטן.
די היץ אינעם קאבינע איז געווארן אומדערטרעגליך, בשעת טשארלי האט געשאלטן די רוחות מיט טויטע קללות.
דער צווייטער וואלקן האט זיך ארויסגעשטעלט צו זיין פיל גרעסער פונעם ערשטן, און עס האט זיי גענומען באלד דרייסיג מינוט זיך ארויסצוזען דערפון.
ענדליך האט זיך באוויזן אויפן פינסטערן האריזאנט די שוואכע שטראלן פון די בעפאר איינגעפלאנצטע לעיזער אפאראטן, א צייכן אז זיי קומען שוין אן צו דעזערט וואן, און דער פילאט האט זיך געגרייט צו מאכן א לאנדונג.
אראפקומענדיג נענטער צום לאנדונג זאנע, האט זיך א אומגלויבליך בילד באוויזן פאר׳ן פילאטס איבערראשטע אויגן.
”נאר נישט דאס!” האט ער זיך אנגערופן צו טשארלי.
”וואס איז שוין ווייטער?” האט א נערוועזע טשארלי געפרעגט.
”כאפ אליין א בליק!”
טשארלי האט אראפגעקוקט.
”פלי שנעל צוריק ארויף!” האט ער געשריגן.
אויפן לאנדונגס שטריך איז אומשולדיגערהייט געפארן א גרויסער טראק מיט אנגעצינדענע לעקטערס, ווי נישט אים מיינט מען.
ווען דער פליגער וואלט געלאנדעט לויטן באשטימטן פלאן, וואלט ער ווארשיינליך אריינגעקראכט אינעם טראק.
דער פילאט האט געשווינד אויפגעהויבן דעם עראפלאן, געמאכט א גאנצע רונד, און צוריקגעקומען צום לאנדונג שטריך.
דאסמאל איז דער טראק שוין געפארן עטליכע צענדליג מעטער אפגערוקט פונעם שטריך, און דער פליגער האט געמאכט א שיינעם לאנדונג אין די טיפע מדבר זאמד. צי שיין...
צוויי וואכן פריער, ווען א גרופע אויסשפירער האבן באטאפט דעם באדן צו זען צי עס איז פאסיג פאר זייערע געברויכן, איז די ערד געווען פיל הארטער ווי יעצט, ווען דער זאמד שטורעם האט באדעקט דעם גאנצן ארום מיט א שיכט ווייכע זאמד, איבער א טפח טיף.
ווי נאר דער פליגער האט געלאנדעט, האבן צוויי רעינזשער טרופן אויף מאטארביציקלעך גענומען נאכיאגן דעם טראק אין דער טונקל.
זיי האבן זיך נישט געקענט ערלויבן אים צו לאזן פארן ווייטער און אזוי ארום פארלירן דעם עלעמענט אוו סורפרייז ביים שטורעמען די אמבאסאדע.
צום ערשט האבן זיי אויסגעשאסן עטליכע ווארענונג קוילן, אבער דער טראק דרייווער האט בלויז גענומען פארן נאך שנעלער.
א ווילדע געיעג האט זיך אנטוויקלט.
פלוצלונג, איז טשארלי צום צווייטן מאל אויפגעשוידערט געווארן.
פונעם פארקערטן ריכטונג, האט זיך באוויזן א באס פול מיט פאסאזשירן וועלכע איז געפארן דירעקט אין ריכטונג פונעם נארוואס געלאנדעטן עראפלאן.
דאס איז שוין געווען דער צווייטער אויטא וועמען די קאמאנדאס האבן אזוי אומגערישט באגעגנט.
”פארוואס האט יעדער פלוצלונג באשלאסן צו נוצן דעם דאזיגן וויסטן מדבר אלס דורכגאנג?” האט ער זיך אנגערופן צו זיינע מענטשן מיט אויפרעגונג.
א גרופע זעלנער האבן געשווינד ארויסגענומען די ביקסן, אויסשיסנדיג עטליכע געצילטע קוילן וועלכע האבן פארקריפלט דעם באס ביי זיינע רעדער, ער זאל נישט קענען ווייטער פארן, און דאן האבן זיי ארויפגעשטורעמט דערויף מיט׳ן ציל אדורכצופירן א רעוויזיע.
זיי האבן נאך געהאלטן אינמיטן אויפמאכן די טירן פונעם באס, ווען א אויער פארטייבנדער אויפרייס האט זיך געהערט פונעם ריכטונג פונעם אנטלאפענעם טראק.
זיי האבן זיך באלד אויסגעדרייט מיט שרעק, זעענדיג א ריזיגן פייער טאבע זיך הייבן פון אינמיטן דעם טראק, ארויפשיסנדיג בלוי אראנזשע פייער צונגען הונדערטער פוס אין דער לופטן.
אזא אויפרייס האט בלויז געקענט קומען פון א עקספלאדירנדע אויל טאנק.
און ווירקליך האט זיך ארויסגעשטעלט אז דער טראק איז געווען אנגעלאדנט מיט הונדערטע גאלאנען גאז, וואס ער האט ווארשיינליך געהאט גע׳גנב׳עט ערגעצוואו, און דאס האט אצינד אויפגעריסן מיט׳ן פולן קראפט ווען איינס פון די טרופן האבן ארויסגעשאסן א קליינעם ראקעט אפצושטעלן דעם טראק.
טשארלי האט געמיינט אז ער פאלט אוועק.
אזא סארט פייער קען נעמען שעות ארוכות ביז עס לעשט זיך אויס, און קען באמערקט ווערן פון מיילן אוועק.
און צו אלע צרות, האט דער טראק דרייווער אויף עפעס אן אופן באוויזן זיך ארויסצוזען פונעם טראק א סעקונדע איידער עס האט אויפגעריסן, און ער האט געשווינד אפגעיאגט פון שטח אין א פיקאפ טרעקל וועלכע איז געפארן אונטערן טראק. (האלטן מיר שוין ביי דריי אויטאס...)
