איינער האט א אנגעלייגטע קרעדיט קארד מיט הונדערטער טויזענטער דאלער ביטערע חובות, ער קען זיך נישט קיין עצה געבן, ער קען נישט קאווערן די חודש און דרייט זיך ארום מיט א זויערע פנים, קומט צו איהם איינע און זאגט איהם, שטרענג דיך אביסעלע אהן פאר צוויי דריי וואכן און באקומסט א קלין אקאונט! זירא בעלענס! אונז האבן זייער א העווי בעלענס, עס קען אפעקטן דיין געזונט, דיין ווייב אדער קינדערס געזונט ח"ו, אזוי אויך די נחת פון די קינדער און די פרנסה, זאגט די הייליגע טאטע, כ'האב פאר דיר א דיעל, שטרענג דיך א קליין ביסעלע אהן, און איך וועל דיר געבן א קלין בעלענס! איך וואלט מיך אנגעכאפט מיט אלע כוחות אויף דעם פאר א יעדע קאסט!
זייער א שיינע משל.
שטעלט אייך אבער פאר אז יענער זאגט אים, שטרענג דיך אן די נעקסטע צווי דריי וואכן וכו' אבער ער זאגט אים נישט פונקטליך וואס ער דארף צו טון אין די צוויי וואכן כדי אפצוווישן די חובות.
די סטרעס וואס דער בעל חוב גייט האבן אין אט די צוויי גורלדיגע וואכן, קען זיך יעדער פארשטעלן. ער ווייסט אז ער האט א געלעגנהייט פטור צו ווערן איינמאל פאר אלעמאל פון זיינע חובות און פראבלעמען, אבער ער האט נישט קיין אנונג וואס ער ברויך טון, און ביני לביני פליט די מסוגלדיגע צוויי וואכן אדורך.
אט דאס איז די סטרעס וואס אסאך אידן פילן אין די גרויסע פארכטיגע טעג. מ'ווייסט אז מ'האט א געלעגנהייט אפצוווישן די חובות און זיך איבערבאטן מיט'ן טאטן אין הימל, אבער מ'ווייסט נישט וואס מ'ברויך טון דאס צו דערגרייכן.
דו"ק ותשכח
וואס הייסט? פלעין תשובה טון! וואס מיינט תשובה טון? אה איך מיין יעדער ווייסט וואס דער אויבערשטער וויל פון אים..
איינער האט א אנגעלייגטע קרעדיט קארד מיט הונדערטער טויזענטער דאלער ביטערע חובות, ער קען זיך נישט קיין עצה געבן, ער קען נישט קאווערן די חודש און דרייט זיך ארום מיט א זויערע פנים, קומט צו איהם איינע און זאגט איהם, שטרענג דיך אביסעלע אהן פאר צוויי דריי וואכן און באקומסט א קלין אקאונט! זירא בעלענס! אונז האבן זייער א העווי בעלענס, עס קען אפעקטן דיין געזונט, דיין ווייב אדער קינדערס געזונט ח"ו, אזוי אויך די נחת פון די קינדער און די פרנסה, זאגט די הייליגע טאטע, כ'האב פאר דיר א דיעל, שטרענג דיך א קליין ביסעלע אהן, און איך וועל דיר געבן א קלין בעלענס! איך וואלט מיך אנגעכאפט מיט אלע כוחות אויף דעם פאר א יעדע קאסט!
זייער א שיינע משל.
שטעלט אייך אבער פאר אז יענער זאגט אים, שטרענג דיך אן די נעקסטע צווי דריי וואכן וכו' אבער ער זאגט אים נישט פונקטליך וואס ער דארף צו טון אין די צוויי וואכן כדי אפצוווישן די חובות.
די סטרעס וואס דער בעל חוב גייט האבן אין אט די צוויי גורלדיגע וואכן, קען זיך יעדער פארשטעלן. ער ווייסט אז ער האט א געלעגנהייט פטור צו ווערן איינמאל פאר אלעמאל פון זיינע חובות און פראבלעמען, אבער ער האט נישט קיין אנונג וואס ער ברויך טון, און ביני לביני פליט די מסוגלדיגע צוויי וואכן אדורך.
אט דאס איז די סטרעס וואס אסאך אידן פילן אין די גרויסע פארכטיגע טעג. מ'ווייסט אז מ'האט א געלעגנהייט אפצוווישן די חובות און זיך איבערבאטן מיט'ן טאטן אין הימל, אבער מ'ווייסט נישט וואס מ'ברויך טון דאס צו דערגרייכן.