די קאמאנדאס האבן פראבירט אים נאכצויאגן, אבער ס׳איז זיי נישט געלונגען.
זיי האבן זיך פארט געטרייסט אז דער דרייווער וועט ווארשיינליך נישט אינפארמירן די אויטאריטעטן איבער די פרעמדע אינוואדירער, זייענדיג אליין אויף א קרימינאלע רייזע ווען דאס אלעס האט פאסירט.
דעזערט וואן האט אויפגעשטראלט ווי אינמיטן טאג. דאס פייער האט פארשפרייט אזא שטארקע ליכטיגקייט, אזש די טרופן האבן זיך ערלויבט אויסצוטוהן די נאכט וויזיע גאגעלס. עס האט פשוט נישט אויסגעפעלט.
אינצווישן האבן די זעלנער עספיעט דורכצונישטערן דעם אינהאלט פונעם באס, וואס האט זיך ארויסגעשטעלט צו זיין היבש אומשולדיג.
פארט איז נישט געווען קיין רעדע פון זיי ערלויבן צו פארן ווייטער, האבן די קאמאנדירן אלזא אנגעפרעגט די אויבערהארן אין וואשינגטאן וואס צו טוהן מיט זיי.
די פארשלאפענע פאסאזשירן האבן זיך געריבן די אויגן מיט וואונדער, נישט פארשטייענדיג גענוי וואס די ענגליש רעדנדע סאלדאטן ווילן דא פון זייער לעבן, ווארטנדיג ווי ארעסטאנטן ביז ווען דער ענטפער פון וואשינגטאן איז צוריקגעקומען אז דערווייל זאל מען זיי צוריק ארויפשיקן אויף די באסעס, אבער זיי נישט ערלויבן צו פארן ווייטער ביז דער מיסיע איז פאריבער.
איראניש, זענען די קאמאנדאס געקומען באפרייען משכונות, ווען דא האבן זיי אליין פארהאלטן א גאנצער באס משכונות...
אצינד איז געקומען די צייט אויפצונעמען די אנקומענדע ברענשטאף פליגער.
קיין פראבלעמען צו טרעפן דעם לאנדונג זאנע אין דער פינסטער האבן זיי נישט געהאט, דען עס איז נישט געווען מעגליך צו פארפאסן דעם העלישן פייער וואס האט געפלאקערט אינמיטן מדבר, באלייכטנדיג דעם ארום מיט זיינע ווילדע פלאמען...
”ברוכים הבאים צום דריטן וועלט קריג!” האט טשארלי אויסגערופן מיט א זויערן, צינישן שמייכל...
איינס ביי איינס האבן די פליגער געלאנדעט, און די טרופן האבן אנגעהויבן ארויסשלעפן די רערן צו זיין גרייט פאר ווען די העליקאפטער וועלן אנקומען. אנדערע האבן אראפגעשלעפט די ספעציעלע נעצן אונטער וועלכע מען האט געפלאנט צו באהאלטן די העליקאפטערס דעם קומענדיגן טאג אינעם צווייטן מדבר, און עס האט אויסגעקוקט ווי זאכן הייבן זיך אן רירן.
די פראפעלארס פון די פליגער האבן אלע געארבעט מיט׳ן פולן פארע, שמייסנדיג זאמד אין יעדן׳ס געזיכט אריין, אבער די פילאטן האבן נישט געוואלט אויסלעשן די מאטארן אויס זארג אז דערנאך וועלן זיי האבן שוועריגקייטן זיי צוריק אנצוצינדן, ווייל רוב פראבלעמען וואס מאכן זיך ביי די פליגער מאטארן, פאסירן ביים אנצינדן, און זיי האבן נישט געוואלט ריזיקירן.
דעזערט וואן האט שוין אויסגעזען ווי א שלאכט זאנע ווען עס איז געקומען די צייט אויפצונעמען די העליקאפטערס.
אבער עס האט זיך נישט באוויזן קיין שפור פון זיי.
ווי ערווענט, האט דער מיסיע אנצופולן די העליקאפטערס מיט ברענשטאף געמוזט געטוהן ווערן בלויז אין לויף פון די נאכט שטונדן, און דא האבן זיך די שעות גערוקט נענטער און נענטער צום עלות, אנווערנדיג טייערע צייט.
טשארלי האט זיך פארבינדן מיט איינס פון די העליקאפטערס אויפ׳ן ראדיא, טראץ דעם ריזיקע.
”וואו האלטן ענק דארט?” האט ער געפרעגט.
”וואס איז דער מצב ביי ענק?” האבן זיי צוריקגעפרעגט אנשטאט אן ענטפער.
”וויזיביליטי 5 מייל...” האט טשארלי ציניש געענטפערט.
ענדע קומט אי"ה
א שיטערער זאמד וואלקן האט זיך דערהויבן פון הינטער'ן טאנקער טראק וועלכער האט זיך שווערליך געשלעפט איבער די ווייכע זאמד אין איינס פון די וויסטע מדבריות אין די טיפענישן פון איראן, ארום פופציג מייל פונעם שטאט טאבאס.
די צוויי לאמפן אין פארנט פונעם טראק האבן נישט קיין סך באוויזן צו פארטרייבן דעם שטאק פינסטערניש וואס האט געהערשט אינעם ארום, און דער דרייווער האט געקעמפפט מיט זיך אליין נישט איינצושלאפן ביים רעדל.
דאס שווערע געוויכט פון הונדערטער גאלאנען גאזאלין האט בלויז פארשווערט די ארבעט פון די רעדער און די מאטארן דורכצושניידן דעם וועג, און דאס הויכע גערויש האט זיך לייכט דערטראגן איבער'ן שטח.
פון אונטער אים, האט נאכגעפאלגט א קלענערע פיקאפ טראק, פראבירנדיג אויסצומיידן די זאמד כוואליעס וואס דער גרויסער טראק האט פארשפרייט.
פלוצלונג, האט א הויכע פרעמדע גערויש אויפגעציטערט ביידע דרייווער'ס.
דאס שרעקעדיגע קול איז געקומען נענטער און נענטער, ביז עס האט זיך באוויזן פאר זייערע ערשטוינטע אויגן, נישט ווייניגער ווי א ריזיגער עראפלאן מיט ברייטע פליגלען וועמען'ס נאז איז געווען געריכטעט דירעקט אין זייער ריכטונג, פליענדיג אלס נידריגער און נידריגער.
ביידן'ס הארץ האט פארפעלט א קלאפ ווען דער פליגער איז געקומען אזוי נאנט, אזש עס האט געפעלט א האר עס זאל אריינשמעטערן אין זייערע אויטאס.
אין דער לעצטער סעקונדע, האט זיך דער פליגער פלוצלונג צוריק אויפגעהויבן, פארמיידנדיג א פאטאלן צוזאמשטויס.
די דרייווער'ס האבן אפגעאטעמט. אביסל צו פרי.
דער פליגער האט געמאכט א פולן צירקל, און זיך ווידער געגרייט צו מאכן א לאנדונג.
שווערע, געדיכטע מאסעס פון זאמד האבן ארומגענומען דעם קערפער פונעם פליגער ווען עס האט זיך געגליטשט איבער די ווייכע זאמד, קומענדיג צוביסלעך צו אן אפשטעל.
צום ערשט האבן די דרייוווער'ס געקלערט צוצופארן נענטער צום סצענע, זייענדיג זיכער אז דאס איז א ציווילע פליגער וואס האט געמאכט אן עמערזשענסי לאנדונג, אבער מיטאמאל זענען זיי צום צווייטן מאל אויפגעשוידערט געווארן זעענדיג ווי פונעם ריכטונג פונעם עראפלאן קומען צו פארן צוויי מענטשן אויף מאטאר ביציקלעך, אויסשיסנדיג עטליכע קוילן אין זייער ריכטונג.
די טראק דרייווער'ס האבן זיך אנגעהויבן אוועקיאגן דאס שנעלסטע וואס זיי האבן געקענט, אבער דער טאנקער טראק איז געווען היבש לאנגזאמער ווי דער פיקאפ טראק, און דער דרייווער דערפון האט געמאכט א שנעלן באשלוס איבערצולאזן דעם גרויסן טראק צו די חסדים פון די מיסטעריעזע אטאקירער, אריינשפרינגענדיג אינעם קלענערן טראק.
א סעקונדע דערויף, האט זיך געהערט א מאכטפולן אויפרייס.
א קליינע ראקעט האט געלאנדעט אויפ'ן טאנקער טראק, דאס איינהילנדיג אין א ריזיגן פייער טאבע וואס האט פארשפרייט א העלישן ליכטיגקייט אינעם שווארצן מדבר.
די צוויי מאטאר ביציקלעך האבן נאך פראבירט נאכצויאגן דעם פיקאפ טראק, אבער האבן גאנץ שנעל אויפגעגעבן.
די צוויי טראק דרייווער'ס האבן נאך אלס נישט געהאט קיין מושג וואס דא איז פארגעקומען. ערשט אויפמארגן זענען זיי געוואויר געווארן אז זיי האבן געהאט די פריווילעגיע פון זיין די סאמע ערשטע אויפ'ן כדור הארץ צו ווערן באטראפן דורך דאס פייער פון דער לעגענדארער, נארוואס געגרינדעטער אמעריקאנער קאמאנדא איינהייט, דעלטא פארס.
***
דעלטא פארס!
דער פארהוילענער קריגס באטאליאן וואס די אמעריקאנע רעגירונג האט נאך קיינמאל נישט עמטליך אנערקענט אז ער עקזיסטירט בכלל.
די צווייט שטערקסטע קאמאנדא איינהייט איבער׳ן כדור הארץ נאך דער בריטישער עס עי עס.
גאר ווייניג איז באוואוסט איבער זייערע אקטיוויטעטן און מיטלען, ניטאמאל איז פארהאן א גענויע ציפער פון וויפיל קעמפער די אגענטור פארמאגט.
דאס ביסל וואס איז יא באקאנט, קומט בלויז פון רעטייערטע קאמאנדאס וועלכע האבן באוויליגט ארויסצוגעבן א קליינעם טייל פון זייערע פילע דראמאטישע סודות פאר די נייגעריגע פרעסע לייט וועלכע האבן זיי אינטערוויואירט.
רוב פון זייערע אקציעס וועלן ווארשיינליך פארבלייבן א שטרענגע סוד אויף אייביג. סיי די סוקסעסן און אוודאי זייערע דורכפעלער.
אבער פארט איז באוואוסט איין פאל, וועלכע איז גראדע געווען די גרופע׳ס סאמע ערשטע מיסיע, אין וועלכע דעלטא פארס איז גאר מיאוס דורכגעפאלן פאר די אויגן פון דער גאנצער וועלט, ברענגענדיג אומגעהויערע בזיונות פאר אמעריקע בכלל און פאר זשימי קארטער'ס אדמיניסטראציע בפרט.
די רעדע איז פון אפעראציע ”איגל קלאו”, א העכסט קאמפליצירטע מיסיע וועלכע האט געזאלט פארקומען אין א רייע לאקאציעס אין די טיפענישן פון איראנער טעריטאריע.