דו"ק ותשכח
וואס הייסט? פלעין תשובה טון! וואס מיינט תשובה טון? אה איך מיין יעדער ווייסט וואס דער אויבערשטער וויל פון אים..
פונקטליך דאס איז די פראבלעם, מענטשן וויסן 'נישט' ווי אזוי תשובה צו טון. אדיר מיינען זיין אז דיי וויסן נישט
איינער האט א אנגעלייגטע קרעדיט קארד מיט הונדערטער טויזענטער דאלער ביטערע חובות, ער קען זיך נישט קיין עצה געבן, ער קען נישט קאווערן די חודש און דרייט זיך ארום מיט א זויערע פנים, קומט צו איהם איינע און זאגט איהם, שטרענג דיך אביסעלע אהן פאר צוויי דריי וואכן און באקומסט א קלין אקאונט! זירא בעלענס! אונז האבן זייער א העווי בעלענס, עס קען אפעקטן דיין געזונט, דיין ווייב אדער קינדערס געזונט ח"ו, אזוי אויך די נחת פון די קינדער און די פרנסה, זאגט די הייליגע טאטע, כ'האב פאר דיר א דיעל, שטרענג דיך א קליין ביסעלע אהן, און איך וועל דיר געבן א קלין בעלענס! איך וואלט מיך אנגעכאפט מיט אלע כוחות אויף דעם פאר א יעדע קאסט!
זייער א שיינע משל.
שטעלט אייך אבער פאר אז יענער זאגט אים, שטרענג דיך אן די נעקסטע צווי דריי וואכן וכו' אבער ער זאגט אים נישט פונקטליך וואס ער דארף צו טון אין די צוויי וואכן כדי אפצוווישן די חובות.
די סטרעס וואס דער בעל חוב גייט האבן אין אט די צוויי גורלדיגע וואכן, קען זיך יעדער פארשטעלן. ער ווייסט אז ער האט א געלעגנהייט פטור צו ווערן איינמאל פאר אלעמאל פון זיינע חובות און פראבלעמען, אבער ער האט נישט קיין אנונג וואס ער ברויך טון, און ביני לביני פליט די מסוגלדיגע צוויי וואכן אדורך.
אט דאס איז די סטרעס וואס אסאך אידן פילן אין די גרויסע פארכטיגע טעג. מ'ווייסט אז מ'האט א געלעגנהייט אפצוווישן די חובות און זיך איבערבאטן מיט'ן טאטן אין הימל, אבער מ'ווייסט נישט וואס מ'ברויך טון דאס צו דערגרייכן.
דו"ק ותשכח
וואס הייסט? פלעין תשובה טון! וואס מיינט תשובה טון? אה איך מיין יעדער ווייסט וואס דער אויבערשטער וויל פון אים..
פונקטליך דאס איז די פראבלעם, מענטשן וויסן 'נישט' ווי אזוי תשובה צו טון. אדיר מיינען זיין אז דיי וויסן נישט
די איינציגסטע פראבלעם איז אז מענטשן זענען צומישט, וואס ווי ווען וויאזוי, מען מיינט אז עס איז עפעס זייער טיף און דראסטיש, און אויך מען צומישט אונז אז ר''ה איז נאר ממליך זיין וכו', איז ווען דארף מען תשובה טון אויב אזוי? און דער אמת איז אז דער באשעפער פאדערט פון יעדן נאר וואס ער קען און פארשטייט, והוא פשוט.
איינער האט א אנגעלייגטע קרעדיט קארד מיט הונדערטער טויזענטער דאלער ביטערע חובות, ער קען זיך נישט קיין עצה געבן, ער קען נישט קאווערן די חודש און דרייט זיך ארום מיט א זויערע פנים, קומט צו איהם איינע און זאגט איהם, שטרענג דיך אביסעלע אהן פאר צוויי דריי וואכן און באקומסט א קלין אקאונט! זירא בעלענס! אונז האבן זייער א העווי בעלענס, עס קען אפעקטן דיין געזונט, דיין ווייב אדער קינדערס געזונט ח"ו, אזוי אויך די נחת פון די קינדער און די פרנסה, זאגט די הייליגע טאטע, כ'האב פאר דיר א דיעל, שטרענג דיך א קליין ביסעלע אהן, און איך וועל דיר געבן א קלין בעלענס! איך וואלט מיך אנגעכאפט מיט אלע כוחות אויף דעם פאר א יעדע קאסט!