געווען איז דאס הארט אינמיטן דעם איראנעם משכונות קריזיס, אין וועלכער א גרופע באוואפנטע סטודענטן האבן זיך אריינגעריסן אין דער אמעריקאנער אמבאסאדע אין טעהראן, פארכאפנדיג איבער זעכציג אמעריקאנער בירגער און דיפלאמאטן אלס משכונות.
- 1.JPG (19.87 KiB) געזען 8093 מאל
- Capture.JPG (19.84 KiB) געזען 8093 מאל
איצט האבן די מיליטאנטן געפאדערט פון אמעריקע אז אין אויסטויש פאר די משכונות זאל אמעריקע אויסליפערן דעם שאך צוריק קיין איראן וואו זיי האבן געפלאנט אים צו שטעלן צום געריכט פאר זיינע עוולות.
אמעריקע האט קאטאגאריש אפגעזאגט די פאדערונגען, פראבירנדיג מיט אלע כוחות אויפצוקומען מיט א צווייטע דיפלאמאטישע לעזונג צום קריזיס.
פרעזידענט זשימי קארטער, וועלכער איז אין אנהויב פונעם קריזיס גאר שטארק אויסגעלויבט געווארן פאר זיין איינגעהאלטענעם צוגאנג דערצו, האט צוביסלעך אנגעהויבן שפירן מער און מער אומגעדולד מצד דעם פאלק צו זען א סוף צום קריזיס, און ער האט אריבערגערופן דעם פירער און גרינדער פונעם נארוואס געשאפענעם דעלטא פארס, קאלאנעל טשארלי בערוויט, צום ווייסן הויז.
דער קאלאנעל איז געווען א הויכער, אראגאנטער, שטרענגער מענטש, וועמען׳ס ענערגיע האט אנגעפילט א צימער.
ער האט געגרינדעט דעלטא פארס נאך וואס ער האט צוגעזען פון דער נאנט עטליכע העראאישע אקציעס דורך די בריטישע קאמאנדא איינהייטן פון דער עס עי עס, און ער האט באשלאסן אז אמעריקע מוז אויך פארמאגן אזא סארט אגענטור, בראווע שטייפע קעמפער, וועלכע שרעקן זיך פאר גארנישט, קימערן זיך נישט מיט די ביוראקראטיע פון ראנגען און אנדערע מיליטערישע כללים, גענצליך קאנצענטרירט בלויז אויף דער מיסיע.
ס'איז אים בכלל נישט גרינג אנגעקומען צו איבערצייגן די מיליטער פירער אוועקצושענקען זייערע בעסטע קאמאנדאס צו דער עליטע איינהייט, אבער טשארלי איז געווען א ביטערער עקשן, און ער האט דאס ענדגילטיג באוויזן דורכצושטופן.
אצינד האט זשימי קארטער ארויפגעלייגט אויף אים די פליכט פון אדורכפירן א קאמאנדא אקציע צו באפרייען די משכונות.
אין אמת׳ן אריין, האבן די פארשידענע מיליטערישע אפטיילונגען ווי די ארמיי, נעיווי, עיר פארס, מארינען, שוין געהאלטן טיף אינמיטן נאכאנאנדע מושטירונגען אויף א רעטונגס אקציע שוין כמעט פונעם טאג ווען די משכונות זענען פארכאפט געווארן, אזש זיי וואלטן געווען אומשטאנד דורכצופירן די מיסיע אין חלום, אבער אלע האבן פארשטאנען אז עס לוינט זיך ענדערש צו פראבירן שליכטן דעם קריזיס אויף א דיפלאמאטישן שטייגער ווי איידער באלד אריינשפרינגען אין א פולשטענדיגע מיליטערישע אפעראציע, דעריבער יעצט, ווען דער פרעזידענט האט ענגילטיג אנגענומען דעם באשלוס יא אריינצושיקן זיינע טרופן קיין טעהראן, האבן די גענעראלן תיקף ארויסגענומען זייערע מאפעס צו צייגן פאר׳ן פרעזידענט די גענויע פלענער.
אריינפליען קיין טעהראן מיט עראפלאנען, איז נישט געווען קיין אפציע ווייל עס האט זיך נישט געפינען קיין גענוג גרויסע ראנוועי אין דער געגנט פון דער אמבאסאדע וואו זיי זאלן קענען לאנדן. דעריבער איז באשלאסן געווארן ארויסצושיקן אנשטאט די עראפלאנען א פלאטע פון אכט העליקאפטערס פונעם דעק פונעם ”נימיטס” עראפלאן טרעגער וואס האט זיך געפינען אין געגנט.
די העליקאפטערס וועלן פירן די קאמאנדאס ביז דער אמבאסאדע וואו די קאמאנדאס וועלן שטורעמען דעם קאמפלעקס, ארויסכאפן די משכונות, זיי פירן צו א דערנעבנדע סטאדיום וואו די העליקאפטערס וועלן ווארטן אויף זיי, אפפירן צו א פארכאפטן ראנוועי ערגעצוואו אינדרויסן פון טעהראן, און דאן זיי אפנעמען מיט גרויסע פליגער וואס וועלן ארויספליען פון סאודי אראביע, און זיי אלע פירן קיין עגיפטן וואו א פארלאזטער עירפארט איז ספעציעל אהערגעשטעלט געווארן פאר דעם צוועק.
דער פראבלעם איז אבער געווען, אז קיין שום העליקאפטער האט נישט געקענט טראגן גענוג גאזאלין צו מאכן דעם וועג פונעם עירקרעפט קעריער ביז טעהראן און צוריק, און ווי אויך האט מען זיי נישט געקענט אנפילן אינמיטן פארן, אנדערש ווי טייל מיליטערישע פליגער וואס פארמאגן יא די פונקציע. דעריבער איז באשטימט געווארן אז די העליקאפטערס וועלן זיך צום ערשט אפשטעלן אינמיטן מדבר וואו דריי גרויסע מיליטערישע פליגער וועלן זיי אנפילן מיט ברענשטאף, און ערשט דאן וועלן זיי פליען צו א צווייטן מדבר אינדרויסן פון טעהראן פון וואו לאקאלע סי איי עי אגענטן וועלן זיי אריינפירן אין שטאט אריין מיט טרעקלעך.
דער ערשטער לאקאציע, וועלכער האט באקומען דעם צונאמען ׳דעזערט וואן׳, און האט געזאלט אין עטליכע שעה פארוואנדלט ווערן אין א פולקאמע גאז סטאנציע, האט זיך געפינען ארום צוויי הונדערט מייל ווייט פון טעהראן, בערך פופציג מייל פון דער נענטסטער שטאט.
דארט וועלן צום ערשט לאנדן א גרופע ספעציעלע קרעפטן וועמען׳ס מיסיע וועט זיין אנצוגרייטן דעם באדן פאר די דריי גאזאלין פליגער, און עטליכע שעה דערויף, ווען די העליקאפטערס וועלן לאנדן, וועלן זיי צוטשעפען די ספעציעלע רערן זיי אנצופולן מיט גאז.
דאס אלעס האט געמוזט געטוהן ווערן אין לויף פון די נאכט שטונדן, צו פארמיידן פון געזען ווערן פונדערווייטן.
פון דארט וועלן די קאמאנדא קרעפטן אויפשטייגן אויף די העליקאפטערס און צופליען צום צווייטן מדבר וואו זיי וועלן זיך באהאלטן במשך דעם טאג, ביז אין אוונט ווען זיי וועלן ענדליך אריינפארן מיט טרעקלעך צום אמבאסאדע.
***
טראץ דעם וואס אין דער אקציע האבן זיך געזאלט באטייליגן זעלנער פון פארשידענע אפטיילונגען, יעדער מיט זיינע קוואליפיקאציעס, האט אבער פארט טשארלי בעקוויט געשפירט ווי אלע זענען דא בלויז צו דינען זיין עליטע גרופע קאמאנדאס.
טשארלי איז סתם אזוי געווען א שווערער מענטש, נישט קיין קליינער בעל גאוה, געגליכן צו רויכערן ציגארן און זיך אנ׳שיכור׳ן מיט אלקאהאל, הגם יעצט, ווען זשימי קארטער האט אים אריבערגערופן צום ווייסן הויז, האט ער פראבירט ווי ווייט מעגליך אנצושטעלן א קלאסישערע אויפפירונג.
זייענדיג ביידע זשארזשיע אפשטאמיגער, האבן זשימי קארטער און טשארלי בעקוויט געשמועסט אביסל איבער זייער היימשטאט, און דאן זיך גענומען אויסארבעטן די דעטאלן.
ווי דערמאנט, האט טשארלי געהאט געארבעט לאנגע יארן צו איבערצייגן דער אמעריקאנער רעגירונג ווי שטארק נייטיג זיין ארגאניזאציע איז, און אצינד איז ער געווען אויסן צו ווייזן פאר יעדן וואס ער קען.
פון די עיקר שוועריגקייטן אין דער מיסיע איז געווען דער מאנגל אין אינערליכע שפיאנאזש. נעמליך, די אגענטן אינערהאלב איראן וועלכע וואלטן נאטורליך געדארפט זיין די וועלכע שטעלן צי די מאפעס פונעם קאמפלעקס און אינפארמאציע איבער וואו גענוי די משכונות ווערן געהאלטן, זענען אליין געווען טייל פון די משכונות.
האבן זיך די גענעראלן אלזא געמוזט באגנוגן מיט פשוט׳ע טוריסט מאפעס אויסצורעכענען די גענויע ערטער פון וואו צו שטורעמען די אמבאסאדע און דערנאך אוועקפירן די באפרייטע משכונות זיכערערהייט צום סטאדיום.
אויך איז זיי בייהילפיג געווען די לעבעדיגע טעלעוויזיע בילדער וועלכע זענען ארויסגעקומען פון די שטורמישע מאסן פראטעסטן אינדרויסן פון דער אמבאסאדע וואו די מאסן האבן פארברענט אמעריקאנע פענער, דורך וועלכע די גענעראלן האבן באקומען א קלארן בילד איבער׳ן גאנצן קאמפלעקס.
- 5.JPG (71.19 KiB) געזען 8093 מאל
צום ערשט איז די גאנצע גרופע ארויסגעפלויגן פון פלארידע קיין עגיפטן, וואו זיי האבן זיך אויפגעהאלטן פאר עטליכע טעג אין א ווערהאוז, וואו זיי האבן פארברענגט די צייט מיט לעצט מינוטיגע הכנות צום אקציע.
ווי אויך האבן זיי דארט אפגעהאלטן א ספעציעלע תפילה אז די מיסיע זאל געלונגען, זיך באנוצנדיג מיט׳ן פסוק אין שמואל וועלכע שילדערט דוד המלך׳ס קאמף קעגן גלית.
אויף די ווענט פונעם וועירהאוז זענען געהאנגען בילדער פון די משכונות, אריינצוגעבן מאטיוואציע אין די זעלנער.
פון דארט זענען די דעלטא פארס קאמאנדאס אינאיינעם מיט די איבריגע איינהייטן פון דעם מיליטער ארויסגעפלויגן צו א קליינעם אינזל אינעם גאלף פון אמאן.
אין אמאן האבן זיי פארברענגט דעם טאג אין מיליטערישע געצעלטן, האלטנדיג אין איין פארטרייבן די פליגן און מאסקיטאס וועלכע האבן זיך געיאוועט אינעם געגנט...