זייער א שיינע משל.
שטעלט אייך אבער פאר אז יענער זאגט אים, שטרענג דיך אן די נעקסטע צווי דריי וואכן וכו' אבער ער זאגט אים נישט פונקטליך וואס ער דארף צו טון אין די צוויי וואכן כדי אפצוווישן די חובות.
די סטרעס וואס דער בעל חוב גייט האבן אין אט די צוויי גורלדיגע וואכן, קען זיך יעדער פארשטעלן. ער ווייסט אז ער האט א געלעגנהייט פטור צו ווערן איינמאל פאר אלעמאל פון זיינע חובות און פראבלעמען, אבער ער האט נישט קיין אנונג וואס ער ברויך טון, און ביני לביני פליט די מסוגלדיגע צוויי וואכן אדורך.
אט דאס איז די סטרעס וואס אסאך אידן פילן אין די גרויסע פארכטיגע טעג. מ'ווייסט אז מ'האט א געלעגנהייט אפצוווישן די חובות און זיך איבערבאטן מיט'ן טאטן אין הימל, אבער מ'ווייסט נישט וואס מ'ברויך טון דאס צו דערגרייכן.
דו"ק ותשכח
וזה הוא, היות תשובה איז דבר התלוי בלב איז נישט שייך צו געבן דערויף א שיער פונטקליך וואס, וויפיל אין וויאזוי מ'דארף עס טוהן.
איינער האט א אנגעלייגטע קרעדיט קארד מיט הונדערטער טויזענטער דאלער ביטערע חובות, ער קען זיך נישט קיין עצה געבן, ער קען נישט קאווערן די חודש און דרייט זיך ארום מיט א זויערע פנים, קומט צו איהם איינע און זאגט איהם, שטרענג דיך אביסעלע אהן פאר צוויי דריי וואכן און באקומסט א קלין אקאונט! זירא בעלענס! אונז האבן זייער א העווי בעלענס, עס קען אפעקטן דיין געזונט, דיין ווייב אדער קינדערס געזונט ח"ו, אזוי אויך די נחת פון די קינדער און די פרנסה, זאגט די הייליגע טאטע, כ'האב פאר דיר א דיעל, שטרענג דיך א קליין ביסעלע אהן, און איך וועל דיר געבן א קלין בעלענס! איך וואלט מיך אנגעכאפט מיט אלע כוחות אויף דעם פאר א יעדע קאסט!
זייער א שיינע משל.
שטעלט אייך אבער פאר אז יענער זאגט אים, שטרענג דיך אן די נעקסטע צווי דריי וואכן וכו' אבער ער זאגט אים נישט פונקטליך וואס ער דארף צו טון אין די צוויי וואכן כדי אפצוווישן די חובות.
די סטרעס וואס דער בעל חוב גייט האבן אין אט די צוויי גורלדיגע וואכן, קען זיך יעדער פארשטעלן. ער ווייסט אז ער האט א געלעגנהייט פטור צו ווערן איינמאל פאר אלעמאל פון זיינע חובות און פראבלעמען, אבער ער האט נישט קיין אנונג וואס ער ברויך טון, און ביני לביני פליט די מסוגלדיגע צוויי וואכן אדורך.
אט דאס איז די סטרעס וואס אסאך אידן פילן אין די גרויסע פארכטיגע טעג. מ'ווייסט אז מ'האט א געלעגנהייט אפצוווישן די חובות און זיך איבערבאטן מיט'ן טאטן אין הימל, אבער מ'ווייסט נישט וואס מ'ברויך טון דאס צו דערגרייכן.
דו"ק ותשכח
וזה הוא, היות תשובה איז דבר התלוי בלב איז נישט שייך צו געבן דערויף א שיער פונטקליך וואס, וויפיל אין וויאזוי מ'דארף עס טוהן.