פון דארט, האבן זיי געזאלט פליען מיט גרויסע מיליטערישע פליגער צו” דעזערט וואן”, וואו זיי וועלן אהערשטעלן א פאסיגע אויל סטאנציע פאר די אכט העליקאפטערס.
איין גרופע זעלנער האבן שוין געהאט געלאנדעט אינעם מדבר צוויי וואכן פריער אדורכצופירן א רייע קריטישע טעסטס איידער די עראפלאנען און העליקאפטערס מאכן זייער וועג אהין, איינפלאנצנדיג גלייכצייטיג ספעציעלע לעיזער שטראלן וועלכע קענען בלויז געזען ווערן פון די אמעריקאנע נייט וויזשן גאגעלס, ארויסצוהעלפן די פליגער טרעפן דעם לאקאציע אינעם נאכט פינסטערניש.
אויפ׳ן ערשטן עראפלאן האט געהערשט א רואיגע שטימונג בשעת זי האט אריינגעשניטן אין איראנער טעריטאריע פליענדיג גאר נידריג אויסצומיידן די ראדארן.
אזוי נידריג זענען זיי געפלויגן, אזש דער פילאט איז געווען געצוואונגען צו האלטן זיין פינגער און כסדר אויסלעשן דעם ווארנונג אלארעם וועלכער האט זיך געהאלטן אין איין צופייפן יעדעס מאל דער פליגער איז געקומען צו נאנט צו די בערג.
צווישן מיליטערישע זשיפס און מאטארביציקלעך זענען געזעצן אויסגעשפרייט א גרופע פון 74 מיליטערלייט, צווישן זיי ספעציעלע רעינזשער טרופן פונעם פינף אין זיבעציגסטן בריגאדע אינאיינעם מיט דעלטא פארס קאמאנדאס, ציוויל געקליידעט ווי זייער שטייגער. א פראפעסיאנעלע שטילקייט האט געהערשט צווישן זיי.
די דעלטא פארס טרופן זענען געווען היפש אייגנארטיג מיט זייערע מיליטערישע געצייגן, אליין ארויפנייענדיג עקסטערע טאשן אויף זייער קליידונג וואו זיי האבן אריינגעלייגט וואס אימער זיי האבן געקלערט וועט זיי צוניצקומען. דער איינציגסטער מיליטערישער סימבאל וואס זיי האבן פארמאגט אויף זיך איז געווען א אמעריקאנער פאן אריינגענייט אויפן אקסל, פארדעקט מיט א שטיקל וועלקרא, וועלכע זיי וועלן בלויז אויפדעקן ביים אריינשטורעמען אינעם אמבאסאדע, פשוט כדי די משכונות זאלן נישט מיינען אז זיי זענען סך הכל נאך א גרופע איראנער מיליטאנטן...
א שעה אונטער זיי, זענען געפארן די אנדערע דריי עראפלאנען אנגעפולט מיט אויל טאנקען און רערן, אז תיקף ווען דער ערשטער גרופע ענדיגט פארזיכערן דעם שטח זאלן זיי קענען אויפשטעלן דער אויל סטאנציע אנצופולן די העליקאפטערס וועלכע וועלן אט אט ארויספארן פון זייער ארט פונעם עירקרעפט קעריער.
יעדע איינס פון די פליגער, און שפעטער פון די העליקאפטער, האבן פארמאגט א באזונדערן קאמאנדיר.
אינעם קאקפיט פונעם ערשטן פליגער איז געזעצן קאלאנעל טשארלי בעקוויט, האלטנדיג אן אויג אויף די איראנער ראדאר סיסטעמען צו זען אויב זיי ווערן אויפגעכאפט, ווען פלוצלונג הערט דער פילאט ווי ער געבט זיך א רוף אן, ”וואס אויפ׳ן גיהנום גייט דא פאר?”
דער פילאט האט ארויסגעקוקט פונעם פענסטער, ערשטוינט ווערנדיג צו זען אין פארנט פונעם פליגער ווי א ׳וואנט׳ פון זאמד, באקאנט אלס א ׳האבאאב׳.
דאס געשעט ווען א שטארקע ווינט הייבט אויף געדיכטע מאסעס פון זאמד אויפאמאל, פארעמענדיג א געדיכטע נעפל וואס איז נישט מעגליך דורכצוזען, און עס קען אזוי בלייבן הענגען אין דער לופט ווי א מאסיווע זאמד וואלקן פאר לאנגע שעות נאכאנאנד.
דאס איז געווען די לעצטע זאך וואס טשארלי האט געוואלט.
ביז געציילטע סעקונדעס איז דער עראפלאן שוין געווען טיף צווישן די פארנעפלטע כוואליעס פון מדבר זאמד, און א היץ האט זיך גענומען פארשפרייטן אינעווייניג.
”פלי ארויף העכער!” האט טשארלי געשריגן צום פילאט.
דער פילאט האט געגעבן א שארפן הייב אויף דעם נאז פונעם פליגער, און טאקע ביז געציילטע סעקונדעס איז דער זאמד וואלקן געווען ווייט אונטער זיי.
”אפשר זאלן מיר ווארענען די נעקסטע גרופע פליגער און העליקאפטערס איבער וואס עס גייט דא פאר?” האט דער פילאט פארגעשלאגן.
אנשטאט אן ענטפער, האט טשארלי ארויסגענומען א דיקע ציגאר, און זיך גענומען בלאזן רויך מיט אויפרעגונג.
די דילעמא איז געווען א שטארקע.
די אנווייזונגען זענען אויסדרוקליך געווען צו האלטן א ראדיא שטילקייט דורכאויס דער גאנצער נסיעה, כדי די איראנער זאלן נישט פריצייטיג געוואויר ווערן פון דער מיסיע וועלכער שפילט זיך אפ אונטער זייער נאז.
אבער פון דער צווייטער זייט, מוזן די העליקאפטערס אינפארמירט ווערן איבער דעם זאמד וואלקן.
ס׳איז איין זאך פאר אן עראפלאן אדורכצומאכן אזא שטורעם, אבער פאר א העליקאפטער קען דאס זיין פאטאל.
ער האט גאנץ גוט געוואוסט אז איין אזא זאמד וואלקן איז אומשטאנד צו צושטערן די גאנצע מיסיע, און ער איז געווען אויסן אז דאס זאל נישט פאסירן.
אבער זאכן זענען בכלל נישט געווען אין זיינע הענט.
ווי נאר דער פילאט האט געזען אז זיי זענען שוין פארביי געפלויגן דעם זאמד וואלקן, האט ער צוריק אראפגענידערט דעם פליגער, בלויז צו ווערן ענטפאנגען דורך א פרישער כוואליע זאמד, דאסמאל פיל שטורמישער און געדיכטער ווי דעם ערשטן.
די היץ אינעם קאבינע איז געווארן אומדערטרעגליך, בשעת טשארלי האט געשאלטן די רוחות מיט טויטע קללות.
דער צווייטער וואלקן האט זיך ארויסגעשטעלט צו זיין פיל גרעסער פונעם ערשטן, און עס האט זיי גענומען באלד דרייסיג מינוט זיך ארויסצוזען דערפון.
ענדליך האט זיך באוויזן אויפן פינסטערן האריזאנט די שוואכע שטראלן פון די בעפאר איינגעפלאנצטע לעיזער אפאראטן, א צייכן אז זיי קומען שוין אן צו דעזערט וואן, און דער פילאט האט זיך געגרייט צו מאכן א לאנדונג.
אראפקומענדיג נענטער צום לאנדונג זאנע, האט זיך א אומגלויבליך בילד באוויזן פאר׳ן פילאטס איבערראשטע אויגן.
”נאר נישט דאס!” האט ער זיך אנגערופן צו טשארלי.
”וואס איז שוין ווייטער?” האט א נערוועזע טשארלי געפרעגט.
”כאפ אליין א בליק!”
טשארלי האט אראפגעקוקט.
”פלי שנעל צוריק ארויף!” האט ער געשריגן.
אויפן לאנדונגס שטריך איז אומשולדיגערהייט געפארן א גרויסער טראק מיט אנגעצינדענע לעקטערס, ווי נישט אים מיינט מען.
ווען דער פליגער וואלט געלאנדעט לויטן באשטימטן פלאן, וואלט ער ווארשיינליך אריינגעקראכט אינעם טראק.
דער פילאט האט געשווינד אויפגעהויבן דעם עראפלאן, געמאכט א גאנצע רונד, און צוריקגעקומען צום לאנדונג שטריך.
דאסמאל איז דער טראק שוין געפארן עטליכע צענדליג מעטער אפגערוקט פונעם שטריך, און דער פליגער האט געמאכט א שיינעם לאנדונג אין די טיפע מדבר זאמד. צי שיין...
צוויי וואכן פריער, ווען א גרופע אויסשפירער האבן באטאפט דעם באדן צו זען צי עס איז פאסיג פאר זייערע געברויכן, איז די ערד געווען פיל הארטער ווי יעצט, ווען דער זאמד שטורעם האט באדעקט דעם גאנצן ארום מיט א שיכט ווייכע זאמד, איבער א טפח טיף.
ווי נאר דער פליגער האט געלאנדעט, האבן צוויי רעינזשער טרופן אויף מאטארביציקלעך גענומען נאכיאגן דעם טראק אין דער טונקל.
זיי האבן זיך נישט געקענט ערלויבן אים צו לאזן פארן ווייטער און אזוי ארום פארלירן דעם עלעמענט אוו סורפרייז ביים שטורעמען די אמבאסאדע.
צום ערשט האבן זיי אויסגעשאסן עטליכע ווארענונג קוילן, אבער דער טראק דרייווער האט בלויז גענומען פארן נאך שנעלער.
א ווילדע געיעג האט זיך אנטוויקלט.
פלוצלונג, איז טשארלי צום צווייטן מאל אויפגעשוידערט געווארן.
פונעם פארקערטן ריכטונג, האט זיך באוויזן א באס פול מיט פאסאזשירן וועלכע איז געפארן דירעקט אין ריכטונג פונעם נארוואס געלאנדעטן עראפלאן.
דאס איז שוין געווען דער צווייטער אויטא וועמען די קאמאנדאס האבן אזוי אומגערישט באגעגנט.
”פארוואס האט יעדער פלוצלונג באשלאסן צו נוצן דעם דאזיגן וויסטן מדבר אלס דורכגאנג?” האט ער זיך אנגערופן צו זיינע מענטשן מיט אויפרעגונג.
א גרופע זעלנער האבן געשווינד ארויסגענומען די ביקסן, אויסשיסנדיג עטליכע געצילטע קוילן וועלכע האבן פארקריפלט דעם באס ביי זיינע רעדער, ער זאל נישט קענען ווייטער פארן, און דאן האבן זיי ארויפגעשטורעמט דערויף מיט׳ן ציל אדורכצופירן א רעוויזיע.
זיי האבן נאך געהאלטן אינמיטן אויפמאכן די טירן פונעם באס, ווען א אויער פארטייבנדער אויפרייס האט זיך געהערט פונעם ריכטונג פונעם אנטלאפענעם טראק.
זיי האבן זיך באלד אויסגעדרייט מיט שרעק, זעענדיג א ריזיגן פייער טאבע זיך הייבן פון אינמיטן דעם טראק, ארויפשיסנדיג בלוי אראנזשע פייער צונגען הונדערטער פוס אין דער לופטן.
אזא אויפרייס האט בלויז געקענט קומען פון א עקספלאדירנדע אויל טאנק.