איינער האט א אנגעלייגטע קרעדיט קארד מיט הונדערטער טויזענטער דאלער ביטערע חובות, ער קען זיך נישט קיין עצה געבן, ער קען נישט קאווערן די חודש און דרייט זיך ארום מיט א זויערע פנים, קומט צו איהם איינע און זאגט איהם, שטרענג דיך אביסעלע אהן פאר צוויי דריי וואכן און באקומסט א קלין אקאונט! זירא בעלענס! אונז האבן זייער א העווי בעלענס, עס קען אפעקטן דיין געזונט, דיין ווייב אדער קינדערס געזונט ח"ו, אזוי אויך די נחת פון די קינדער און די פרנסה, זאגט די הייליגע טאטע, כ'האב פאר דיר א דיעל, שטרענג דיך א קליין ביסעלע אהן, און איך וועל דיר געבן א קלין בעלענס! איך וואלט מיך אנגעכאפט מיט אלע כוחות אויף דעם פאר א יעדע קאסט!
א גרויס חלק פון די שווערעקייט, אז אז בכל זאת, זעהן מיר עס נישט מיט די פליישיגע אויגן, און אפילו מיר וועלן לערנען 15 שעה א טאג ספרי מוסר וחסידות, וועלן מיר עס אויך נישט זעהן מיט די פליישיגע אויגן. אויב נישט וועט דאך נישט זיין קיין בחירה אויף עבירות און מצוות, בלייבט איבער צו טראכטן ווי אזוי בין איך זיך גורם צו פילן גוט און געזונט, אפילו אין די טעג.
איך וואונדער מיך צי אסאך פון די 'סטרעס' האט בעצם מיט די מציאות פון די הייליגע טעג, מעגליך אז ס'האט מיט די מצב ארום. אמנם ס'קען זיין אז מ'קומט אפ דערמיט, האט עס אבער נישט דירעקט מיט די הייליגע טעג. זאגן ווערטער אן פארשטיין די טייטש קען זיין אין א געוויסע זין סטרעס. דאס האט נישט דוקא מיט די עצם סליחות געזאגעכץ. ס'קען האבן מיט די עצם זאגן שווערע ווערטער און מ'ווייסט נישט די טייטש.
זאגן סליחות און נישט וויסן פונקטליך וואס השי"ת וויל יעצט פון מיר אז איך זאל טון, קען זיין סטרעספול. ארויסווארטן אז דאס געפיל זאל ארויסקומען, און ס'האלט נישט דערביי, אויב מ'ווייסט נישט וויאזוי זיך צו באגיין מיט אזא מצב, קען זיין סטרעספול. ס'האט נישט מיט די עצם סליחות.
מ'דארף אכטונג געבן נישט אראפצואווארפן פון זיך די סטרעס דורכ'ן אראפווארפן פון זיך די עצם הייליגע טעג ענינים.
לאמיר זאגן אז איינער מאכט אפ אז ווייל ער פילט אזא סטרעס בשעת זאגן סליחות, גייט ער עס מאכן אזוי cool. אבער די סטרעס גייט נישט אוועק, ווייל מ'ווייסט נאך אלץ נישט די טייטש, און מ'ווייסט נאך אלץ נישט וואס פונקטליך מ'האט צו טון שטייענדיג מיט'ן סליחות. איז עס ווייטער סטרעס. און פילט מען דען גוט מיט זיך אליין נאך אזא אפגעזאגעכטס? און נאך די אלע געזאגעכצער דארף מען נאך אראפווארפן די קאפ אויפן הענט. פארוואס? וואס האב איך געטון אז איך דארף מיך אראפבייגן די קאפ? און ערב ראש השנה דארף מען נאך אויפשטיין פרי נאך אויך. פארוואס פארטאגס? און שטיין ביי א סליחות און זאגן און זאגן און זאגן צוליב נישט קלארע סיבות פארוואס ס'פעלט אזוי אויס צו זאגן אזוי סך. איין סליחה וואלט געווען גענוג און נאך. די טישו באקסעס אויף אלע טישן זענען אויך נישט צי פארשטענדליך. און אלעס וואס מ'מאכט זיכער איז מיטצוהאלטן מיט'ן עולם און ב"ה מ'כאפט זיך מיט מיט די נשמה אין די הענט. און מ'כאפט אפילו נישט אז מ'זאגט סליחות, אז מ'בעט עפעס. אז מ'טוט וואס מ'וואלט אזוי געוואלט.
איך נעם אבער מער סטרעס ווען ס'קומט די ערשטע פונעם חודש און כ'האב נישט קיין רענט... וועגן דעם ווארט איך יא אויף די הייליגע טעג זיך אויסצובעטן ווען ס'איז אן עת רצון!