און ווירקליך האט זיך ארויסגעשטעלט אז דער טראק איז געווען אנגעלאדנט מיט הונדערטע גאלאנען גאז, וואס ער האט ווארשיינליך געהאט גע׳גנב׳עט ערגעצוואו, און דאס האט אצינד אויפגעריסן מיט׳ן פולן קראפט ווען איינס פון די טרופן האבן ארויסגעשאסן א קליינעם ראקעט אפצושטעלן דעם טראק.
טשארלי האט געמיינט אז ער פאלט אוועק.
אזא סארט פייער קען נעמען שעות ארוכות ביז עס לעשט זיך אויס, און קען באמערקט ווערן פון מיילן אוועק.
און צו אלע צרות, האט דער טראק דרייווער אויף עפעס אן אופן באוויזן זיך ארויסצוזען פונעם טראק א סעקונדע איידער עס האט אויפגעריסן, און ער האט געשווינד אפגעיאגט פון שטח אין א פיקאפ טרעקל וועלכע איז געפארן אונטערן טראק. (האלטן מיר שוין ביי דריי אויטאס...)
די קאמאנדאס האבן פראבירט אים נאכצויאגן, אבער ס׳איז זיי נישט געלונגען.
זיי האבן זיך פארט געטרייסט אז דער דרייווער וועט ווארשיינליך נישט אינפארמירן די אויטאריטעטן איבער די פרעמדע אינוואדירער, זייענדיג אליין אויף א קרימינאלע רייזע ווען דאס אלעס האט פאסירט.
דעזערט וואן האט אויפגעשטראלט ווי אינמיטן טאג. דאס פייער האט פארשפרייט אזא שטארקע ליכטיגקייט, אזש די טרופן האבן זיך ערלויבט אויסצוטוהן די נאכט וויזיע גאגעלס. עס האט פשוט נישט אויסגעפעלט.
אינצווישן האבן די זעלנער עספיעט דורכצונישטערן דעם אינהאלט פונעם באס, וואס האט זיך ארויסגעשטעלט צו זיין היבש אומשולדיג.
פארט איז נישט געווען קיין רעדע פון זיי ערלויבן צו פארן ווייטער, האבן די קאמאנדירן אלזא אנגעפרעגט די אויבערהארן אין וואשינגטאן וואס צו טוהן מיט זיי.
די פארשלאפענע פאסאזשירן האבן זיך געריבן די אויגן מיט וואונדער, נישט פארשטייענדיג גענוי וואס די ענגליש רעדנדע סאלדאטן ווילן דא פון זייער לעבן, ווארטנדיג ווי ארעסטאנטן ביז ווען דער ענטפער פון וואשינגטאן איז צוריקגעקומען אז דערווייל זאל מען זיי צוריק ארויפשיקן אויף די באסעס, אבער זיי נישט ערלויבן צו פארן ווייטער ביז דער מיסיע איז פאריבער.
איראניש, זענען די קאמאנדאס געקומען באפרייען משכונות, ווען דא האבן זיי אליין פארהאלטן א גאנצער באס משכונות...
אצינד איז געקומען די צייט אויפצונעמען די אנקומענדע ברענשטאף פליגער.
קיין פראבלעמען צו טרעפן דעם לאנדונג זאנע אין דער פינסטער האבן זיי נישט געהאט, דען עס איז נישט געווען מעגליך צו פארפאסן דעם העלישן פייער וואס האט געפלאקערט אינמיטן מדבר, באלייכטנדיג דעם ארום מיט זיינע ווילדע פלאמען...
”ברוכים הבאים צום דריטן וועלט קריג!” האט טשארלי אויסגערופן מיט א זויערן, צינישן שמייכל...
איינס ביי איינס האבן די פליגער געלאנדעט, און די טרופן האבן אנגעהויבן ארויסשלעפן די רערן צו זיין גרייט פאר ווען די העליקאפטער וועלן אנקומען. אנדערע האבן אראפגעשלעפט די ספעציעלע נעצן אונטער וועלכע מען האט געפלאנט צו באהאלטן די העליקאפטערס דעם קומענדיגן טאג אינעם צווייטן מדבר, און עס האט אויסגעקוקט ווי זאכן הייבן זיך אן רירן.
די פראפעלארס פון די פליגער האבן אלע געארבעט מיט׳ן פולן פארע, שמייסנדיג זאמד אין יעדן׳ס געזיכט אריין, אבער די פילאטן האבן נישט געוואלט אויסלעשן די מאטארן אויס זארג אז דערנאך וועלן זיי האבן שוועריגקייטן זיי צוריק אנצוצינדן, ווייל רוב פראבלעמען וואס מאכן זיך ביי די פליגער מאטארן, פאסירן ביים אנצינדן, און זיי האבן נישט געוואלט ריזיקירן.
דעזערט וואן האט שוין אויסגעזען ווי א שלאכט זאנע ווען עס איז געקומען די צייט אויפצונעמען די העליקאפטערס.
אבער עס האט זיך נישט באוויזן קיין שפור פון זיי.
ווי ערווענט, האט דער מיסיע אנצופולן די העליקאפטערס מיט ברענשטאף געמוזט געטוהן ווערן בלויז אין לויף פון די נאכט שטונדן, און דא האבן זיך די שעות גערוקט נענטער און נענטער צום עלות, אנווערנדיג טייערע צייט.
טשארלי האט זיך פארבינדן מיט איינס פון די העליקאפטערס אויפ׳ן ראדיא, טראץ דעם ריזיקע.
”וואו האלטן ענק דארט?” האט ער געפרעגט.
”וואס איז דער מצב ביי ענק?” האבן זיי צוריקגעפרעגט אנשטאט אן ענטפער.
”וויזיביליטי 5 מייל...” האט טשארלי ציניש געענטפערט.
ענדע קומט אי"ה
